medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Mechanizm działania
Analog prostacykliny. Treprostynil bezpośrednio rozszerza naczynia krwionośne w krążeniu płucnym i systemowym oraz zmniejsza agregację płytek. U zwierząt, w wyniku rozszerzania naczyń krwionośnych, zmniejsza obciążenie następcze, zwiększa pojemność minutową oraz pojemność wyrzutową serca. Wpływ treprostynilu na częstotliwość rytmu serca zmienia się w zależności od dawki. Nie zaobserwowano większego działania na przewodzenie w sercu.
Farmakokinetyka
Stężenie leku osiąga stan stacjonarny zwykle w ciągu 15–18 h po rozpoczęciu podawania we wlewie s.c. lub i.v. W stanie stacjonarnym farmakokinetyka leku jest liniowa przy szybkości infuzji 2,5–125 ng/kg mc./min. Podanie leku s.c. lub i.v. jest biorównoważne po zastosowaniu dawki 10 ng/kg mc./min. Średni t1/2 w fazie eliminacji wynosił 1,32–1,42 h, 4,61 h lub 2,93 h w przypadku wlewów s.c. trwających odpowiednio 6 h, 72 h oraz co najmniej 3 tyg. Po podaniu s.c. ulega wydaleniu w ok. 78% z moczem i ok. 13% z kałem w ciągu 224 h. W moczu wykryto pięć metabolitów, które stanowiły 64,4% podanej dawki leku; trzy z nich to produkty utleniania 3-hydroksyoktylowego łańcucha bocznego, a jeden jest pochodną wiązania z kwasem glukuronowym. W postaci niezmienionej ulega wydaleniu z moczem 3,7% dawki. In vitro nie hamuje aktywności CYP1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 i 3A. Treprostynil nie wpływa na wydzielanie białka mikrosomalnego w wątrobie, całkowitą ilość cytochromu P-450 lub aktywność CYP1A, 2B i 3A. W metabolizmie treprostynilu bierze udział głównie CYP2C8. U osób z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby AUC leku zwiększało się odpowiednio o 260% i 510% w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością wątroby. U osób z niewydolnością wątroby klirens leku był mniejszy o 80%.
Nadciśnienie płucne
Leczenie samoistnego lub dziedzicznego tętniczego nadciśnienia płucnego u pacjentów w III klasie czynnościowej wg skali NYHA, w celu poprawienia tolerancji wysiłkowej i zmniejszenia objawów chorobowych.
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, nadciśnienie płucne związane z chorobą zarostową żył, zastoinowa niewydolność serca spowodowana ciężkim zaburzeniem czynności lewej komory serca, ciężka niewydolność wątroby (stopień C wg skali Childa i Pugha), czynna choroba wrzodowa przewodu pokarmowego, krwawienie śródczaszkowe, zranienie lub inny rodzaj krwawienia, wrodzone lub nabyte wady zastawkowe serca z klinicznie istotnymi zaburzeniami czynności serca, niezwiązanymi z nadciśnieniem płucnym, ciężka postać choroby niedokrwiennej serca lub niestabilna postać dławicy piersiowej, zawał serca w ciągu ostatnich 6 mies., nieleczona niewydolność serca, ciężkie zaburzenia rytmu serca, epizody naczyniowo-mózgowe (np. udar) w ciągu ostatnich 3 mies.
Sposób i droga podania leku
Należy uwzględnić duże prawdopodobieństwo konieczności kontynuowania wlewu ciągłego, dlatego należy również uwzględnić zdolność pacjenta do zaakceptowania i wzięcia odpowiedzialności za założony cewnik oraz pompę infuzyjną.
W związku z ryzykiem związanym z założeniem na stałe centralnego cewnika żylnego obejmującym występowanie m.in. ciężkiego zakażenia krwi, preferowaną drogą podawania leku jest wlew s.c., a wlew i.v. powinien być zastrzeżony dla pacjentów, u których uzyskano stabilizację za pomocą wlewu s.c., ale wystąpiła nietolerancja tej drogi podania, i u których akceptuje się takie ryzyko.
Niskie ciśnienie tętnicze
U osób z niskim ciśnieniem tętniczym treprostynil może zwiększać ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego. Nie zaleca się stosowania w przypadku ciśnienia skurczowego <85 mm Hg.
Zmiana dawki; odstawienie leku
Zaleca się monitorowanie ciśnienia tętniczego i tętna podczas zmiany dawki. W przypadku zaobserwowania oznak rozwoju niedociśnienia tętniczego lub stwierdzenia, że wartość ciśnienia skurczowego wyniesie <85 mm Hg, podawanie leku należy przerwać. Nagłe odstawienie leku lub nagłe wyraźne zmniejszenie jego dawki może wywołać nawrót nadciśnienia płucnego.
Obrzęk płuc
W przypadku wystąpienia u pacjenta obrzęku płuc, należy wziąć pod uwagę możliwość współistnienia choroby zarostowej żył płucnych; leczenie należy przerwać.
Pacjenci otyli (BMI >30 kg/m2)
U pacjentów otyłych wydalanie leku następuje wolniej.
Ciężkie nadciśnienie płucne (IV klasa czynnościowa wg skali NYHA)
Nie ustalono korzyści z leczenia treprostynilem podawanym s.c. u pacjentów z ciężkim nadciśnieniem płucnym.
Inne rodzaje nadciśnienia płucnego
Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania treprostynilu u pacjentów z nadciśnieniem płucnym związanym z lewo-prawym przeciekiem, nadciśnieniem wrotnym lub zakażeniem wirusem HIV.
Zaburzenia czynności nerek i/lub wątroby
U osób z zaburzeniami czynności nerek i/lub wątroby dawkę należy ustalać z większą ostrożnością. Stosować ostrożnie u osób z zaburzeniami czynności nerek, gdyż u tych osób narażenie na lek może być zwiększone.
Krwawienia
Ze względu na działanie hamujące agregację płytek, lek może zwiększać ryzyko krwawienia.
Inhibitory i induktory CYP2C8
Jednoczesne podawanie inhibitora CYP2C8 (np. gemfibrozylu) może zwiększać ekspozycję na treprostynil, co może prowadzić do nasilenia działań niepożądanych treprostynilu. Należy rozważyć zmniejszenie dawki treprostynilu.
Jednoczesne podawanie induktora CYP2C8 (np. ryfampicyny, fenytoiny, karbamazepiny, fenobarbitalu, preparatów zawierających ziele dziurawca) może zmniejszać ekspozycję na treprostynil, co może zmniejszać skuteczność leku. Należy rozważyć zwiększenie dawki treprostynilu.
Dzieci i młodzież
Dane dotyczące stosowania u dzieci i młodzieży do 18. rż. są ograniczone.
Dodatkowe składniki preparatu
Preparat zawiera sód. Należy to wziąć pod uwagę w przypadku pacjentów stosujących dietę niskosodową.
Leki moczopędne, leki przeciwnadciśnieniowe oraz inne leki rozszerzające naczynia krwionośne
Jednoczesne stosowanie treprostynilu z lekami moczopędnymi, lekami przeciwnadciśnieniowymi lub innymi lekami rozszerzającymi naczynia krwionośne zwiększa ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego.
Leki przeciwzakrzepowe, w tym leki hamujące agregację płytek (w tym NLPZ)
Treprostynil może zaburzać czynność płytek krwi. Jednoczesne podawanie treprostynilu z lekami hamującymi agregację płytek, w tym NLPZ, donorami tlenku azotu lub innymi lekami przeciwzakrzepowymi może zwiększać ryzyko krwawienia. Podczas leczenia należy uważnie obserwować pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe. Należy unikać jednoczesnego stosowania innych leków hamujących agregację płytek u pacjentów stosujących leki przeciwzakrzepowe. Ciągły wlew s.c. treprostynilu nie wpływał na farmakodynamikę ani farmakokinetykę pojedynczej dawki 25 mg warfaryny. Brak danych dotyczących interakcji zwiększających ryzyko krwawienia w przypadku jednoczesnego stosowania z donorami tlenku azotu.
Furosemid
U pacjentów leczonych furosemidem osoczowy klirens treprostynilu może być zmniejszony. Może to wynikać ze wspólnych cech metabolizowania obydwu leków (wiązanie grupy karboksylowej z kwasem glukuronowym).
Inhibitory i induktory CYP2C8
Jednoczesne podawanie inhibitora CYP2C8 (np. gemfibrozylu) może zwiększać ekspozycję na treprostynil, co może prowadzić do nasilenia działań niepożądanych treprostynilu. Należy rozważyć zmniejszenie dawki treprostynilu.
Jednoczesne podawanie induktora CYP2C8 (np. ryfampicyny, fenytoiny, karbamazepiny, fenobarbitalu, preparatów zawierających ziele dziurawca) może zmniejszać ekspozycję na treprostynil, co może zmniejszać skuteczność leku. Należy rozważyć zwiększenie dawki treprostynilu.
Bozentan
Nie zaobserwowano interakcji farmakokinetycznych w przypadku podawania treprostynilu w postaci soli dietanoloaminy (2 mg/d p.o.) z bozentanem (250 mg/d).
Sildenafil
Nie zaobserwowano interakcji farmakokinetycznych w przypadku podawania treprostynilu w postaci soli dietanoloaminy (2 mg/d p.o.) z sildenafilem (60 mg/d).
Bardzo często: bóle głowy, rozszerzenie naczyń, uderzenia gorąca, biegunka, nudności, wysypka, ból żuchwy, reakcje w miejscu podania, w tym ból, krwawienie lub krwiak.
Często: zawroty głowy, niedociśnienie tętnicze, krwawienia (w tym krwawienia z nosa i z przewodu pokarmowego), wymioty, świąd, mialgia, artralgia, ból kończyn, obrzęk.
Z nieznaną częstością: ostra niewydolność serca (z dużym rzutem), zakrzepowe zapalenie żył, uogólniona wysypka (plamkowa lub grudkowa), bóle kości, małopłytkowość, zakażenie krwi związane z centralnym wkłuciem, posocznica, bakteriemia (opisano przypadki zagrażające życiu lub zakończone zgonem), zakażenie w miejscu podania, ropień w miejscu podania ciągłego wlewu s.c., cellulitis.
Przedawkowanie
Brak swoistej odtrutki. Objawy przedawkowania są podobne do działań niepożądanych, których występowanie zazwyczaj ogranicza zwiększanie dawki i obejmują zaczerwienienie, ból głowy, niedociśnienie tętnicze, nudności, wymioty i biegunkę. U pacjentów, u których wystąpią objawy przedawkowania, powinno się natychmiast zmniejszyć dawkę leku lub go odstawić, aż do momentu ustąpienia objawów. Takich pacjentów należy uważnie obserwować po kątem ponownego wystąpienia działań niepożądanych.
Brak wystarczających danych dotyczących stosowania treprostynilu u kobiet w ciąży. U kobiet w ciąży stosować jedynie, gdy spodziewane korzyści z leczenia dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Podczas leczenia kobiet w wieku rozrodczym, zaleca się stosowanie środków antykoncepcyjnych.
Nie wiadomo czy treprostynil przenika do pokarmu kobiecego. Należy zalecić przerwanie karmienia piersią podczas leczenia treprostynilem.
S.c. lub i.v. we wlewie ciągłym z użyciem cewnika podskórnego lub cewnika założonego do żyły centralnej oraz przenośnej pompy infuzyjnej.
W związku z ryzykiem związanym z długotrwałym założeniem centralnego cewnika żylnego obejmującym występowanie m.in. ciężkiego zakażenia krwi, preferowaną drogą podawania leku jest wlew s.c., a wlew i.v. powinien być zastrzeżony dla pacjentów, u których uzyskano stabilizację za pomocą wlewu s.c., ale wystąpiła nietolerancja tej drogi podania, i u których akceptuje się takie ryzyko.
Dorośli. Początkowo 1,25 ng/kg mc./min; jeśli dawka początkowa nie jest dobrze tolerowana należy ją zmniejszyć do 0,625 ng/kg mc./min. Dawkę należy zwiększać co tydzień o 1,25 ng/kg mc./min przez pierwsze 4 tyg. leczenia, a następnie co tydzień o 2,5 ng/kg mc./min do dawki podtrzymującej, powodującej zmniejszenie objawów choroby i równocześnie dobrze tolerowanej przez pacjenta. Średnia dawka podawana pacjentom wynosi po 12 mies. – 26 ng/kg mc./min, po 24 mies. – 36 ng/kg mc./min, a po 48 mies. – 42 ng/kg mc./min. U pacjentów z nadwagą dawki należy ustalić w oparciu o należną masę ciała. Nie należy nagle odstawiać leku ani nagle zmniejszać jego dawek.
Występowanie działań niepożądanych, takich jak zaczerwienienie twarzy, ból głowy, niedociśnienie tętnicze, nudności, wymioty i biegunka, zależy zazwyczaj od stosowanej dawki treprostynilu. Działania niepożądane mogą ustąpić w miarę kontynuacji leczenia, natomiast gdy trwają lub nie są tolerowane przez pacjenta, można zmniejszyć szybkość infuzji.
Osoby w podeszłym wieku
Brak wystarczających danych dotyczących stosowania u osób >65. rż. Dawkę należy dostosowywać ostrożnie, biorąc pod uwagę częstsze występowanie zaburzeń czynności wątroby, nerek lub układu sercowo-naczyniowego, jak również innych chorób oraz częstsze stosowanie innych leków, u osób w podeszłym wieku.
Zaburzenia czynności wątroby
U osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby początkowo 0,625 ng/kg mc./min i następnie dawkę zwiększać stopniowo z zachowaniem ostrożności.
Zaburzenia czynności nerek
Brak danych dotyczących stosowania u osób z zaburzeniami czynności nerek; zachować ostrożność.
Na początku leczenia lub po zmianie dawkowania może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze lub zawroty głowy, mogące zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
