Baclofen Sintetica - roztwór do infuzji

Leczenie chorych z ciężką, przewlekłą spastycznością będącą wynikiem urazu, stwardnienia rozsianego lub innych zaburzeń rdzenia kręgowego, którzy nie reagują na leczenie baklofenem w postaci p.o. lub inne doustnie podawane leki przeciwspastyczne i/lub chorych, u których występują niemożliwe do zaakceptowania działania niepożądane, po podaniu skutecznych dawek leków doustnych. Lek jest skuteczny u dorosłych pacjentów z ciężką przewlekłą spastycznością pochodzenia mózgowego, wynikającą np. z porażenia mózgowego, urazu mózgu lub wypadku mózgowo-rdzeniowego, jednakże doświadczenie kliniczne jest ograniczone. Dawka próbna wynosi zwykle 25–50 µg; należy ją podać poprzez zmieszanie z płynem mózgowo-rdzeniowym; dawkę można zwiększać o 25 µg w odstępach 24 h, aż do uzyskania odpowiedzi trwającej 4–8 h. Jeśli podanie dawki próbnej 100 µg jest niewystarczające, nie wolno dalej zwiększać dawki oraz nie należy przechodzić do fazy ciągłej dooponowej infuzji. Działanie pojedynczej dawki zwykle rozpoczyna się po 30–60 min od podania dooponowego, a maks. działanie po 4 h i utrzymuje się przez ok. 4–8 h. Po wszczepieniu pompy należy ustalić początkową dawkę dobową (zwykle 1–2 skutecznych dawek próbnych), a następnie co 24 h lub 48 h (w zależności od rodzaju pompy) stopniowo ją zwiększać o 10–30% (5–15% w przypadku spastyczności pochodzenia mózgowego). Dawka podtrzymująca w długotrwałej terapii wynosi zwykle 300–800 µg/d (zakres 10–1200 µg/d).
Ciężka przewlekła spastyczność pochodzenia mózgowego lub rdzeniowego (w przebiegu urazu, stwardnienia rozsianego lub innych chorób rdzenia kręgowego) u dzieci w wieku 4– <18 lat, niereagujących na leczenie doustnymi lekami przeciwspastycznymi (w tym doustnym baklofenem) i/lub u których występują niemożliwe do zaakceptowania działania niepożądane po podaniu skutecznych dawek leków doustnych. Dzieci w wieku 4–<18 lat. Wstępna dawka próbna podana przez nakłucie lędźwiowe powinna wynosić 25–50 µg/d; w przypadku braku odpowiedzi klinicznej można ją zwiększać o 25 µg co 24 h do maks. 100 µg/d. Wstępna dawka podtrzymująca podawana dooponowo w długotrwałym wlewie ciągłym wynosi 25–200 µg/d. Po wszczepieniu pompy należy ustalić początkową dawkę dobową (zwykle 1–2 skutecznych dawek próbnych), a następnie co 24 h lub 48 h (w zależności od rodzaju pompy) stopniowo ją zwiększać o 10–30% (5–15% w przypadku spastyczności pochodzenia mózgowego). Dawka podtrzymująca w długotrwałej terapii wynosi zwykle 100 µg/d (zakres 25–200 µg/d). Dane dotyczące stosowania u dzieci w wieku <4 lat są ograniczone. Doświadczenie z zastosowaniem dawek >1000 µg/d jest ograniczone.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, padaczka oporna na leczenie. Leku nie należy podawać żadną inną drogą niż dooponowo.

Podawać wyłącznie do przestrzeni podpajęczynówkowej. Po podaniu dawki próbnej (zazwyczaj podaje się ją w postaci bolusu przez cewnik dooponowy lub nakłucie lędźwiowe) i wszczepieniu pompy, dzięki której możliwy jest ciągły wlew roztworu do płynu mózgowo-rdzeniowego, dawkowanie indywidualne. Szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta.