Najczęstszą przyczyną zakrzepicy w tym miejscu jest ucisk na żyłę wywierany przez struktury kostne.
Zespół Pageta i Schroettera
Zespołem Pageta i Schroettera określa się zakrzepicę żyły podobojczykowej (ryc.), która objawia się bólem, obrzękiem i sinawym zabarwieniem skóry, zwykle całej kończyny górnej.
Najczęstszą przyczyną zakrzepicy w tym miejscu jest ucisk na żyłę wywierany przez struktury kostne: obojczyk i pierwsze żebro, nadmiernie rozwinięte mięśnie (tzw. pochyłe) lub mięsień piersiowy.
Żyła podobojczykowa już w warunkach prawidłowych przechodzi przez dość ciasną przestrzeń pomiędzy tymi strukturami, a u niektórych osób mogą występować wrodzone nieprawidłowości rozwoju kości oraz mięśni ramion i szyi, np. zbyt długie żebro, dodatkowe lub nieprawidłowo przebiegające więzadła lub żebra dodatkowe – tzw. żebra szyjne. W takich sytuacjach przestrzeń, w której przebiegają naczynia jest wyjątkowo ciasna i może wówczas dochodzić do powtarzalnego ucisku na żyłę; powtarzalne urazy naczynia i zwolnienie przepływu mogą prowadzić do zakrzepicy.
W takich przypadkach wystąpienie zakrzepicy uważa się za żylny objaw tzw. zespołu górnego otworu klatki piersiowej.
Objawy
- ból, obrzęk i zasinienie ręki nierzadko związane z urazem, przeciążeniem, dużym wysiłkiem fizycznym lub utrzymywaniem kończyny przez długi czas w przymusowym ułożeniu.
Rozpoznanie
Nasilone objawy kliniczne, zwłaszcza ból i obrzęk, sprawiają, że chorzy zwykle szybko szukają porady lekarza.
Rozpoznanie najczęściej ustala się na podstawie badania USG, w którym stwierdza się obecność skrzeplin w żyle i brak przepływu krwi. Widoczne są też poszerzone okoliczne żyły, które wytwarzają tzw. krążenie oboczne. Badanie ultrasonograficzne wykonuje się również w trakcie leczenia w celu oceny jego skuteczności.
Rzadziej, zwykle w przypadku wątpliwości w badaniu USG, wykonuje się badanie wenograficzne. Wenografia jest dokładniejszym badaniem, pozwala zwłaszcza na dokładniejszą ocenę żyły w klatce piersiowej. Jest jednak badaniem inwazyjnym, z narażeniem na promieniowanie rentgenowskie i koniecznością dożylnego podania środka kontrastowego, który może powodować działania niepożądane.
