Dihydroergotamina

Dihydroergotamina jest pochodną ergotaminy - jednego z alkaloidów występujących w sporyszu, czyli formie przetrwalnikowej grzyba Buławinka czerwona (Secale cornutum), pasożytującego na zbożach. Sporysz ma kształt ciemnych rożków wbudowanych w kłos i jego domieszka w ziarnach, a co za tym idzie w mące, może powodować zatrucia, niekiedy ciężkie lub śmiertelne, co zdarzało się w przeszłości. Alkaloidy to związki występujące naturalnie, głównie pochodzenia roślinnego, mają charakter zasadowy i zwykle budowę heterocykliczną, zawierają azot; wiele z nich wykazuje silne działanie biologiczne i wykorzystywanych jest w leczeniu różnych chorób (np. morfina, kodeina, chinina, atropina, pilokarpina) lub jako używki (np. kofeina, nikotyna).
Mechanizm działania dihydroergotaminy polega na blokowaniu receptorów alfa-adrenergicznych i dopaminergicznych oraz na długotrwałym, bezpośrednim, kurczącym działaniu na mięśniówkę gładką naczyń obwodowych i mózgowych. Pobudza również receptory serotoninergiczne w obrębie rozgałęzień tętnic szyjnych. Jest lekiem powodującym skurcz naczyń w obrębie głowy, co odpowiada za działanie przeciwmigrenowe, mniejszy wpływ ma na naczynia obwodowe. Dihydroergotamina powoduje również wzrost ciśnienia rozkurczowego i skurczowego u pacjentów z niedociśnieniem ortostatycznym.
Dihydroergotamina stosowana jest w leczeniu niedociśnienia ortostatycznego i napadów migreny.
Po podaniu doustnym dostępność biologiczna jest stosunkowo mała, nie przekracza 5% podanej dawki. Maksymalne stężenie w surowicy osiągane jest po ok. 0,5–3 h. Ulega metabolizmowi w wątrobie, wydalana głównie z kałem.

Więcej informacji – patrz: opisy preparatów

Przeczytaj też artykuły

• Ból głowy

Preparaty na rynku polskim zawierające dihydroergotamina