Veletri - proszek do sporządzania roztworu do infuzji

Proces krzepnięcia krwi nazywany jest niekiedy kaskadą krzepnięcia, gdyż jest złożony i przebiega wieloma etapami, następującymi jeden po drugim. Po uszkodzeniu naczynia płytki krwi przylepiają do ściany naczynia w okolicy uszkodzenia, a następnie zlepiają między sobą, tworząc pierwotny czop hemostatyczny, który wstępnie hamuje wypływ krwi. Jest on jednak nietrwały i musi ulec wzmocnieniu. W tym celu płytki krwi stymulują lokalną produkcję fibryny (włóknika), który tworzy rozbudowane sieci wzmacniające czop płytkowy. W wyniku tych procesów powstaje skrzep płytkowo-włóknikowy.
Procesy formowania zakrzepów patologicznych mogą prowadzić do zawału serca, udaru i zakrzepicy naczyń obwodowych. Aby zapobiegać tym zdarzeniom opracowano leki hamujące agregację płytek krwi. Leki te mogą działać na drodze różnych mechanizmów i wykazywać addycyjny (sumujący się) efekt działania.
Mechanizm działania preparatu polega na pobudzaniu enzymu cyklazy adenylowej, co prowadzi do zwiększenia wewnątrzkomórkowego stężenia cyklicznego 3’5’ adenozynomonofosforanu (cAMP). Agregacja płytek krwi, zmiany ich kształtu i reakcje uwalniania zależą od stężenia wapnia w komórce. Zwiększone stężenie cAMP pobudza usuwanie jonów wapnia z komórek, co prowadzi do zahamowania agregacji płytek krwi. Podczas stosowania wlewu epoprostenolu z szybkością 4 ng/kg masy ciała/min przez 30 minut może wystąpić zaczerwienienie twarzy, ale preparat nie ma istotnego wpływu na częstość akcji serca i ciśnienie tętnicze krwi.
Po podaniu preparatu drogą dożylną w ciągu 15 minut następuje zależne od dawki zwiększenie wskaźnika sercowego i pojemności wyrzutowej serca oraz zależne od dawki zmniejszenie naczyniowego oporu płucnego i średniego ciśnienia tętniczego krwi. Wpływ preparatu na średnie ciśnienie w tętnicy płucnej u osób z samoistnym lub wrodzonym nadciśnieniem płucnym jest zmienny i niewielki. Wpływ epoprostenolu na agregację płytek zależy od dawki i zanika po 2 godzinach od zakończenia wlewu.
Lek w dawkach powyżej 20 ng/kg masy ciała/min rozprasza krążące agregaty płytek krwi i nawet dwukrotnie wydłuża czas krwawienia powierzchniowego. Zwiększa on także o ok. 50% aktywność przeciwkrzepliwą heparyny prawdopodobnie poprzez zmniejszenie uwalniania czynnika neutralizującego heparynę.

Preparat jest wskazany do stosowania:
- w leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego (samoistnego lub wrodzonego, a także związanego z chorobami tkanki łącznej) u chorych w klasie czynnościowej III-IV według WHO, w celu poprawy wydolności wysiłkowej
- podczas hemodializy w sytuacjach nagłych, w których zastosowanie heparyny obarczone jest wysokim ryzykiem wywołania lub nasilenia krwawienia lub jeśli stosowanie heparyny jest przeciwwskazane z innych przyczyn.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u osób z zastoinową niewydolnością serca, spowodowaną ciężką dysfunkcją lewej komory.
Długotrwałe stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u osób, u których podczas dostosowywania dawki wystąpił obrzęk płuc.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Podawanie preparatu do żył obwodowych powinno trwać możliwie jak najkrócej, z zastosowaniem małego stężenia. Należy zachować ostrożność podczas podawania leku, ponieważ jego pH po rozcieńczeniu jest wysokie i pozanaczyniowe podanie może wiązać się z uszkodzeniem otaczających tkanek.

Preparat silnie rozszerza naczynia krwionośne, zarówno krążenia płucnego jak i ogólnego. Działanie na układ krążenia zanika w ciągu 30 minut od zakończenia wlewu.

U osób z czynnikami ryzyka wystąpienia krwawienia należy zachować ostrożność, ponieważ preparat jest silnym inhibitorem agregacji płytek, co wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia krwotoku.

Podczas leczenia należy monitorować ciśnienie tętnicze krwi i częstość akcji serca. W przypadku nadmiernego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, należy zmniejszyć dawkę lub przerwać podawanie preparatu. W przypadku przedawkowania, zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi może doprowadzić do utraty świadomości.

Podczas leczenia może nastąpić zarówno spowolnienie jak i przyspieszenie rytmu serca. Zmiany te zależą zarówno od wyjściowej częstości akcji serca, jak i od szybkości wlewu. Wpływ preparatu na częstość akcji serca może być maskowany przez równoczesne stosowanie leków wpływających na odruchy sercowo-naczyniowe. Należy zachować ostrożność u chorych z chorobą wieńcową.

Podczas leczenia może wystąpić zwiększenie stężenia glukozy w surowicy krwi.

U niektórych osób z tętniczym nadciśnieniem płucnym, w czasie krótkotrwałego dostosowywania dawki, może wystąpić obrzęk płuc, który może być związany z żylno-okluzyjną chorobą płuc. U takich osób długotrwałe stosowanie preparatu jest przeciwwskazane.

Należy unikać nagłego przerwania podawania preparatu, z wyjątkiem sytuacji zagrożenia życia pacjenta. Nagłe przerwanie leczenia może wywołać nawrót tętniczego nadciśnienia płucnego (efekt odbicia), wywołujący zawroty głowy, osłabienie, nasiloną duszność, a w niektórych przypadkach prowadzący do zgonu.

Preparat podawany jest we wlewie ciągłym, przez założony na stałe centralny dostęp żylny, za pomocą małej przenośnej pompy infuzyjnej. Podczas przygotowywania leku i pielęgnacji dostępu żylnego należy stosować zasady aseptyki.

Nawet krótka przerwa w podawaniu preparatu może spowodować gwałtowne, objawowe pogorszenie stanu chorego. Zazwyczaj leczenie jest długotrwałe, często trwa przez kilka lat. W tym czasie konieczna jest ciągła pielęgnacja założonego na stałe dostępu żylnego.

Zastosowanie buforu octanowego w płynie dializacyjnym podczas hemodializy może nasilić obniżające ciśnienie krwi działanie preparatu, należy zachować ostrożność.

Podczas hemodializy z zastosowaniem preparatu należy upewnić się, że pojemność minutowa serca utrzymuje się na odpowiednim poziomie.

Epoprostenol nie jest typowym lekiem przeciwzakrzepowym. Rzadko podczas stosowania go w czasie dializy może nastąpić krzepnięcie krwi w obiegu dializatora, w takim wypadku należy przerwać zabieg.

Podczas stosowania samego preparatu, pomiary takich parametrów jak aktywowany czas krzepnięcia krwi, mogą być mało wiarygodne.

Preparat ma postać proszku do sporządzania roztworu do wlewu. Przeznaczony jest do stosowania wyłącznie pod kontrolą lekarza.

Tętnicze nadciśnienie płucne
Preparat podaje się dożylnie, we wlewie ciągłym.
Określanie dawek: początkowo 2 ng/kg masy ciała na minutę, następnie, co 15 minut lub rzadziej należy zwiększać dawkę o 2 ng/kg masy ciała na minutę, aż do uzyskania maksymalnego korzystnego efektu hemodynamicznego lub wystąpienia działania farmakologicznego ograniczającego dalsze zwiększanie dawki; jeśli dawka 2 ng/kg masy ciała na minutę nie jest dobrze tolerowana, należy określić mniejszą dawkę tolerowaną przez pacjenta.
Następnie rozpocząć długotrwały wlew leku dawką mniejszą o 4 ng/kg masy ciała na minutę od maksymalnej dawki tolerowanej lub, jeśli dawka ta wynosi ≤5 ng/kg masy ciała na minutę, podawać 1 ng/kg masy ciała na minutę. Jeżeli objawy tętniczego nadciśnienia płucnego utrzymują się lub wystąpią ponownie po początkowej poprawie należy rozważyć zwiększenie dawki o 1–2 ng/kg masy ciała na minutę, nie częściej niż co 15 min. W razie wystąpienia objawów niepożądanych zależnych od dawki, dawkowanie można zmniejszać o 2 ng/kg masy ciała na minutę, w odstępach co najmniej 15 min, aż do ich ustąpienia.

Hemodializa
Podczas hemodializy w sytuacjach nagłych, w których zastosowanie heparyny obarczone jest dużym ryzykiem wywołania lub nasilenia krwawienia lub jeśli stosowanie heparyny jest przeciwwskazane z innych przyczyn.
Przed dializą: 4 ng/kg masy ciała na minutę przez 15 min w ciągłym wlewie dożylnym, następnie 4 ng/kg masy ciała na minutę do wejścia tętniczego dializotora przez czas trwania dializy. Wlew należy przerwać równocześnie z zakończeniem dializy. Dawkowanie może być zwiększone wyłącznie w przypadku jednoczesnego uważnego monitorowania ciśnienia tętniczego.

U osób w podeszłym wieku należy zachować szczególną ostrożność ze względu na większą częstość występowania zaburzeń czynności wątroby, nerek (w przypadku tętniczego nadciśnienia płucnego) lub serca oraz ze względu na choroby towarzyszące lub stosowanie innych leków.

Nie należy stosować preparatu u dzieci i młodzieży.

Sposób podawania
Długotrwałe podawanie preparatu odbywa się drogą dożylną przez centralny cewnik żylny przy użyciu przenośnej pompy infuzyjnej. Należy zachować szczególną ostrożność podczas pielęgnacji centralnego cewnika żylnego, aseptycznego przygotowywania roztworu preparatu do wlewu, jak również przygotowywania i wymiany zbiornika z lekiem w pompie infuzyjnej oraz zestawu do wlewu.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, skonsultuj się z lekarzem przed zastosowaniem preparatu.

Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania preparatu u kobiet w ciąży. Preparat może być stosowany w razie zdecydowanej konieczności, u kobiet, które zdecydują się na kontynuację ciąży, pomimo znanego zagrożenia związanego z tętniczym nadciśnieniem płucnym w ciąży.

Nie wiadomo, czy epoprostenol lub jego metabolity przenikają do pokarmu kobiecego. Nie należy karmić piersią podczas stosowania preparatu.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W szczególności skonsultuj się z lekarzem, jeżeli stosujesz którykolwiek z niżej wymienionych leków, ponieważ konieczna może być zmiana dawkowania lub zaprzestanie przyjmowania określonego preparatu.

Podczas równoległego stosowania leków przeciwzakrzepowych, należy monitorować parametry krzepnięcia krwi.

Należy zachować ostrożność podczas równoległego stosowania innych leków rozszerzających naczynia krwionośne, z uwagi na możliwość sumowania działania tych leków.

Podobnie inne leki z grupy analogów prostaglandyn, preparat może zmniejszać skuteczność trombolityczną tkankowego aktywatora plazminogenu (t-PA) poprzez zwiększenie jego klirensu wątrobowego.

Podczas równoległego stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych lub innych leków wpływających na agregację płytek, może dojść do zwiększenia ryzyka krwawienia.

U pacjentów stosujących digoksynę, po rozpoczęciu stosowania preparatu może dojść do przejściowego zwiększenia stężenia digoksyny; należy zachować ostrożność w przypadku osób szczególnie wrażliwych na jej toksyczne działanie.

Jak każdy lek, również Veletri może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często mogą wystąpić: bóle głowy, uderzenia gorąca na twarzy (widoczne nawet u znieczulonych pacjentów), nudności, wymioty, biegunka, ból szczęki, ból (nieokreślony).

Często mogą wystąpić: posocznica (przeważnie związana ze stałym dojściem żylnym), zmniejszenie liczby płytek krwi, krwawienia o różnej lokalizacji (np. płucne, z przewodu pokarmowego, z nosa, wewnątrzczaszkowe, pozabiegowe, zaotrzewnowe), lęk, nerwowość, częstoskurcz, rzadkoskurcz, niedociśnienie, kolka brzuszna, niekiedy zgłaszana jako uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, wysypka, ból stawów, ból w miejscu podania, ból w klatce piersiowej.

Niezbyt często mogą wystąpić: suchość w jamie ustnej, nadmierna potliwość.

Rzadko może wystąpić miejscowe zakażenie.

Bardzo rzadko mogą wystąpić: nadczynność tarczycy, pobudzenie, bladość, rumień w okolicy podania, zatkanie długiego cewnika dożylnego, męczliwość, ucisk w klatce piersiowej.

Z nieznaną częstością mogą wystąpić: splenomegalia (powiększenie śledziony), hipersplenizm (zespół dużej śledziony), niewydolność serca ze zwiększoną pojemnością minutową, wodobrzusze, obrzęk płuc, zwiększenie stężenia glukozy we krwi.