medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Laktoferyna to wielofunkcyjna glikoproteina, białko z rodziny transferyn, o masie cząsteczkowej około 80 kDa, składającą się z pojedynczego łańcucha polipeptydowego, posiadającego dwa homologiczne płaty N i C. Wytwarzana jest głównie przez komórki nabłonkowe błon śluzowych oraz granulocyty obojętnochłonne, w ziarnistościach których jest gromadzona. Laktoferyna występuje w znacznych ilościach w siarze i w mleku, zwłaszcza następującym tuż po niej, ale też w płynach ustrojowych, np. łzach, ślinie i wydzielinie dróg oddechowych. Laktoferyna bydlęca wyróżnia się dużym stopniem podobieństwa (69%) do laktoferyny ludzkiej. Laktoferynie przypisuje się działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwwirusowe, immunomodulacyjne, przeciwnowotworowe oraz wiele innych.
Mechanizm działania
Laktoferyna ma silną i odwracalną zdolność wiązania jonów żelaza, dzięki czemu wykazuje działanie bakteriostatyczne. Główną funkcją laktoferyny pełnioną w organizmie ludzkim jest silne i odwracalne wiązanie wolnych jonów żelaza, dzięki czemu zmniejsza się jego dostępność dla bakterii patogennych i w konsekwencji ich namnażanie. Dodatkowo stwierdzono, że obecność laktoferyny zwiększa ruchliwość bakterii, zapobiegając ich adhezji na powierzchni komórek gospodarza. Utrudnia to także tworzenie biofilmu bateryjnego. Mechanizm antyadhezyjnego działania laktoferyny nie jest znany. Antybakteryjne działanie laktoferyny obserwowano zarówno dla bakterii Gram-dodatnich, jak i Gram-ujemnych w badaniach in vitro i in vivo.
Laktoferyna wykazuje również istotne działanie immunoregulatorowe, polegające na indukowaniu dojrzewania prekursorowych komórek T do dojrzałych komórek pomocniczych oraz różnicowaniu niedojrzałych komórek B, powodując, że stają się one komórkami efektywnie produkującymi antygeny; dodatkowo powoduje silne pobudzenie układu odpornościowego.
Laktoferyna wykazuje działanie przeciwwirusowe przeciwko szerokiemu spektrum wirusów RNA i DNA. Do zakażenia komórek dochodzi w momencie kontaktu receptora wirusa ze swoistym receptorem komórki gospodarza, w wyniku czego wirus może wniknąć do wnętrza komórki. Funkcje receptora specyficznego najczęściej pełnią glikozoaminoglikany. Laktoferyna poprzez wiązanie się do tych receptorów utrudnia wirusom wniknięcie do wnętrza komórki, czym hamuje postęp zakażenia.
Przypuszcza się, że mechanizmem przeciwgrzybiczego działania laktoferyny jest oddziaływanie ze ścianami komórkowymi grzybów i destabilizacja zewnętrznej ściany powodująca zwiększenie przepuszczalności błony komórkowej. Dodatnio naładowany N-końcowy łańcuch białka może oddziaływać z ujemnie naładowaną ścianą komórkową grzybów. W badaniach klinicznych, w których uczestniczyły noworodki z bardzo małą masą urodzeniową, suplementacja laktoferyną powodowała zmniejszenie częstotliwości występowania inwazyjnego zakażenia grzybiczego.
Uzupełnianie diety w laktoferynę, m.in. podczas zakażeń, profilaktycznie w celu wspomagania odporności, w zaburzeniach gospodarki żelaza, w regeneracji nabłonka jelitowego. Profilaktyka zakażeń oka. Przebarwienia skóry związane z wybroczynami, zabiegami skleroterapii, przewlekłą niewydolnością żylną lub owrzodzeniami żylnymi, laseroterapią.
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.
Brak danych dotyczących interakcji laktoferyny z innymi substancjami.
Brak danych.
Laktoferynę można stosować u kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią.
Dawkowanie – patrz: zarejestrowane materiały producentów poszczególnych preparatów.
Laktoferyna ulega denaturacji w wysokiej temperaturze, z tego powodu nie należy dodawać preparatów do gorących płynów lub pokarmów.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
