Norditropin NordiFlex - roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu

Zaburzenia wzrostu u dzieci spowodowane niedoborem hormonu wzrostu. 0,025–0,035 mg/kg mc./d lub 0,7–1 mg/m² pc./d. Jeśli niedobór hormonu wzrostu utrzymuje się po zakończeniu wzrostu, należy kontynuować leczenie hormonem wzrostu w celu uzyskania pełnego rozwoju somatycznego, w tym beztłuszczowej masy ciała i przyrostu gęstości mineralnej kości, zgodnie z dawkowaniem terapii zastępczej u osób dorosłych.
Zaburzenia wzrostu u dziewcząt związane z zespołem Turnera. 0,045–0,067 mg/kg mc./d lub 1,3–2 mg/m² pc./d.
Zaburzenia wzrostu u dzieci spowodowane przewlekłą niewydolnością nerek przed okresem dojrzewania. 0,05 mg/kg mc./d lub 1,4 mg/m² pc./d.
Zaburzenia wzrostu u dzieci urodzonych jako zbyt małe w stosunku do wieku ciążowego (obecny wzrost <-2,5 SDS i wzrost standaryzowany, obliczony ze wzrostu rodziców <-1,0 SDS), z masą i/lub długością ciała po urodzeniu <-2 SD, które nie wyrównały niedoboru wzrostu (HV SDS <0 w ciągu ostatniego roku) do wieku 4 lat lub później. 0,035 mg/kg mc./d lub 1 mg/m² pc./d. Dawka 0,035 mg/kg mc./d jest zalecana do chwili osiągnięcia pełnego wzrostu. Leczenie należy przerwać po pierwszym roku, jeżeli tempo wzrostu SDS jest mniejsze niż +1 lub jeżeli tempo wzrostu jest <2 cm rocznie i, o ile wymaga to potwierdzenia, wiek kostny jest >14 lat u dziewcząt i >16 lat u chłopców (co odpowiada wiekowi, w którym następuje zarośnięcie nasad kości długich).
Niedobór wzrostu spowodowany zespołem Noonan u dzieci. Zalecana dawka 0,066 mg/kg mc./d, w niektórych przypadkach wystarczające może być dawkowanie 0,033 mg/kg mc./d. Leczenie należy przerwać w momencie zarośnięcia nasad kości długich.
Terapia zastępcza u dorosłych z niedoborem hormonu wzrostu nabytym w dzieciństwie. Zalecana dawka początkowa 0,2–0,5 mg/d, dawkę początkową należy dostosować na podstawie wyniku oznaczenia stężenia IGF-1. Zdolność wydzielania hormonu wzrostu należy poddać ponownej ocenie po zakończeniu wzrostu. Badanie nie jest wymagane w przypadku pacjentów z niedoborem >3 hormonów przysadki mózgowej, z dużym niedoborem hormonu wzrostu o podłożu genetycznym lub na skutek strukturalnych nieprawidłowości układu podwzgórzowo-przysadkowego, guzów OUN lub naświetlenia czaszki wysoką dawką promieniowania, albo u pacjentów z niedoborem hormonu wzrostu spowodowanym chorobą lub urazem układu podwzgórzowo-przysadkowego, jeśli po upływie co najmniej 4 tyg. bez leczenia hormonem wzrostu wynik pomiaru stężenia IGF-1 w osoczu wynosi <-2 SDS. U wszystkich pozostałych pacjentów należy wykonać pomiar stężenia IGF-1 oraz 1 test stymulacji wydzielania hormonu wzrostu.
Terapia zastępcza u dorosłych ze znacznym niedoborem hormonu wzrostu nabytym w wieku dorosłym. Początkowo 0,1–0,3 mg/d, następnie dawkę zwiększać w odstępach 1 mies. zależnie od odpowiedzi klinicznej i występujących działań niepożądanych. Rzadko stosowane są dawki >1 mg/d. Ustalenie dawki może ułatwić oznaczenie stężenia IGF-1 w osoczu, jednak ze względu na stwierdzoną zwiększającą się w czasie wrażliwość mężczyzn na stężenie IGF-1, u kobiet może być konieczne zastosowanie dawek większych niż u mężczyzn, co może stwarzać ryzyko zastosowania dawki mniejszej niż konieczna u kobiet (szczególnie gdy stosują doustną terapię estrogenową), a zbyt dużej u mężczyzn. Zapotrzebowanie na lek zmniejsza się wraz z wiekiem. Znaczny niedobór hormonu wzrostu w wyniku stwierdzonych zaburzeń w obrębie osi podwzgórzowo-przysadkowej, na skutek naświetlenia czaszki i urazowego uszkodzenia mózgu powinien być związany z niedoborem także innego hormonu wydzielanego przez oś podwzgórzowo-przysadkową, innego niż prolaktyna. Niedobór hormonu wzrostu powinien zostać potwierdzony 1 testem prowokacyjnym po zastosowaniu odpowiedniego leczenia zastępczego, korygującego niedobór innego hormonu osi podwzgórzowo-przysadkowej. U dorosłych testem prowokacyjnym z wyboru jest test tolerancji insuliny. W przypadku, gdy ten test jest przeciwwskazany, należy zastosować inne testy prowokacyjne; wskazane jest wykonanie połączonego testu z argininą i hormonem uwalniającym hormon wzrostu, można rozważyć również wykonanie testu z argininą lub z glukagonem.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu. Nie stosować w przypadku stwierdzenia czynnej choroby nowotworowej; przed rozpoczęciem leczenia hormonem wzrostu należy zakończyć leczenie przeciwnowotworowe, nowotwory wewnątrzczaszkowe muszą być nieaktywne; leczenie należy przerwać w przypadku stwierdzenia objawów rozrostu guza. Nie stosować u osób w ostrym stanie krytycznym z powikłaniami po zabiegach operacyjnych na otwartym sercu, po zabiegach operacyjnych w obrębie jamy brzusznej, z urazami wielonarządowymi spowodowanymi wypadkiem, w stanie ostrej niewydolności oddechowej lub podobnych stanach. Nie stosować w celu stymulacji wzrostu kości na długość u dzieci z zarośniętymi nasadami kości długich. U dzieci z przewlekłą chorobą nerek stosowanie somatropiny powinno być przerwane po transplantacji nerek.