Mechanzim działania
Pochodna fenotiazyny o działaniu i właściwościach farmakologicznych zbliżonych do chlorpromazyny. Wykazuje działanie przeciwwymiotne, zmniejsza nasilenie nudności, działa przeciwczkawkowo, a poprzez wpływ na ośrodki koordynacyjne w układzie siateczkowym zmniejsza nasilenie zaburzeń równowagi. Działanie jest związane z hamowaniem ośrodka wymiotnego w mózgu i strefy wyzwalającej wymioty w rdzeniu przedłużonym oraz ze zmniejszeniem wrażliwości nerwów przywspółczulnych i czuciowych. Działa też adrenolitycznie.
Farmakokinetyka
Dobrze się wchłania po podaniu p.o., tmax po podaniu wynosi 3–4 h. Metabolizm zachodzi w wątrobie. t1/2 – 12 h. Wydalana głównie z moczem, przede wszystkim w postaci metabolitów.
Leczenie nudności i wymiotów
Objawowe leczenie nudności i wymiotów różnego pochodzenia.
Zaburzenia błędnikowe, choroba Méniere'a, zawroty głowy związane z zaburzeniami krążenia mózgowego lub wstrząśnieniem mózgu.
Choroba lokomocyjna.
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub pochodne fenotiazyny, stany przedśpiączkowe i śpiączka, padaczka, choroba Parkinsona, depresja, jaskra, niewydolność wątroby i/lub nerek, retencja moczu, zwłaszcza w przebiegu łagodnego rozrostu gruczołu krokowego, niewydolność serca.
Dzieci i młodzież
Tietylperazyny nie należy stosować u dzieci do 15. rż. Należy unikać stosowania tietyloperazyny i innych leków o możliwym działaniu hepatotoksycznym u dzieci i młodzieży, u których występujące objawy mogą sugerować zespół Reye’a.
Osoby w podeszłym wieku
Należy zachować szczególną ostrożność u chorych w podeszłym wieku.
Upośledzenie czynności szpiku kostnego
Należy rozważyć stosunek korzyści do ryzyka u chorych z objawami upośledzenia czynności szpiku kostnego.
Kontrola przebiegu leczenia
W przypadku przyjmowania leku w dużych dawkach lub przez dłuższy czas należy okresowo kontrolować morfologię krwi obwodowej i parametry czynności wątroby.
Leki działające depresyjnie na OUN
Tietylperazyna może nasilać działanie leków działających depresyjnie na OUN, takich jak barbiturany, pochodne benzodiazepiny, opioidy, neuroleptyki, etanol, leki przeciwhistaminowe, leki nasenne lub uspokajające.
Leki obniżające ciśnienie
Nasila działanie leków obniżających ciśnienie.
Atropina
Pochodne fenotiazyny mogą nasilać działanie atropiny.
Suchość błony śluzowej jamy ustnej, nadmierna senność, zwiększenie częstotliwości rytmu serca, obniżenie ciśnienia tętniczego, zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka. Oszołomienie, bóle i zawroty głowy. Ponadto, zwłaszcza u osób młodych, mogą wystąpić objawy pozapiramidowe w postaci trudności w połykaniu i mówieniu, skurczów mięśniowych, drżenia, dyskinez, akatyzji. U osób w podeszłym wieku mogą występować późne dyskinezy. Zaburzenia akomodacji, rozszerzenie drobnych naczyń skórnych, obrzęki kończyn i twarzy, agranulocytoza. Niedociśnienie ortostatyczne, głównie po podaniu i.v.
Przedawkowanie
Przedawkowanie prowadzi do splątania, senności lub pobudzenia z dystoniami, znacznego zwiększenia częstotliwości rytmu serca i obniżenia ciśnienia tętniczego, hipertermii, drgawek, a w końcu wstrząsu, niewydolności oddechowej i śpiączki. W wypadku wystąpienia objawów zatrucia należy podać leki przeciw chorobie Parkinsona i leki działające ośrodkowo cholinolitycznie. W przypadku leczenia niedociśnienia wywołanego przez tietylperazynę należy unikać podawania epinefryny.
Kategoria C. Nie stosować w ciąży.
Lek przenika do pokarmu kobiecego; nie stosować w okresie karmienia piersią.
P.o., p.r, i.v., i.m., s.c. Zwykle 6,5 mg 1–3 ×/d. W zapobieganiu wymiotom pooperacyjnym 6,5–19,5 mg 30 min przed zakończeniem operacji.
Niewydolność nerek lub wątroby wymaga zmniejszenia dawki.
Tietylperazyna może wydłużać czas reakcji i zmniejszać sprawność psychofizyczną, dlatego podczas jej stosowania nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać precyzyjnych urządzeń.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 12 zł