Awanafil (opis profesjonalny)

Działanie - Awanafil

Mechanizm działania
Silny i wysoce wybiórczy, odwracalny inhibitor fosfodiesterazy typu 5 (PDE5) swoistej dla cGMP. Zahamowanie aktywności PDE5 przez awanafil powoduje zwiększenie stężenia cGMP w ciałach jamistych prącia po miejscowym uwolnieniu tlenku azotu na skutek stymulacji seksualnej, a następnie rozkurcz mięśni gładkich i napływ krwi do tkanek prącia, doprowadzając do erekcji. Awanafil nie działa bez stymulacji seksualnej. Powinowactwo względem innych fosfodiesteraz jest znacznie mniejsze (PDE6 – >100 razy, PDE4, PDE8 i PDE10 – >1000 razy, PDE2 i PDE7 – >5000 razy, PDE1, PDE3, PDE9 i PDE11 – >10 000 razy). Awanafil charakteryzuje ok. 20 000 razy większa selektywność wobec PDE5 niż w odniesieniu do PDE3, występującej w sercu i naczyniach krwionośnych, biorącej udział w kontrolowaniu kurczliwości serca. Inhibitory PDE5 nie wpływają na agregację płytek, ale podawane w dawkach supraterapeutycznych nasilają przeciwagregacyjne działanie nitroprusydku sodowego będącego donorem tlenku azotu. Inhibitory PDE5 nie wpływają na czas krwawienia w monoterapii, ani w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym.

Farmakokinetyka
Po podaniu p.o. szybko się wchłania. Mediana t_max wynosi 30–45 min po podaniu na czczo. Wysokotłuszczowy pokarm powoduje zmniejszenie szybkości wchłaniania leku, zwiększenie t_max średnio o 1,25 h oraz zmniejszenie c_max średnio o 39%. W zalecanym zakresie dawek farmakokinetyka leku jest zależna od dawki. Lek wiąże się w ok. 99% z białkami osocza. Mniej niż 0,0002% podanej dawki przenika do nasienia. Awanafil ulega metabolizmowi przede wszystkim przy udziale izoenzymów mikrosomalnych wątroby, głównie CYP3A4 i w mniejszym stopniu CYP2C9. Stężenia głównych metabolitów M4 i M16 stanowią odpowiednio 23% i 29% stężenia substancji macierzystej w osoczu. Metabolit M4 wykazuje podobny do awanafilu profil selektywności wobec fosfodiesteraz, a jego zdolność do hamowania PDE5 in vitro odpowiada ok. 18% takiej zdolności awanafilu; M4 odpowiada za ok. 4% aktywności farmakologicznej leku. M16 jest nieaktywny. Końcowy t_1/2 leku wynosi ok. 6–17 h. Awanafil ulega wydalaniu w postaci metabolitów, głównie z kałem (ok. 63% podanej dawki) i w mniejszym stopniu z moczem (ok. 21% podanej dawki).

Wskazania do stosowania - Awanafil

Zaburzenia wzwodu
Leczenie zaburzeń wzwodu u dorosłych mężczyzn; aby lek był skuteczny, konieczna jest stymulacja seksualna.

Przeciwwskazania stosowania - Awanafil

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, jednoczesne stosowanie leków uwalniających tlenek azotu lub azotanów w jakiejkolwiek postaci, udar lub zawal serca albo zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca – w ciągu ostatnich 6 mies., niedociśnienie tętnicze w spoczynku (ciśnienie tętnicze <90/50 mm Hg) lub nadciśnienie tętnicze (ciśnienie tętnicze >170/100 mm Hg), niestabilna dławica piersiowa, dławica piersiowa występująca podczas aktywności seksualnej, zastoinowa niewydolność serca (klasa II–IV wg NYHA), ciężkie zaburzenia czynności wątroby (klasa C w skali Childa i Pugha), ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min), rozpoznane wrodzone choroby zwyrodnieniowe siatkówki, równoległe stosowanie leków będących silnymi inhibitorami CYP3A4 (m.in. ketokonazol, rytonawir, atazanawir, klarytromycyna, indynawir, itrakonazol, nefazodon, nelfinawir, sakwinawir, telitromycyna), utrata wzroku w jednym oku w wyniku nietętniczej przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego.

Choroby układu sercowo-naczyniowego
Przed zastosowaniem leku u osób z chorobą układu sercowo-naczyniowego rozważyć potencjalne zagrożenia kardiologiczne związane z podejmowaniem aktywności seksualnej. Przed rozpoczęciem leczenia należy wziąć pod uwagę stan układu sercowo-naczyniowego. Pacjenci z zaburzeniami drogi odpływu z lewej komory serca (np. ze zwężeniem aorty) mogą być wrażliwi na działanie substancji rozszerzających naczynia krwionośne, w tym na inhibitory PDE5.

Deformacje prącia, choroby predysponujące do wystąpienia priapizmu
Ostrożnie stosować u pacjentów z anatomicznymi deformacjami prącia (zagięcie, zwłóknienie ciał jamistych, choroba Peyroniego) oraz u pacjentów z chorobami mogącymi predysponować do wystąpienia priapizmu (np. niedokrwistość sierpowatokrwinkowa, szpiczak plazmocytowy [szpiczak mnogi] lub białaczka).

Zaburzenia widzenia i/lub słuchu
Należy pouczyć pacjenta, aby w razie nagłego wystąpienia zaburzeń widzenia lub nagłego osłabienia słuchu albo jego utraty, zaprzestał przyjmowania leku i natychmiast skontaktował się z lekarzem.

Zaburzenia krzepnięcia, czynna choroba wrzodowa
Brak danych dotyczących podawania awanafilu pacjentom z zaburzeniami krzepnięcia oraz czynną chorobą wrzodową, z tego względu zastosowanie leku u tych pacjentów powinno być poprzedzone wnikliwą oceną stosunku korzyści do ryzyka.

Leki blokujące receptory adrenergiczne
Jednoczesne stosowanie leków blokujących receptory α-adrenergiczne może prowadzić u niektórych pacjentów do objawowego obniżenia ciśnienia tętniczego. Z tego względu przed rozpoczęciem leczenia awanafilem (w dawce 50 mg/d), stan pacjenta stosującego α-adrenolityk powinien być przez niego ustabilizowany; pacjenci, u których podczas stosowania α-adrenolityku w monoterapii występuje niestabilność hemodynamiczna, są bardziej narażeni na wystąpienie objawowego obniżenia ciśnienia tętniczego podczas jednoczesnego stosowania awanafilu. U pacjentów, których stan jest stabilny w wyniku przyjmowania leku blokującego receptory α-adrenergiczne, leczenie awanafilem należy rozpocząć od najmniejszej dawki wynoszącej 50 mg. U pacjentów, którzy już przyjmują optymalną dawkę awanafilu leczenie α-adrenolitykami należy rozpocząć od najmniejszej dawki. Stopniowe zwiększanie dawki α-adrenolityków może spowodować dalsze obniżanie ciśnienia tętniczego u pacjentów przyjmujących awanafil.

Osoby w podeszłym wieku
Dane dotyczące stosowania leku u osób ≥70. rż. są ograniczone.

Leczenie skojarzone
Brak danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa leczenia skojarzonego awanafilu z innymi inhibitorami PDE5 albo innymi lekami stosowanymi w zaburzeniach wzwodu.

Alkohol
Spożywanie alkoholu w skojarzeniu z awanafilem może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego, o czym należy poinformować pacjenta, jak również o zasadach postępowania w razie wystąpienia objawów niedociśnienia ortostatycznego.

Zaburzenia czynności nerek
U osób z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny 30–80 ml/min) skuteczność leku jest mniejsza. Lek nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci i młodzieży.

Stosowania awanafilu nie oceniano u pacjentów z zaburzeniami wzwodu spowodowanymi urazem rdzenia kręgowego lub innymi chorobami neurologicznymi.

Interakcje - Awanafil

Azotany, donory tlenku azotu
Awanafil u zdrowych osób nasila hipotensyjne działanie azotanów; jednoczesne stosowanie azotanów lub donorów tlenku azotu jest przeciwwskazane. W razie konieczności podania azotanu w przypadku zagrożenia życia w ciągu 12 h od podania awanafilu, należy to wykonać wyłącznie w warunkach ścisłego nadzoru medycznego.

Inne leki zmniejszające ciśnienie tętnicze
W razie skojarzonego stosowania z innymi lekami zmniejszającymi ciśnienie tętnicze, działanie addycyjne może prowadzić do objawowego obniżenia ciśnienia tętniczego (np. zawrotów głowy, zamroczenia, omdlenia lub stanu przedomdleniowego).

Doksazosyna, tamsulozyna, enalapryl
Zmiany wartości parametrów obserwowanych podczas jednoczesnego zastosowania awanafilu z α-adrenolitykami (doksazosyna, tamsulozyną) lub enalaprylem – patrz: zarejestrowane materiały producenta.

Amlodypina
Awanafil nie wpływa na farmakokinetykę amlodypiny, ale amlodypina zwiększa maksymalną i całkowitą ekspozycję na awanafil odpowiednio o 28% i 60%.

Alkohol
Spożywanie alkoholu w skojarzeniu z awanafilem może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego.

Inne leki stosowane w zaburzeniach wzwodu
Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności leczenia skojarzonego z innymi inhibitorami PDE5 lub innymi lekami stosowanymi w zaburzeniach wzwodu.

Inhibitory izoenzymu CYP3A4
Inhibitory izoenzymu CYP3A4 mogą zwiększać ekspozycję na awanafil, gdyż jest on substratem tego enzymu.
Ketokonazol w dawce 400 mg (selektywny i silny inhibitor CYP3A4) zwiększa c_max i AUC awanafilu po jego jednorazowym podaniu w dawce 50 mg odpowiendio 2- i 13-krotnie oraz wydłuża t_1/2 awanafilu do ok. 9 h.
Oczekuje się, że inne silne inhibitory CYP3A4 (np. itrakonazol, worykonazol, klarytromycyna, nefazodon, sakwinawir, nelfinawir, indinawir, atazanawir i telitromycyna) będą miały podobne działanie. Jednoczesne stosowanie leku z silnie działającymi inhibitorami CYP3A4 jest przeciwwskazane.
Erytromycyna podawana w dawce 500 mg 2 ×/d (umiarkowany inhibitor CYP3A4) zwiększa c_max i AUC awanafilu po jego jednorazowym podaniu awanafilu w dawce 200 mg odpowiednio 2- i 3-krotnie oraz wydłuża t_1/2 awanafilu do ok. 8 h.
Oczekuje się, że inne umiarkowane inhibitory CYP3A4 (np. amprenawir, aprepitant, diltiazem, flukonazol, fosamprenawir i werapamil) będą miały podobne działanie. Z tego powodu maksymalna zalecana dawka awanafilu u pacjentów przyjmujących jednocześnie umiarkowane inhibitory CYP3A4 wynosi 100 mg, podawana nie częściej niż co 48 h.
Nie badano interakcji z innymi inhibitorami CYP3A4, w tym sokiem grejpfrutowym, jednak prawdopodobnie zwiększają one ekspozycję na awanafil; nie zaleca się spożywania soku grejpfrutowego w ciągu 24 h przed przyjęciem awanafilu.
Nie przeprowadzono specjalnych badań interakcji awanafilu z rywaroksabanem i apiksabanem (substraty CYP3A4), jednak nie przewiduje się ich wystąpienia.

Amlodypina
Amlodypina (5 mg/d) zwiększa c_max i AUC awanafilu po jego jednorazowym podaniu w dawce 200 mg, odpowiednio o 28% i 60%, nie jest to jednak klinicznie istotne. Pojedyncza dawka awanafilu nie zmienia stężenia amlodypiny w osoczu.

Induktory CYP3A4
Nie oceniono wpływu induktorów cytochromu P450, zwłaszcza indukujących CYP3A4 (np. bosentan, karbamazepina, efawirenz, fenobarbital, ryfampicyna), na farmakokinetykę i skuteczność awanafilu; nie zaleca sie stosowania takiego połączenia leków.

Inne izoenzymy
Istnieje potencjalna możliwość występowania nieistotnych interakcji awanafilu z substratami CYP1A1/2, 2A6, 2B6 i 2E1; metabolity awanafilu (M4, M16 i M27) również wykazują minimalne działanie hamujące CYP 1A1/2, 2A6, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 i 3A4; nie przewiduje się istotnego wpływu awanafilu na inne leki metabolizowane przez te enzymy.

Działania niepożądane - Awanafil

Często: ból głowy, zaczerwienienie twarzy, niedrożność nosa.

Niezbyt często: zawroty głowy, senność, zatokowy ból głowy, niewyraźne widzenie, kołatanie serca, uderzenia gorąca, niedrożność zatok, duszność wysiłkowa, niestrawność, nudności, wymioty, uczucie dyskomfortu dotyczące żołądka, ból pleców, napięcie mięśni, zmęczenie, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, nieprawidłowy elektrokardiogram, przyspieszenie rytmu serca.

Rzadko: grypa, rak jamy nosowo-gardłowej, alergia sezonowa, dna moczanowa, bezsenność, przedwczesny wytrysk, niewłaściwy afekt, nadmierna aktywność psychoruchowa, dławica piersiowa, tachykardia, nadciśnienie, wodnisty wyciek z nosa, przekrwienie błony śluzowej górnych dróg oddechowych, suchość w ustach, zapalenie błony śluzowej żołądka, ból w podbrzuszu, biegunka, wysypka, ból w boku, ból mięśni, skurcze mięśni, częstomocz, zaburzenia prącia, samoistny wzwód, świąd narządów płciowych, osłabienie, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, obrzęki obwodowe, podwyższenie ciśnienia tętniczego, obecność krwi w moczu, szmery w sercu, zwiększenie stężenia PSA, zwiększenie masy ciała, zwiększenie stężenia bilirubiny i kreatyniny we krwi, zwiększenie temperatury ciała.

Przedawkowanie
W przypadku przedawkowania zastosować standardowe leczenie podtrzymujące.

Ciąża i laktacja - Awanafil

Lek nie jest wskazany do stosowania u kobiet.

Dawkowanie - Awanafil

Dorośli. P.o. 100 mg ok. 30 min przed planowaną aktywnością seksualną. W zależności od skuteczności i tolerancji dawkę można zmniejszyć do 50 mg lub zwiększyć do 200 mg. Nie zaleca się stosowania częściej niż 1 ×/d.

Przyjęcie leku w trakcie posiłku może spowodować opóźnienie początku działania.

Osoby w podeszłym wieku, cukrzyca
Nie ma konieczności dostosowania dawki u osób w podeszłym wieku, jak również u osób z cukrzycą.

Zaburzenia czynności nerek i/lub wątroby
U osób z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny 30–80 ml/min) skuteczność leku jest mniejsza; dostosowanie dawki nie jest konieczne u tych osób. U osób z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby leczenie rozpocząć od najmniejszej skutecznej dawki, a następnie dostosować dawkowanie w zależności od tolerancji.

Zmiana dawki w leczeniu skojarzonym
U osób przyjmujących jednocześnie inhibitory CYP3A4 o umiarkowanej sile działania (m.in. erytromycynę, amprenawir, aprepitant, diltiazem, flukonazol, fosamprenawir, werapamil) dawka maks. 100 mg, nie częściej niż co 48 h.
U pacjentów, których stan jest stabilny w wyniku przyjmowania leku blokującego receptory α-adrenergiczne, leczenie awanafilem należy rozpocząć od najmniejszej dawki wynoszącej 50 mg.
U pacjentów, którzy już przyjmują optymalną dawkę awanafilu, leczenie α-adrenolitykami należy rozpocząć od najmniejszej dawki.

Uwagi dla Awanafil

U niektórych chorych lek może powodować zawroty głowy i zaburzenia widzenia, co może wpływać na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.

Preparaty na rynku polskim zawierające awanafil