Dalbawancyna (opis profesjonalny)

Działanie - Dalbawancyna

Mechanizm działania
Antybiotyk lipoglikopeptydowy o działaniu bakteriobójczym. Mechanizm działania na wrażliwe bakterie Gram-dodatnie jest związany z hamowaniem syntezy ściany komórkowej poprzez przyłączenie terminalnej D-alanylo-D-alaniny, co zapobiega wiązaniu krzyżowemu podjednostek dwucukrów i w efekcie doprowadza do śmierci komórki bakteryjnej. Wykazuje aktywność kliniczną wobec: Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes, S. agalactiae, S. dysgalactiae, grupy Streptococcus anginosus (S. anginosus, S. intermedius, S. constellatus). Badania in vitro wykazują, że przy braku nabytych mechanizmów oporności wrażliwość wykazują również: paciorkowce grupy G, Clostridium perfringens, Peptostreptococcus spp. Wszystkie bakterie Gram-ujemne są oporne na dalbawancynę. Ryzyko oporności gronkowców i enterokoków jest związane z genotypem VanA modyfikującym docelowy peptyd w powstającej ścianie komórkowej bakterii. W badaniach in vitro stwierdzono, że geny innych klas odpowiadające za oporność na wankomycynę, nie wpływają na aktywność dalbawancyny. Wartości MIC dalbawancyny są większe w przypadku gronkowców o pośredniej oporności na wankomycynę (VISA) niż w przypadku szczepów całkowicie na nią opornych. Jeśli izolaty o większej wartości MIC dalbawancyny wykazują stabilne fenotypy i są skorelowane z opornością na inne glikopeptydy, wówczas mechanizm działania prawdopodobnie polega na zwiększeniu liczby celów glikopeptydu w powstającym peptydoglikanie. W badaniach in vitro nie stwierdzono oporności krzyżowej pomiędzy dalbawancyną a antybiotykami z innych grup. Oporność na metycylinę nie ma wpływu na działanie dalbawancyny. Dalbawancynę charakteryzuje dobra penetracja do zmienionych zapalnie tkanek miękkich, mała toksyczność oraz utrzymywanie się wysokiego stężenia leku po podaniu pojedynczej dawki.

Farmakokinetyka
Ekspozycja ogólnoustrojowa jest proporcjonalna do dawki po podaniu pojedynczych dawek z zakresu 140–1120 mg, co wskazuje na farmakokinetykę liniową. Nie zaobserwowano kumulacji leku po wielokrotnym podaniu we wlewie i.v. (1 ×/tydz. przez okres do 8 tyg.). Średni t_1/2 w fazie eliminacji wynosi 372 h (333–405 h). W 93% wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowana w niewielkim stopniu (<25% podanej dawki). W moczu obecne są metabolity – hydroksydalbawancyna i aglikon mannozylu o znacznie mniejszym działaniu przeciwbakteryjnym niż dalbawancyna. U zdrowych osób po podaniu pojedynczej dawki 1000 mg, ok. 19–30% podanej dawki zostaje wydalone z moczem w postaci niezmienionej, a 8–12% w postaci hydroksydalbawancyny. Ok. 20% podanej dawki jest wydalane z kałem. Farmakokinetyka leku nie ulega znacznym zmianom w zależności od wieku pacjenta, dlatego nie jest konieczne dostosowanie dawki u osób w podeszłym wieku.

Wskazania do stosowania - Dalbawancyna

Zakażenia skóry i tkanek miękkich
Leczenie ostrych, bakteryjnych zakażeń skóry i tkanek miękkich u dorosłych.

Przeciwwskazania stosowania - Dalbawancyna

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.

Reakcje nadwrażliwości
Stosować ostrożnie u pacjentów, u których stwierdzono nadwrażliwość na inne glikopeptydy, ze względu na możliwość wystąpienia nadwrażliwości krzyżowej. Jeśli podczas leczenia wystąpi reakcja alergiczna na lek, należy przerwać jego podawanie.

Biegunka wywołana przez Clostridium difficile
Jeśli podczas leczenia lub po jego zakończeniu u chorego wystąpi biegunka, należy brać pod uwagę zapalenie okrężnicy i rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy, których przebieg może być od łagodnego do zagrażającego życiu. W przypadku potwierdzenia rozpoznania należy przerwać podawanie dalbawancyny i zastosować odpowiednie leczenie; nie wolno stosować leków hamujących perystaltykę przewodu pokarmowego.

Reakcje związane z wlewem
Zbyt szybkie podanie wlewu (<30 min) może spowodować nagłe zaczerwienienie skóry górnych części ciała, pokrzywkę, świąd i/lub wysypkę. Po przerwaniu wlewu lub jego spowolnieniu, reakcje mogą ustąpić.

Zaburzenia czynności nerek
Dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u chorych z klirensem kreatyniny <30 ml/min są ograniczone; w przypadku przewlekłych zaburzeń czynności nerek u pacjentów, którzy nie są poddawani regularnym dializom konieczne jest dostosowanie dawki.

Zakażenia mieszane
W przypadku zakażeń mieszanych, w których podejrzewa się obecność bakterii Gram-ujemnych zaleca się stosowanie leków przeciwbakteryjnych o odpowiednim spektrum działania.

Drobnoustroje niewrażliwe
Jeśli podczas leczenia wystąpi nadkażenie drobnoustrojami niewrażliwymi, należy wdrożyć odpowiednie postępowanie.

Upośledzenie odporności
Brak doświadczenia w stosowaniu u chorych ze znacznym upośledzeniem odporności.

Dzieci i młodzież
Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży do 18. rż.

Interakcje - Dalbawancyna

Wyniki przesiewowych badań in vitro na obecność receptorów nie wskazują na prawdopodobieństwo wystąpienia interakcji z innymi lekami.
Nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących interakcji.

Prawdopodobieństwo wpływu innych leków na farmakokinetykę dalbawancyny
In vitro dalbawancyna nie jest metabolizowana przez enzymy CYP-450, dlatego jednoczesne stosowanie induktorów lub inhibitorów CYP-450 raczej nie ma wpływu na jej farmakokinetykę.
Nie wiadomo, czy dalbawancyna jest substratem transportu wychwytu i wydalania wątrobowego; równoległe stosowanie z inhibitorami tych transporterów (np. silne inhibitory proteazy, werapamil, chinidyna, itrakonazol, klarytromycyna, cyklosporyna) może zwiększać ekspozycję na dalwabancynę.

Prawdopodobieństwo wpływu dalbawancyny na farmakokinetykę innych leków
Prawdopodobieństwo interakcji z lekami metabolizowanymi przez enzymy CYP-450 jest małe, ponieważ in vitro dalbawancyna nie jest induktorem ani substratem enzymów CYP-450.
Nie wiadomo, czy dalbawancyna jest inhibitorem transporterów; w przypadku jednoczesnego stosowania leków będących substratami transporterów wrażliwych na zahamowanie ich aktywności (statyny, digoksyna), nie można wykluczyć zwiększonej ekspozycji na te leki.

Interakcje z innymi lekami przeciwbakteryjnymi
W badaniach in vitro obejmujących testy przeciwko 12 patogenom Gram-ujemnym nie zaobserwowano działania antagonistycznego pomiędzy dalbawancyną i innymi zazwyczaj stosowanymi lekami przeciwbakteryjnymi (np. cefepimem, ceftazydymem, ceftriaksonem, imipenemem, meropenemem, amikacyną, aztreonamem, cyprofloksacyną, piperacyliną/tazobaktamem i trimetoprimem/sulfametoksazolem).

Działania niepożądane - Dalbawancyna

Często:
ból głowy, nudności, biegunka.

Niezbyt często:
grzybicze zakażenia pochwy i sromu, zakażenia dróg moczowych, zakażenia grzybicze, zapalenie okrężnicy wywołane przez Clostridium difficile, kandydoza jamy ustnej, niedokrwistość, trombocytoza, eozynofilia, leukopenia, neutropenia, zmniejszenie łaknienia, bezsenność, zaburzenia smaku, zawroty głowy, nagłe zaczerwienienie, zapalenie żył, kaszel, zaparcie, ból brzucha, dyspepsja, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, wymioty, świąd, pokrzywka, wysypka, świąd sromu i pochwy, reakcje związane z wlewem, zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej we krwi, zwiększenie aktywności ALT, AST oraz GGTP, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby, zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, gorączka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Rzadko: reakcje anafilaktoidalne, skurcz oskrzeli.

Przedawkowanie
Nie odnotowano przypadków przedawkowania leku. W badaniach I fazy zdrowi ochotnicy otrzymywali dawki całkowite do 4500 mg przez okres do 8 tyg. bez istotnych klinicznie objawów toksyczności lub wpływu na wyniki badań laboratoryjnych. W badaniach III fazy pacjenci otrzymywali pojedynczą dawkę do 1500 mg. W razie przedawkowania zalecana jest obserwacja chorego i leczenie podtrzymujące.

Ciąża i laktacja - Dalbawancyna

Brak danych dotyczących stosowania u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję. Lek powinien być stosowany w czasie ciąży wyłącznie w przypadkach bezwzględnej konieczności.
Dalbawancyna przenika do mleka samic szczurów i może przenikać do mleka ludzkiego. Mimo, że lek nie wchłania się dobrze po podaniu doustnym, nie można wykluczyć wpływu na florę jamy ustnej oraz żołądkowo-jelitową dziecka karmionego piersią.
Badania na zwierzętach wykazały zmniejszenie płodności; potencjalne ryzyko u ludzi nie jest znane.

Dawkowanie - Dalbawancyna

I.v. we wlewie trwającym 30 min; zawartość fiolki należy rozpuścić w 25 ml wody do wstrzykiwań, a następnie rozcieńczyć 5% roztw. glukozy.

Dorośli. Pojedyncza dawka 1500 mg albo 1000 mg w 1. dniu, a następnie 500 mg w 8. dniu. Nie ma potrzeby dostosowania dawki u osób w podeszłym wieku lub z łagodnym albo umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek. U chorych poddawanych regularnym hemodializom (3 ×/tydz.) modyfikacja dawki nie jest konieczna; u osób z przewlekłym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min), które nie są poddawane regularnym hemodializom, dawkę należy zmniejszyć do dawki 1000 mg podawanej w postaci pojedynczego wlewu albo dawki 750 mg w 1. dniu i 375 mg w 8. dniu. Zachować ostrożność w przypadku stosowania u chorych z umiarkowanym lub ciężkim zaburzeniem czynności wątroby.

Uwagi dla Dalbawancyna

Dalbawancyna może mieć nieznaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, ponieważ w nielicznych przypadkach może wywoływać zawroty głowy.

Preparaty na rynku polskim zawierające dalbawancyna