×
COVID-19: wiarygodne źródło wiedzy

Leczenie CIDP

Pytanie nadesłane do redakcji:

Zdiagnozowano u mnie CIDP i od początku grudnia zaordynowano mi encorton 100 mg co 2. dzień przez miesiąc, potem stopniowe zmniejszanie dawki leku o 10 mg co miesiąc, do dawki podtrzymującej 10 mg. Wyniki badań morfologii, OB, CRP, elektrolitów, cukru, ciśnienia w normie. Nie mam gorączki. Apetyt zwiększony, a jednocześnie w tym okresie schudłem ok. 5 kg. Co może być tego przyczyną. TSH: 3,14. Znaczne osłabienie siły i masy mięśni chorej nogi. Proszę i czekam na odpowiedź.

Odpowiedziała:

dr n. med. Dorota Włoch-Kopeć
Klinika Neurologii
Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie

Przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna (ang. chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy - CIDP) jest chorobą, w której dochodzi do uszkodzenia nerwów zaopatrujących głównie mięśnie kończyn. Głównym objawem choroby jest niedowład, czyli osłabienie siły mięśniowej, czasem współistnieją zaburzenia czucia i dolegliwości bólowe w obrębie kończyn. Często objawy choroby, przede wszystkim niedowład, są bardziej nasilone w kończynach dolnych. Choroba przebiega w sposób przewlekłe postępujący lub z okresami nawrotów i remisji. Z reguły rozkład niedowładów jest symetryczny, tzn. siła mięśniowa obu kończyn dolnych powinna być podobna. Zaniki mięśni w przebiegu CIDP nie są bardzo nasilone i również z reguły są symetryczne. Badaniem kluczowym w diagnostyce tej choroby jest badanie przewodnictwa nerwowego, w którym stwierdza się cechy uszkodzenia nerwów spowodowane rozpadem osłonki nerwowej, czyli mieliny. Pomocnym badaniem jest również badanie płynu mózgowo-rdzeniowego pobranego podczas nakłucia lędźwiowego, gdzie z reguły stwierdza się zwiekszone stężenie białka. Ponieważ podobny obraz kliniczny jak CIDP, może powodować kilka innych chorób ogólnoustrojowych (jak np. szpiczak mnogi, chłoniak Hodgkina, toczeń układowy) przed ustaleniem rozpoznania konieczna jest szczegółowa diagnostyka.

W leczeniu CIDP stosuje się w pierwszym rzędzie steroidoterapię, a także plazmaferezy i immunoglobuliny podawane dożylnie. Standardową dawką prednizonu (Encorton) stosowaną początkowo w leczeniu CIDP jest 60-80 mg na dobę. Po osiągnięciu poprawy klinicznej (która z reguły następuje po ok. 2-3 mies.) dawkę leku należy stopniowo zmniejszać aż do osiągnięcia minimalnej dawki podtrzymującej lub całkowitego wycofania leku. U niektórych chorych ze względu na przebieg kliniczny lub choroby towarzyszące schemat leczenia jest modyfikowany.

Jednym z efektów ubocznych stosowania leków steroidowych jest zwiększony apetyt, dlatego taki objaw może w trakcie leczenia wystąpić. Jeżeli CIDP zajmuje wiele mięśni i przebiega stosunkowo szybko, można zaobserwować niewielkąutratę masy ciała wynikającą z  uszkodzenia mięśni. Jeżeli masa ciała nadal będzie się obniżać lub brak będzie poprawy po zastosowanym leczeniu, konieczna będzie ponowna konsultacja lekarska celem poszukiwania przyczyn utraty masy ciała lub zmiany sposobu leczenia.

Piśmiennictwo:

European Federation of Neurological Societies/ Peripheral Nerve Society guideline on management of chronic inflammatory demyelinating polyradiculoneuropathy: report of joint task force of the European Federation of Neurological Societies and the Peripheral Nerve Society- first revision. Eur J Neur 2010; 17: 356-363.
E.P. Bosch, B.E. Smith. Choroby nerwów obwodowych. Neurologia w praktyce klinicznej. Wydawnictwo Czelej. Lublin 2006.

08.01.2013
Inne pytania

Publikacje, którym ufa Twój lekarz

Medycyna Praktyczna jest wiodącym krajowym wydawcą literatury fachowej. 98% lekarzy podejmuje decyzje diagnostyczne lub terapeutyczne z wykorzystaniem naszych publikacji.