Loperamide Aurovitas - kapsułki twarde

Substancją czynną preparatu jest loperamid, syntetyczny opioid. Loperamid wiąże się z receptorami opioidowymi komórek ściany jelita hamując perystaltykę i wydłużając czas pasażu treści jelitowej. Loperamid zmniejsza utratę wody i elektrolitów oraz zmniejsza natychmiastową potrzebę wypróżnienia (parcie na stolec). Działanie preparatu skutkuje zmniejszeniem częstości i liczby wypróżnień oraz poprawą konsystencji stolca. Początek działania przeciwbiegunkowego występuje w ciągu godziny po przyjęciu dawki 4 mg. Po podaniu doustnym loperamid dobrze się wchłania, lecz praktycznie w całości wychwytywany jest przez wątrobę, gdzie jest metabolizowany, a następnie wydalany z żółcią.

Preparat jest wskazany w objawowym leczeniu ostrej biegunki u dorosłych i dzieci po 12. roku życia.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.
Nie należy stosować jako leczenia zasadniczego w stanach takich jak:
• wrzodziejące zapalenie jelita grubego
• bakteryjne zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, spowodowane bakteriami z rodzaju Salmonella, Shigella i Campylobacter
• rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy związane ze stosowaniem antybiotyków o szerokim spektrum działania
• ostra czerwonka przebiegająca z obecnością krwi w kale i wysoką gorączką
• kiedy należy unikać hamowania perystaltyki żołądkowo-jelitowej, na przykład w przypadku podniedrożności jelita cienkiego, rozdęcia okrężnicy, toksycznego rozdęcia okrężnicy i niektórych zatruć.
Bez konsultacji z lekarzem i bez nadzoru lekarskiego nie należy stosować preparatu u dzieci do 12. roku życia.
Jeżeli wystąpi zaparcie lub wzdęcie brzucha należy niezwłocznie zaprzestać stosowania preparatu.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
U chorych z biegunką, zwłaszcza u dzieci, może dojść do szybko postępującej utraty płynów oraz elektrolitów; należy zadbać o odpowiednie nawodnienie chorego, uzupełnienie płynów i elektrolitów. Objawem odwodnienia może być również suchość w ustach. W przypadku odwodnienia dziecko może mieć zawroty głowy i zacząć wymiotować.
U chorych na AIDS leczonych z powodu biegunki, należy przerwać stosowanie preparatu w przypadku wystąpienia pierwszych objawów wzdęcia brzucha; sporadycznie, w tej grupie chorych, może dojść do wystąpienia toksycznego rozszerzenia okrężnicy.
Jeżeli objawy nie ustąpią lub nie ulegną poprawie w ciągu 48 godzin stosowania preparatu należy przerwać jego stosowanie i skonsultować się z lekarzem. Konieczne jest ustalenie przyczyny biegunki i podjęcie odpowiedniego leczenia.
W przypadku wystąpienia zaparcia, wzdęcia brzucha lub niedrożności jelit, należy niezwłocznie przerwać leczenie. Po przekroczeniu zalecanej dawki, ryzyko wystąpienia niedrożności jelit zwiększa się.
Chorzy, u których stwierdzono lub podejrzewa się zaburzenia czynności wątroby, przed zastosowaniem preparatu powinni skonsultować się z lekarzem. Zaburzenia czynności wątroby mogą prowadzić do wystąpienia toksycznego działania preparatu na ośrodkowy układ nerwowy.
Preparat nie powinien być stosowany w przewlekłej biegunce, która wymaga regularnej oceny stanu chorego przez lekarza.
W przypadku przedawkowania preparatu zgłaszano przypadki wystąpienia zdarzeń kardiologicznych, w tym wydłużenia odstępu QT i wydłużenia zespołu QRS oraz zaburzenia rytmu typu torsade de pointes. Przedawkowanie może zdemaskować istniejący zespół Brugadów (rzadka genetyczna choroba serca). W niektórych przypadkach takie zaburzenia mogą prowadzić do zgonu. Nie należy przekraczać zalecanej dawki i/lub zalecanego czasu trwania leczenia.

Informacje o dodatkowych składnikach preparatu:
  preparat zawiera laktozę; osoby z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, pierwotnym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinny go stosować.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Należy wziąć pod uwagę fakt, że w okresie leczenia mogą wystąpić zawroty głowy, zmęczenie lub senność. Należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać kapsułek twardych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli i dzieci po 12. roku życia.
Początkowo 4 mg, następnie 2 mg po każdym luźnym wypróżnieniu, jednak nie wcześniej niż 2–3 h po przyjęciu dawki początkowej.
Dawka maksymalna wynosi 12 mg na dobę.
Jeśli po 2 dniach nie wystąpi poprawa, należy przerwać stosowanie leku. Nie ma konieczności dostosowania dawki u osób w podeszłym wieku lub z zaburzeniem czynności nerek. Zachować ostrożność w przypadku zaburzeń czynności wątroby.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku.
Przed zastosowaniem preparatu w okresie ciąży należy skonsultować się z lekarzem. Lekarz po rozważeniu oczekiwanych korzyści i możliwego ryzyka, określi czy wskazane jest stosowanie preparatu w Twoim przypadku. Tylko lekarz może ocenić stosunek korzyści do ryzyka w Twoim przypadku!
Nie zaleca się stosowania preparatu u kobiet w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Po zastosowaniu preparatu z chinidyną (lek stosowany w leczeniu zaburzeń rytmu serca) lub z rytonawirem (lek stosowany w leczeniu zakażenia wirusem HIV) stężenie loperamidu we krwi może ulec zwiększeniu; znaczenie kliniczne tej interakcji nie jest znane.
Leki takie jak azole przeciwgrzybicze (itrakonazol, ketokonazol) oraz gemfibrozyl powodują zwiększenie stężenia loperamidu we krwi i mogą nasilać jego działanie.
Leczenie skojarzone z desmopresyną podawaną doustnie powodowało zwiększenie stężenia desmopresyny we krwi.
Równoległe stosowanie cholestyraminy może zmniejszać wchłanianie loperamidu.
Leki przeciwcholinergiczne spowalniają oprożnianie żołądka i jelit co powoduje że działanie loperamidu może być silniejsze.

Jak każdy lek, również Loperamide Aurovitas może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Często mogą wystąpić: zawroty głowy, ból głowy, zaparcia, nudności, wzdęcia.
Niezbyt często mogą wystąpić: bezsenność, ból brzucha, uczucie dyskomfortu w podbrzuszu, suchość w ustach, ból górnej części brzucha, wymioty, niestrawność, wysypka.
Rzadko mogą wystąpić: reakcje nadwrażliwości (w tym reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne), utrata świadomości, osłupienie, obniżony poziom świadomości, hipertonia, zaburzenia koncentracji, zwężenie źrenicy oka, niedrożność jelit (w tym porażenna niedrożność jelit), wzdęcia, niedrożność jelita grubego (w tym toksyczne rozszerzenie okrężnicy), pokrzywka, świąd, obrzęk naczynioruchowy, wysypka pęcherzowa (w tym zespoł Stevensa i Johnsona, rumień wielopostaciowy, martwica toksyczna rozpływna naskórka, zatrzymanie moczu, uczucie zmęczenia.