Mechanizm działania
Białko C z osocza ludzkiego oczyszczone za pomocą mysich przeciwciał monoklonalnych. Białko C jest glikoproteiną syntetyzowaną w wątrobie z udziałem wit. K. Na powierzchni komórek śródbłonka, z udziałem kompleksu trombina/trombomodulina ulega przemianie do aktywowanego białka C, będącego proteazą seryny. Inaktywując czynniki Va i VIIIa, wykazuje silne działanie przeciwzakrzepowe, jest też ważnym modulatorem odpowiedzi na zakażenie (o działaniu profibrynolitycznym i przeciwzapalnym).
Farmakokinetyka
Podanie preparatu zawierającego białko C powoduje natychmiastowe, ale przejściowe zwiększenie jego stężenia w osoczu. t1/2 wykazuje zmienność osobniczą i wynosi w zależności od metody badania 4,4–15,8 h w modelu kompartmentowym i 4,9–14,7 w modelu niekompartmentowym; u osób z ostrą zakrzepicą może on być znacznie krótszy.
Plamica piorunująca, martwica skóry
Leczenie plamicy piorunującej i martwicy skóry wywołanej pochodnymi kumaryny u osób z ciężkim wrodzonym niedoborem białka C.
Profilaktyka przed zabiegiem operacyjnym lub leczeniem inwazyjnym
Krótkotrwała profilaktyka u osób z ciężkim wrodzonym niedoborem białka C w przypadku konieczności wykonania zabiegu operacyjnego lub leczenia inwazyjnego, rozpoczynania leczenia pochodnymi kumaryny lub jeżeli leczenie samymi pochodnymi kumaryny jest niewystarczające bądź nie można go zastosować.
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, białko mysie lub heparynę (wyjątkiem jest zastosowanie w leczeniu zagrażających życiu powikłań zakrzepowych).
Objawy nadwrażliwości
W przypadku wystąpienia objawów nadwrażliwości zaleca się natychmiastowe przerwanie podawania leku i zastosowanie odpowiedniego leczenia.
Ryzyko związane ze stosowaniem preparatów uzyskanych z krwi ludzkiej
Podczas stosowania preparatów uzyskanych z krwi ludzkiej lub osocza ludzkiego nie można całkowicie wykluczyć przeniesienia znanych i nieznanych czynników zakaźnych (ryzyko to jest zmniejszone dzięki odpowiedniemu doborowi dawców, badaniom pobranego osocza oraz procesowi technologicznemu przygotowania leku); należy rozważyć przeprowadzenie odpowiednich szczepień przed rozpoczęciem leczenia.
Zawartość heparyny w preparacie
Ze względu na możliwość występowania w preparacie śladowych ilości heparyny u niektórych chorych może wystąpić reakcja nadwrażliwości – małopłytkowość indukowana heparyną; należy wówczas przerwać podawanie preparatu; objawy małopłytkowości indukowanej heparyną (zakrzepica tętnicza i żylna, DIC, plamica, wybroczyny krwawe, krwawienie z przewodu pokarmowego) mogą występować również w ostrej fazie choroby u osób z ciężkim wrodzonym niedoborem białka C, co utrudnia rozpoznanie.
Dodatkowe składniki preparatu
W przypadku stosowania preparatu u osób, u których konieczne jest stosowanie diety o małej zawartości sodu, należy zwrócić uwagę na zawartość sodu w preparacie.
Zaburzenia czynności wątroby
U osób z upośledzoną czynnością wątroby lub nerek należy zachować ostrożność.
Oporność na aktywowane białko C
Dane kliniczne potwierdzające skuteczność i bezpieczeństwo stosowania u osób z niedoborem białka C i współistniejącą opornością na aktywowane białko C są ograniczone.
Nie są znane.
U osób, u których rozpoczyna się leczenie antagonistami wit. K przed uzyskaniem działania przeciwkrzepliwego może wystąpić przejściowy stan nadkrzepliwości.
Bardzo rzadko: gorączka, zwiększenie stężenia białka C-reaktywnego, pokrzywka, świąd, wysypka, zawroty głowy. Możliwe reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk naczynioruchowy, pieczenie i kłujący ból w miejscu podania, dreszcze, nagłe zaczerwienienie twarzy, wysypka, uogólniona pokrzywka, ból głowy, spadek ciśnienia tętniczego, śpiączka, nudności, niepokój ruchowy, częstoskurcz, ucisk w klatce piersiowej, uczucie mrowienia, wymioty, trudności w oddychaniu.
Sporadycznie: krwawienia lub zakrzepica, niepokój, krwiak opłucnej, nadmierne pocenie się, podwyższona temperatura ciała, zwiększone zapotrzebowania na katecholaminy.
U osób z ciężkim wrodzonym niedoborem białka C mogą wytworzyć się przeciwciała przeciw białku C.
Kobiety w ciąży z niedoborem białka C były z powodzeniem leczone preparatem zawierającym białko C, jednak nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania w odpowiednich badaniach klinicznych.
Nie wiadomo, czy białko C przenika do pokarmu kobiecego. U kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią stosować wyłącznie w przypadku wyraźnych wskazań po rozważeniu potencjalnych korzyści i ryzyka.
Leczenie białkiem C powinno być prowadzone pod nadzorem lekarza z doświadczeniem w leczeniu substytucyjnym czynnikami/inhibitorami krzepnięcia, w ośrodku, w którym możliwe jest monitorowanie aktywności białka C.
I.v. z szybkością do 2 ml/min (200 j.m./min), u dzieci do 10 kg mc. do 0,2 ml/kg mc./min (20 j.m./kg mc./min). Indywidualnie w zależności od aktywności białka C; początkowo należy uzyskać 100% aktywności białka C i utrzymywać ją >25% w okresie leczenia.
Dawka wstępna, podawana w celu ustalenia stopnia odzyskania i biologicznego okresu półtrwania, powinna wynosić 60–80 j.m./kg mc. W ostrych stanach zakrzepowych oznaczenia należy wykonywać co 6 h do czasu ustabilizowania się stanu pacjenta, następnie 2 ×/d oraz zawsze bezpośrednio przed podaniem białka C.
U pacjentów ze współistniejącymi czynnikami ryzyka zakrzepicy (zakażenie, uraz, interwencja chirurgiczna), u których podaje się profilaktycznie białko C uzasadnione może być zapewnienie jego większej aktywności.
W wyjątkowych przypadkach i braku dojścia i.v. terapeutyczne stężenie białka C w osoczu można uzyskać przez podanie s.c. w dawce 250–350 j.m./kg mc.
W przypadku rozpoczynania leczenia doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, podawanie białka C można przerwać dopiero po uzyskaniu stabilnego efektu ich działania; leczenie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi należy rozpoczynać od małych dawek.
Lek nie wpływa na zdolność do prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługi urządzeń.
1 j.m. odpowiada mierzonej amidolitycznie aktywności białka C w 1 ml prawidłowego osocza.
Przechowywać w temp. 2–8°C.
Roztwór należy zużyć natychmiast po przygotowaniu.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 12 zł