Wandetanib (opis profesjonalny)

Działanie - Wandetanib

Mechanizm działania
Wandetanib jest silnym inhibitorem receptora 2. czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGFR-2), określanego też jako receptor KDR (ang. kinase insert domain containing receptor), receptora czynnika wzrostu naskórka (EGFR) i kinaz tyrozynowych RET (ang. rearranged during transfection). Jest również inhibitorem kinazy tyrozynowej receptora 3. czynnika wzrostu śródbłonka. Hamuje stymulowaną przez VEGF migrację i namnażanie komórek śródbłonka, skraca długość ich życia, a także hamuje tworzenie nowych naczyń krwionośnych w modelach angiogenezy in vitro. Dodatkowo hamuje stymulowane przez czynnik wzrostu naskórka (EGF) kinazy tyrozynowe receptora EGF w komórkach guza i komórkach śródbłonka. Hamuje zależne od EGFR namnażanie komórek i ich przeżycie w warunkach in vitro. Wandetanib hamuje także niezmienione kinazy RET (typu „dzikiego”), większość zmutowanych, aktywowanych form RET oraz znacznie hamuje namnażanie linii komórkowych raka rdzeniastego tarczycy (RRT) in vitro. W badaniach na zwierzętach powoduje ograniczenie angiogenezy wywoływanej przez komórki guza, zmniejsza przepuszczalność i gęstość jego naczyń oraz mikronaczyń, a także hamuje wzrost guza. Poprzez hamowanie tworzenia własnych naczyń krwionośnych przez komórki guza może spowalniać progresję nowotworu. Hamuje wzrost guzów ksenoprzeszczepów RRT in vivo. Dokładny mechanizm działania wandetanibu w miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym RRT nie jest znany.

Farmakokinetyka
Po podaniu p.o. wandetanib wchłania się powoli, t_max wynosi 4–10 h. Lek kumuluje się w organizmie, a stan stacjonarny osiągany jest po ok. 2 mies. Wiąże się z białkami osocza i kwaśną glikoproteiną alfa-1, in vitro wiązanie z białkami wynosi około 90%. V_d wynosi ok. 7450 l. Po podaniu p.o. lek w postaci niezmienionej oraz jego metabolity (N-tlenek wandetanibu i N-demetylowandetanib), wykrywano w osoczu, moczu i kale. N-demetylowandetanib powstaje z udziałem CYP3A4, a N-tlenek wandetanibu z udziałem monooksygenaz zawierających flawinę (FMO1 i FMO3). Klirens wandetanibu wynosi ok. 13,2 l/h, t_1/2 w osoczu ok. 19 dni. Lek w postaci niezmienionej wydalany jest z kałem (44%) i z moczem (25%).

Wskazania do stosowania - Wandetanib

Leczenie raka rdzeniastego tarczycy
Leczenie dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku ≥5 lat z agresywnym, objawowym, nieoperacyjnym, miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym rakiem rdzeniastym tarczycy z mutacją RET.

Przeciwwskazania stosowania - Wandetanib

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, wrodzony zespół wydłużonego odstępu QTc, odstęp QTc >480 ms, okres karmienia piersią, równoległe stosowanie z lekami wydłużającymi odstęp QTc i/lub indukującymi występowanie częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes (tritlenek arsenu, cisapryd, erytromycyna i.v., toremifen, mizolastyna, moksyfloksacyna, leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III).

Kwalifikacja do leczenia
Ze względu na możliwe działania niepożądane wywoływane przez wandetanib, należy go stosować tylko u osób z chorobą objawową o agresywnym przebiegu. Choroba wyłącznie objawowa lub wyłącznie postępująca nie jest wystarczającym wskazaniem do rozpoczęcia leczenia. Aby zakwalifikować chorego do leczenia i określić termin jego rozpoczęcia należy obserwować zmiany stężenia kalcytoniny (CTN) i/lub antygenu karcynoembrionalnego (CEA), a także zmiany objętości guza.

Wydłużenie odstępu QTc, częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes
Podczas leczenia wandetanibem w dawce 300 mg może wystąpić znaczne i zależne od stężenia wydłużenie odstępu QTc (średnio o 28 ms), najczęściej w ciągu pierwszych 3 mies. stosowania leku. W badaniu klinicznym fazy III podczas podawania dawki 300 mg/d w leczeniu raka rdzeniastego tarczycy, wydłużenie odstępu QTc w EKG powyżej 500 ms wystąpiło u 11% pacjentów. Działanie to jest prawdopodobnie zależne od dawki leku. Niezbyt często obserwowano także występowanie częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes i tachykardii komorowej, szczególnie u chorych z zaburzeniami gospodarki elektrolitowej. Przeciwwskazane jest stosowanie wandetanibu u osób, u których czas trwania odstępu QTc w zapisie EKG jest dłuższy niż 480 ms, a także u osób z torsade de pointes w wywiadzie. Brak badań dotyczących stosowania leku u osób z arytmią komorową lub po niedawno przebytym zawale serca. Należy wykonać badanie EKG a także oznaczyć stężenie potasu, wapnia, magnezu i TSH w surowicy w momencie rozpoczęcia leczenia, po upływie 1, 3, 6 oraz 12 tyg., a następnie co 3 mies. przez co najmniej rok po zakończeniu leczenia. W ten sam sposób należy postępować po zmniejszeniu dawki leku z powodu wydłużenia odstępu QTc oraz po przerwaniu stosowania leku na więcej niż 2 tyg. Badania EKG i badania krwi należy wykonywać zgodnie ze wskazaniami klinicznymi w trakcie leczenia oraz po jego zakończeniu. Podczas leczenia należy często kontrolować długość odstępu QTc. Dodatkowe monitorowanie odstępu QTc, stężeń elektrolitów oraz czynności nerek konieczne jest szczególnie w przypadku wystąpienia lub nasilenia biegunki/odwodnienia, zaburzeń równowagi elektrolitowej i/lub zaburzeń czynności nerek. Jeśli długość odstępu QTc zwiększa się, ale nie osiąga wartości 500 ms, chory powinien pozostawać pod opieką kardiologa.Stosowanie wandetanibu równolegle z substancjami, które mogą wydłużać odstęp QTc w EKG, jest przeciwwskazane. Równoległe stosowanie wandetanibu i ondansetronu nie jest zalecane.Jeśli pojedyncza wartość skorygowanego odstępu QTc w zapisie EKG jest ≥500 ms, należy przerwać stosowanie wandetanibu; można je wznowić, stosując zmniejszoną dawkę, po potwierdzonym powrocie czasu trwania odstępu QTc do wartości sprzed leczenia i skorygowaniu ewentualnych zaburzeń równowagi elektrolitowej.

Zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii
Niezbyt często podczas stosowania wandetanibu w monoterapii lub skojarzeniu z chemioterapią, może wystąpić zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii (podkorowy obrzęk naczyniopochodny diagnozowany przy użyciu obrazowania mózgu metodą rezonansu magnetycznego). W przypadku zaobserwowania objawów takich jak: drgawki, ból głowy, zaburzenia widzenia, splątanie lub zaburzenia stanu psychicznego należy wykonać rezonans magnetyczny mózgu i w razie potrzeby zastosować odpowiednie leczenie.

Reakcje skórne
Podczas leczenia wandetanibem były zgłaszane ciężkie reakcje skórne, takie jak toksyczna nekroliza naskórka i zespół Stevensa i Johnsona. Podczas leczenia chorych należy obserwować pod kątem reakcji skórnych. W przypadku rozpoznania ciężkich reakcji skórnych należy przerwać stosowanie wandetanibu i rozważyć alternatywne leczenie. W przypadku reakcji skórnych o łagodnym i umiarkowanym nasileniu wystarczające może być leczenie objawowe, zmniejszenie dawki lub przerwanie stosowania leku. Aby uniknąć wystąpienia reakcji fototoksycznych, należy zachować ostrożność podczas ekspozycji na światło słoneczne (stosowanie ubrań ochronnych i/lub filtrów UVA/UVB).

Biegunka
Biegunka może być objawem związanym z chorobą podstawową, jak również możliwym działaniem niepożądanym wandetanibu. Należy zastosować leki przeciwbiegunkowe, a także częściej kontrolować odstęp QTc i stężenie elektrolitów w surowicy. W przypadku wystąpienia ciężkiej biegunki należy przerwać stosowanie leku do czasu jej ustąpienia, a następnie wznowić leczenie stosując zmniejszoną dawkę wandetanibu.

Krwawienie
Należy zachować ostrożność podczas stosowania wandetanibu u chorych z przerzutami do mózgu, ze względu na możliwość wystąpienia krwawienia śródczaszkowego.

Niewydolność serca
Podczas leczenia może wystąpić niewydolność serca, czasem nieodwracalna po przerwaniu leczenia i/lub zakończona zgonem. W przypadku wystąpienia objawów niewydolności serca należy rozważyć całkowite przerwanie leczenia.

Nadciśnienie tętnicze
U osób stosujących wandetanib obserwowano występowanie nadciśnienia tętniczego, w tym również przełomu nadciśnieniowego. Chorych należy obserwować. Nie należy wznawiać leczenia do czasu uzyskania kontroli nadciśnienia tętniczego. Po ponownym rozpoczęciu stosowania wandetanibu może być konieczne zmniejszenie jego dawki.

Utrudnione gojenie ran
U pacjentów przyjmujacych inhibitory szlaku VEGF mogą wystąpić zaburzenia gojenia ran. Przed planowanym zabiegiem chirurgicznym należy rozważyć tymczasowe przerwanie leczenia wandetanibem na co najmniej 4 tyg., w oparciu o indywidualny stosunek korzyści i ryzyka, chociaż dowody świadczące o optymalnym czasie trwania przerwy w leczeniu przed zaplanowanym zabiegiem chirurgicznym są bardzo ograniczone. Decyzja o wznowieniu leczenia po dużym zabiegu chirurgicznym powinna być określona na podstawie oceny klinicznej właściwego gojenia rany.

Tętniak i/lub rozwarstwienie aorty
Stosowanie inhibitorów szlaku VEGF może sprzyjać powstawaniu tętniaka i/lub rozwarstwieniu aorty. Przed rozpoczęciem leczenia należy starannie rozważyć takie ryzyko, zwłaszcza u osób z nadciśnieniem tętniczym lub tętniakiem w wywiadzie.

Zaburzenia czynności nerek
Jeśli podczas leczenia wystąpią zaburzenia czynności nerek, może być konieczne wstrzymanie stosowania leku, dostosowanie dawki lub całkowite przerwanie leczenia. Nie zaleca się stosowania leku u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min). Brak danych dotyczących stosowania u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek, wymagających dializoterapii.

Zaburzenia czynności wątroby
Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności leczenia nie zaleca się stosowania leku u osób z zaburzeniami czynności wątroby (stężenie bilirubiny w surowicy 1,5-krotnie przekraczające górną granicę normy). Nie ma konieczności zmiany dawki początkowej u osób z łagodnymi, umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Zwiększona aktywność ALT
Podczas leczenia często występuje zwiększenie aktywności ALT. W większości przypadków wraca ona do normy w dalszym przebiegu leczenia lub w ciągu 1–2 tyg. po jego zakończeniu. Należy okresowo kontrolować aktywność ALT w surowicy.
Śródmiąższowa choroba płuc
Podczas leczenia może wystąpić śródmiąższowa choroba płuc, w niektórych przypadkach prowadząca do zgonu. W przypadku wystąpienia objawów takich jak: duszność, kaszel i gorączka, należy przerwać leczenie i przeprowadzić odpowiednie badania. W przypadku potwierdzenia śródmiąższowej choroby płuc należy zastosować odpowiednie leczenie i nie wznawiać stosowania wandetanibu.

Induktory CYP3A4
Należy unikać równoległego stosowania wandetanibu z silnymi induktorami CYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca, karbamazepina, fenobarbital).
Stężenie kalcytoniny
Korzyści ze stosowania wandetanibu u osób ze stężeniem kalcytoniny <500 pg/ml nie zostały określone i dlatego stosowanie leku w tej grupie chorych należy dokładnie rozważyć pod kątem stosunku korzyści z leczenia do ryzyka z nim związanego.

Dzieci i młodzież
Nie wykazano wpływu wandetanibu na wzrost dzieci i młodzieży, jednak nie przeprowadzono badań długoterminowych.

Interakcje - Wandetanib

Midazolam
Po podaniu midazolamu (substrat CYP3A4) równolegle z jednorazową dawką 800 mg wandetanibu nie zaobserwowano istotnych klinicznie zmian w farmakokinetyce tych leków.

Metformina
Wandetanib jest inhibitorem transportera kationów OCT2. U zdrowych osób z niezmienionymi genami kodującymi OCT2 podczas równoległego podania z wandetanibem, AUC oraz c_max metforminy (substrat OCT2) zwiększyły się odpowiednio o 74% i 50%, a jej klirens zmniejszył się o 52%. U osób stosujących równolegle metforminę i wandetanib należy zachować ostrożność i obserwować chorego, a w razie potrzeby zmniejszyć dawkę metforminy.Substraty P-gp
Wandetanib jest inhibitorem P-gp. U zdrowych osób po równoległym podaniu wandetanibu i digoksyny (substrat P-gp), jej AUC oraz c_max zwiększyły się odpowiednio o 23% i 29%. Digoksyna może zwiększać ryzyko wydłużenia odstępu QTc oraz wystąpienia częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes. Należy kontrolować stan kliniczny chorego (np. poprzez ocenę EKG) oraz jego parametry laboratoryjne. W razie potrzeby należy zmniejszyć dawkę digoksyny.W przypadku innych substratów P-gp (np. dabigatran), należy zachować ostrożność i kontrolować stan chorego.
Induktory i inhibitory CYP3A4
Po podaniu zdrowym osobom pojedynczej dawki 300 mg wandetanibu z itrakonazolem (silny inhibitor CYP3A4) w dawce 200 mg 1 ×/d zmiany parametrów farmakokinetycznych obu leków nie były istotne klinicznie.
Po podaniu zdrowym osobom wandetanibu równolegle z ryfampicyną (silny induktor CYP3A4) ekspozycja na wandetanib zmniejszyła się o 40%. Należy unikać podawania wandetanibu równolegle z silnymi induktorami CYP3A4.

Omeprazol, ranitydyna
Po podaniu zdrowym osobom wandetanibu równolegle z omeprazolem, c_max wandetanibu zmniejszyło się o 15%, natomiast jego AUC nie uległo znaczącej zmianie; po podaniu wandetanibu równolegle z ranitydyną zmiany parametrów farmakokinetycznych obu leków nie były istotne klinicznie. Nie ma konieczności zmiany dawkowania wandetanibu podczas jego równoległego stosowania z omeprazolem lub ranitydyną.

Leki wydłużające odstęp QTc
Wandetanib powoduje wydłużenie odstępu QTc w zapisie EKG oraz, rzadko, zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes. Równoległe stosowanie wandetanibu i leków mogących wydłużać odstęp QTc i/lub powodować torsade de pointes jest przeciwwskazane (cisapryd, erytromycyna podawana i.v., toremifen, mizolastyna, moksifloksacyna, tritlenek arsenu, leki przeciwarytmiczne klasy IA i III) lub niezalecane (metadon, haloperydol, amisulpryd, chlorpromazyna, sulpiryd, zuklopentyksol, halofantryna, pentamidyna, lumefantryna), zależnie od istniejących alternatywnych sposobów leczenia.Jeśli nie jest dostępna właściwa alternatywna terapia i zachodzi potrzeba zastosowania leku z grupy niezalecanych do równoległego stosowania z wandetanibem, należy dodatkowo monitorować EKG w celu kontroli odstępu QTc, oznaczać stężenie elektrolitów oraz zastosować odpowiednie leczenie w przypadku wystąpienia lub nasilenia biegunki.

Ondansetron
Równoległe stosowanie wandetanibu z ondansetronem nie jest zalecane, ponieważ ondansetron może powodować dodatkowe wydłużenie odstępu QTc o ok. 10 ms. W przypadku konieczności zastosowania takiego leczenia należy zachować ostrożność i kontrolować stężenie elektrolitów w surowicy oraz zapisy EKG, a w przypadku wystąpienia jakichkolwiek nieprawidłowości podjąć odpowiednie działanie.

Antagoniści witaminy K
Ze względu na zwiększone ryzyko występowania zakrzepów, u osób z nowotworami często stosuje się leki przeciwzakrzepowe. Jeśli zachodzi konieczność stosowania leków z grupy antagonistów witaminy K, ze względu na dużą zmienność osobniczą odpowiedzi na leczenie przeciwzakrzepowe, a także możliwość wystąpienia interakcji między antagonistami witaminy K a lekami stosowanymi w chemioterapii, zaleca się częstszą kontrolę INR.

Działania niepożądane - Wandetanib

Bardzo często: zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, zapalenie oskrzeli, zakażenia górnych dróg oddechowych, zakażenia układu moczowego, zmniejszenie apetytu, hipokalcemia, bezsenność, depresja, ból głowy, parestezje, zaburzenia czucia, zawroty głowy, niewyraźne widzenie, zmiany strukturalne rogówki (w tym złogi lub mętnienie rogówki), wydłużenie odstępu QTc w EKG, w tym zakończone zgonem, nadciśnienie tętnicze, ból brzucha, nudności, biegunka, wymioty, niestrawność, nadwrażliwość na światło, wysypka i inne reakcje skórne (tym trądzik, sucha skóra, zapalenie skóry, świąd), zmiany w obrębie paznokci, białkomocz, kamica nerkowa, astenia, zmęczenie, ból, obrzęk.

Często: zapalenie płuc, posocznica, grypa, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie zatok, zapalenie krtani, zapalenie mieszków włosowych, czyrak, zakażenia grzybicze, odmiedniczkowe zapalenie nerek, niedoczynność tarczycy, hipokaliemia, hiperkalcemia, odwodnienie, hiperglikemia, hiponatremia, niepokój, drżenie, letarg, utrata świadomości, zaburzenia równowagi, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia, widzenie z efektem "halo", błyski, jaskra, zapalenie spojówek, suchość oka, ubytki rogówki, przełom nadciśnieniowy, niedokrwienne zaburzenia mózgowo-naczyniowe, krwawienie z nosa, krwioplucie, zapalenie płuc, zapalenie jelita grubego, suchość w ustach, zapalenie jamy ustnej, zaburzenia przełykania, zaparcie, zapalenie błony śluzowej żołądka, krwawienie z przewodu pokarmowego, kamica pęcherzyka żółciowego, zespół erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej, łysienie, dyzuria, krwiomocz, niewydolność nerek, częstomocz, parcie na pęcherz, gorączka, zwiększenie aktywności ALT i AST w surowicy krwi, zmniejszenie masy ciała, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi.

Niezbyt często: zapalenie wyrostka robaczkowego, zakażenie gronkowcem, zapalenie uchyłka jelita, zapalenie tkanki łącznej, ropień ściany brzucha, niedożywienie, drgawki, klonus, obrzęk mózgu, zaćma, zaburzenia akomodacji oka, niewydolność serca, ostra niewydolność serca, zaburzenia częstości i rytmu serca, zaburzenia przewodzenia, komorowe zaburzenia rytmu serca, zatrzymanie pracy serca, niewydolność oddechowa, zachłystowe zapalenie płuc, zapalenie trzustki, zapalenie otrzewnej, niedrożność jelita, perforacja jelit, nietrzymanie stolca, pęcherzowe zapalenie skóry, chromaturia (zabarwienie moczu), bezmocz, zaburzenia gojenia ran, zwiększenie stężenia hemoglobiny, zwiększenie aktywności amylazy w surowicy.

Z nieznaną częstością: rozwarstwienie i tętniak aorty, zespół Stevensa i Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka, rumień wielopostaciowy.

Przedawkowanie
Brak specyficznej metody leczenia w przypadku przedawkowania wandetanibu, objawy przedawkowania nie zostały określone. Obserwowano zwiększoną częstość występowania i zwiększone nasilenie niektórych działań niepożądanych, takich jak: wysypka, biegunka i nadciśnienie tętnicze, a także wydłużenie odstępu QTc oraz zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes. Należy zastosować leczenie objawowe. Ze względu na długi t_1/2 leku, objawy przedawkowania mogą nie ustępować przez dłuższy czas.

Ciąża i laktacja - Wandetanib

Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną metodą antykoncepcji przez cały czas trwania leczenia oraz przez co najmniej 4 mies. jego zakończeniu.

Dostępna jest niewielka liczba danych dotyczących stosowania wandetanibu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały możliwość uszkodzenia płodu lub poronienia. Stosowanie leku u kobiet w ciąży jest możliwe tylko wtedy, jeżeli potencjalne korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla dziecka.

Podczas leczenia wandetanibem nie należy karmić piersią.

Dawkowanie - Wandetanib

P.o., o stałej porze, w trakcie posiłku lub między posiłkami. W przypadku trudności z połykaniem tabletkę można rozpuścić w 1/2 szklanki niegazowanej wody i podać pacjentowi do wypicia (po wypiciu zawiesiny należy przepłukać szklankę i wypić resztki leku) lub przez zgłębnik nosowo-żołądkowy albo gastrostomijny. Przed rozpoczęciem leczenia konieczna jest wnikliwa ocena odstępu QTc w EKG.

Status mutacji RET
Przed rozpoczęciem leczenia należy potwierdzić obecność mutacji RET za pomocą zwalidowanego testu.

Dorośli
300 mg 1 ×/d.

Młodzież i dzieci w wieku ≥5 lat
Dawkę początkową podaje się przez 8 tyg., następnie zwiększa się ją, o ile jest dobrze tolerowana, do dawki podtrzymującej. Dawkowanie w zależności od powierzchni ciała: 0,7–<0,9 m² pc. początkowo 100 mg co 2. dzień, następnie 100 mg/d; 0,9–<1,2 m² pc. początkowo 100 mg/d, następnie w schemacie 7-dniowym: 100-200-100-200-100-200-100 mg/d; 1,2–<1,6 m² pc. początkowo w schemacie 7-dniowym: 100-200-100-200-100-200-100 mg/d, następnie 200 mg/d; ≥1,6 m² pc. początkowo 200 mg/d, następnie 300 mg/d. W badaniach klinicznych nie stosowano u dzieci dawek >150 mg/m² pc. Ze względu na brak badań nie należy stosować leku u dzieci w wieku <5 lat. Nie ma doświadczenia w leczeniu dzieci w wieku <9 lat z dziedzicznym rakiem rdzeniastym tarczycy.

Leczenie należy prowadzić do czasu progresji choroby lub dopóki korzyści z leczenia przewyższają ryzyko z nim związane. Jeśli w trakcie leczenia wystąpią nasilone objawy niepożądane (3. stopień w skali CTCAE) lub wydłużenie odstępu QTc, należy przynajmniej tymczasowo przerwać stosowanie leku, a kiedy objawy toksyczności ustąpią lub zmniejszą nasilenie do 1. stopnia w skali CTCAE, należy wznowić podawanie leku w zmniejszonej dawce; szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta.

Osoby w podeszłym wieku
Nie ma konieczności zmiany dawki początkowej u osób w podeszłym wieku. Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania leku u chorych w wieku >75 lat z rdzeniastym rakiem tarczycy.
Zaburzenia czynności nerek
Po podaniu pojedynczej dawki wandetanibu osobom z zaburzeniami czynności nerek o nasileniu łagodnym, umiarkowanym (klirens kreatyniny 30–<50 ml/min) lub ciężkim (klirens kreatyniny <30 ml/min), ekspozycja na lek zwiększyła się odpowiednio: 1,5-krotnie, 1,6-krotnie oraz 2-krotnie.Nie ma konieczności zmiany dawkowania u osób z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek. Należy zmniejszyć dawkę początkową do 200 mg/d u osób z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek, choć bezpieczeństwo i skuteczność stosowania takiej dawki leku nie zostało określone. Ze względu na brak badań nie zaleca się stosowania wandetanibu u osób z ciężką niewydolnością nerek.U dzieci i młodzieży z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek zmiana początkowej dawki leku nie jest wymagana. Należy zmniejszyć dawkę początkową leku u dzieci z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta), a także wdrożyć indywidualną kontrolę lekarską, szczególnie w stosunku do dzieci i młodzieży z małą powierzchnią ciała. Nie zaleca się stosowania wandetanibu u dzieci i młodzieży z ciężką niewydolnością nerek.

Zaburzenia czynności wątroby
Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa, nie zaleca się stosowania wandetanibu u dorosłych, dzieci i młodzieży jeśli stężenie bilirubiny w surowicy ponad 1,5-krotnie przekracza górną granicę normy (z wyjątkiem osób z zespołem Gilberta) oraz jeśli aktywność ALT i/lub AST oraz stężenie fosfatazy zasadowej przekracza ponad 2,5-krotnie górną granicę normy (ponad 5-krotnie jeśli zaburzenia zostaną uznane za związane z przerzutami do wątroby). Nie ma konieczności zmiany dawki początkowej u osób z łagodnymi, umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Uwagi dla Wandetanib

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu wandetanibu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Podczas stosowania leku zgłaszano przypadki zmęczenia i niewyraźnego widzenia; dlatego osoby, u których występują takie objawy powinny zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Preparaty na rynku polskim zawierające wandetanib