Sulfasalazyna jest lekiem przeciwzapalnym. Działa również immunosupresyjnie, co wykorzystuje się głównie w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów. Właściwości produktów jej rozkładu: mesalazyny i sulfapirydyny znajdują zastosowanie głównie w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego oraz w chorobie Leśniowskiego i Crohna.
Reumatoidalne zapalenie stawów to choroba reumatyczna o podłożu autoimmunologicznym. Rozpoczyna się od stanu zapalnego błony maziowej stawów, która ulega pogrubieniu, co prowadzi do ograniczenia ruchomości stawu. W samej błonie tworzą się nacieki z limfocytów i komórek plazmatycznych. W wyniku tych procesów dochodzić może do osteoporozy okołostawowej i zaniku mięśni w okolicy zmienionego zapalnie stawu. W przebiegu choroby występują okresy zaostrzenia i remisji.
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego to przewlekła choroba, polegająca na powstawaniu stanu zapalnego błony śluzowej jelita grubego i/lub odbytu. Przebiega z okresami zaostrzenia i remisji. Choroba Leśniowskiego i Cohna również przebiega ze stanem zapalnym w obrębie przewodu pokarmowego, może on jednak wystąpić w każdym odcinku (najczęściej dotyczy końcowej części jelita cienkiego i początkowej części jelita grubego). Zmiany zapalne mają charakter ogniskowy. Częściej niż w przypadku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego dochodzi do wytworzenia przetok okołoodbytniczych, ropni i perforacji jelit. Przyczyna obu tych chorób nie została dotychczas poznana. U osób z chorobą zapalną jelit w zmienionych tkankach stwierdza się zwiększoną migrację leukocytów, nieprawidłowe wytwarzanie cytokin, zwiększoną produkcję metabolitów kwasu arachidonowego, szczególnie leukotrienu B4 oraz zwiększone wytwarzanie wolnych rodników. Wszystkie te komórki i związki odpowiadają za powstawanie i progresję stanu zapalnego.
Mechanizm działania sulfasalazyny nie jest dokładnie wyjaśniony, wykazuje ona właściwości immunosupresyjne głównie w obrębie tkanki łącznej, ścianie jelit i w płynach surowiczych, gdzie osiąga najwyższe stężenia. Lepiej znane są działania metabolitów sulfasalazyny, działających miejscowo w ścianie jelit i układowo. Sulfapirydyna przypuszczalnie hamuje działanie cytotoksycznych leukocytów i transformację limfocytów. Przeciwzapalne działanie kwasu 5-aminosalicylowego (mesalazyny) odgrywa prawdopodobnie najważniejszą rolę w leczeniu stanów zapalnych jelit. Działanie to jest przede wszystkim miejscowe i polega na hamowaniu cyklicznej oksygenazy i oksygenazy lipidowej, co zapobiega syntezie prostaglandyn, leukotrienów i innych mediatorów zapalenia. Prawdopodobnie wiąże również wolne rodniki tlenowe.
Sulfasalazyna jest wskazana do stosowania w następujących przypadkach: leczenie zaostrzeń i podtrzymywanie remisji wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i odbytnicy, leczenie choroby Leśniowskiego i Crohna, leczenie reumatoidalnego zapalenia stawów niereagującego na niesteroidowe leki przeciwzapalne.
Około 30% przyjętej dawki sulfasalazyny wchłania się z jelita cienkiego, pozostałe 70% zostaje rozłożone, przy udziale bakterii jelitowych, do sulfapirydyny i kwasu 5-aminosalicylowego (mesalazyna). Znaczna część wchłoniętej sulfasalazyny jest wydzielana do jelit z żółcią, niewielka część wydala się w postaci niezmienionej z moczem. Okres biologicznego półtrwania sulfasalazyny wynosi 5-10 godzin.
Sulfasalazyny nie należy stosować u osób, które są uczulone na aspirynę. Również czynna choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy jest przeciwwskazaniem do leczenia mesalazyną (w tych częściach przewodu pokarmowego prostaglandyny PGE1 pełnią funkcję ochronną dla błony śluzowej i zahamowanie ich syntezy może doprowadzić do zaostrzenia objawów choroby).
Sulfasalazyna może powodować żółte zabarwienie skóry i moczu.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 12 zł