Guselkumab (opis profesjonalny)

Działanie - Guselkumab

Mechanizm działania
Guselkumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym IgG1λ, które wybiórczo oraz z dużą swoistością i powinowactwem wiąże się z IL-23. IL-23 jest cytokiną regulacyjną, która wpływa na różnicowanie, rozprzestrzenianie i przeżycie podgrup limfocytów T (np. Th17 i Tc17) oraz komórek odpowiedzi nieswoistej, które są źródłem cytokin efektorowych, w tym IL-17A, IL-17F i IL-22, będących mediatorami reakcji zapalnej. Wybiórcze blokowanie IL-23 prowadzi do powrotu wytwarzania tych cytokin do normy. U pacjentów z łuszczycą plackowatą stężenie IL-23 w skórze jest zwiększone. In vitro guselkumab hamuje aktywność biologiczną IL-23 przez blokowanie jej interakcji z receptorem IL-23 na powierzchni komórki, przerywając pośrednictwo IL-23 w szlaku sygnałowym, aktywacji i kaskadach cytokin. Guselkumab wykazuje działanie kliniczne w łuszczycy plackowatej i łuszczycowym zapaleniu stawów na skutek blokowania szlaków IL-23. W badaniach guselkumab zmniejszał ekspresję genów szlaków IL-23/Th17 i profile ekspresji genów związanych z łuszczycą plackowatą oraz poprawiał cechy histologiczne łuszczycy, w tym zmniejszał grubość naskórka i ilość limfocytów T. Lek zmniejszał również stężenie IL-17A, IL-17F i IL-22 w osoczu. U osób z łuszczycowym zapaleniem stawów guselkumab zmniejszał zwiększone stężenie białek ostrej fazy (CRP, amyloidu), IL-6 oraz cytokin efektorowych Th17 (IL-17A, IL-17F i IL-22).

Farmakokinetyka
t_max guselkumabu po podaniu s.c. wynosi 5,5 dnia, a bezwzględna dostępność biologiczna ok. 49%. Stężenie leku osiąga stan stacjonarny w ciągu 20 tyg. Metabolizm leku nie został dokładnie poznany; przypuszcza się jednak, że guselkumab ulega rozkładowi na mniejsze peptydy i aminokwasy. Średni t_1/2 wynosi 15–18 dni. Farmakokinetyka leku jest w przybliżeniu liniowa.

Wskazania do stosowania - Guselkumab

Łuszczyca plackowata
Leczenie umiarkowanej i ciężkiej łuszczycy plackowatej u dorosłych, którzy kwalifikują się do leczenia ogólnego.

Łuszczycowe zapalenie stawów
Monoterapia lub leczenie skojarzone z metotreksatem czynnego łuszczycowego zapalenia stawów u dorosłych, gdy odpowiedź na leki przeciwreumatyczne modyfikujące przebieg choroby (DMARD) nie jest wystarczająca lub gdy nie są one tolerowane.

Przeciwwskazania stosowania - Guselkumab

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, istotna klinicznie, czynna postać zakażenia (np. czynna gruźlica).

Zakażenia
Guselkumab może zwiększać ryzyko wystąpienia zakażenia. Pacjenci powinni zgłaszać pojawienie się objawów sugerujących wystąpienie zakażenia. W przypadku wystąpienia poważnego zakażenia lub braku odpowiedzi na standardowe leczenie, chorego należy ściśle monitorować, a guselkumabu nie podawać aż do ustąpienia objawów zakażenia.

Gruźlica
Przed rozpoczęciem leczenia należy przeprowadzić badania w kierunku gruźlicy. Należy uważnie obserwować pacjentów, czy nie występują u nich objawy przedmiotowe i podmiotowe czynnej gruźlicy w trakcie leczenia oraz po jego zakończeniu. Przed podaniem leku należy rozpocząć leczenie przeciwgruźlicze u pacjentów z utajoną lub czynną gruźlicą w wywiadzie, u których nie można potwierdzić właściwie przeprowadzonego leczenia.

Reakcje nadwrażliwości
W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości należy zastosować odpowiednie leczenie i zaprzestać podawania guselkumabu.

Zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych
U osób z łuszczycowym zapaleniem stawów stosujących lek co 4 tyg., zaleca się ocenę aktywności enzymów wątrobowych na początku leczenia, a następnie podczas rutynowych badań. W przypadku zwiększenia aktywności AST lub ALT i podejrzenia polekowego uszkodzenia wątroby, należy przerwać stosowanie guselkumabu do czasu wykluczenia tego rozpoznania.

Szczepienia
Przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć podanie odpowiednich szczepionek zgodnie z obowiązującym programem szczepień. Nie należy podawać żywych szczepionek równocześnie z guselkumabem. Brak danych dotyczących odpowiedzi na szczepionki zawierające żywe lub inaktywowane drobnoustroje podczas leczenia guselkumabem. Guselkumab należy odstawić co najmniej 12 tyg. przed podaniem szczepionki wirusowej lub bakteryjnej zawierającej żywe drobnoustroje i wznowić jego podawanie co najmniej 2 tyg. po szczepieniu.

Dzieci i młodzież
Brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u osób do 18. rż.

Interakcje - Guselkumab

Substraty izoenzymów cytochormu P-450
Nie stwierdzono klinicznie istotnych zmian ogólnoustrojowej ekspozycji (c_max i AUC) na midazolam, S-warfarynę, omeprazol, dekstrometorfan i kofeinę po podaniu pojedynczej dawki guselkumabu, co wskazuje, że interakcje pomiędzy guselkumabem a substratami różnych izoenzymów cytochromu P-450 (CYP3A4, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6 i CYP1A2) są mało prawdopodobne. Nie ma konieczności dostosowania dawki w przypadku jednoczesnego stosowania guselkumabu i substratów cytochromu P-450.

Leczenie immunosupresyjne lub fototerapia
Nie oceniano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania guselkumabu w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi, w tym lekami biologicznymi, lub fototerapią.

Szczepienia
Przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć podanie odpowiednich szczepionek zgodnie z obowiązującym programem szczepień. Nie należy podawać żywych szczepionek równocześnie z guselkumabem. Brak danych dotyczących odpowiedzi na szczepionki zawierające żywe lub inaktywowane drobnoustroje podczas leczenia guselkumabem. Guselkumab należy odstawić co najmniej 12 tyg. przed podaniem szczepionki wirusowej lub bakteryjnej zawierającej żywe drobnoustroje i wznowić jego podawanie co najmniej 2 tyg. po szczepieniu.

Działania niepożądane - Guselkumab

Bardzo często: zakażenie dróg oddechowych.

Często: ból głowy, biegunka, ból stawów, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, zwiększenie aktywności aminotransferaz.

Niezbyt często: zakażenie wirusem opryszczki pospolitej, zakażenie grzybicze skóry, zapalenie żołądka i jelit, anafilaksja, nadwrażliwość, pokrzywka, wysypka, zmniejszenie liczby neutrofili.

Przedawkowanie
W przypadku przedawkowania zaleca się obserwację pacjenta w kierunku wystąpienia objawów działań niepożądanych oraz w razie ich wystąpienia natychmiastowe rozpoczęcie leczenia objawowego.

Ciąża i laktacja - Guselkumab

Brak danych dotyczących stosowania u kobiet w ciąży. Zaleca się unikanie stosowania guselkumabu u kobiet w ciąży.

Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcyjne w czasie leczenia i co najmniej przez 12 tyg. po jego zakończeniu.

Nie wiadomo czy lek przenika do pokarmu kobiecego. Ludzkie przeciwciała IgG przenikają do mleka matki w ciągu pierwszych kilku dni po porodzie, a wkrótce potem ich stężenie się zmniejsza; w związku z tym nie można wykluczyć ryzyka dla niemowlęcia karmionego piersią w tym okresie. Należy podjąć decyzję, czy przerwać leczenie lub powstrzymać się od jego rozpoczynania czy przerwać karmienie piersią, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Dawkowanie - Guselkumab

S.c., jeśli to możliwe, należy unikać podawania w miejsca objęte łuszczycą.

Łuszczyca plackowata. 100 mg w tyg. 0. i 4., a następnie co 8 tyg. W przypadku braku odpowiedzi po 16 tyg. leczenia należy rozważyć możliwość przerwania terapii.

Łuszczycowe zapalenie stawów. 100 mg w tyg. 0. i 4., a następnie co 8 tyg.; w przypadku osób z dużym ryzykiem uszkodzenia stawów rozważyć podawanie co 4 tyg. W przypadku braku odpowiedzi po 24 tyg. leczenia należy rozważyć możliwość przerwania terapii.

Osoby w podeszłym wieku, osoby z zaburzeniami czynności nerek i/lub wątroby
Nie ma konieczności dostosowywania dawkowania u osób po 65. rż. Brak badan dotyczących stosowania u osób z zaburzeniami czynności nerek i/lub wątroby.

Uwagi dla Guselkumab

Stosowanie guselkumabu nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn lub wpływa w sposób nieistotny klinicznie na te czynności.

Preparaty na rynku polskim zawierające guselkumab