medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Mechanizm działania
Anifrolumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym z klasy IgG1 kappa, wytwarzanym w komórkach szpiczaka mysiego (NS0) w technologii rekombinacji DNA, które z dużą swoistością i powinowactwem wiąże się z podjednostką 1 receptora interferonów typu I (IFNAR1). Wiązanie to hamuje szlak sygnałowy IFN typu I, blokując w ten sposób ich aktywność biologiczną. Anifrolumab powoduje także internalizację IFNAR1, zmniejszając w ten sposób liczbę IFNAR1 na powierzchni komórki gotowych do połączenia się z receptorem. Blokada zależnego od receptora szlaku sygnałowego IFN typu I hamuje ekspresję genów indukowanych przez IFN, a także dalsze procesy zapalne i immunologiczne. Zahamowanie IFN typu I blokuje różnicowanie komórek plazmatycznych i normalizuje obwodowe subpopulacje limfocytów T, przywracając zaburzoną w toczniu rumieniowatym układowym (SLE) równowagę pomiędzy odpornością nabytą i wrodzoną.
U dorosłych pacjentów z SLE podawanie anifrolumabu w infuzji i.v. w dawkach ≥300 mg co 4 tyg. powodowało utrzymującą się neutralizację (≥80%) ekspresji 21 genów należących do genowej sygnatury farmakodynamicznej (PD) interferonów typu I we krwi. Zahamowanie to wystąpiło już po 4 tyg. od rozpoczęcia leczenia i utrzymywało się lub uległo nasileniu w czasie 52 tygodni leczenia. Po zakończeniu leczenia sygnatura PD IFN typu I w próbkach krwi powracała do stanu początkowego w ciągu 8–12 tyg. Anifrolumab podawany i.v. w dawce 150 mg wykazywał <20% zmniejszenie ekspresji genów należących do sygnatury genowej interferonów typu I we wczesnych punktach czasowych, które osiągnęło maksymalne nasilenie <60% na koniec leczenia. U pacjentów z SLE, z obecnością przeciwciał anty-dsDNA, leczenie anifrolumabem w dawce 300 mg doprowadziło do zmniejszenia miana tych przeciwciał w czasie 52-tygodniowego leczenia. U pacjentów z małym stężeniem składowych dopełniacza (C3 i C4) otrzymujących anifrolumab, w 52. tyg. obserwowano zwiększenie ich stężenia.
Farmakokinetyka
Farmakokinetyka anifrolumabu w zakresie dawek 100–1000 mg jest nieliniowa. Parametry farmakokinetyczne opisujące ekspozycję zmniejszały się szybciej po podaniu dawek mniejszych niż zalecana dawka (300 mg co 4 tyg.). Nie przeprowadzono specyficznych badań metabolizmu anifrolumabu. Jako białko, anifrolumab wydalany jest w mechanizmie związanym z eliminacją białka docelowego IFNAR1, na drodze zależnej od układu siateczkowo-śródbłonkowego, poprzez degradację enzymatyczną do małych peptydów i pojedynczych aminokwasów. Ze względu na nasycenie klirensu zależnego od IFNAR1 przy większych dawkach, narażenie zwiększa się bardziej niż proporcjonalnie do dawki. Analiza farmakokinetyki populacyjnej wykazała, że u większości (95%) pacjentów przyjmujących anifrolumab przez rok, stężenie w surowicy zmniejszyło się poniżej poziomu wykrywalności po ok. 16 tyg. od przyjęcia ostatniej dawki leku.
Szczególne populacje pacjentów
Nie stwierdzono klinicznie istotnych, wymagających dostosowania dawki różnic w klirensie układowym w zależności od wieku, rasy, grupy etnicznej, regionu, płci, statusu ze względu na IFN lub masy ciała pacjentów.
Leczenie uzupełniające u dorosłych pacjentów z aktywnym, seropozytywnym toczniem rumieniowatym układowym (SLE) o postaci umiarkowanej do ciężkiej, pomimo stosowania standardowego leczenia.
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.
Identyfikowalność
W celu poprawienia identyfikowalności leków biologicznych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego preparatu.
Grupy pacjentów wykluczone z badań klinicznych
Brak badań dotyczących stosowania anifrolumabu w skojarzeniu z innymi terapiami biologicznymi, w tym terapiami celowanymi, ukierunkowanymi na limfocyty B, dlatego nie zaleca się leczenia anifrolumabem w skojarzeniu z terapiami biologicznymi.
Brak badań dotyczących stosowania anifrolumabu u pacjentów z ciężkim aktywnym toczniem rumieniowatym z zajęciem OUN lub ciężkim aktywnym toczniowym zapaleniem nerek.
Nadwrażliwość
Po podaniu anifrolumabu zgłaszano ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym anafilaksję; w badaniach klinicznych reakcje takie zgłaszano u 0,6% pacjentów otrzymujących anifrolumab.
U osób z reakcjami związanymi z infuzją i/lub z nadwrażliwością w wywiadzie, przed podaniem anifrolumabu można zastosować premedykację (np. lekiem przeciwhistaminowym). W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji związanej z infuzją lub ciężkiej reakcji nadwrażliwości (np. anafilaksja) należy natychmiast przerwać podawanie anifrolumabu i rozpocząć odpowiednie leczenie.
Półpasiec
Anifrolumab zwiększa ryzyko zakażeń układu oddechowego i zakażenia wirusem półpaśca (obserwowano przypadki półpaśca rozsianego). U osób przyjmujących inne leki immunosupresyjne ryzyko to może być dodatkowo zwiększone.
Gruźlica
Z badań klinicznych kontrolowanych placebo wyłączono pacjentów z czynną gruźlicą lub utajoną gruźlicą w wywiadzie, u których nie można było potwierdzić przebycia odpowiedniego leczenia. Przed rozpoczęciem stosowania anifrolumabu u pacjentów z nieleczoną utajoną gruźlicą należy rozważyć leczenie przeciwgruźlicze. Anifrolumabu nie należy podawać pacjentom z czynną gruźlicą.
Inne zakażenia
W kontrolowanych badaniach klinicznych występowały ciężkie zakażenia, niekiedy zakończone zgonem, również u pacjentów otrzymujących anifrolumab. Anifrolumab należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z przewlekłym zakażeniem, nawracającymi zakażeniami w wywiadzie lub znanymi czynnikami ryzyka zakażenia. Leczenia anifrolumabem nie należy rozpoczynać u pacjentów z jakimkolwiek klinicznie istotnym aktywnym zakażeniem do czasu, gdy zakażenie ustąpi lub będzie odpowiednio leczone. Należy poinformować pacjentów, by zgłosili się po poradę medyczną, jeśli wystąpią u nich przedmiotowe lub podmiotowe objawy klinicznie istotnego zakażenia. Jeśli u pacjenta wystąpi zakażenie lub jeśli pacjent nie reaguje na standardowe leczenie, należy go ściśle monitorować i starannie rozważyć przerwanie leczenia anifrolumabem aż do ustąpienia zakażenia.
Niedobory odporności
Brak badań dotyczących stosowania leku u pacjentów z pierwotnym niedoborem odporności w wywiadzie.
Szczepienia
Brak dostępnych danych dotyczących odpowiedzi immunologicznej na szczepienia przeprowadzone u osób leczonych anifrolumabem. Przed rozpoczęciem leczenia, należy rozważyć ukończenie wszystkich właściwych szczepień zgodnie z obecnie obowiązującymi wytycznymi w zakresie immunizacji. Należy unikać jednoczesnego stosowania szczepionek zawierających żywe lub atenuowane drobnoustroje u pacjentów leczonych anifrolumabem.
Nowotwory złośliwe
Nie wiadomo, jaki jest wpływ leczenia anifrolumabem na potencjalny rozwój nowotworów złośliwych. Brak jest badań z udziałem pacjentów z nowotworem złośliwym w wywiadzie, jednak pacjenci z płaskonabłonkowym lub podstawnokomórkowym rakiem skóry oraz rakiem szyjki macicy, u których dokonano pełnej resekcji i przeprowadzono odpowiednie leczenie, byli kwalifikowani do udziału w badaniach klinicznych z SLE. W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, po podaniu każdej z badanych dawek, nowotwory złośliwe, w tym nieczerniakowe nowotwory skóry, były zgłaszane u 1,2% pacjentów otrzymujących anifrolumab, w porównaniu z 0,6% pacjentów otrzymujących placebo; nowotwory złośliwe, z wyjątkiem nieczerniakowych nowotworów skóry, obserwowano u 0,7% i 0,6% pacjentów otrzymujących odpowiednio anifrolumab i placebo. U pacjentów otrzymujących anifrolumab nowotworami złośliwymi obserwowanymi u więcej niż jednego pacjenta były rak piersi i rak płaskonabłonkowy.
Należy wziąć pod uwagę indywidualny stosunek korzyści do ryzyka u pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka wystąpienia nowotworu złośliwego lub jego nawrotu. Należy zachować ostrożność rozważając kontynuację leczenia u pacjentów, u których wystąpi nowotwór złośliwy.
Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji.
Substraty cytochromu P-450
Anifrolumab najprawdopodobniej nie jest metabolizowany przez enzymy wątrobowe ani nie jest wydalany przez nerki. Powstawanie niektórych izoenzymów cytochromu P-450 jest hamowane przez zwiększone stężenie niektórych cytokin podczas przewlekłego stanu zapalnego. Chociaż anifrolumab w niewielkim stopniu zmniejsza stężenia niektórych cytokin, jednak jego wpływ na aktywność CYP450 jest nieznany. U pacjentów poddawanych leczeniu z użyciem substratów cytochromu P-450 o małym indeksie terapeutycznym, których dawkowanie ustala się indywidualnie (np. warfaryna), należy rozważyć monitorowanie terapii.
Szczepionki
Nie badano jednoczesnego podawania anifrolumabu ze szczepionkami.
Inne leki
Analizy farmakokinetyki populacyjnej wykazały, że jednoczesne stosowanie kortykosteroidów p.o., leków przeciwmalarycznych, leków immunosupresyjnych (w tym azatiopryny, metotreksatu, mykofenolanu i mizorybiny), NLPZ, inhibitorów ACE, inhibitorów reduktazy HMG-CoA nie miało istotnego wpływu na farmakokinetykę anifrolumabu.
Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi podczas leczenia anifrolumabem były: zakażenie górnych dróg oddechowych (34%), zapalenie oskrzeli (11%), reakcja związana z infuzją (9,4%) i półpasiec (6,1%). Najczęstszym ciężkim działaniem niepożądanym był półpasiec (0,4%).
Bardzo często: zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie oskrzeli, reakcja związana z infuzją.
Często: półpasiec, zakażenia układu oddechowego, nadwrażliwość.
Niezbyt często: reakcja anafilaktyczna.
Przedawkowanie
W badaniach klinicznych pacjentom z SLE podawano i.v. dawki do 1000 mg nie obserwując występowania działań toksycznych ograniczających dawkę. W przypadku przedawkowania brak jest swoistego antidotum. Leczenie podtrzymujące z odpowiednim monitorowaniem stanu pacjenta, jeśli to konieczne.
Ciąża
Istnieją ograniczone dane (<300 ciąż o znanym przebiegu) dotyczące stosowania anifrolumabu u kobiet w ciąży. Nie zaleca się stosowania leku u kobiet w ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących antykoncepcji, chyba że możliwe korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy anifrolumab przenika do pokarmu kobiecego. Lek był wykrywany w mleku samic małp Cynomolgus. Nie można wykluczyć ryzyka dla dziecka karmionego piersią. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią czy podawanie anifrolumabu, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.
I.v., w 30-minutowej infuzji.
Dorośli. 300 mg co 4 tyg.
U osób z reakcjami związanymi z infuzją w wywiadzie, przed podaniem anifrolumabu można zastosować premedykację (np. lekiem przeciwhistaminowym).
W przypadku pominięcia dawki, lek należy podać tak szybko, jak to możliwe. Należy zachować odstęp pomiędzy dawkami wynoszący co najmniej 14 dni.
Niewydolność wątroby lub nerek, podeszły wiek
Nie ma konieczności dostosowywania dawkowania u osób w podeszłym wieku oraz osób z niewydolnością wątroby lub nerek.
Anifrolumab nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
