Mechanizm działania
Szczepionka błonicza adsorbowana wywołuje lub zwiększa czynną odporność przeciw błonicy. Substancją czynną szczepionki jest oczyszczony toksoid błoniczy, otrzymywany przez inaktywację formaldehydem toksyny bakteryjnej pochodzącej z hodowli maczugowca błonicy, która następnie jest koncentrowana i oczyszczana. Toksoid zachowuje antygenowe właściwości toksyny natywnej, pozbawiony patogenności wywołuje odpowiedź ze strony układu immunologicznego, polegającą na wytworzeniu swoistych przeciwciał i uruchamia mechanizmy umożliwiające powstanie pamięci immunologicznej. Uodporniające właściwości szczepionki wzmocnione są adiuwancyjnym działaniem wodorotlenku glinu. Odpowiednie stężenie przeciwciał odpornościowych, zabezpieczających przed zakażeniem błonicą uzyskuje się po zakończeniu cyklu szczepienia zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych. Szczepionka błonicza adsorbowana przeznaczona dla dorosłych i młodzieży zawiera mniejszą dawkę toksoidu błoniczego w porównaniu z dawką toksoidu błoniczego zawartą w szczepionce przeznaczonej dla dzieci, ale jest immunogenna dla osób, które wcześniej otrzymały szczepienie podstawowe i powoduje mniej działań niepożądanych. Dawka przypominająca zapewnia odporność na 10 lat.
Do czynnego uodporniania przeciw błonicy dzieci lub dorosłych. Szczepionka stosowana ze wskazań epidemiologicznych jako dawka przypominająca u dorosłych i młodzieży albo uodpornienie podstawowe przeciw błonicy u dzieci. Patrz też: Program Szczepień Ochronnych.
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ostre zakażenia przebiegające z gorączką (łagodne infekcje nie są przeciwwskazaniem do podania szczepionki), zaostrzenie chorób przewlekłych (szczepienie wykonać po ustąpieniu zaostrzenia). Jeżeli istnieją jakiekolwiek przeciwwskazania do szczepienia, to należy ocenić ryzyko podania szczepionki w stosunku do ryzyka wystąpienia zakażenia.
Reakcja anafilaktyczna
Tak jak w przypadku innych szczepionek podawanych we wstrzyknięciach, należy zapewnić pacjentom możliwość odpowiedniego natychmiastowego leczenia w przypadku wystąpienia po szczepieniu wstrząsu anafilaktycznego. Po szczepieniu osoba szczepiona powinna pozostać 30 min pod obserwacją lekarza.
Uposledzona odporność, leczenie immunosupresyjne
U osób z upośledzoną odpornością lub poddawanych leczeniu immunosupresyjnemu odpowiedź na szczepienie może być zmniejszona; w takim przypadku zaleca się przesunięcie szczepień do czasu zakończenia terapii i oznaczenie stężenia przeciwciał przeciwbłoniczych po szczepieniu.
Wcześniaki
W przypadku szczepienia pierwotnego u bardzo niedojrzałych wcześniaków (urodzone ≤28. tyg. ciąży) należy brać pod uwagę ryzyko wystąpienia bezdechu oraz konieczność monitorowania czynności oddechowej przez 48–72 h po podaniu szczepionki. Z uwagi na znaczne korzyści wynikające ze szczepienia tej grupy niemowląt, nie należy rezygnować ze szczepienia ani go odraczać.
Droga podania
Nie podawać donaczyniowo.
Inne szczepionki
Błonicze szczepionki adsorbowane można podawać z innymi szczepionkami, zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych. Różne szczepionki podawane w tym samym czasie należy wstrzykiwać w różne miejsca ciała.
Leki immunosupresyjne
Leki immunosupresyjne mogą osłabić odpowiedź na szczepionkę; w takim przypadku zaleca się przesunięcie szczepień do czasu zakończenia terapii i oznaczenie stężenia przeciwciał przeciwbłoniczych po szczepieniu.
Zaczerwienienie, obrzęk, ból w miejscu podania, ból głowy, podwyższona temperatura ciała, złe samopoczucie. Objawy te zwykle ustępują w ciągu 24–48 h. U niedojrzałych wcześniaków może wystąpić bezdech.
U kobiet w ciąży szczepionka może być stosowana wyłącznie w przypadku poważnego zagrożenia zakażeniem błonicą. Należy stosować wyłącznie preparaty zawierające zmniejszoną ilość toksoidu błoniczego.
Karmienie piersią nie jest przeciwwskazaniem do stosowania szczepionki.
Głęboko s.c. w mięsień naramienny lub (u dzieci) w przednioboczną część uda. U dzieci stosuje się szczepionki zawierające 60 j.m./ml toksoidu błoniczego. Szczepienia podstawowe. Dzieci 1.–2. rż.: 1. dawka 30 j.m., 2. dawka 30 j.m., 3. dawka 18 j.m.; dzieci 2.–6. rż.: 1. dawka 18 j.m., 2. dawka 18 j.m., 3. dawka 18 j.m. Odstęp między podaniem 1. i 2. dawki wynosi 4–6 tyg., natomiast między podaniem 2. i 3. dawki 6–12 mies. Szczepienie przypominające u dzieci w 6. rż. z udokumentowanym szczepieniem podstawowym w przypadku podania 3. dawki w 2. rż.: pojedyncza dawka 12 j.m.
Patrz też: „Program szczepień ochronnych” i opisy preparatów. U młodzieży i dorosłych stosuje się preparaty o małej zawartości toksoidu błoniczego; szczegółowe informacje – patrz zarejestrowane materiały producentów oraz „Program szczepień ochronnych”.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł