Oxaliplatinum Accord - koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji

Substancją czynną preparatu jest oksaliplatyna, związek zawierający metal ciężki - platynę. Metabolity oksaliplatyny mają działanie cytostatyczne i cytotoksyczne, tworzą wiązania krzyżowe w obrębie i pomiędzy cząsteczkami kwasu nukleinowego DNA, co uniemożliwia jego syntezę, hamuje podziały komórkowe i prowadzi do śmierci komórki. W ten sposób ograniczony zostaje wzrost i rozwój nowotworu. Preparat jest stosowany przede wszystkim w chemioterapii nowotworów jelita grubego. Oksaliplatyna może być skuteczna w leczeniu niektórych nowotworów opornych na cisplatynę i karboplatynę. Stosowana w skojarzeniu z fluorouracylem wykazuje synergistyczne działanie przeciwnowotworowe (oba preparaty wzajemnie nasilają swoje działanie).

Preparat jest wskazany w skojarzeniu z 5–fluorouracylem i kwasem folinowym:

• w leczeniu uzupełniającym raka okrężnicy (III stopień zaawansowania) po całkowitej resekcji guza pierwotnego

• leczeniu raka okrężnicy i odbytnicy z przerzutami.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Nie stosować w przypadku:

• ciężkich zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min)

• objawów zahamowania czynności szpiku, które wystąpiły przed pierwszym cyklem leczenia (liczba granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów] mniejsza niż 2000/mikrolitr i/lub liczba płytek krwi mniejsza niż 100 000/mikrolitr)

• obwodowej neuropatii czuciowej, która wystąpiła przed pierwszym cyklem leczenia.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u kobiet w ciąży i u kobiet w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

Leczenie może być prowadzane wyłącznie w specjalistycznych oddziałach onkologicznych pod nadzorem lekarza onkologa, posiadającego doświadczenie w stosowaniu chemioterapii przeciwnowotworowej.

U chorych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek należy zachować ostrożność i kontrolować, czy nie występują nasilone objawy toksycznego działania preparatu; lekarz dostosuje dawkowanie w zależności od objawów toksyczności.

Szczególną ostrożność należy zachować u osób z nadwrażliwością na związki platyny w wywiadzie. W przypadku pojawienia się pierwszych objawów reakcji anafilaktycznej, wlew powinien zostać natychmiast przerwany. Ciężkie reakcje anafilaktyczne występują rzadko, lecz mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie życia. W przypadku ich wystąpienia konieczne jest natychmiastowe podjęcie odpowiedniego leczenia objawowego. Powtórne podanie preparatu jest w takim wypadku przeciwwskazane.

Jeżeli w trakcie podawania (wlew dożylny) leku nastąpi wynaczynienie roztworu oksaliplatyny, personel medyczny natychmiastowo zakończy wlew i usunie z tkanki wynaczyniony roztwór leku oraz zastosuje leczenie objawowe.

Oksaliplatyna wykazuje działanie neurotoksyczne (uszkadzające układ nerwowy). Neurotoksyczne działanie preparatu może powodować neuropatie obwodowe. Zaleca się regularną kontrolę neurologiczną. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku stosowania równolegle innych leków o działaniu neurotoksycznym. W przypadku wystąpienia objawów neurotoksycznego działania preparatu (zaburzenia czucia, wrażenia bólowe) lekarz dostosuje dawkę i czas trwania wlewu lub odroczy rozpoczęcie kolejnego cyklu leczenia. Jeżeli po przerwaniu leczenia oksaliplatyną objawy neurotoksyczności z zaburzeniem czynnościowym ustąpią, lekarz rozważy ponowne podanie leku.

Objawy obwodowej neuropatii czuciowej (w tym parestezje, niekiedy nasilone i wpływajace na zaburzenia czynnościowe) mogą utrzymywać się po nawet do 3 lat po zakończeniu leczenia.

Stosowanie oksaliplatyny w ramach chemioterapii skojarzonej rzadko może być związane z wystąpieniem zespołu odwracalnej tylnej leukoencefalopatii. Jest to szybko postępująca choroba neurologiczna, której objawy mogą obejmować napady drgawkowe, nadciśnienie tętnicze, bóle głowy, splątanie, zaburzenia widzenia i utratę wzroku oraz inne zaburzenia neurologiczne. Objawy są najczęściej odwracalne po przerwaniu leczenia, a rozpoznanie powinno być potwierdzone najlepiej metodą rezonansu magnetycznego.

Podanie preparatu często powoduje wystąpienie nudności, wymiotów i biegunki. Aby zapobiegać nudnościom i wymiotom oraz łagodzić je, lekarz może zalecić profilaktyczne przyjęcie preparatów przeciwwymiotnych. Płyny utracone skutkiem wymiotów i biegunek należy koniecznie uzupełniać, aby zapobiec odwodnieniu i jego następstwom (niedrożność jelit, hipokaliemia, kwasica metaboliczna, zaburzenia czynności nerek).

Stosowanie preparatu może być związane z rozwojem niedokrwienia jelit, w tym zakończonego zgonem. Niedokrwienie jelit wymaga przerwania stosowania preparatu i wdrożenia odpowiedniego leczenia.

W okresie leczenia należy często kontrolować obraz krwi obwodowej, ponieważ toksyczne działania oksaliplatyny na układ krwiotwórczy mogą obejmować zahamowanie czynności szpiku kostnego (mielosupresję). Nieprawidłowe wartości liczby neutrofilów czy płytek krwi są wskazaniem do odroczenia podania oksaliplatyny do momentu uzyskania prawidłowych wartości tych parametrów. Wyniki badań hematologicznych mogą wymagać dostosowania dawki leku w kolejnych cyklach leczenia. Nasilone i/lub przewlekłe zahamowanie czynności szpiku zwiększa ryzyko powikłań zakaźnych, w tym zakończonych zgonem (przypadki posocznicy i wstrząsu septycznego). Ciężkie powikłania zakaźne wymagają przerwania podawania oksaliplatyny.

Należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem prowadzącym w przypadku wystąpienia biegunki, wymiotów, zapalenia błon śluzowych, zapalenia jamy ustnej czy zmniejszenia liczby neutrofilów. Zapalenie błon śluzowych i/lub zapalenie jamy ustnej wymaga opóźnienia kolejnego cyklu leczenia do momentu uzyskania poprawy. Ciężka biegunka, gorączka neutropeniczna, zaburzenia liczby neutrofilów i płytek krwi wymagają, by lekarz odpowiednio zmniejszył dawkę oksaliplatyny i innych leków stosowanych w chemioterapii skojarzonej.

W przypadku wystąpienia niewyjaśnionych objawów ze strony układu oddechowego, takich jak kaszel bez odkrztuszania, duszność, trzeszczenia w płucach lub zmiany (np. nacieki) w RTG, należy skonsultować się z lekarzem; istnieje ryzyko rozwoju śródmiąższowej choroby płuc oraz zwłóknienia płuc.

W okresie leczenia może wystąpić zespół hemolityczno-mocznicowy, w przebiegu którego w drobnych naczyniach powstają zakrzepy i może rozwinąć się niewydolność nerek. Zespół hemolityczno-mocznicowy jest stanem zagrażającym życiu. Jeżeli wystąpią pierwsze objawy, takie jak np. szybko malejące stężenie hemoglobiny z towarzyszącą małopłytkowością, zwiększenie stężenia bilirubiny, kreatyniny lub azotu mocznikowego we krwi lub zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej (LDH), lekarz zaleci przerwanie stosowania oksaliplatyny. Niewydolność nerek może nie ustąpić po przerwaniu leczenia i konieczne może być zastosowanie dializy.

Stosowanie oksaliplatyny może być związane z wystąpieniem rozsianego krzepnięcia wewnątrznaczyniowego (ang. DIC), które może prowadzić do zgonu. Wystąpienie rozsianego krzepnięcia wewnątrznaczyniowego wymaga przerwania stosowania preparatu i rozpoczęcia właściwego leczenia.

Należy monitorować odstęp QT w zapisie EKG, którego wydłużenie może prowadzić do stanowiących bezpośrednie zagrożenie życia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes. Szczególną ostrożność należy zachować u chorych z grupy ryzyka, w tym u chorych, u których wystąpiło wydłużenie odstępu QT, u chorych przyjmujących równolegle inne leki mogące powodować wydłużenie odstępu QT oraz u chorych z zaburzeniami równowagi elektrolitowej (zmniejszenie stężenia potasu, magnezu lub wapnia). Wydłużenie odstępu QT jest wskazaniem do przerwania stosowania oksaliplatyny.

Leczenie oksaliplatyną może być związane z wystąpieniem rabdomiolizy, zespołu prowadzącego do uszkodzenia mięśni poprzecznie prążkowanych, niekiedy zakończonego zgonem. Ból mięśni i obrzęk z jednoczesnym osłabieniem, gorączką i ciemnym zabarwieniem moczu należy niezwłocznie skonsultować z lekarzem. Rabdomioliza wymaga wdrożenia odpowiedniego leczenia. Szczególną ostrożność należy zachować, jeżeli równolegle stosowane są inne leki, które mogą wykazywać działanie uszkadzające mięśnie.

Oksaliplatyna może powodować wrzody żołądka i jelit oraz ich powikłania, takie jak krwawienie czy perforacja wrzodu, które mogą prowadzić do zgonu. Wystąpienie wrzodu żołądka i jelit wymaga przerwania podawania oksaliplatyny.

Ze stosowaniem oksaliplatyny bardzo rzadko może być związane wystąpienie choroby zarostowej naczyń wątrobowych, niekiedy prowadzącej do zgonu. Lekarz zaleci obserwację pod kątem objawów zaburzenia czynności wątroby lub nadciśnienia wrotnego.

Nie należy przyjmować szczepionek zawierających żywe drobnoustroje, ponieważ może rozwinąć się ciężkie zakażenie, niekiedy prowadzące do zgonu. Szczepionki zawierające zabite lub inaktywowane drobnoustroje mogą być stosowane, jednak uzyskana odpowiedź immunologiczna może być zmniejszona i niewystarczająca do uzyskania odporności.

Osoby w wieku rozrodczym (mężczyźni i kobiety) powinny skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia oksaliplatyną i przez co najmniej 6 miesięcy w przypadku mężczyzn i przez 4 miesiące w przypadku kobiet po zakończeniu leczenia.

Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę podczas leczenia i przez co najmniej 4 miesiące po jego zakończeniu; oksaliplatyna może działać toksycznie na płód.

Mężczyźni w wieku rozrodczym nie powinni planować ojcostwa podczas leczenia oraz przez 6 miesięcy po jego zakończeniu.

Leczenie oksaliplatyną może spowodować nieodwracalną bezpłodność. Dlatego mężczyźni, którzy w przyszłości zamierzają zostać ojcami, powinni skonsultować się z lekarzem w sprawie możliwości zebrania i przechowywania nasienia pobranego przed rozpoczęciem leczenia.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Działania niepożądane występujące po zastosowaniu preparatu, takie jak np. zawroty głowy, nudności i wymioty, zaburzenia równowagi, zaburzenia widzenia i inne zaburzenia funkcjonowania układu nerwowego i narządów zmysłów mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać koncentratu do przygotowania roztworu do infuzji dożylnej. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Lekarz dostosuje dawkowanie indywidualnie w zależności od wskazania, oczekiwanego rezultatu i sytuacji klinicznej.

Dorośli:

Leczenie wspomagające raka okrężnicy: 85 mg/m2 powierzchni ciała we wlewie dożylnym, co 2 tygodnie, przez 12 cykli (6 miesięcy)

Rak okrężnicy i odbytnicy z przerzutami: 85 mg/m2 powierzchni ciała we wlewie dożylnym, co 2 tygodnie, do czasu progresji choroby lub wystąpienia znacznej toksyczności.

Szczególne grupy chorych:

U osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek stosuje się zwykle zalecaną dawkę; należy zachować ostrożność i kontrolować, czy nie występują nasilone objawy toksycznego działania preparatu. Stosowanie preparatu u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek jest przeciwwskazane.

U osób w podeszłym wieku (po 65. roku życia) nie ma potrzeby dostosowywania dawki.

Nie stosować u dzieci i młodzieży.

Sposób podawania:

Preparat ma postać koncentratu i przed podaniem powinien zostać odpowiednio rozcieńczony. Przygotowany roztwór podawany jest we wlewie dożylnym (infuzja) trwającym 2–6 godzin. Preparat może być przygotowany i podawany tylko przez kwalifikowany personel medyczny. Preparat jest zwykle stosowany w leczeniu skojarzonym z fluorouracylem i powinien być zawsze podawany przed podaniem fluorouracylu.

Przed podaniem oksaliplatyny nie ma konieczności dodatkowego nawodnienia.

W razie wystąpienia wynaczynienia konieczne jest natychmiastowe przerwanie podawania preparatu.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Preparat jest przeciwwskazany zarówno w okresie ciąży jak i w okresie karmienia piersią.

Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę podczas leczenia i przez co najmniej 4 miesiące po jego zakończeniu; oksaliplatyna może działać toksycznie na płód.

Mężczyźni w wieku rozrodczym nie powinni planować ojcostwa podczas leczenia oraz przez 6 miesięcy po jego zakończeniu.

Osoby w wieku rozrodczym (mężczyźni i kobiety) powinny skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia oksaliplatyną i przez co najmniej 6 miesięcy w przypadku mężczyzn i przez 4 miesiące w przypadku kobiet po zakończeniu leczenia.

Leczenie oksaliplatyną może spowodować nieodwracalną bezpłodność. Dlatego mężczyźni, którzy w przyszłości zamierzają zostać ojcami, powinni skonsultować się z lekarzem w sprawie możliwości zebrania i przechowywania nasienia pobranego przed rozpoczęciem leczenia.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Równoległe stosowanie erytromycyny, salicylanów, granisetronu, paklitakselu i walproinianu sodu nie ma wpływu na wiązanie oksaliplatyny z białkami osocza (badania in vitro).

Należy zachować ostrożność, jeżeli oksaliplatyna jest stosowana równolegle z lekami mogącymi wpływać na wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG. W przypadku konieczności takiego leczenia skojarzonego należy monitorować odstęp QT.

Należy zachować ostrożność, jeżeli oksaliplatyna jest stosowana równolegle z lekami, które mogą powodować rabdomiolizę.

Nie należy przyjmować szczepionek zawierających żywe drobnoustroje, ponieważ może rozwinąć się ogólnoustrojowa choroba, która może prowadzić do zgonu. Szczepionki zawierające zabite lub inaktywowane drobnoustroje mogą być stosowane, jednak uzyskana odpowiedź immunologiczna może być zmniejszona i niewystarczająca do uzyskania odporności.

Jak każdy lek, również Oxaliplatinum Accord może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, fosfatazy zasadowej i dehydrogenazy mleczanowej, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zaburzenia hematologiczne: niedokrwistość, małopłytkowość, leukopenia (zmniejszenie liczby krwinek białych [leukocytów]), neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]), czuciowa neuropatia obwodowa, zaburzenia czuciowe, zaburzenia smaku, bóle głowy, duszność, kaszel, krwawienie z nosa, nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha, zapalenie jamy ustnej, zaparcia, ból pleców, anoreksja, hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), zwiększenie stężenia glukozy we krwi, zakażenie, gorączka (związana z zakażeniem, często gorączka neutropeniczna), zmęczenie, osłabienie, ból, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, łysienie, reakcje alergiczne (bardzo często w trakcie infuzji, niekiedy prowadzące do zgonu).

Często: zwiększenie stężenia kreatyniny, gorączka neutropeniczna, zawroty głowy, zapalenie nerwów ruchowych, odczyn oponowy, zapalenie spojówek, zaburzenia widzenia, czkawka, zator tętnicy płucnej, krwotok z odbytnicy, niestrawność, refluks żołądkowo-przełykowy, bolesne oddawanie moczu, zaburzenia oddawania moczu, krwiomocz, zespół dłoniowo-podeszwowy, wysypka z rumieniem, obfite pocenie się, zaburzenia w obrębie paznokci, bóle kości i stawów, odwodnienie, hipokalcemia, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie górnych dróg oddechowych, posocznica z neutropenią, krwotok, nagłe zaczerwienienie twarzy, zakrzepica żył głębokich, nadciśnienie tętnicze, depresja, bezsenność, upadki.

Niezbyt często: ototoksyczność (działanie toksyczne na słuch), niedrożność jelit, kwasica metaboliczna, posocznica, nerwowość.

Rzadko: małopłytkowość immunoalergiczna, niedokrwistość hemolityczna, zespół rozsianego krzepnięcia wewnątrznaczyniowego (and. DIC; w tym przypadki prowadzące do zgonu), zespół odwracalnej tylnej encefalopatii, przemijające pogorszenie ostrości wzroku, zapalenie nerwu wzrokowego, zaburzenia dotyczące pola widzenia, głuchota, śródmiąższowa choroba płuc, zwłóknienie płuc, zapalenie jelita grubego (okrężnicy), w tym biegunka wywołana przez Clostridium difficile, zapalenie trzustki.

Bardzo rzadko: niedrożność naczyń wątrobowych (choroba zarostowa żył wątrobowych), przerost guzkowy i okołozatokowe zwłóknienie wątroby, nadciśnienie wrotne, zwiększona aktywność aminotransferaz we krwi, ostra nefropatia cewkowo-śródmiąższowa, ostra niewydolność nerek.

Częstość nie została określona: zespół hemolityczno-mocznicowy, pancytopenia autoimmunologiczna, białaczka wtórna, drgawki, skurcz krtani, zapalenie płuc (w tym przypadki zakończone zgonem), niedokrwienie jelit (w tym przypadki zakończone zgonem), wrzody żołądka i jelit, perforacja wrzodu, która może prowadzić do zgonu, zapalenie przełyku, ogniskowy rozrost guzkowy wątroby, alergiczne zapalenie naczyń, rabdomioliza (w tym przypadki zakończone zgonem), wstrząs septyczny (w tym przypadki zakończone zgonem), wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG (możliwe komorowe zaburzenia rytmu serca, w tym typu torsade de pointes, które mogą prowadzić do zgonu), zawał serca, skurcz tętnic wieńcowych i dławica piersiowa, zdarzenia naczyniowo-mózgowe (udar krwotoczny, udar niedokrwienny).