Jak przyjmować leki?

Leki na POChP występują głównie w postaci wziewnej, rzadziej doustnej a czasem podawane są pacjentom pozajelitowo (zwykle przez personel medyczny).

Leki wziewne

Większość leków na POChP stosowanych przewlekle przyjmujemy w postaci wziewnej, za pomocą inhalatorów. Obecnie na rynku dostępnych jest kilka rodzajów inhalatorów:

Leki w nebulizacji

Leki wziewne są również dostępne w postaci roztworów do podawania za pomocą nebulizatora (najczęściej ultradźwiękowego), niewielkiego urządzenia wytwarzającego mgiełkę leku. Leki w nebulizacji przyjmowane są w postaci roztworu, głównie podczas zaostrzeń POChP, kiedy konieczne jest przyjmowanie dawek większych niż stosowane zwykle. W przewlekłym stosowaniu nebulizator nie jest lepszy niż „zwyczajne” inhalatory MDI i PDI, gdyż nie pozwala na dokładne dawkowanie ilości leku stosowanego zwykle w leczeniu przewlekłym (np. dawka salbutamolu stosowana zwykle w nebulizacji w szpitalu w leczeniu zaostrzeń POChP jest 25 razy większa niż pojedyncza dawka z inhalatora ciśnieniowego). Uwaga! Stosowanie inhalatora ciśnieniowego (MDI) ze spejserem jest podobnie skuteczne w leczeniu zaostrzeń jak podawanie leku w nebulizacji.

Dawkowanie leków

Leki wziewne stosuje się:

1 raz dziennie (tiotropium – długo działający lek przeciwcholinergiczny)
2 razy dziennie (formoterol i salmeterol – długo działające ß₂-mimetyki; budezonid, beklometazon, flutikazon i inne steroidy wziewne)
4 razy dziennie (ipratropium – krótko działający lek przeciwcholinergiczny)
doraźnie w razie nasilenia objawów (salbutamol, fenoterol - długo działające ß₂-mimetyki, ipratropium, preparat składający się z fenoterolu i ipratropium). Zwykle w leczeniu doraźnym przyjmuje się 1—2 wdechy leku.

Leki w postaci tabletek

W leczeniu POChP stosuje się teofilinę oraz steroidy doustne. Na polski rynek wprowadzany jest właśnie kolejny lek - roflumilast.

Teofilina
W przewlekłym leczeniu POChP stosujemy preparaty o przedłużonym działaniu, które przyjmuje się 1—2 razy dziennie. Nie należy stosować preparatów, które nie mają przedłużonego działania oraz czopków (za wyjątkiem wyjątkowych sytuacji klinicznych).
Roflumilast
Stosuje się 1 raz dziennie.
Glikokortykosteroidy doustne (prednizon, prednizolon, metyloprednizolon)
Stosowane są najczęściej w leczeniu zaostrzeń. U chorych na POChP nie powinny być stosowane przewlekle. Zwykle podawane są w jednej dawce, którą należy przyjmować rano.

13.06.2012

Zobacz także

Leczenie operacyjne chorych na POChP Wszystkie poważne zabiegi chirurgiczne ze znieczuleniem ogólnym wiążą się u chorych na POChP ze zwiększonym ryzykiem powikłań. Ryzyko zwiększa się wraz ze stopniem ciężkości POChP; dodatkowo nasila je palenie tytoniu i zaawansowany wiek.
Czy powinienem się leczyć? Zaniechanie leczenia zaleconego przez lekarza w razie zaostrzenia POChP grozi nasileniem objawów, a nawet śmiercią w przypadku ciężej chorych!
Zasady leczenia POChP Niezależnie od stadium POChP absolutnie konieczne jest zaprzestanie palenia tytoniu. Wskazane są ćwiczenia fizyczne oraz właściwe odżywianie a także coroczne szczepienia przeciwko grypie.

Wybrane treści dla Ciebie

Kaszel palacza Kaszel palacza to przewlekły kaszel występujący u osób palących tytoń lub narażonych na dym tytoniowy (palenie bierne). Zwykle kaszel palacza pojawia się w ciągu kilku miesięcy lub lat od rozpoczęcia palenia. Jedynym sposobem leczenia jest zaprzestanie palenia.
Spirometria u chorych na POChP Spirometria to najważniejsze badanie u chorych na POChP i złoty standard oceny czynności płuc. Jest niezbędna dla rozpoznania POChP
Rozedma płuc Rozedmą nazywamy nieodwracalne zniszczenia w zakresie części płuc odpowiedzialnej za wymianę gazową, czyli oskrzelików oddechowych i woreczków pęcherzykowych.
Niedokrwistość u chorych na POChP Niedokrwistość (anemia) to zbyt mała liczba erytrocytów (czerwonych krwinek) oraz hemoglobiny (czerwonego barwnika przenoszącego tlen) we krwi.
Tomografia płuc Tomografia komputerowa klatki piersiowej to badanie służące dokładnej ocenie morfologicznej płuc i innych struktur znajdujących się w klatce piersiowej
Pletyzmografia Pletyzmografia (określana też jako bodypletyzmografia) to badanie czynności płuc, które pozwala na ocenę całkowitej ilości powietrza zawartej w płucach (total lung capacity – TLC).
Osteoporoza u chorych na POChP Osteoporoza to choroba kości, charakteryzująca się zmniejszoną gęstością mineralną kości oraz pogorszoną jakością ich budowy. Zmiany te zwiększają podatność kości na złamania, które mogą występować nawet przy mało nasilonych urazach.
Badania w kierunku niedoboru alfa1-antytrypsyny u chorych na POChP Niedobór α1-antytrypsyny jest rzadką, genetycznie uwarunkowaną przyczyną POChP.
POChP a astma - podobieństwa i różnice POChP i astma to choroby dotyczące głównie oskrzeli. Ich istotą jest obturacja, czyli zwężenie oskrzeli, prowadzące do duszności i kaszlu. U niektórych pacjentów objawy obu chorób są podobne, a wiele leków jest stosowanych zarówno w leczeniu astmy, jak i POChP.
Depresja u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc POChP to choroba obciążona dużym ryzykiem wystąpienia problemów psychicznych, spośród których dwa najczęstsze to depresja i lęk.