medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Nimodypina jest pochodną dihydropirydyny, należącą do tzw. antagonistów wapnia, czyli leków blokujących kanały wapniowe. Nimodypina jest wskazana w profilaktyce i leczeniu niedokrwiennych ubytków neurologicznych spowodowanych skurczem naczyń mózgowych po krwotoku podpajęczynówkowym w następstwie pęknięcia tętniaka.
Nimodypina, tak jak inne leki z grupy antagonistów wapnia, blokuje kanały wapniowe. Kanały wapniowe są to specjalne struktury w błonie komórkowej, umożliwiające napływ jonów wapnia do wnętrza komórki z przestrzeni zewnątrzkomórkowej lub z magazynów wewnątrzkomórkowych. Zwiększenie wewnątrzkomórkowego stężenia wapnia jest niezbędne do skurczu komórek mięśniowych, w tym mięśnia sercowego oraz mięśni gładkich w ścianach naczyń krwionośnych. Nimodypina działa głównie na mięśnie gładkie naczyń krwionośnych, zwłaszcza tętnic mózgu. Jest to możliwe, gdyż jest ona wysoce lipofilna i dzięki temu przenika przez barierę krew-mózg. Hamując napływ jonów wapnia do wnętrza komórki, rozkurcza i rozszerza naczynia, zwłaszcza drobne tętniczki mózgowe. Prowadzi to do zwiększenia przepływu krwi przez naczynia mózgowe i zwiększenia odporności mózgu na niedotlenienie. Takie działanie umożliwia zastosowanie leku w stanach skurczowych naczyń mózgowych po krwotoku podpajęczynówkowym. Uważa się, że nimodypina wywiera także hamujące działanie na zależne od jonów wapnia procesy biochemiczne prowadzące do destrukcji niedotlenionych komórek mózgu i może poprawiać wewnątrzkomórkowe procesy energetyczne.
Początkowo lek podaje się dożylnie, a następnie doustnie. Zwykle podawanie dożylne trwa 5–14 dni, a doustne ok. 7 dni. Nimodypina może powodować upośledzenie zdolności prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługi urządzeń ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy. Nimodypina nasila działanie leków stosowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego.
Po podaniu doustnym wchłania się szybko z przewodu pokarmowego i osiąga maksymalne stężenie w surowicy 30–60 min po przyjęciu. Dostępność biologiczna jest mała, gdyż większość leku (85–95%) podlega efektowi „pierwszego przejścia” przez wątrobę (wstępny metabolizm leku przed dostaniem się do krwioobiegu). Następnie lek jest ponownie przekształcany w wątrobie do nieczynnych metabolitów. Biologiczny okres półtrwania wynosi 1–2 h. Lek jest wydalany w postaci metabolitów z moczem i kałem.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
