31 grudnia Ministerstwo Zdrowia opublikuje mapy potrzeb zdrowotnych dla 30 grup chorób wyodrębnionych na podstawie międzynarodowej klasyfikacji rozpoznań ICD-10.
Fot. Bartosz Bobkowski / Agencja Gazeta
Grupy zostały podzielone na dwa moduły po 15 chorób (Moduł A i Moduł B). Do końca 2016 r. dla każdego województwa powstaną mapy w zakresie:
- lecznictwa zamkniętego (lecznictwo szpitalne, rehabilitacja, opieka hospicyjno-paliatywna) - dla 30 wyróżnionych grup chorób (Moduł A i Moduł B)
- ambulatoryjnej opieki specjalistycznej (AOS) - dla 15 grup chorób (Moduł A)
- podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) - dla 15 grup chorób (Moduł A)
Mapy potrzeb zdrowotnych w zakresie AOS i POZ dla chorób z Modułu B powstaną do końca 2017 roku.
Rok temu resort zdrowia opublikował pierwsze mapy – onkologiczne (guzy lite) i kardiologiczne (choroby serca). W kwietniu 2016 roku zostały opublikowane mapy szpitalne.
Proces budowania map potrzeb zdrowotnych jest długi i żmudny, bo zespół nad nimi pracujący musi się mierzyć po pierwsze z koniecznością agregowania danych z różnych – niedopasowanych do siebie – baz danych, po drugie – z niską jakością samych danych. Przykład? Podstawowym źródłem informacji są bazy Narodowego Funduszu Zdrowia, ale również do nich nie można mieć całkowitego zaufania: świadczeniodawcy w ramach JGP sprawozdają obok rzeczywistych rozpoznań również takie, które są najlepiej płatne. Dlatego urzędnicy resortu zdrowia przyznają, że mapy potrzeb zdrowotnych będą musiały być dokładnie analizowane, natomiast wnioski będzie można wyciągać w ograniczonym zakresie. Jednak, zdaniem resortu, jakość danych z czasem będzie się poprawiać: już sam fakt ich publikacji powinien wpłynąć na świadczeniodawców tak, by w kolejnych sprawozdaniach zamieszczali dokładniejsze informacje.
Wnioski z map będą się przełożyć na decyzje - czyli na lokalne polityki zdrowotne.
W jaki sposób mapy zmienią polski system ochrony zdrowia? Resort podkreśla, że dzięki nim świadczeniodawcy będą mogli porównać swoją działalność z innymi uczestnikami systemu, co przełoży się m.in. na poprawę jakości samych świadczeń. Z map będą mogli korzystać zarówno pacjenci, jak i specjaliści, np. konsultanci krajowi i wojewódzcy, którzy zyskają zbiór wartościowych danych.
Zarówno podczas wtorkowego spotkania w resorcie nt. map zdrowotnych, jak i wcześniejszych konferencji im poświęconych, padał argument, że mapy będą solidnym fundamentem dla planowanych zmian w ochronie zdrowia. Jednak wielu ekspertów zwraca uwagę, że ministerstwo planuje zmiany (np. sieć szpitali) w zupełnym oderwaniu od map potrzeb zdrowotnych.
Projekt, w ramach którego powstają mapy potrzeb zdrowotnych, jest finansowany głównie ze środków unijnych, w ramach Programu Operacyjnego Wiedza, Edukacja, Rozwój. Całkowite finansowanie wynosi 34 993 340 zł. Z tej kwoty 84,28 proc pochodzi z budżetu Unii Europejskiej, a 15,72 proc. z budżetu państwa. Opracowanie map potrzeb zdrowotnych jest warunkiem pozyskania przez Polskę unijnego finansowania dla projektów zdrowotnych.
