Aerrane - płyn do anestezji wziewnej

Wziewne znieczulenie ogólne. Wziewnie, z zastosowaniem parowników kalibrowanych specjalnie do stosowania izofluranu. Premedykacja. Środki do premedykacji należy wybierać indywidualnie. Wprowadzenie do znieczulenia (indukcja). Zaleca się stężenie początkowe izofluranu 0,5%. Stężenia 1,5–3,0% pozwalają zwykle na osiągnięcie odpowiedniej do przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego głębokości znieczulenia w ciągu 7–10 min. W celu uniknięcia odruchu kaszlowego i/lub skurczu krtani zaleca się skojarzone stosowanie krótko działających barbituranów lub innych środków o zbliżonym działaniu (np. propofol, etomidat lub midazolam). Izofluran nie jest zalecany do stosowania jako wziewny środek do indukcji znieczulenia u niemowląt i dzieci z powodu występowania kaszlu, zatrzymania oddechu, desaturacji, nasilonej sekrecji i skurczu krtani. Podtrzymanie znieczulenia. Znieczulenie można utrzymać, stosując stężenia 1–2,5% i jednocześnie podając N₂O i O₂. W przypadku stosowania leku w skojarzeniu z czystym tlenem konieczne jest zwiększenie stężenia o 0,5–1%. Izofluran zmniejsza dawkę środków zwiotczających mięśnie. W czasie podtrzymywania znieczulenia ciśnienie tętnicze wykazuje tendencję do zmian odwrotnie proporcjonalnych do stężenia izofluranu w pęcherzykach płucnych (MAC) przy braku innych czynników wywołujących powikłania. Nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego może być spowodowane zbyt głębokim znieczuleniem, należy wówczas zmniejszyć stężenie wdychanego izofluranu. U osób w podeszłym wieku do podtrzymania znieczulenia należy stosować mniejsze stężenia izofluranu. Wartość MAC ulega zmniejszeniu wraz z wiekiem pacjenta, zmniejszając się od średniego stężenia w tlenie wynoszącego 1,28% u osób w wieku 20–30 lat do 1,15% w wieku 40–50 lat i 1,05% w wieku 60–70 lat. U noworodków wartość MAC izofluranu w tlenie wynosi 1,6%, u niemowląt w wieku 1–6 mies. 1,87%, a w wieku 6–12 mies. – 1,8%. Jeśli nośnikiem jest mieszanina gazów: 50% O₂ i 50% N₂O, wartość MAC wynosi ok. 0,65%. Wybudzanie. Aby umożliwić szybkie wybudzanie, pod koniec operacji stężenie izofluranu należy zmniejszyć do 0,5%, a podczas zaszywania rany do 0%. Po zakończeniu podawania wszystkich gazów anestetycznych drogi oddechowe pacjenta należy przewentylować 100% tlenem aż do całkowitego wybudzenia.

Nadwrażliwość na halogenowe środki znieczulające, hipertermia złośliwa w wywiadzie lub znana bądź podejrzewana skłonność genetyczna do hipertermii złośliwej, zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka lub gorączka niewyjaśnionego pochodzenia, leukocytoza lub eozynofilia występujące po uprzednim podaniu anestetyków halogenowych, nieleczona niewydolność serca.