Warfin - tabletki

Profilaktyka i leczenie zakrzepicy żył głębokich oraz zatorowości płucnej. Wtórne zapobieganie zawałowi serca oraz zapobieganie powikłaniom zakrzepowo-zatorowym (udar, zator w krążeniu obwodowym) po zawale serca lub w przypadku migotania przedsionków, patologii zastawek serca i po protezowaniu zastawek serca. P.o., tabletki można dzielić. Terapeutyczny zakres działania warfaryny powinien odpowiadać przedłużeniu czasu protrombinowego odpowiadającego wartości INR w granicach 2,0–3,0, a u chorych po protezowaniu zastawek serca – 2,5–3,5. Dorośli. U chorych z prawidłową masą ciała i samoistnym INR <1,2 początkowo 10 mg/d przez 3 kolejne dni; u chorych leczonych ambulatoryjnie, osób z wrodzonym niedoborem białka C lub białka S początkowo 5 mg/d przez 3 kolejne dni. Następnie dawki ustala się zależnie od wartości INR – w 4.–6. dniu, gdy INR <1,4 – 10 mg/d, INR 1,4–1,9 – 7,5 mg/d, INR 2,0–2,4 – 5 mg/d, INR 2,5–2,9 – 4,5 mg/d, INR 3,0–3,9 – 3 mg/d, INR 4,0–4,5 – przerwa 1 dzień, następnie 1,5 mg/d, INR >4,5 – przerwa 2 dni, następnie 1,5 mg/d. Po uzyskaniu stabilnych wartości (zazwyczaj po 5–6 dniach leczenia) można stopniowo wydłużać co tydzień odstępy między kolejnymi oznaczeniami INR do docelowej częstości co 4 tyg. Dawkowanie od 7. dnia: INR 1,1–1,4 – zwiększyć tygodniową dawkę o 20%, INR 1,5–1,9 – zwiększyć tygodniową dawkę o 10%; INR 2,0–3,0 – utrzymać dawkę, INR 3,1–4,5 – zmniejszyć tygodniową dawkę o 10%, INR >4,5 – opuszczać dawki aż do uzyskania INR <4,5, a następnie kontynuować leczenie dawką tygodniową zmniejszoną o 20%. Oznaczenie INR należy wykonywać częściej niż co 4 tyg. w przypadku dużych wahań wartości INR, współistniejącej choroby wątroby albo zaburzeń wpływających na wchłanianie wit. K, a także podczas włączania nowych leków lub odstawiania dotychczas stosowanych. U chorych w podeszłym wieku, drobnej budowy ciała, przyjmujących leki wpływające na skuteczność leczenia lub z samoistnym INR >1,2 dawka początkowa wynosi 5 mg/d przez 2 kolejne dni, a następnie w 3. dniu zależnie od wartości INR: INR <2,4 – 5 mg/d; INR 2,5–2,9 – 3 mg/d; INR 3,0–3,4 – 2,5 mg/d; INR 3,5–4,0 – 1,5 mg/d; INR >4,0 – przerwa 1 dzień. W kolejnych dniach dawki ustala się zależnie od wartości INR, jak wyżej. Dzieci i młodzież. W 1. dniu, jeżeli INR wynosi 1,0–1,3, dawka nasycająca 0,2 mg/kg mc. W kolejnych dniach dawki ustala się zależnie od wartości INR. W 2.–4. dniu: INR 1,1–1,3 – powtórzyć dawkę nasycającą, INR 1,4–3,0 – 50% dawki nasycającej, INR 3,1–3,5 – 25% dawki nasycającej, INR >3,5 – opuszczać dawki aż do uzyskania INR <3,5, a następnie kontynuować leczenie dawką zmniejszoną o 50% w stosunku do dawki poprzedniej. W leczeniu podtrzymującym: INR 1,1–1,4 – zwiększyć tygodniową dawkę o 20%, INR 1,5–1,9 – zwiększyć tygodniową dawkę o 10%, INR 2,0–3,0 – utrzymać dawkę, INR 3,1–3,5 – zmniejszyć tygodniową dawkę o 10%, INR >3,5 – opuszczać dawki aż do uzyskania INR <3,5, a następnie kontynuować leczenie dawką tygodniową zmniejszoną o 20% w stosunku do dawki poprzedniej. W okresie przedoperacyjnym należy odstawić warfarynę zależnie od wartości INR oznaczonego 1 tydz. przed planowaną operacją: gdy INR >4,0 – przerwać podawanie warfaryny 5 dni przed operacją, INR 3,0–4,0 – 3 dni przed operacją, INR 2,0–3,0 – 2 dni przed operacją. Oznaczyć INR wieczorem w dniu poprzedzającym zabieg i jeśli INR >1,8 podać 0,5–1 mg wit. K p.o. lub i.v. Rozważyć konieczność zastosowania wlewu heparyny niefrakcjonowanej lub profilaktycznego podania heparyny drobnocząsteczkowej w dniu zabiegu. Kontynuować podawanie s.c. heparyny drobnocząsteczkowej przez 5–7 dni po zabiegu, równolegle z warfaryną ponownie wprowadzaną do leczenia. Leczenie warfaryną można kontynuować zwykłą dawką podtrzymującą: po małym zabiegu wieczorem w dniu zabiegu, po dużych zabiegach od dnia rozpoczęcia żywienia dojelitowego. U osób w podeszłym wieku zwykle stosuje się mniejsze dawki. Chorzy z zaburzeniami czynności nerek, w zależności od współistniejących chorób, mogą wymagać mniejszych lub większych dawek. W przypadku zaburzeń czynności wątroby może być konieczne stosowanie mniejszych dawek.

• Leczenie i zapobieganie zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej.
• Wtórne zapobieganie zawałowi mięśnia sercowego i zapobieganie powikłaniom zakrzepowo-zatorowym (udar lub zator w krążeniu obwodowym) po zawale mięśnia sercowego.
• Zapobieganie powikłaniom zakrzepowo-zatorowym (udar lub zator w krążeniu obwodowym) u pacjentów z migotaniem przedsionków, z patologią zastawek lub po protezowaniu zastawek serca.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, I trymestr i 4 ostatnie tyg. ciąży, skłonność do krwawień (choroba von Willebranda, hemofilie, małopłytkowość, zaburzenia czynności płytek), ciężka niewydolność wątroby, marskość wątroby, nieleczone lub niekontrolowane nadciśnienie tętnicze, przebyte ostatnio krwawienie wewnątrzczaszkowe i stany sprzyjające tym krwawieniom (np. tętniaki naczyń mózgowych), tendencje do upadków spowodowanych stanem neurologicznym lub inną zmianą zdrowotną, interwencje chirurgiczne w obrębie OUN lub oka, stany zwiększonego ryzyka wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego lub dróg moczowych (np. powikłania związane z krwawieniami z przewodu pokarmowego, zapalenie uchyłka, choroby nowotworowe w wywiadzie), infekcyjne zapalenie wsierdzia, wysięk w osierdziu, równoległe stosowanie preparatów dziurawca zwyczajnego, otępienie, psychozy, alkoholizm oraz inne stany uniemożliwiające przestrzeganie zaleceń przez pacjenta i bezpieczne leczenie przeciwzakrzepowe.