Amiokordin - roztwór do wstrzykiwań

Leczenie groźnych dla życia zaburzeń rytmu serca: zaburzenia rytmu serca w przebiegu zespołu WPW, migotanie i trzepotanie przedsionków, napadowe tachyarytmie nadkomorowe (częstoskurcz nadkomorowy i węzłowy, gdy nie można zastosować innych leków), komorowe zaburzenia rytmu (częstoskurcz komorowy, migotanie komór), gdy inne leki przeciwarytmiczne są nieskuteczne. Stosować w sytuacjach, gdy konieczne jest uzyskanie szybkiego działania leku lub gdy podawanie p.o. nie jest możliwe. I.v. Preparat wykazuje niezgodność z 0,9% roztw. NaCl i może być rozcieńczany wyłącznie 5% roztw. glukozy. Dawka nasycająca: zwykle 5 mg/kg mc. w 250 ml 5% roztw. glukozy we wlewie trwającym 20–120 min; dawkę można powtarzać 2–3 ×/d; szybkość wlewu ustalić w zależności od uzyskanego efektu działania leku. Dawka podtrzymująca: 10–20 mg/kg mc./d (zazwyczaj 600–800 mg/d, maks. 1200 mg/d) w 250 ml 5% roztw. glukozy zwykle przez kilka dni. Gdy tylko zostanie uzyskany pożądany efekt terapeutyczny, należy rozpocząć podawanie leku p.o. (200 mg 3 ×/d), stopniowo zmniejszając dawkę podawaną i.v. W nagłych sytuacjach 150–300 mg amiodaronu w 10–20 ml 5% roztw. glukozy w powolnym, trwającym co najmniej 3 min wstrzyknięciu i.v. Kolejne wstrzyknięcie można podać nie wcześniej niż po 15 min, nawet jeżeli w pierwszym wstrzyknięciu podano tylko 150 mg (ryzyko zapaści naczyniowej), w razie konieczności zastosowania kolejnych dawek, należy je podać we wlewie. W przypadku resuscytacji krążeniowo-oddechowej pacjenta z migotaniem komór opornym na defibrylację 300 mg (lub 5 mg/kg mc.) w 20 ml 5% roztw. glukozy w bolusie i.v.; jeśli migotanie komór nie ustąpi, rozważyć podanie dodatkowej dawki 150 mg (lub 2,5 mg/kg mc.) i.v. Stosować ostrożnie u osób w podeszłym wieku. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub jod, bradykardia zatokowa, blok zatokowo-przedsionkowy, zaburzenia czynności węzła zatokowego (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem), blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem), blok dwu- albo trójpęczkowy (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem lub tymczasowym układem stymulacyjnym), zapaść krążeniowa, ciężkie niedociśnienie, choroby tarczycy, równoczesne stosowanie leków mogących wywołać torsade de pointes, ciąża, okres karmienia piersią. Ze względu na zawartość alkoholu benzylowego nie podawać noworodkom, niemowlętom i dzieciom w wieku do 3 lat. Podanie i.v. jest przeciwwskazane w przypadku niedociśnienia, ciężkiej niewydolności układu oddechowego, kardiomiopatii zastoinowej lub niewydolności serca. Wymienione przeciwwskazania nie dotyczą stosowania w stanach nagłych podczas resuscytacji krążeniowo-oddechowej chorych z migotaniem komór opornym na defibrylację.