Amiokordin (amiodaron) - roztwór do wstrzykiwań

Leczenie ciężkich zaburzeń rytmu serca, takich jak nadkomorowe zaburzenia rytmu serca z szybką czynnością komór, częstoskurcz w przebiegu zespołu WPW oraz w przypadku objawowych komorowych zaburzeń rytmu serca. Lek stosować w razie konieczności uzyskania szybkiego działania lub gdy podawanie leku p.o. jest niemożliwe. Wlew i.v. trwający 20–120 min. Dawka nasycająca: zwykle 5 mg/kg mc.; dawkę można powtarzać 2–3 ×/d; szybkość wlewu ustalić w zależności od uzyskanego efektu działania leku. Dawka podtrzymująca: 10–20 mg/kg mc./d (zazwyczaj 600–800 mg/d, maks. 1200 mg/d) zwykle przez kilka dni. Gdy zostanie osiagnięty oczekiwany efekt działania leku, rozpocząć jednoczesne podawanie leku p.o. Wstrzyknięcie i.v. trwające co najmniej 3 min. Zwykle 5 mg/kg mc.; kolejną dawkę można podać po upływie co najmniej 15 min. Działanie występuje w ciągu pierwszych minut, a następnie stopniowo się zmniejsza. Zastosowanie wlewu pozwala na utrzymanie działania leku. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub jod, bradykardia zatokowa, blok zatokowo-przedsionkowy, zaburzenia czynności węzła zatokowego (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem), blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem), blok dwu- albo trójpęczkowy u osób bez wszczepionego stymulatora, zapaść krążeniowa, ciężkie niedociśnienie, choroby tarczycy, równoczesne stosowanie leków mogących wywołać torsade de pointes, ciąża, okres karmienia piersią. Ze względu na zawartość alkoholu benzylowego nie podawać noworodkom, niemowlętom i dzieciom do 3. rż. Amiodaronu we wstrzyknięciach i.v. nie podawać w ciężkiej niewydolności oddechowej, kardiomiopatii zastoinowej oraz niewydolności serca.