Sejm uchwalił w czwartek ustawę regulującą wykonywanie zawodu ratownika medycznego, w tym m.in. wymagane uprawnienia kwalifikacyjne, zasady uzyskiwania prawa wykonywania zawodu ratownika medycznego, wykonywania zawodu, organizacji kształcenia i ponoszenia odpowiedzialności zawodowej.
Za całością ustawy głosowało 446 posłów, pięciu parlamentarzystów było przeciw, a jedna osoba wstrzymała się od głosu.
Sejmowa większość poparła wcześniej poprawki porządkujące autorstwa PiS, a odrzuciła m.in. poprawkę KO zakładającą, że ratownik medyczny będzie mógł wykonywać swój zawód w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej.
W trakcie sejmowych prac nad ustawą wiceminister zdrowia Piotr Bromber zwrócił uwagę, że wychodzi ona naprzeciw środowisku ratowników medycznych.
– Liczba ratowników medycznych w tej chwili to około 23 tysiące. Od 2016 roku liczba ratowników wzrosła o 26 procent. Czyli ratownik medyczny staje się coraz bardziej atrakcyjnym zawodem. Z jednej strony zwiększamy kompetencje, umiejętności, podnosimy wynagrodzenie minimalne, rośnie liczba miejsc na kierunkach lekarskich (...) i w ten sposób podnosimy atrakcyjność studiowania, atrakcyjność pracy w zawodzie medycznym, dajemy poczucie bezpieczeństwa zdrowotnego pacjentom – podkreślił.
Ustawa wprowadza do systemu prawnego przepisy powołujące samorząd zawodowy ratowników medycznych i regulujące jego organizację tak, jak innych zawodów medycznych. Samorząd zawodowy będzie zorganizowany w ramach struktury ogólnokrajowej w Krajowej Izbie Ratowników Medycznych, która będzie miała osobowość prawną i określone w ustawie organy.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, które zostały także przeniesione do ustawy o zawodzie ratownika medycznego i samorządzie ratowników medycznych, prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego będą posiadały osoby, na zasadzie praw nabytych, które ukończyły publiczną lub niepubliczną szkołę policealną o uprawnieniach szkoły publicznej i uzyskały tytuł zawodowy ratownika medycznego lub ukończyły studia wyższe na kierunku (specjalności) ratownictwo medyczne i uzyskały tytuł zawodowy licencjata lub magistra na tym kierunku (specjalności) lub studia wyższe na kierunku studiów związanym z kształceniem w zakresie ratownictwa medycznego i uzyskały tytuł zawodowy licencjata.
Ustawa określa również zasady przeprowadzania Państwowego Egzaminu z Ratownictwa Medycznego. Egzamin ten będzie organizowany przez Centrum Egzaminów Medycznych, a przeprowadzany przez Państwową Komisję Egzaminacyjną powoływaną przez dyrektora CEM. W skład tej komisji będą wchodziły osoby mające doświadczenie z zakresu ratownictwa medycznego, w tym co najmniej jedna będzie musiała być lekarzem systemu. Egzamin będzie składany w formie testowej i będzie przeprowadzany nie rzadziej, niż raz w roku, jednocześnie w tych samych terminach.
Wprowadza również instytucję jawnego rejestru pozwalającego na identyfikację ratownika medycznego i określenie jego kwalifikacji. Wykonywanie zawodu ratownika medycznego będzie możliwe po uzyskaniu prawa wykonywania zawodu ratownika medycznego i po uzyskaniu wpisu do rejestru ratowników medycznych.
Stworzono także możliwość skutecznego pociągnięcia do odpowiedzialności zawodowej osoby wykonującej zawód ratownika medycznego w przypadku nienależytego lub nierzetelnego przestrzegania obowiązku wykonywania czynności zawodowych zgodnie z określonymi w ustawie zasadami wykonywania zawodu ratownika medycznego oraz zasadami etyki zawodowej, do których określenia będzie uprawniony samorząd ratowników medycznych.
Efektem wprowadzenia proponowanych rozwiązań ma być „zintegrowanie środowiska zawodowego, samodzielność w określaniu potrzeb i dalszego rozwoju tego zawodu, efektywniejsza współpraca z tym środowiskiem zawodowym, sprawowanie pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu ratownika medycznego”. Ma to się przełożyć na poprawę jakości udzielania świadczeń zdrowotnych przez ratowników medycznych, a co za tym idzie – bezpieczeństwo zdrowotne pacjentów.
