Siofor XR 500 mg - tabletki o przedłużonym uwalnianiu

Leczenie cukrzycy typu 2 u dorosłych, zwłaszcza u pacjentów z nadwagą, gdy za pomocą diety i ćwiczeń fizycznych nie można uzyskać prawidłowej kontroli glikemii. Lek można stosować w monoterapii lub leczeniu skojarzonym z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi albo z insuliną. Dorośli. P.o., 1 ×/d, z wieczornym posiłkiem. W monoterapii lub leczeniu skojarzonym z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi początkowo zwykle 500 mg/d. Po 10–15 dniach dawkę dostosować na podstawie wyników oznaczeń stężenia glukozy we krwi. Powolne zwiększanie dawki może zapobiec wystąpieniu działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego. Maks. zalecana dawka wynosi 2 g/d. Jeśli podawanie dawki 2 g 1 ×/d nie zapewnia odpowiedniej kontroli glikemii, należy rozważyć zastosowanie dawki 1 g 2 ×/d (podczas posiłku porannego i wieczornego); jeśli w dalszym ciągu nie uzyskuje się odpowiedniej kontroli glikemii można zamienić lek na preparat metforminy o natychmiastowym uwalnianiu, w maks. dawce 3 g/d. U pacjentów leczonych wcześniej metforminą w postaci o natychmiastowym uwalnianiu dawka początkowa preparatu o przedłużonym uwalnianiu powinna być równoważna z dotychczas stosowaną dawką dobową metforminy; u osób stosujących dotychczas dawki >2 g/d nie zaleca się zamiany na preparat o przedłużonym uwalnianiu. W przypadku zamiany innego doustnego leku przeciwcukrzycowego na metforminę należy odstawić poprzednio stosowany lek i zastosować metforminę zgodnie z zaleceniami. W leczeniu skojarzonym z insuliną zwykle 500 mg/d; dawkę insuliny ustala się w zależności od stężenia glukozy we krwi. Dawka maks. u osób z niewydolnością nerek zależy od GFR i wynosi: u osób z GFR 60–89 ml/min 2 g/d (można rozważyć zmniejszenie dawki w reakcji na pogarszającą się czynność nerek), 45–59 ml/min 2 g/d, 30–44 ml/min 1 g/d; w przypadku GFR <59 ml/min przed rozważaniem rozpoczęcia leczenia metforminą, należy przeanalizować czynniki mogące zwiększyć ryzyko kwasicy mleczanowej, a dawka początkowa nie może przekraczać 1/2 dawki maks. U osób w podeszłym wieku dawkę ustalić na podstawie parametrów czynności nerek. U osób z zaburzeniami czynności nerek wartość GFR należy oznaczyć przed rozpoczęciem leczenia metforminą, a następnie co najmniej 1 ×/rok; u osób ze zwiększonym ryzykiem dalszego pogorszenia czynności nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek należy oceniać częściej, np. co 3–6 mies.

Leczenie cukrzycy typu 2 u dorosłych, w szczególności u pacjentów z nadwagą, gdy za pomocą ściśle przestrzeganej diety i ćwiczeń fizycznych nie można uzyskać właściwej kontroli stężenia glukozy we krwi. Siofor XR można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub z insuliną.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, każdy rodzaj ostrej kwasicy metabolicznej (takiej jak kwasica mleczanowa, cukrzycowa kwasica ketonowa), stan przedśpiączkowy w cukrzycy, ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min), ostre stany mogące prowadzić do zaburzeń czynności nerek (np. odwodnienie, ciężkie zakażenie, wstrząs), ostre lub przewlekłe choroby mogące być przyczyną niedotlenienia tkanek (np. niewydolność serca, niewydolność oddechowa, niedawno przebyty zawał serca, wstrząs), niewydolność wątroby, ostre zatrucie alkoholem, alkoholizm. Nie stosować u dzieci.