Adempas - tabletki powlekane

Leczenie dorosłych pacjentów w II lub III klasie czynnościowej wg klasyfikacji WHO z przewlekłym zakrzepowo-zatorowym nadciśnieniem płucnym nieoperacyjnym lub przetrwałym albo nawrotowym po leczeniu operacyjnym, w celu poprawy wydolności wysiłkowej. Monoterapia lub leczenie skojarzone z antagonistami receptorów endoteliny tętniczego nadciśnienia płucnego klasy II lub III wg klasyfikacji WHO u dorosłych pacjentów, w celu poprawy wydolności wysiłkowej; wykazano skuteczność w idiopatycznym lub dziedzicznym nadciśnieniu tętniczym płucnym oraz związanym z chorobami tkanki łącznej. Dorośli. Początkowo 1 mg 3 ×/d (co 6–8 h) przez 2 tyg., następnie dawkę zwiększać o 0,5 mg 3 ×/d co 2 tyg. do dawki maks. 2,5 mg 3 ×/d, jeśli ciśnienie skurczowe wynosi ≥95 mm Hg i chory nie ma objawów niedociśnienia. Jeśli ciśnienie skurczowe zmniejszy się <95 mm Hg, dawkę należy utrzymać, pod warunkiem, że pacjent nie wykazuje objawów przedmiotowych i podmiotowych niedociśnienia. W przypadku zmniejszenia się ciśnienia skurczowego <95 mm Hg oraz wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych niedociśnienia dawkę należy zmniejszyć o 0,5 mg 3 ×/d. Po ustaleniu dawki należy ją stosować jako leczenie podtrzymujące; dawka maks. 7,5 mg/d. W przypadku wystąpienia objawów nietolerancji należy rozważyć zmniejszenie dawki. Jeśli leczenie musi być przerwane na ≥3 dni, należy je wznowić od dawki 1 mg 3 ×/d przez 2 tyg. i zwiększać dawkę jak przy rozpoczynaniu leczenia. Ze względu na zwiększone ryzyko niedociśnienia stosować ostrożnie u osób po 65. rż. Stężenie leku w osoczu osób palących tytoń jest mniejsze w porównaniu z pacjentami niepalącymi. U pacjentów palących lub rozpoczynających palenie podczas leczenia konieczne może być zwiększenie dawki do maks. dawki dobowej 2,5 mg 3 ×/d. U pacjentów, którzy zaprzestaną palenia tytoniu, konieczne może być zmniejszenie dawki. Rozpoczynając leczenie u osób stosujących ustalone dawki silnie działających wielotorowych inhibitorów CYP, glikoproteiny P i BCRP, takich jak jak azolowe leki przeciwgrzybicze lub inhibitory proteazy HIV, należy rozważyć dawkę początkową 0,5 mg 3 ×/d w celu zmniejszenia ryzyka niedociśnienia; należy monitorować objawy niedociśnienia zarówno na początku leczenia jak i w jego trakcie; jeśli podczas stosowania dawki ≥1 mg wystąpią przedmiotowe lub podmiotowe objawy niedociśnienia, należy rozważyć zmniejszenie dawki. W przypadku zmiany leczenia pomiędzy inhibitorami fosfodiesterazy typu 5 (PDE-5) a riocyguatem należy przerwać stosowanie sildenafilu co najmniej 24 h lub tadalafilu co najmniej 48 h przed podaniem riocyguatu; należy przerwać stosowanie riocyguatu co najmniej 24 h przed podaniem inhibitora PDE-5; w każdym przypadku zaleca się monitorowanie pacjenta pod kątem objawów niedociśnienia.
Leczenie tętniczego nadciśnienia płucnego u dzieci i młodzieży <18 lat i o mc. ≥50 kg z klasą czynnościową II lub III wg klasyfikacji WHO w skojarzeniu z antagonistami receptora endoteliny. Początkowo 1 mg 3 ×/d (co 6–8 h) przez 2 tyg., następnie, jeśli skurczowe ciśnienie krwi wynosi ≥90 mmHg w grupie wiekowej 6–12 lat lub ≥95 mmHg w grupie wiekowej 12–18 lat i pacjent nie ma objawów przedmiotowych i podmiotowych niedociśnienia, dawkę należy zwiększać o 0,5 mg co 2 tyg. do maksymalnej dawki 2,5 mg 3×/d. Jeśli skurczowe ciśnienie krwi zmniejszy się poniżej wyżej wymienionych wartości, dawkę należy utrzymać, pod warunkiem, że pacjent nie wykazuje objawów przedmiotowych i podmiotowych niedociśnienia. Jeśli w jakimkolwiek czasie podczas fazy zwiększania dawki skurczowe ciśnienie krwi zmniejszy się poniżej wyżej wymienionych wartości i pacjent wykazuje objawy przedmiotowe i podmiotowe niedociśnienia, aktualną dawkę należy zmniejszyć o 0,5 mg 3 ×/d. Po ustaleniu dawki należy ją stosować jako leczenie podtrzymujące; dawka maks. 7,5 mg/d. W przypadku wystąpienia objawów nietolerancji należy rozważyć zmniejszenie dawki. Jeśli leczenie musi być przerwane na ≥3 dni, należy je wznowić od dawki 1 mg 3 ×/d przez 2 tyg. i zwiększać dawkę jak przy rozpoczynaniu leczenia. W przypadku zmiany leczenia pomiędzy inhibitorami fosfodiesterazy typu 5 (PDE-5) a riocyguatem należy przerwać stosowanie sildenafilu co najmniej 24 h lub tadalafilu co najmniej 72 h przed podaniem riocyguatu; należy przerwać stosowanie riocyguatu co najmniej 24 h przed podaniem inhibitora PDE-5; w każdym przypadku zaleca się monitorowanie pacjenta pod kątem objawów niedociśnienia. Nie ma dostępnych danych klinicznych dotyczących dzieci otrzymujących jednoczesne leczenie ogólnoustrojowe z zastosowaniem silnie działających inhibitorów CYP, glikoproteiny P i BCRP. Nie określono bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania riocyguatu u dzieci <6 lat, dzieci z PAH w wieku 6–<12 lat ze skurczowym ciśnieniem krwi <90 mmHg na początku leczenia, dzieci z PAH w wieku 12–<18 lat ze skurczowym ciśnieniem krwi <95 mmHg na początku leczenia oraz dzieci i młodzieży w wieku <18 lat z CTEPH; nie zaleca się stosowania riocyguatu w tych populacjach.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciężkie zaburzenia czynności wątroby, ciśnienie skurczowe na początku leczenia <95 mm Hg (osoby ≥12 lat) lub <90 mmHg (dzieci 6–<12 lat), równoległe stosowanie innych stymulatorów rozpuszczalnej cyklazy guanylanowej, inhibitorów PDE-5 (sildenafil, tadalafil, wardenafil), azotanów lub leków uwalniających tlenek azotu w jakiejkolwiek postaci (w tym substancji nadużywanych w celach odurzających i pobudzających), ciąża, okres karmienia piersią. Nie stosować u osób z nadciśnieniem płucnym związanym z idiopatycznym śródmiąższowym zapaleniem płuc.