Finlepsin 200 - tabletki

Padaczka: leczenie napadów częściowych z objawami prostymi i złożonymi, napadów padaczkowych uogólnionych z komponentem toniczno-klonicznym (szczególnie wtórnie uogólnionych), występujących podczas snu albo mieszanych postaci tych napadów. Dorośli. Początkowo 100–200 mg 1–2 ×/d, stopniowo zwiększając do 200–400 mg 3 ×/d. Dzieci. 10–20 mg/kg mc./d w daw. podz. U dzieci 3–5 lat początkowo 100 mg 1–2 ×/d, zwiększając do 200 mg 1–2 ×/d; 6–10 lat początkowo 100 mg 2 ×/d, zwiększając do 200 mg 3 ×/d; 11–15 lat początkowo 100 mg 2–3 ×/d, zwiększając do 200–400 mg 3 ×/d lub 200 mg 3–5 ×/d. Zmniejszenie dawki i przerwanie leczenia można rozważać w przypadku uzyskania okresu 2–3 lat bez wystąpienia napadów. Dawki należy stopniowo zmniejszać przez okres 1–2 lat. W przypadku dzieci należy w tym okresie kontrolować zwiększenie masy ciała. Zmiany patologiczne w zapisie EEG nie powinny się nasilać.
Idiopatyczny nerwoból nerwu trójdzielnego. Idiopatyczny nerwoból nerwu językowo-gardłowego. Początkowo 200–400 mg/d. Dawkę można zwiększyć do 400–800 mg 1 ×/d lub w 2 daw. podz. U pacjentów w podeszłym wieku lub szczególnie wrażliwych dawka początkowa 100 mg 1 ×/d może być wystarczająca.
Zapobieganie napadom drgawkowym w alkoholowym zespole abstynencyjnym u pacjentów hospitalizowanych. 600 mg/d w 3 daw. podz. W ciężkich przypadkach początkową dawkę można zwiększyć do 1,2 g/d. Leczenie należy zakończyć po 7–10 dniach, stopniowo zmniejszając dawki.
Ból w przebiegu neuropatii cukrzycowej. 600 mg/d w 3 daw. podz. W wyjątkowych przypadkach dawkę można zwiększyć do 1,2 g/d w 3 daw. podz.
Nerwoból nerwu trójdzielnego w przebiegu stwardnienia rozsianego. 400–800 mg/d w 2–4 daw. podz.

• padaczka: napady częściowe proste i złożone; napady uogólnione toniczno-kloniczne (szczególnie wtórnie uogólnione), występujące w czasie snu oraz napady o postaciach mieszanych;
• idiopatyczny nerwoból nerwu trójdzielnego;
• idiopatyczny nerwoból nerwu językowo-gardłowego;
• ból w przebiegu neuropatii cukrzycowej;
• nerwoból nerwu trójdzielnego w przebiegu stwardnienia rozsianego;
• zapobieganie napadom drgawkowym w alkoholowym zespole abstynencyjnym w warunkach szpitalnych

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub leki o podobnej strukturze chemicznej (np. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne), zaburzenie czynności szpiku kostnego, supresja szpiku w wywiadzie, blok przedsionkowo-komorowy, ostra porfiria przerywana, równoległe leczenie worykonazolem, stosowanie inhibitorów MAO równolegle lub w ciągu ostatnich 14 dni.

Podawać p.o., w trakcie posiłków lub po nich. Tabletki są podzielne. Dawki dobiera się indywidualnie i określa na podstawie stężenia leku w osoczu (stężenie terapeutyczne 4–12 µg/ml). Dawka maks. 1,6 g/d. Stosowanie mniejszych dawek może się okazać wystarczające u pacjentów z ciężkimi chorobami układu krążenia, zaburzeniami czynności nerek lub wątroby oraz u osób w podeszłym wieku.