Benzydamina jest pochodną indazolu, należy do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Przeznaczona jest do stosowania miejscowego.
W odróżnieniu od innych NLPZ benzydamina nie hamuje cyklooksygenazy ani lipooksygenazy (w stężeniu do 10–4 mol/l) i nie powoduje działań niepożądanych ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego. W stężeniu powyżej 10–4 mol/l hamuje enzymy katalizujące procesy zapalne (fosfolipaza A2 i fosfatydylo-acylotransferaza). Pobudza syntezę PGE2 w makrofagach, hamuje tworzenie wolnych rodników tlenowych w fagocytach, hamuje degranulację i agregację limfocytów (wszystkie te zjawiska towarzyszą powstawaniu i progresji stanu zapalnego). Beznydamina wywiera działanie przeciwzapalne poprzez hamowanie zmian w naczyniach wywołanych przez pobudzone leukocyty. Działa również przeciwobrzękowo, miejscowo znieczulająco, odkażająco (działanie na liczne gatunki bakterii i grzybów), hamuje agregację płytek, zmniejsza napięcie mięśni gładkich i poprzecznie prążkowanych.
Wskazania do stosowania benzydaminy zależą od postaci leku w jakiej występuje: pastylki – leczenie objawów stanów zapalnych jamy ustnej i gardła, stan po ekstrakcji zęba; płyn do płukania jamy ustnej i gardła oraz aerozol do stosowania w jamie ustnej i gardle – leczenie objawowe zapaleń jamy ustnej i gardła, np. zakażenia bakteryjne i wirusowe, zapalenie krtani, zapalenie błon śluzowych po radioterapii, stany po zabiegach operacyjnych w stomatologii i laryngologii, a także po intubacji, zapalenie dziąseł, języka, afty, choroby przyzębia; roztwór do irygacji – zapalenia sromu i pochwy, zapalenie szyjki macicy różnego pochodzenia, również po chemio- i radioterapii, profilaktycznie przed operacjami i po nich, higiena osobista w okresie połogu.
Po podaniu doustnym wchłania się powoli, w 20% wiąże się z białkami osocza. Ulega przemianom w wątrobie. Ok. 50% leku jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. Biologiczny okres półtrwania benzydaminy wynosi ok. 2 godzin. Łatwo przenika przez barierę krew–mózg. Po miejscowym podaniu w zalecanych dawkach na błonę śluzową lub skórę osiąga w zmienionych chorobowo tkankach stężenia większe niż po podaniu doustnym. Do krwi przenika do 5% dawki i zwykle nie występuje działanie ogólne.
Benzydamina dostępna jest w preparatach do stosowania miejscowego w jamie ustnej i gardle (aerozol, roztwór do płukania, pastylki i tabletki do ssania) oraz w postaci płynu do irygacji stosowanego przy problemach ginekologicznych.
Po podaniu miejscowym preparatów stosowanych w obrębie jamy ustnej i gardła mogą wystąpić: drętwienie i utrata czucia w miejscu podania, uczucie kłucia i mrowienia. Są to zjawiska szybko przemijające, związane z działaniem miejscowo znieczulającym i nie stanowią podstaw do przerwania stosowania preparatu.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł