Olodaterol + tiotropium (bromek tiotropium) (opis profesjonalny)

Działanie - Olodaterol + tiotropium (bromek tiotropium)

Mechanizm działania
Preparat złożony zawierający leki o addytywnym działaniu rozszerzającym oskrzela, podawany wziewnie. Olodaterol jest długo działającym (działa co najmniej 24 h), wybiorczym agonistą receptora β₂-adrenergicznego o szybkim początku działania. Działanie farmakologiczne wynika z pobudzenia wewnątrzkomórkowej cyklazy adenylowej, enzymu katalizującego przekształcanie ATP do cyklicznego 3',5'-adenozynomonofosforanu, co powoduje rozkurcz mięśni gładkich w ścianie oskrzeli. Olodaterol wykazuje 241- i 2299-krotnie silniejsze działanie agonistyczne w stosunku do receptorów β₂-adrenergicznych w porównaniu do receptorów odpowiednio β₁ i β₃. Po podaniu wziewnym dostępność biologiczna olodaterolu wynosi ok. 30%, podczas gdy po podaniu doustnym – <1%. Po podaniu wziewnym przy użyciu inhalatora Respimat t_max wynosi 10–20 min. W zakresie dawek terapeutycznych wykazuje liniową farmakokinetykę. Wiąże się w 60% z białkami osocza. Olodaterol jest substratem glikoproteiny P, OAT1, OAT3 oraz OCT1. Lek jest metabolizowany przez bezpośrednią glukuronizację i O-demetylację ugrupowań metoksy oraz sprzęganie. Spośród sześciu zidentyfikowanych metabolitów jedynie niesprzężony produkt demetylacji wiąże się z receptorami β₂-adrenergicznymi; ten metabolit nie jest jednak wykrywalny w osoczu po przewlekłym wziewnym stosowaniu w zalecanej dawce lub dawce ≤4-krotnie większej. W O-demetylacji olodaterolu biorą udział izoenzymy CYP2C9 i CYP2C8, z niewielkim udziałem CYP3A4, natomiast w tworzeniu glukuronidów olodaterolu biorą udział UGT2B7, UGT1A1, UGT1A7 i UGT1A9.

Farmakokinetyka
Po podaniu wziewnym wydalanie olodaterolu w niezmienionej postaci z moczem w okresie przed przyjęciem kolejnej dawki w stanie stacjonarnym stanowi 5–7% dawki; t_1/2 leku wynosi ok. 45 h. Bromek tiotropium jest długo działającym, wybiórczym antagonistą receptorów muskarynowych (podtypy M₁–M₅). Wiąże się kompetycyjnie i odwracalnie z receptorami M₃ w mięśniach gładkich oskrzeli co prowadzi do zmniejszenia ich napięcia. Działanie to jest zależne od dawki i utrzymuje się >24 h. Po podaniu doustnym dostępność biologiczna wynosi 2–3%. Po podaniu wziewnym przy użyciu inhalatora Respimat ok. 33% przyjętej dawki wchłania się do krążenia układowego; t_max wynosi 5–7 min. W zakresie dawek terapeutycznych wykazuje liniową farmakokinetykę. Wiąże się w 72% z białkami osocza. W nieznacznym stopniu przenika do OUN. Również w nieznacznym stopniu ulega biotransformacji. U młodych, zdrowych osób 74% dawki i.v. ulega wydaleniu w postaci niezmienionej z moczem. Po podaniu drogą wziewną, do osiągnięcia stanu stacjonarnego, 18,6% podanej dawki leku wydalane jest z moczem, reszta, głównie niewchłonięta w jelitach, wydalana jest z kałem. Efektywny t_1/2 po podaniu wziewnym wynosi 27–45 h.

Wskazania do stosowania - Olodaterol + tiotropium (bromek tiotropium)

Leczenie POChP
Lek rozszerzający oskrzela w leczeniu podtrzymującym POChP w celu złagodzenia objawów u dorosłych.

Przeciwwskazania stosowania - Olodaterol + tiotropium (bromek tiotropium)

Nadwrażliwość na atropinę lub jej pochodne (np. ipratropium, oksytropium) albo którykolwiek składnik preparatu.

Astma
Ze względu na brak badań dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności leczenia astmy, nie stosować w leczeniu tej choroby.

Paradoksalny skurcz oskrzeli
Podobnie jak w przypadku innych leków do podawania wziewnego, może wywołać paradoksalny skurcz oskrzeli, potencjalnie zagrażający życiu; w takim przypadku należy natychmiast lek odstawić i zastąpić go innym sposobem leczenia.

Ostre epizody skurczu oskrzeli
Nie stosować w przypadku ostrych epizodów skurczu oskrzeli, będących stanami zagrażającymi życiu.

Jaskra z zamykającym kątem przesączania
Stosować ostrożnie u pacjentów z jaskrą z zamykającym się kątem przesączania; należy uważać, aby lek nie dostał się do oczu, gdyż może to spowodować wystąpienie lub zaostrzenie objawów jaskry, ból oka lub dyskomfort, przemijające niewyraźne widzenie, widzenie tęczowej obwódki wokół źródła światła lub zmienione widzenie kolorów jednocześnie z zaczerwienieniem oczu wywołanym przekrwieniem spojówek i obrzękiem rogówki; w przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych objawów pacjent powinien przerwać stosowanie leku i niezwłocznie skonsultować się z lekarzem specjalistą.

Rozrost gruczołu krokowego, zwężenie szyi pęcherza moczowego
Stosować ostrożnie u pacjentów z rozrostem gruczołu krokowego lub zwężeniem szyi pęcherza moczowego.

Suchość w jamie ustnej
Suchość w jamie ustnej związana z leczeniem przeciwcholinergicznym może po dłuższym czasie powodować próchnicę zębów.

Zaburzenia czynności nerek i/lub wątroby
Ponieważ stężenie bromku tiotropium w osoczu krwi zwiększa się wraz z osłabieniem czynności nerek, u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≤50 ml/min), lek należy stosować jedynie wówczas, gdy spodziewana korzyść dla pacjenta przewyższa potencjalne ryzyko. Brak doświadczenia w przypadku długotrwałego stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Brak danych dotyczących stosowania u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Zaburzenia kardiologiczne
Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania leku u pacjentów z zawałem serca w ciągu ostatniego roku, z niestabilnymi lub zagrażającymi życiu zaburzeniami rytmu serca, hospitalizacją z powodu niewydolności serca w ciągu ostatniego roku lub z rozpoznanym napadowym częstoskurczem (>100 uderzeń/min) w wywiadzie, ponieważ ci pacjenci zostali wyłączeni z badań klinicznych; zachować ostrożność u tych osób.
Podobnie jak w przypadku innych agonistów receptora β₂-adrenergicznego, olodaterol może wywierać klinicznie istotne działanie na układ sercowo-naczyniowy (m.in. zwiększenie częstotliwości rytmu serca, wzrost ciśnienia tętniczego); w takim przypadku konieczne może być przerwanie leczenia.
Agoniści receptorów β-adrenergicznych mogą powodować zmiany w zapisie EKG, takie jak spłaszczenie załamka T, obniżenie odcinka ST; znaczenie kliniczne tych obserwacji nie jest znane.

Stany wymagające zachowania ostrożności
Należy zachować ostrożność podczas stosowania długo działających agonistów receptorów β₂-adrenergicznych u pacjentów z zaburzeniami układu krążenia, zwłaszcza z chorobą niedokrwienną serca, ciężką niewyrównaną niewydolnością serca, zaburzeniami rytmu serca, kardiomiopatią przerostową, nadciśnieniem i tętniakiem, u pacjentów z zaburzeniami drgawkowymi lub nadczynnością tarczycy, u pacjentów ze stwierdzonym lub podejrzewanym wydłużeniem odstępu QT (np. QT >0,44 s) oraz u pacjentów, którzy są niezwykle wrażliwi na aminy sympatykomimetyczne.

Hipokaliemia
Agoniści receptora β₂ mogą powodować istotną klinicznie hipokaliemię; jest ona zwykle przemijająca i nie wymaga stosowania suplementacji; u pacjentów z ciężką postacią POChP niedotlenienie i równocześnie stosowane leki mogą nasilać hipokaliemię.

Glukoza
Przyjmowanie drogą wziewną dużych dawek agonistów receptora β₂ może powodować zwiększenie stężenia glukozy w osoczu.

Znieczulenie ogólne
Chorzy leczeni agonistami receptorów β₂ poddawani znieczuleniu ogólnemu z zastosowaniem halogenowych pochodnych węglowodorów częściej narażeni są na ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony serca; w przypadku planowanego zabiegu chirurgicznego zachować ostrożność.

Interakcje - Olodaterol + tiotropium (bromek tiotropium)

Inne leki stosowane w leczeniu POChP
Wziewne podawanie preparatu zawierającego olodaterol i bromek tiotropium równocześnie z innymi lekami stosowanymi w leczeniu POChP, takimi jak sympatykomimetyki rozszerzające oskrzela i kortykosteroidy wziewne, nie powodowało wystąpienia interakcji, które dają objawy kliniczne.

Inne leki adrenegiczne
Jednoczesne stosowanie z innymi lekami adrenergicznymi może nasilać działania niepożądane związane ze stosowaniem preparatu złożonego.

β₂-adrenomimetyki
Nie stosować z innymi długo działającymi β₂-adrenomimetykami.

Leki o działaniu przeciwcholinergicznym
Ze względu na brak badań nie zaleca się stosowania w skojarzeniu z lekami o działaniu przeciwcholinergicznym.

Hipokaliemia
Równoległe stosowanie pochodnych ksantyny, steroidów lub leków moczopędnych (nieoszczędzających potasu) może nasilać ewentualną hipokaliemię, którą mogą wywołać leki β₂-adrenergiczne. β-adrenolityki mogą działać antagonistycznie wobec olodaterolu i osłabiać jego działanie; w takim przypadku można rozważyć ostrożne stosowanie kardioselektywnych beta-adrenolityków.

Leki wydłużające odstęp QT
Inhibitory MAO, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne lub inne leki wydłużające odstęp QTc mogą nasilać wpływ preparatu złożonego na układ sercowo-naczyniowy.

Znieczulenie ogólne
Chorzy leczeni agonistami receptorów β₂ poddawani znieczuleniu ogólnemu z zastosowaniem halogenowych pochodnych węglowodorów częściej narażeni są na ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony serca.

Flukonazol
Jednoczesne stosowanie flukonazolu (inhibitor CYP2C9) nie wpływa w sposób istotny na ekspozycję na olodaterol.

Ketokonazol
Jednoczesne podawanie ketokonazolu (silny inhibitor glikoproteiny P i CYP3A4) zwiększa ekspozycję na olodaterol o ok. 70%; nie ma konieczności dostosowania dawki.

Uwagi
Wykazano, że olodaterol, w stężeniach osiąganych w praktyce klinicznej, nie hamuje aktywności izoenzymów CYP ani transporterów leków.

Działania niepożądane - Olodaterol + tiotropium (bromek tiotropium)

Często suchość błony śluzowej jamy ustnej.

Niezbyt często: zawroty i ból głowy, bezsenność, migotanie przedsionków, tachykardia, kołatanie serca, nadciśnienie tętnicze, kaszel, dysfonia, zaparcia.

Rzadko: zapalenie nosogardzieli, niewyraźne widzenie, częstoskurcz nadkomorowy, zapalenie krtani, zapalenie gardła, krwawienie z nosa, kandydoza jamy ustnej i gardła, zapalenie dziąseł, nudności, nadwrażliwość, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, świąd, ból stawów, ból pleców, zatrzymanie moczu, bolesne lub utrudnione oddawanie moczu.

Z nieznaną częstością: odwodnienie, jaskra, podwyższenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, skurcz oskrzeli, zapalenie zatok, niedrożność jelit, w tym porażenna niedrożność jelit, dysfagia, refluks żołądkowo-przełykowy, zapalenie języka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, próchnica, reakcje anafilaktyczne, wysypka, zakażenia lub owrzodzenia skórne, suchość skóry, obrzęk stawów, zakażenie układu moczowego.

Ciąża i laktacja - Olodaterol + tiotropium (bromek tiotropium)

Dane dotyczące stosowania w okresie ciąży i karmienia piersią są ograniczone. W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania w okresie ciąży. Olodaterol może hamować akcję porodową.

Nie wiadomo czy olodaterol i bromek tiotropium przenikają do pokarmu kobiecego; decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub przerwaniu leczenia należy podjąć z uwzględnieniem stosunku korzyści dla dziecka wynikających z karmienia piersią i korzyści dla kobiety wynikających z leczenia.

Dawkowanie - Olodaterol + tiotropium (bromek tiotropium)

Wziewnie. Stosować wyłącznie z inhalatorem Respimat.

Dorośli. 2 inhalacje 1 ×/d, o stałej porze.

Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u osób w podeszłym wieku, w przypadku łagodnych lub umiarkowanych zaburzeń czynności wątroby oraz u osób z zaburzeniami czynności nerek.

Uwagi dla Olodaterol + tiotropium (bromek tiotropium)

Podczas stosowania mogą wystąpić zawroty głowy lub niewyraźne widzenie. Z tego względu należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Jeśli u pacjentów występują takie objawy, powinni oni unikać wykonywania potencjalnie niebezpiecznych czynności, takich jak prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn.

Preparaty na rynku polskim zawierające olodaterol + tiotropium (bromek tiotropium)