Xevoben XR - kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde

Leczenie choroby Parkinsona u pacjentów otrzymujących wcześniej lewodopę w połączeniu z inhibitorem dekarboksylazy. P.o., kaps. przyjmować w całości. Zmiana lewodopy z benserazydem w postaci o natychmiastowym uwalnianiu na kapsułki o przedłużonym uwalnianiu powinna się odbywać z dnia na dzień. Jako początkową dawkę dobową, zaleca się utrzymanie poprzedniej porannej dawki w postaci o natychmiastowym uwalnianiu, dalszy schemat dawkowania należy ustalić poprzez stopniowe zwiększanie dawki, a jeśli to konieczne, po 2–3 dniach należy zwiększyć dawkę o ok. 50% w porównaniu do lewodopy z benserazydem w standardowej postaci. Kliniczny efekt działania można osiągnąć szybciej, podając kaps. o przedłużonym uwalnianiu jednocześnie z lewodopą z benserazydem w postaci o natychmiastowym uwalnianiu. W przypadku braku zadowalającej odpowiedzi klinicznej po zastosowaniu kapsułek o przedłużonym uwalnianiu zaleca się powrót do poprzedniego leczenia lewodopą z benserazydem w postaci o natychmiastowym uwalnianiu. Podczas stosowania leku mogą wystąpić dyskinezy, które można zmniejszyć poprzez wydłużenie czasu pomiędzy poszczególnymi dawkami, bez zmiany dawek pojedynczych. Jeśli przedłużone działanie jest oczekiwane do wystąpienia w nocy, należy przyjąć dodatkowo, w stosunku do niezmienionej dawki dobowej, 1–2 kaps.o przedłużonym uwalnianiu przed pójściem spać. U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny ≥30 ml/min) dostosowanie dawki nie jest konieczne. Lek można stosować jednocześnie z innymi lekami przeciw parkinsonizmowi; po uzyskaniu efektu leczniczego, dawkę innego leku należy zweryfikować, stopniowo zmniejszyć, a jeśli to konieczne, lek odstawić.
Leczenie zespołu niespokojnych nóg (RLS) o nieznanej przyczynie oraz leczenie zespołu niespokojnych nóg wynikające z niewydolności nerek wymagającej dializy u pacjentów otrzymujących wcześniej lewodopę w połączeniu z benserazydem w postaci o natychmiastowym uwalnianiu. P.o., 1 h przed pójściem spać, najlepiej popijając napojem lub przyjmując z niewielkim posiłkiem ubogim w białko (np. ciastka, sucharki lub podobne). Przed rozpoczęciem leczenia należy upewnić się, że objawy zespołu niespokojnych nóg nie są wywołane niedoborem żelaza, w takim przypadku należy rozpocząć leczenie polegające na suplementacji żelaza. RLS z trudnościami z zasypianiem: początkowo 100 mg lewodopy + 25 mg benserazydu na dobę; w razie konieczności dawkę zwiększyć do 200 mg lewodopy + 50 mg benserazydu na dobę, w postaci o standardowym uwalnianiu. RLS z trudnościami z zasypianiem i z zaburzeniami snu w ciągu nocy: należy stosować połączenie tabletek oraz postaci o przedłużonym uwalnianiu; 100 mg lewodopy + 25 mg benserazydu w postaci o przedłużonym uwalnianiu razem z 100 mg lewodopy + 25 mg benserazydu w standardowej postaci, 1 h przed pójściem spać; w razie braku wystarczającego złagodzenia dolegliwości w drugiej części nocy dawkę można zwiększyć do 200 mg lewodopy + 50 mg benserazydu w postaci o przedłużonym uwalnianiu. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 200–300 mg lewodopy + 50–75 mg benserazydu. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby lub łagodnymi do umiarkowanych zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny ≥30 ml/min) dostosowanie dawki nie jest konieczne.

Leczenie choroby Parkinsona u pacjentów otrzymujących wcześniej lewodopę w połączeniu z inhibitorem dekarboksylazy.

Leczenie zespołu niespokojnych nóg (ang. RLS, restless legs syndrome) o nieznanej przyczynie oraz leczenie zespołu niespokojnych nóg wynikające z niewydolności nerek wymagającej dializy u pacjentów otrzymujących wcześniej lewodopę w połączeniu z benserazydem w postaci o natychmiastowym uwalnianiu.

Choroba Parkinsona
Brak wystarczającego doświadczenia klinicznego w stosowaniu połączenia lewodopy z benserazydem, kapsułki o przedłużonym uwalnianiu u pacjentów nieleczonych wcześniej lewodopą lub w połączeniu z innymi produktami leczniczymi przeciw parkinsonizmowi, lub w długotrwałej terapii.
Uwaga:
Produkt leczniczy Xevoben XR nie jest odpowiedni do leczenia indukowanych lekami objawów motorycznych ze strony układu pozapiramidowego oraz do leczenia choroby Huntingtona.

Zespół niespokojnych nóg
Brak wystarczającego doświadczenia klinicznego w stosowaniu połączenia lewodopy z benserazydem u pacjentów nieleczonych wcześniej lewodopą w połączeniu z benserazydem w postaci o natychmiastowym uwalnianiu.
Uwaga:
Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Xevoben XR lekarz upewni się, że objawy zespołu niespokojnych nóg nie są wywołane niedoborem żelaza. Jeśli zaistnieje taka sytuacja, należy rozpocząć leczenie polegające na suplementacji żelaza.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciężkie zaburzenia endokrynologiczne (nadczynność tarczycy, zespół Cushinga, guz chromochłonny nadnerczy), ciężkie zaburzenia metaboliczne, wątroby, nerek lub szpiku kostnego, ciężka choroba serca (np. ciężka tachykardia, ciężkie zaburzenia rytmu serca lub niewydolność serca), zaburzenia psychiczne (psychozy), jaskra z zamkniętym kątem przesączania. Nie stosować u kobiet w ciąży ani u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej antykoncepcji; jeśli mimo to pacjentka zajdzie w ciążę należy zakończyć leczenie. Nie stosować u osób w wieku <25 lat (rozwój układu kostnego musi być zakończony). Nie stosować jednocześnie z rezerpiną lub nieselektywnymi inhibitorami MAO; podawanie inhibitorów MAO należy zakończyć przynajmniej 2 tyg. przed rozpoczęciem podawania lewodopy z benserazydem; jednoczesne podawanie z selektywnymi inhibitorami MAO-B, tj. selegiliną lub rasagiliną, lub z selektywnymi inhibitorami MAO-A, tj. moklobemidem nie jest przeciwwskazane; łączne podawanie selektywnego inhibitora MAO-A i selektywnego inhibitora MAO-B odpowiada nieselektywnemu hamowaniu MAO i dlatego jest przeciwwskazane. W przypadku RLS dodatkowo ciężka choroba nerek, nieleczona dializami.
Brak wystarczającego doświadczenia klinicznego w stosowaniu preparatu u pacjentów z chorobą Parkinsona nieleczonych wcześniej lewodopą lub w połączeniu z innymi lekami przeciw parkinsonizmowi, lub w długotrwałej terapii. Brak wystarczającego doświadczenia klinicznego w stosowaniu preparatu u pacjentów z zespołem niespokojnych nóg nieleczonych wcześniej lewodopą w połączeniu z benserazydem w postaci o natychmiastowym uwalnianiu. Lek nie jest odpowiedni do leczenia indukowanych lekami objawów motorycznych ze strony układu pozapiramidowego oraz do leczenia choroby Huntingtona.