Koronarografia
Koronarografia jest zabiegiem diagnostycznym, który umożliwia ocenę tętnic wieńcowych (czyli tętnic, które zaopatrują w krew mięsień sercowy). Jest to badanie inwazyjne, podczas którego podaje się do tętnic środek kontrastowy i wykonuje obrazowanie rentgenowskie.
Niedokrwistości pokrwotoczne
Niedokrwistość pokrwotoczna to niedokrwistość związana z utratą krwi. Ostre przyczyny niedokrwistości to najczęściej krwotoki związane z urazem, krwawienia z przewodu pokarmowego, z układu moczowego lub dróg rodnych. Osoba dorosła może utracić do 20% objętości krwi bez objawów niedokrwistości. Objawy zależą od szybkości utraty i objętości utraconej krwi oraz od wieku chorego.
Ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego
Ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego (potocznie: woreczka żółciowego) to stan zapalny ściany pęcherzyka. Jego objawami jest ból w górnej części brzucha po prawej stronie (pod żebrami) i gorączka. Najczęściej ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego jest powikłaniem kamicy pęcherzyka żółciowego.
Zespół uciskowy górnego otworu klatki piersiowej
Zespół uciskowy górnego otworu klatki piersiowej występuje częściej u kobiet, głównie w wieku 30–40 lat. Chorzy najczęściej skarżą się na dolegliwości bólowe odcinka szyjnego kręgosłupa lub obręczy barkowej, drętwienie i mrowienie w rejonie całego ramienia bądź przedramienia i ręki, często towarzyszą im bóle głowy, niekiedy następstwem jest osłabienie siły uścisku dłoni.
Sarkoidoza
Sarkoidoza jest chorobą, która polega na tworzeniu małych zapalnych guzków w różnych narządach ciała. Przyczyna sarkoidozy nie jest znana. Zapalne guzki, nazywane ziarniniakami, są miejscem aktywnego procesu chorobowego. Ziarniniaki budowane są przez gromadzące się nieprawidłowo pobudzone komórki układu odporności, tzw. limfocyty, makrofagi.
Ostre niedokrwienie jelit
Objawy ostrego niedokrwienia jelit mają zazwyczaj nagły początek i są bardzo nasilone. Pierwszym oraz najczęstszym (występującym u 95% pacjentów) objawem jest ból brzucha. Ból najczęściej jest silny, ciągły i rozlany na całą jamę brzuszną – trudno zlokalizować jeden bolący punkt. Często nie pomagają nawet silne leki przeciwbólowe, takie jak opioidy.
Dieta w nadciśnieniu tętniczym
Postępowanie niefarmakologiczne w leczeniu nadciśnienia tętniczego obejmuje m.in. prawidłowo zbilansowaną dietę. Ciśnienie mogą obniżyć: zwiększenie spożycia warzyw i owoców, ograniczenie tłuszczów pochodzenia zwierzęcego oraz zmniejszenie spożycia soli.
Rozwarstwienie aorty
Rozwarstwienie najczęściej pojawia się na skutek miejscowego uszkodzenia lub przerwania ściany aorty po wewnętrznej stronie. Najczęściej zdarza się to w obrębie klatki piersiowej, rzadziej na odcinku brzusznym aorty. Taki stan jest przyczyną niedokrwienia narządów zaopatrywanych przez tętnicę.
Osteoporoza
Osteoporoza jest chorobą szkieletu prowadzącą do złamań kości, które mogą wystąpić nawet po niewielkim urazie. Nadmierna podatność kości na uszkodzenie w osteoporozie wynika ze zmniejszenia gęstości mineralnej kości i zaburzenia jej struktury i jakości.
Niedokrwistość chorób przewlekłych: przyczyny, objawy, leczenie
Niedokrwistość chorób przewlekłych towarzyszy chorobom przewlekłym, takim jak zakażenia bakteryjne, pasożytnicze, grzybicze, nowotwory złośliwe, choroby autoimmunologiczne (np. reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy, układowe zapalenia naczyń), nieswoiste zapalenia jelit, niewydolność serca, niewydolność nerek, przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), otyłość. Niedokrwistość chorób przewlekłych zwykle ujawnia się kilka miesięcy po wystąpieniu choroby podstawowej. Jej nasilenie koreluje z ciężkością choroby podstawowej.
Badanie elektrofizjologiczne serca
Badanie elektrofizjologiczne (EPS) jest badaniem serca, które umożliwia ocenę zaburzeń rytmu lub przewodzenia w sercu. Zwykle wykonuje się je w sposób inwazyjny – poprzez elektrody wprowadzone do wnętrza serca. Najczęściej EPS wykonuje się jako część procedury inwazyjnej mającej na celu usunięcie podłoża zaburzeń rytmu metodą ablacji, czyli zniszczenia fragmentu serca, który odpowiada za powstanie zaburzeń rytmu.
Astma ciężka (oporna na leczenie)
Pacjenci z ciężką astmą doświadczają dużego obciążenia objawami, zaostrzeniami i działaniami niepożądanymi leków. Towarzyszą im częste duszności, świszczący oddech, ucisk w klatce piersiowej oraz kaszel, które przeszkadzają w codziennym życiu, aktywności fizycznej i spaniu. Niestosowanie się do zaleceń lekarza to najczęstsza przyczyna problemów z kontrolą astmy.
Wrodzony przerost nadnerczy
Wrodzony przerost nadnerczy należy do grupy chorób, których przyczynę stanowią zaburzenia genetyczne, prowadzące do nieprawidłowej funkcji nadnerczy. Nadnercza są zaliczane do gruczołów wydzielania wewnętrznego. Produkują hormony, odpowiedzialne za prawidłowe funkcjonowanie organizmu.
Nieinwazyjne badania hemodynamiczne tętnic obwodowych
Dokładnie zebrany wywiad w połączeniu z wynikami badania fizykalnego oraz badań dodatkowych umożliwiają zlokalizowanie zwężeń tętnic, przeprowadzenie diagnostyki różnicowej oraz stanowią punkt odniesienia do oceny postępu choroby.
Nadciśnienie tętnicze
Nadciśnienie tętnicze to trwałe podniesienie ciśnienia tętniczego, którego wartość wynosi wówczas 140/90 mm Hg lub więcej. Nadciśnienie tętnicze zwykle przez wiele lat nie powoduje objawów i jeśli wartość ciśnienia tętniczego nie jest regularnie kontrolowana, zostaje wykryte w momencie pojawienia się powikłań dotyczących różnych narządów (np. serca, nerek, mózgu). Leczenie polega na modyfikacji stylu życia – odpowiedniej aktywności fizycznej i utrzymywaniu prawidłowej masy ciała, a także przyjmowaniu leków obniżających ciśnienie.
Ciężka hipertriglicerydemia
Dyslipidemia to stan, w którym stężenia lipidów i lipoprotein krążących w osoczu wykraczają poza wartości uznane za prawidłowe.
Mieszana choroba tkanki łącznej
Mieszana choroba tkanki łącznej cechuje się wielką różnorodnością objawów. Są one także zmienne w przebiegu choroby. Najwcześniej pojawia się osłabienie ogólne, bóle mięśni, stawów, obrzęk rąk, stany podgorączkowe.
Choroba Wilsona
Choroba Wilsona jest schorzeniem uwarunkowanym genetycznie. Nadmiar miedzi wchłoniętej z przewodu pokarmowego nie jest wydalany przez wątrobę i gromadzi się w jej komórkach.
