medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Chlordiazepoksyd to długo działająca pochodna benzodiazepiny (BZD). Wiąże się z receptorem benzodiazepinowym (RBZD), co powoduje określoną reakcję w komórce, czyli jest jego agonistą. RBZD są częścią receptorów zwanych receptorami GABA-A, które mają zdolność wiązania wielu substancji m.in. kwasu -aminomasłowego (GABA). Chlordiazepoksyd, jak inne BZD, działa pośrednio przez nasilenie zdolności wiązania się GABA z receptorem GABA-A. Ze względu na hamujące czynność komórek nerwowych działanie GABA, BZD wykazują pośrednie działanie hamujące w ośrodkowym układzie nerwowym.
Chlordiazepoksyd wykazuje silne działanie uspokajające i przeciwlękowe, umiarkowane działanie przeciwdrgawkowe i zmniejszające napięcie mięśni oraz działanie nasenne.
Chlordiazepoksyd jest wskazany w doraźnym, krótkotrwałym leczeniu objawów: zespołów lękowych różnego pochodzenia (towarzyszących zespołom psychoorganicznym, objawom psychotycznym), zespołów lękowych z zaburzeniami snu, ostrego zespołu odstawienia alkoholu, zwiększonego napięcia mięśniowego o różnej etiologii.
Lek jest stosowany doustnie, raz lub kilka razy dziennie w zależności od wskazań. Leczenie powinno trwać jak najkrócej (do 4 tyg.). Każde zwiększenie i zmniejszenie dawki powinno być wcześniej skonsultowane z lekarzem prowadzącym. Lek należy odstawiać stopniowo. Ze względu na upośledzenie zdolności koncentracji w trakcie leczenia oraz 2–3 dni po jego zakończeniu nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać urządzeń mechanicznych w ruchu. Podczas leczenia i 3 dni po jego zakończeniu nie należy spożywać alkoholu.
Gdy chlordiazepoksyd jest stosowany przez kilka tygodni, może wystąpić tzw. tolerancja na lek (zmniejszenie jego skuteczności). Długotrwałe stosowanie leku może wywołać fizyczne i psychiczne uzależnienie. Ryzyko uzależnienia zwiększa się wraz z dawką i czasem trwania leczenia. Jest ono większe u osób, które były uzależnione od alkoholu lub leków, oraz u osób z zaburzeniami osobowości. Nagłe odstawienie może wywołać pojawienie się tzw. objawów abstynencji, czyli objawów z odstawienia leku (np. lęk, pobudzenie, zawroty głowy, bóle głowy, bóle mięśniowe, napięcie, drażliwość). Z tej samej przyczyny może również dojść do powstania tzw. zespołu z odbicia, czyli powrotu objawów, z powodu których lek został przepisany (np. zaburzenia snu, napady lęku). Chlordiazepoksyd może powodować następczą niepamięć (niemożność uczenia się i zapamiętywania nowych informacji), jak również tzw. reakcje paradoksalne, czyli odmienne od spodziewanych jak np. euforia, omamy, niepokój, pobudzenie.
Chlordiazepoksyd dobrze się wchłania po podaniu doustnym i osiąga maksymalne stężenie w surowicy 1–2 h po zażyciu. Biologiczny okres półtrwania wynosi 6–30 h i ulega wydłużeniu u chorych w podeszłym wieku oraz u chorych z ciężką niewydolnością wątroby. Lek jest metabolizowany w wątrobie, m.in. do mniej aktywnego demoksepamu, a następnie w niewielkiej ilości do czynnego oksazepamu. Wydalany powoli, głównie z moczem, w 1–2% w postaci niezmienionej. Przenika przez łożysko, do pokarmu kobiecego oraz do żółci.
Więcej informacji – patrz: opisy preparatów
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
