Besremi - roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu

Czerwienica prawdziwa bez objawowej splenomegalii u dorosłych pacjentów. Lek stosuje się w monoterapii. S.c. w brzuch lub udo. Początkowo 100 µg (lub 50 µg u chorych otrzymujących inne leczenie cytoredukcyjne), następnie dawkę dostosować indywidualnie, zwiększając ją stopniowo o 50 µg co 2 tyg. (z jednoczesnym stopniowym ograniczaniem innego leczenia cytoredukcyjnego, jeśli jest to uzasadnione) do osiągnięcia stabilizacji parametrów hematologicznych – hematokryt <45%, płytki krwi <400 × 10⁹/l, leukocyty <10 × 10⁹/l. Dawka maks. 500 µg co 2 tyg. Może być konieczna flebotomia jako lecznie doraźne w celu unormowania nadmiernej lepkości krwi. Dawkę przy której uzyskano stabilizację parametrów hematologicznych należy podawać co najmniej przez 1,5 roku w odstępach 2 tyg. Następnie, w zależności od reakcji chorego, można zmodyfikować dawkę i/lub wydłużyć odstępy między kolejnymi podaniami do maks. 4 tyg. Jeśli w trakcie leczenia wystąpią działania niepożądane, należy zmniejszyć dawkę lub czasowo przerwać leczenie aż do ich ustąpienia, leczenie można wznowić w mniejszej dawce. W przypadku pogorszenia parametrów hematologicznych należy indywidualnie dostosować dawkę i/lub odstępy między kolejnymi dawkami. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa A w skali Childa i Pugha). W razie postępującego zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych podczas leczenia należy zmniejszyć dawkę, jeśli aktywność enzymów wątrobowych nadal się zwiększa i jest klinicznie istotna lub wystąpią objawy zaburzeń czynności wątroby, należy przerwać leczenie. Nie ma konieczności dostosowania dawki u chorych w podeszłym wieku lub z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. W przypadku zaburzeń o ciężkim nasileniu (klirens kreatyniny 15–29 ml/min) zaleca się zmniejszenie dawki początkowej do 50 µg.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, choroba tarczycy (chyba, że można ją kontrolować za pomocą konwencjonalnego leczenia), występowanie obecnie lub w przeszłości ciężkich zaburzeń psychicznych (w szczególności ciężkiej depresji, myśli samobójczych lub próby samobójczej), ciężka choroba układu sercowo-naczyniowego (np. niekontrolowane nadciśnienie tętnicze, zastoinowa niewydolność serca [klasa II–IV wg NYHA], poważne zaburzenia rytmu serca, znaczne zwężenie tętnic wieńcowych, niestabilna dławica piersiowa), niedawno przebyty udar lub zawał serca, występująca obecnie lub w przeszłości choroba autoimmunologiczna, jednoczesne podawanie telbiwudyny, niewyrównana marskość wątroby (klasa B i C w skali Childa i Pugha), schyłkowa niewydolność nerek (klirens kreatyniny <15 ml/min). Nie stosować u osób po przeszczepieniu otrzymujących leki immunosupresyjne. Nie należy wykonywać wstrzyknięć w miejsca, gdzie skóra jest podrażniona, zaczerwieniona, zakażona albo widoczne są wylewy podskórne lub blizny.