Alkeran - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jest melfalan. Jest to związek organiczny stosowany jako lek przeciwnowotworowy. Wykazuje działanie alkilujące w stosunku do makrocząsteczek biologicznych, w szczególności do DNA, co prowadzi do ich chemicznej modyfikacji. Alkilacja powoduje powstawanie nieprawidłowych wiązań w cząsteczce DNA, zaburzenia syntezy kwasów nukleinowych (DNA i RNA) oraz białek i prowadzi do śmierci komórki. Działanie cytotoksyczne preparatu dotyczy szczególnie komórek szybko dzielących się (w których mechanizmy naprawy DNA są niewystarczające) jakimi są komórki nowotworowe. Melfalan jest stosowany doustnie przede wszystkim w chemioterapii nowotworów układu krwiotwórczego.

Preparat jest wskazany w leczeniu szpiczaka mnogiego.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu. Należy unikać stosowania preparatu w ciąży, szczególnie w I trymestrze. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych. Preparat jest lekiem cytotoksycznym. Leczenie może być prowadzane wyłącznie pod nadzorem lekarza onkologa, posiadającego doświadczenie w stosowaniu chemioterapii przeciwnowotworowej.
U chorych z upośledzoną odpornością nie należy stosować szczepionek zawierających żywe drobnoustroje z powodu ryzyka wystąpienia uogólnionej choroby poszczepiennej mogącej spowodować zgon. Odpowiedź immunologiczna na inne szczepienia może być osłabiona.
Preparat ma działanie cytotoksyczne i należy postępować zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stosowania leków cytotoksycznych. Kontakt z tabletkami nie stwarza zagrożenia, o ile nie została naruszona zewnętrzna warstwa powlekająca. Tabletek nie należy dzielić.
Podczas leczenia lekarz zaleci regularne badania hematologiczne (morfologię krwi) ze względu na prawdopodobieństwo wystąpienia zahamowania czynności szpiku kostnego, które może niekiedy być nieodwracalne. Istnieje ryzyko wystąpienia leukopenii (zmniejszenie liczby krwinek białych [leukocytów] w morfologii krwi), neutropenii (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów] w morfologii krwi) oraz małopłytkowości (zmniejszenie liczby płytek krwi) i niedokrwistości. Jeżeli wystąpią pierwsze objawy zaburzeń hematologicznych lekarz może zalecić okresowe przerwanie leczenia ponieważ liczba krwinek białych i płytek krwi może nadal zmniejszać się po podaniu ostatniej dawki preparatu. Należy zachować ostrożność stosując preparat u chorych po wcześniejszej (niedawnej) radioterapii lub chemioterapii ponieważ toksyczny wpływ preparatu na szpik kostny może ulec nasileniu.
Chorzy z zaburzeniami czynności nerek wymagają ścisłej obserwacji medycznej i regularnych badań laboratoryjnych. Są oni szczególnie narażeni na związane z azotemią (stan, w którym stężenie związków zawierających azot we krwi jest zwiększone skutkiem niewydolności nerek) zahamowanie czynności szpiku kostnego.
Stosowanie preparatu wiąże się z ryzykiem wystąpienia wtórnych nowotworów (zwłaszcza białaczek), szczególnie w przypadku leczenia długotrwałego. Ponieważ stosowanie preparatu jest związane z ryzykiem wystąpienia ostrej białaczki lekarz przed zaleceniem preparatu, w każdym przypadku indywidualnie, rozważy stosunek ryzyka wystąpienia ostrej białaczki do oczekiwanych korzyści.
Leczenie może spowodować zahamowanie czynności jajników (co może przejawiać się brakiem miesiączki) i zaburzenia spermatogenezy.
Osoby leczone preparatem (zarówno mężczyźni jak i kobiety) powinny bezwzględnie skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej antykoncepcji aby zapobiec ciąży.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Nie ma danych dotyczących wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn/urządzeń. Należy zachować ostrożność.

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Tabletki należy przyjmować przed jedzeniem, połykać w całości, popijając wodą. Nie należy dzielić tabletek. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem. Lekarz określi czas trwania leczenia oraz dobierze dawkowanie indywidualnie w zależności od wskazania, oczekiwanego rezultatu, sytuacji klinicznej, oraz od tego czy preparat stosowany będzie w monoterapii czy jako składnik chemioterapii wielolekowej. W trakcie leczenia lekarz będzie dostosowywał dawkowanie w zależności od wyników badań hematologicznych (liczby krwinek białych) a także w zależności od nasilenia działań niepożądanych.
Szpiczak mnogi:
Dorośli: istnieje wiele różnych schematów dawkowania preparatu, zazwyczaj stosuje się leczenie skojarzone z prednizonem, które jest skuteczniejsze niż monoterapia; zwykle stosuje się: 0,15 mg/kg masy ciała na dobę w dawkach podzielonych przez 4 dni, cykl powtarza się co 6 tygodni.
U osób w podeszłym wieku zwykle stosuje się standardowe dawkowanie, zaleca się jednak zachowanie ostrożności; nie ma zaleceń ogólnych dotyczących dawkowania w tej grupie wiekowej.
Dzieci: preparat jest bardzo rzadko wskazany do stosowania u dzieci; nie ma szczegółowych wytycznych dotyczących dawkowania leku u dzieci.
W przypadku występowania zaburzeń czynności nerek lekarz rozważy rozpoczęcie leczenia z zastosowaniem zmniejszonych dawek.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek. Zobacz też ostrzeżenia zawarte w akapicie „Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując preparat?".
Jeżeli jest to możliwe nie należy stosować preparatu w ciąży, szczególnie w I trymestrze. W każdym przypadku indywidualnie lekarz rozważy korzyści dla matki w stosunku do ryzyka dla płodu.
Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
U chorych z upośledzoną odpornością nie należy stosować szczepionek zawierających żywe drobnoustroje z powodu ryzyka wystąpienia uogólnionej choroby poszczepiennej mogącej spowodować zgon. Odpowiedź immunologiczna na inne szczepienia może być osłabiona.
Kwas nalidyksowy (antybiotyk z grupy chinolonów) stosowany równolegle z dużymi dawkami melfalanu podawanego dożylnie może spowodować śmierć u dzieci, z powodu krwotocznego zapalenia jelita grubego.
Preparat stosowany z cyklosporyną może powodować zaburzenia czynności nerek (szczególnie u chorych po przeszczepieniu szpiku kostnego).

Jak każdy lek, również Alkeran może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych. Nasilenie działań niepożądanych preparatu może być większe, jeżeli jest on podawany w skojarzeniu z innymi chemioterapeutykami.
Bardzo często możliwe zahamowanie czynności szpiku i zaburzenia hematologiczne: leukopenia (zmniejszenie liczby krwinek białych [leukocytów] w morfologii krwi), neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów] w morfologii krwi), małopłytkowość, niedokrwistość. Bardzo często: nudności i wymioty, biegunka, zapalenie i owrzodzenie jamy ustnej, łysienie. Częste przemijające zwiększenie stężenia mocznika we krwi u chorych z zaburzeniami czynności nerek. Niezbyt często lub rzadko możliwe: zaburzenia czynności wątroby (zwiększenie stężenia bilirubiny, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zapalenie wątroby, żółtaczka), niedokrwistość hemolityczna, reakcje nadwrażliwości (wysypka, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, niebezpieczny dla życia wstrząs anafilaktyczny i zatrzymanie czynności serca), wysypka grudkowo–plamista, śródmiąższowe zapalenie płuc, włóknienie płuc (niekiedy prowadzace do zgonu).