Nimotop S - roztwór do infuzji

Profilaktyka i leczenie niedokrwiennych ubytków neurologicznych spowodowanych skurczem naczyń krwionośnych mózgu po krwotoku podpajęczynówkowym w następstwie pęknięcia tętniaka. Dorośli. Początkowo i.v. we wlewie ciągłym z zastosowaniem pompy infuzyjnej przez wkłucie do żyły centralnej. Przez pierwsze 2 h leczenia 1 mg/h (ok. 15 µg/kg mc./h); w przypadku dobrej tolerancji dawkę zwiększyć do 2 mg/h (ok. 30 µg/kg mc./h). Jeśli wystąpią działania niepożądane dawkę zmniejszyć lub zaprzestać podawania leku. U chorych o masie ciała znacznie mniejszej niż 70 kg lub z niestabilnym ciśnieniem tętniczym początkowo 0,5 mg/h. Profilaktykę niedokrwiennych ubytków neurologicznych rozpocząć nie później niż 4 dni po wystąpieniu krwotoku podpajęczynówkowego i kontynuować przez 10–14 dni. Leczenie niedokrwiennych ubytków neurologicznych spowodowanych skurczem naczyń krwionośnych po krwotoku podpajęczynówkowym należy rozpocząć tak szybko, jak to tylko możliwe, i prowadzić co najmniej przez 5 dni (maks. 14 dni). Jeżeli w trakcie leczenia przeprowadzany jest zabieg chirurgiczny, nimodypinę i.v. podawać co najmniej 5 dni po zabiegu. Po zakończeniu leczenia i.v. zaleca się kontynuowanie leczenia nimodypiną p.o. w dawce 60 mg 6 ×/d co 4 h przez 7 dni, tabletki połykać w całości, niezależnie od posiłków. U chorych z ciężkim upośledzeniem czynności wątroby lub w przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy zmniejszyć dawkę lub zaprzestać podawania leku. W przypadku podania p.o. jednocześnie z inhibitorami lub induktorami CYP3A4 konieczne może być dostosowanie dawkowania.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu. Leku w postaci tabletek nie stosować równolegle z lekami przeciwpadaczkowymi (fenobarbital, fenytoina lub karbamazepina) ani z ryfampicyną.