Amiodaron hameln - koncentrat do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji

Leczenie ciężkich zaburzeń rytmu serca: przedsionkowe zaburzenia rytmu serca (w tym migotanie i trzepotanie przedsionków), zaburzenia rytmu serca w obrębie węzła przedsionkowo-komorowego, częstoskurcz węzłowy nawrotny (w tym w przebiegu zespołu WPW), zagrażające życiu komorowe zaburzenia rytmu (w tym trwały lub nietrwały częstoskurcz komorowy, migotanie komór), gdy inne metody leczenia przeciwarytmicznego są nieskuteczne lub przeciwwskazane. Lek można stosować przed kardiowersją elektryczną. Stosować w sytuacjach, gdy konieczne jest uzyskanie szybkiego działania leku lub gdy podawanie p.o. nie jest możliwe. I.v. Preparat wykazuje niezgodność z 0,9% roztw. NaCl i może być rozcieńczany wyłącznie 5% roztw. glukozy. Dawka nasycająca: zwykle 5 mg/kg mc. w 250 ml 5% roztw. glukozy we wlewie trwającym 20–120 min. Następnie wlew można powtórzyć w dawce do 1200 mg (ok. 15 mg/kg mc.)/d, w maks. objętości 500 ml 5% roztw. glukozy, szybkość wlewu należy dostosować na podstawie odpowiedzi klinicznej. W stanie zagrożenia życia lek można podać w powolnym wstrzyknięciu i.v. w dawce 150–300 mg w 10–20 ml 5% roztw. glukozy, trwającym co najmniej 3 min. Takie podanie leku można powtórzyć po upływie przynajmniej 15 min, pacjentów otrzymujących lek w ten sposób należy ściśle monitorować. Niezwłocznie po uzyskaniu pożądanej odpowiedzi klinicznej, należy rozpocząć podawanie leku p.o. (zwykle 200 mg 3 ×/d). Lek należy odstawiać stopniowo. W przypadku resuscytacji krążeniowo-oddechowej pacjenta z migotaniem komór lub częstoskurczem komorowym bez tętna, opornym na defibrylację 300 mg (lub 5 mg/kg mc.) w 20 ml 5% roztw. glukozy w bolusie i.v.; jeśli migotanie komór nie ustąpi, rozważyć podanie dodatkowej dawki 150 mg (lub 2,5 mg/kg mc.) i.v. Stosować ostrożnie u osób w podeszłym wieku. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci.

Nadwrażliwość na jod, amiodaron lub którykolwiek składnik preparatu, ciężkie zaburzenia przewodzenia u osób bez wszczepionego stymulatora: bradykardia zatokowa, blok zatokowo-przedsionkowy, zespół chorego węzła zatokowo-przedsionkowego, blok przedsionkowo-komorowy dużego stopnia lub blok dwu- albo trójpęczkowy, równoległe stosowanie innych leków, wydłużających odcinek QT, zaburzenia czynności tarczycy czynne lub w wywiadzie, zapaść naczyniowa, ciężkie niedociśnienie tętnicze, ciężka niewydolność oddechowa. Niedociśnienie, niewydolność serca i kardiomiopatia stanowią przeciwwskazania do podania leku we wstrzyknięciu i.v. typu bolus. Ze względu na zawartość alkoholu benzylowego podanie i.v. jest przeciwwskazane u noworodków. W przypadku kobiet w ciąży lub karmiących piersią, stosowanie leku jest przeciwwskazane, lek można podać wyłącznie w stanach zagrożenia życia. Wymienione przeciwwskazania nie dotyczą stosowania w stanach nagłych podczas resuscytacji krążeniowo-oddechowej chorych z migotaniem komór opornym na defibrylację.