Toujeo - roztwór do wstrzykiwań

Leczenie cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku powyżej 6 lat. S.c., w powłoki brzuszne, mięsień naramienny lub udo. Dawkowanie indywidualne. W przypadku cukrzycy typu 2, zalecana dawka początkowa 0,2 j./kg mc., następnie indywidualnie. Podawać 1 ×/d, o dowolnej, ale tej samej porze dnia; w razie potrzeby istnieje możliwość zmiany czasu podawania, do 3 h przed ustaloną porą podawania leku lub do 3 h po niej. U chorych na cukrzycę typu 1 stosować w skojarzeniu z krótko i/lub szybko działającą insuliną w celu pokrycia zapotrzebowania na insulinę w czasie posiłków. U chorych na cukrzycę typu 2 można stosować również w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi. Przy zmianie schematu dawkowania z zastosowaniem insuliny o średnio długim lub długim okresie działania na schemat z użyciem insuliny glargine konieczna może być zmiana dawki dotychczas stosowanej insuliny oraz towarzyszącego leczenia przeciwcukrzycowego. Zastępując insulinę bazalną stosowaną 2 ×/d prepratem Toujeo podawanym 1 ×/d, zalecana dawka początkowa wynosi 80% dawki dobowej dotychczas stosowanej insuliny bazalnej. Preparat Toujeo (300 j./ml) oraz inne preparaty insuliny glargine (100 j./ml) nie są równoważne biologicznie i nie są bezpośrednio wymienne. W przypadku zamiany schematu dawkowania z zastosowaniem preparatu Toujeo na schemat z zastosowaniem insuliny glargine 100 j./ml, w celu zmniejszenia ryzyka hipoglikemii, należy zmniejszyć jej dawkę o ok. 20%. Zamianę z innego preparatu insuliny glargine na preparat Toujeo można przeprowadzić jednostka za jednostkę insuliny, ale w celu osiągnięcia zamierzonego stężenia glukozy w osoczu, może być konieczne podanie większej (o ok. 10–18%) dawki preparatu Toujeo. Zaleca się ścisłe kontrolowanie parametrów metabolicznych w okresie zmiany leku oraz przez pierwsze tyg. stosowania nowego schematu leczenia. W miarę poprawy parametrów metabolicznych i zwiększonej wrażliwości na insulinę może być konieczne dalsze dostosowanie dawkowania, podobnie jak w przypadku zmiany masy ciała chorego, jego trybu życia, zmiany pory stosowania insuliny lub wystąpienia innych okoliczności, które mogą mieć wpływ na częstość występowania hipoglikemii lub hiperglikemii. U chorych, którzy otrzymywali duże dawki insuliny ze względu na występowanie przeciwciał przeciw insulinie ludzkiej, po zastosowaniu insuliny glargine może nastąpić poprawa reakcji na insulinę. U osób z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby zapotrzebowanie na insulinę może być zmniejszone. U osób w podeszłym wieku postępujące pogorszenie czynności nerek może prowadzić do stałego zmniejszania zapotrzebowania na insulinę.

Leczenie cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku powyżej 6 lat.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.