Xevoben - tabletki

Choroba Parkinsona (drżączka porażenna, choroba charakteryzująca się drżeniem, spowolnieniem ruchów oraz sztywnością mięśni). Objawy przypominające objawy choroby Parkinsona, ale będących wynikiem zatrucia, zapalenia mózgu i zmian w mózgu spowodowanych miażdżycą tętnic (zespół parkinsonowski), za wyjątkiem objawów przypominających chorobę Parkinsona wywołanych przez określone leki (parkinsonizm indukowany leczeniem). P.o, najlepiej 30 min przed posiłkiem lub 1 h po nim (co pozwoli uniknąć kompetycyjnego wpływu białek z pokarmu na wychwyt lewodopy i ułatwi szybszy początek działania leku); niepożądanych objawów ze strony układu pokarmowego, które występują głównie w początkowej fazie leczenia, można zazwyczaj uniknąć, przyjmując lek z niewielkim posiłkiem ubogim w białko (np. ciastka, sucharki lub podobne) lub popijając go napojem, bądź stopniowo zwiększając jego dawkę. Dawkowanie indywidualne. Należy unikać podawania dużych pojedynczych dawek. Osoby wcześniej nieleczone lewodopą: początkowo 100–200 mg lewodopy + 25–50 mg benserazydu na dobę; co 3–7 dni dawkę można zwiększyć o 50 mg lewodopy + 12,5 mg benserazydu lub 100 mg lewodopy + 25 mg benserazydu; zazwyczaj, dawka dobowa nie powinna przekraczać 800 mg lewodopy + 200 mg benserazydu. Dawkę dobową na początku leczenia można przyjmować w 1–4 daw. podz., w późniejszym okresie leczenia dawkę dobową należy przyjmować w co najmniej 4 daw. podz. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych nie należy zwiększać dawki leku lub czasowo ją zmniejszyć, a następnie zwiększać w wolniejszym tempie. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego, można podać leki przeciwwymiotne takie jak domperidon. U osób leczonych lewodopą, zmieniających schemat leczenia z preparatu zawierającego jedynie lewodopę na połączenie lewodopy z benserazydem, podobny efekt terapeutyczny można osiągnąć podając ok. 20% poprzedniej dawki lewodopy; przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego lewodopą i benserazydem należy zachować 12 h przerwy w leczeniu. U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny ≥30 ml/min) dostosowanie dawki nie jest konieczne. Lek można stosować jednocześnie z innymi lekami przeciw parkinsonizmowi; po uzyskaniu efektu leczniczego, dawkę innego leku należy zweryfikować, stopniowo zmniejszyć, a jeśli to konieczne, lek odstawić. U osób odczuwających duże wahania w działaniu leku w ciągu dnia (zjawisko „on-off”) należy stosować mniejsze dawki częściej w ciągu dnia lub zmienić leczenie na preparat w postaci o przedłużonym uwalnianiu.
Zespół niespokojnych nóg (RLS) o nieznanej przyczynie. Zespół niespokojnych nóg wynikający z niewydolności nerek wymagającej dializy. P.o., 1 h przed pójściem spać, najlepiej popijając napojem lub przyjmując z niewielkim posiłkiem ubogim w białko (np. ciastka, sucharki lub podobne). Przed rozpoczęciem leczenia należy upewnić się, że objawy zespołu niespokojnych nóg nie są wywołane niedoborem żelaza, w takim przypadku należy rozpocząć leczenie polegające na suplementacji żelaza. RLS z trudnościami z zasypianiem: początkowo 100 mg lewodopy + 25 mg benserazydu na dobę; w razie konieczności dawkę zwiększyć do 200 mg lewodopy + 50 mg benserazydu na dobę. RLS z trudnościami z zasypianiem i z zaburzeniami snu w ciągu nocy: należy stosować połączenie tabletek oraz postaci o przedłużonym uwalnianiu; 100 mg lewodopy + 25 mg benserazydu w postaci o przedłużonym uwalnianiu razem z 100 mg lewodopy + 25 mg benserazydu w standardowej postaci, 1 h przed pójściem spać; w razie braku wystarczającego złagodzenia dolegliwości w drugiej części nocy dawkę można zwiększyć do 200 mg lewodopy + 50 mg benserazydu w postaci o przedłużonym uwalnianiu. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 200–300 mg lewodopy + 50–75 mg benserazydu. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby lub łagodnymi do umiarkowanych zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny ≥30 ml/min) dostosowanie dawki nie jest konieczne.

Xevoben 12,5 mg + 50 mg
- Choroba Parkinsona (drżączka porażenna, choroba charakteryzująca się drżeniem, spowolnieniem ruchów oraz sztywnością mięśni).
- Objawy przypominające objawy choroby Parkinsona, ale będących wynikiem zatrucia, zapalenia mózgu i zmian w mózgu spowodowanych miażdżycą tętnic (zespół parkinsonowski). Wyjątek stanowią objawy przypominające chorobę Parkinsona wywołane przez określone leki (parkinsonizm indukowany leczeniem).

Xevoben 25 mg + 100 mg i 50 mg + 200 mg
- Choroba Parkinsona (drżączka porażenna, choroba charakteryzująca się drżeniem, spowolnieniem ruchów oraz sztywnością mięśni).
- Objawy przypominające objawy choroby Parkinsona, ale będących wynikiem zatrucia, zapalenia mózgu i zmian w mózgu spowodowanych miażdżycą tętnic (zespół parkinsonowski). Wyjątek stanowią objawy przypominające chorobę Parkinsona wywołane przez określone leki (parkinsonizm indukowany leczeniem).
- Zespół niespokojnych nóg o nieznanej przyczynie.
- Zespół niespokojnych nóg wynikający z niewydolności nerek wymagającej dializy.

Uwaga: Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Xevoben lekarz upewni się, że objawy zespołu niespokojnych nóg nie są wywołane niedoborem żelaza. Jeśli zaistnieje taka sytuacja, należy rozpocząć leczenie polegające na suplementacji żelaza.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciężkie zaburzenia endokrynologiczne (nadczynność tarczycy, zespół Cushinga, guz chromochłonny nadnerczy), ciężkie zaburzenia metaboliczne, wątroby, nerek lub szpiku kostnego, ciężka choroba serca (np. ciężka tachykardia, ciężkie zaburzenia rytmu serca lub niewydolność serca), zaburzenia psychiczne (psychozy), jaskra z zamkniętym kątem przesączania. Nie stosować u kobiet w ciąży ani u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej antykoncepcji; jeśli mimo to pacjentka zajdzie w ciążę należy zakończyć leczenie. Nie stosować u osób w wieku <25 lat (rozwój układu kostnego musi być zakończony). Nie stosować jednocześnie z rezerpiną lub nieselektywnymi inhibitorami MAO; podawanie inhibitorów MAO należy zakończyć przynajmniej 2 tyg. przed rozpoczęciem podawania lewodopy z benserazydem; jednoczesne podawanie z selektywnymi inhibitorami MAO-B, tj. selegiliną lub rasagiliną, lub z selektywnymi inhibitorami MAO-A, tj. moklobemidem nie jest przeciwwskazane; łączne podawanie selektywnego inhibitora MAO-A i selektywnego inhibitora MAO-B odpowiada nieselektywnemu hamowaniu MAO i dlatego jest przeciwwskazane. W przypadku RLS dodatkowo ciężka choroba nerek, nieleczona dializami.