medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Skojarzona szczepionka przeznaczona do czynnego uodporniania przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi i poliomyelitis, o niezmniejszonej zawartości antygenów, stosowana w szczepieniu podstawowym i uzupełniającym. Składniki szczepionki są adsorbowane na uwodnionym wodorotlenku glinu. Toksyny błonicza i tężcowa są pozbawione toksyczności formaldehydem, a następnie oczyszczone. Składnik szczepionki uodparniający przed poliomyelitis jest otrzymywany przez namnażanie wirusa poliomyelitis typ 1, 2 i 3 na linii komórkowej Vero, oczyszczenie i następnie inaktywowanie formaldehydem. Bezkomórkowe składniki krztuścowe (toksyna krztuścowa PT i hemaglutynina włókienkowa FHA) są otrzymywane z hodowli Bordetella pertussis, a następnie oczyszczane. Toksyna krztuścowa (PT) jest odtoksyczniana glutaraldehydem i odpowiada toksoidowi krztuścowemu (PTxd). Hemaglutynina włókienkowa (FHA) pozostaje niezmieniona. Wykazano, że PTxd i FHA są dwoma składnikami o zasadniczym znaczeniu w ochronie przed krztuścem.
W badaniach immunogenności wykazano, że 100% niemowląt zaszczepionych 3 dawkami szczepionki po ukończeniu 2. mż. wytworzyło ochronny poziom przeciwciał przeciw antygenom błoniczemu i tężcowemu. W przypadku krztuśca, w ciągu 1–2 mies. po podaniu 3. dawki szczepienia pierwotnego ponad 87% niemowląt uzyskało 4-krotny wzrost miana przeciwciał anty-PT i anty-FHA. Po zakończeniu szczepienia pierwotnego co najmniej 99,5% dzieci uzyskało ochronne miano przeciwciał przeciw wirusowi poliomyelitis typu 1, 2 i 3.
Po dawce uzupełniającej (w 16.–18. mż.) wszystkie dzieci wytworzyły ochronny poziom przeciwciał błoniczych, tężcowych, a 87,5% dzieci przeciw wirusom poliomyelitis. Odsetek serokonwersji dla przeciwciał krztuścowych wynosił 92,6% dla antygenu PT i 89,7% dla antygenu FHA.
Odpowiedź immunologiczna po dawce przypominającej u dzieci w wieku od ukończenia 4. rż. do ukończenia 13. rż. na antygeny błonicy, tężca, wirusa poliomyelitis typu 1, 2, 3 i krztuśca były silne i powyżej ochronnego poziomu przeciwciał przeciw błonicy, tężcowi i wirusowi poliomyelitis typu 1, 2, 3. W badaniu z udziałem dzieci w wieku 11–13 lat wykazano odpowiedzi anamnestyczne na składniki tężca, błonicy i wirusa poliomyelitis.
Skuteczność szczepionki z acelularnymi antygenami krztuścowymi (aP) zawartymi w szczepionce wobec najcięższej postaci krztuśca definiowanej przez WHO (≥21 dni napadowego kaszlu) udokumentowano w randomizowanym badaniu klinicznym z podwójnie ślepą próbą z udziałem niemowląt, które otrzymały 3 dawki szczepienia pierwotnego w kraju o wysokiej endemiczności (Senegal).
Długotrwałą zdolność acelularnych antygenów krztuśca (aP) zawartych w szczepionce do zmniejszenia zachorowalności na krztusiec oraz do kontroli choroby u dzieci wykazano podczas 10-letniego narodowego programu monitorowania krztuśca w Szwecji.
Skojarzone szczepionki przeznaczone do czynnego uodporniania przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi i poliomyelitis, o zmniejszonej zawartości antygenów, stosowane jako dawka przypominająca. Składniki szczepionki są adsorbowane na uwodnionym wodorotlenku glinu i/lub fosforanie glinu. Odpowiedź immunologiczną na szczepionki Boostrix Polio i Adacel Polio oceniano w badaniach klinicznych przeprowadzonych z udziałem osób w różnym wieku i różną konfiguracją wcześniejszych szczepień.
W badaniach klinicznych, wykazano odpowiedź immunologiczną miesiąc po podaniu szczepionki Boostrix Polio u dzieci, młodzieży i osób dorosłych. Podobnie jak w przypadku innych tego typu preparatów, szczepionka wywołuje wyższe wskaźniki seroprotekcji i miana przeciwciał przeciwbłoniczych i przeciwtężcowych u dzieci i młodzieży w porównaniu z dorosłymi.
Oceniono immunogenność szczepionki podanej 5 lat po 1. dawce przypominającej szczepionki Boostrix Polio podanej w wieku 4–8 lat. Miesiąc po zaszczepieniu, >99% osób było seropozytywnych w stosunku do krztuśca oraz miało ochronne poziomy przeciwciał przeciw błonicy, tężcowi i wszystkim 3 typom wirusa polio. U osób dorosłych, podanie jednej dawki szczepionki Boostrix Polio 10 lat po podaniu wcześniejszej dawki wywołało ochronną odpowiedź immunologiczną wobec antygenu błoniczego u 96,8% osób, a wobec antygenów tężca i poliomyelitis u 100% osób; ochronna odpowiedź na dawkę przypominającą wobec antygenów krztuśca wynosiła 74,2–98,4%.
Po podaniu jednej dawki szczepionki osobom w wieku 11–18 lat, nieszczepionym wcześniej przeciw krztuścowi oraz niepoddawanym szczepieniu przeciwko błonicy i tężcowi w ciągu ostatnich 5 lat, u wszystkich osób uzyskano ochronny poziom przeciwciał przeciw tężcowi i błonicy; wskaźnik seropozytywności w zależności od antygenu krztuścowego wynosił 87–100%.
Po podaniu jednej dawki szczepionki osobom dorosłym w wieku co najmniej 40 lat (włączając osoby wcześniej nieszczepione lub o nieznanej historii szczepień), które nie otrzymały żadnej szczepionki zawierającej składnik błoniczy lub tężcowy w ciągu ostatnich 20 lat, ponad 96,4% osób było seropozytywnych w stosunku do wszystkich trzech antygenów krztuśca, a ochronne poziomy przeciwciał przeciw błonicy i tężcowi miało odpowiednio 77,7% i 95,7% osób.
Wykazano, że stężenia przeciwciał przeciw krztuścowi znajdujących się we krwi pępowinowej niemowląt urodzonych przez matki zaszczepione w 27–36 tygodniu ciąży, mogą zapewniać bierną ochronę przed krztuścem.
W badaniach klinicznych, wykazano odpowiedź immunologiczną u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku 3–6 lat uzyskaną miesiąc po podaniu szczepionki Adacel Polio. Zastosowanie szczepionki u dzieci w wieku 3–5 lat opiera się na badaniach, w których szczepionkę podano jako 4. dawkę (pierwsze szczepienie przypominające) szczepionek przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi i polio.
Wykazano, że bezpieczeństwo i immunogenność szczepionki Adacel Polio u dorosłych i młodzieży jest porównywalna z obserwowanymi po pojedynczej dawce przypominającej szczepionek adsorbowanych Td lub Td Polio zawierających podobną ilość toksoidów tężcowego i błoniczego oraz inaktywowanych wirusów polio typu 1, 2 i 3. Słabsza odpowiedź na toksoid błoniczy u dorosłych prawdopodobnie jest odzwierciedleniem włączenia uczestników z niepewną lub niepełną historią szczepień. Nie określono korelacji serologicznej z ochroną przeciw krztuścowi, jednak poprzez porównanie z wynikami wcześniejszych badań, w których potwierdzono skuteczność ochronną przeciw krztuścowi na poziomie 85%, uważa się, że szczepionka Adacel Polio wywołuje ochronną odpowiedź immunologiczną.
W badaniach serologicznych ze szczepionką Adacel Polio ochronny poziom przeciwciał dla każdego wirusa polio (typ 1, 2 i 3) utrzymywał się u 95–100% dzieci, młodzieży i dorosłych w ciągu kontrolnych 5 lat, oraz u 100% nastolatków w ciągu kontrolnych 10 lat.
Oceniono immunogenność szczepionki Adacel po powtórnym szczepieniu przeprowadzonym 10 lat po uprzedniej dawce szczepionki Adacel lub Adacel Polio. Miesiąc po szczepieniu ≥98,5% uczestników badania osiągnęło ochronne poziomy przeciwciał w przypadku antygenów błonicy i tężca, a w przypadku antygenów krztuśca ochronne poziomy stwierdzono u ≥84% uczestników. Na podstawie zebranych danych można uznać, że szczepionkę Adacel Polio można stosować zamiast szczepionki dT lub szczepionki dT-IPV jako szczepienie przypominające przeciw krztuścowi, a także przeciw błonicy, tężcowi i polio.
Po podaniu jednej dawki szczepionki Adacel Polio grupie 330 dorosłych w wieku ≥40 lat, którzy nie otrzymali żadnej szczepionki zawierającej toksoid błoniczy i tężcowy w ciągu ostatnich 20 lat: ≥ 95,8% osób było seropozytywnych w stosunku do wszystkich antygenówy krztuśca zawartych w szczepionce, 82,4–92,7% osób było seropozytywnych w stosunku do antygenów błonicy, 98,5–99,7% było seropozytywnych w stosunku do antygenów tężca, a ≥ 98,8% było seropozytywnych względem wirusa polio (typ 1, 2 i 3). Po podaniu dwóch dodatkowych dawek szczepionki przeciw błonicy, tężcowi i poliomyelitis 316 osobom, miesiąc i 6 mies. po pierwszej dawce, wskaźniki seroprotekcji względem błonicy wynosiły 94,6–100%, względem tężca 100% i względem wirusa polio (typ 1, 2 i 3) 100%.
Na podstawie wyników wielu badań ze szczepionkami Adacel i Adacel Plio, podawanymi kobietom w ciąży, głównie w II i III trymestrze ciąży stwierdzono, że odpowiedzi immunologiczne w odniesieniu do krztuśca u kobiet w ciąży są zasadniczo podobne do tych uzyskiwanych u kobiet niebędących w ciąży; przeciwciała matczyne skierowane przeciw antygenom krztuścowym utrzymują się przez 2–4 miesięcy po urodzeniu i mogą wiązać się z osłabieniem odpowiedzi immunologicznej u niemowląt na szczepienie przeciw krztuścowi; skuteczność szczepienia przeciw krztuścowi w pierwszych 3 mies. życia dziecka oceniane jest na >90% w przypadku, gdy matka została szczepiona przeciw krztuścowi wczasie ciąży.
Preparat do szczepienia podstawowego i uzupełniającego, o większej zawartości niektórych antygenów
Szczepienie pierwotne i uzupełniające dzieci i niemowląt od ukończenia 2. mż. przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi i poliomyelitis.
Preparaty do szczepienia przypominającego (booster), o mniejszej zawartości niektórych antygenów
Szczepienie przypominające przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi i poliomyelitis u osób w wieku od 3 lat. Bierna ochrona przed krztuścem we wczesnym okresie niemowlęcym po zaszczepieniu matki w czasie trwania ciąży.
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub nadwrażliwość na substancje używane w procesie wytwarzania, które mogą znajdować się w danej szczepionce w śladowych ilościach. Objawy nadwrażliwości po wcześniejszym podaniu szczepionki lub innych szczepionek zawierających te same substancje lub składniki. Postępująca encefalopatia lub encefalopatia o nieznanej etiologii, która wystąpiła w ciągu 7 dni po podaniu poprzedniej dawki szczepionki zawierającej antygeny krztuśca.
W przypadku gorączki i ostrej choroby szczepienie należy przełożyć.
Należy zachować ostrożność, podejmując decyzję o podaniu kolejnych dawek szczepionki, zawierającej antygeny krztuśca, jeśli wystąpił którykolwiek z następujących objawów: gorączka ≥40°C w ciągu 48 h po szczepieniu, niespowodowana inną zidentyfikowaną przyczyną, zapaść lub stan podobny do wstrząsu (epizod hipotoniczno-hiporeaktywny) w ciągu 48 h po szczepieniu, długotrwały, nieutulony płacz trwający 3 h lub dłużej, który wystąpił w ciągu 48 h po szczepieniu, drgawki z gorączką lub bez niej, występujące w ciągu 3 dni po szczepieniu. Zaleca się kontrolowanie temperatury ciała w ciągu 48 h po szczepieniu i regularne stosowanie w tym czasie leczenia przeciwgorączkowego. Występowanie w przeszłości drgawek z gorączką niezwiązanych z poprzednim wstrzyknięciem szczepionki nie stanowi przeciwwskazania do szczepienia, jednak powinno zostać ocenione przez lekarza specjalistę przed podjęciem decyzji o podaniu kolejnych dawek szczepionki. Drgawki gorączkowe w wywiadzie, drgawki w wywiadzie rodzinnym oraz działanie niepożądane po szczepieniu DTP w wywiadzie rodzinnym nie stanowią przeciwwskazania do szczepienia.
Dawki przypominającej nie należy podawać osobom z postępującą lub niestabilną chorobą neurologiczną, niekontrolowaną padaczką lub postępującą encefalopatią do czasu określenia odpowiedniego leczenia i ustabilizowania choroby.
Droga podania
Nie podawać donaczyniowo; należy upewnić się, że igły nie wprowadzono do naczynia krwionośnego.
Zaburzenia krzepnięcia
Tak jak w przypadku wszystkich szczepionek podawanych i.m., należy zachować ostrożność u osób z małopłytkowością lub zaburzeniami krzepnięcia, ze względu na ryzyko wystąpienia krwawienia. Jeżeli jest to zgodne z oficjalnymi zaleceniami, szczepionkę można podać s.c. Niezależnie od drogi podania, po podaniu szczepionki należy zastosować ucisk w miejscu wstrzyknięcia (bez rozcierania) przez co najmniej 2 min.
Zmniejszona immunogenność
W przypadku leczenia immunosupresyjnego lub występowania niedoborów odporności, immunogenność szczepionki może być mniejsza; zaleca się przełożenie szczepienia do czasu ukończenia leczenia lub wyzdrowienia. Zaleca się jednak szczepienie osób z przewlekłymi niedoborami odporności (np. w zakażeniu wirusem HIV), nawet jeśli odpowiedź immunologiczna może być ograniczona.
Zespół Guillaina i Barrégo, zapalenie nerwu barkowego
Jeśli po poprzednim podaniu szczepionki zawierającej toksoid tężcowy wystąpiły zespół Guillaina i Barrégo lub zapalenie nerwu barkowego, przed podjęciem decyzji o podaniu jakiejkolwiek szczepionki zawierającej toksoid tężcowy należy uważnie rozważyć stosunek potencjalnych korzyści do możliwego ryzyka. Szczepienie pierwotne jest zwykle uzasadnione u niemowląt, które nie otrzymały pełnego cyklu szczepienia pierwotnego (tj. otrzymały mniej niż 3 dawki).
Omdlenia
W związku z podaniem szczepionki mogą wystąpić reakcje lękowe, w tym reakcje wazowagalne (omdlenie), hiperwentylacja lub reakcje związane ze stresem, jako psychogenna odpowiedź na wkłucie igły. Należy przestrzegać procedur chroniących pacjentów przed doznaniem urazu wskutek omdlenia.
Noworodki urodzone przedwcześnie
Szczepienie pierwotne u bardzo niedojrzałych wcześniaków (urodzonym ≤28. tygodnia ciąży), szczególnie jeśli występowały u nich objawy niedojrzałości układu oddechowego, wiąże się z ryzykiem wystąpienia bezdechu oraz koniecznością monitorowania czynności oddechowych przez 48–72 h. Z uwagi na znaczne korzyści wynikające ze szczepienia tej grupy niemowląt, nie należy rezygnować ze szczepienia ani go odraczać.
Reakcje anafilaktyczne
Tak jak w przypadku wszystkich szczepionek podawanych we wstrzyknięciach, ze względu na ryzyko wystąpienia rzadkiej reakcji anafilaktycznej, powinno być łatwo dostępne odpowiednie leczenie i zapewniony ścisły nadzór medyczny.
Duże miejscowe odczyny poszczepienne
U dzieci zgłaszano duże reakcje w miejscu wstrzyknięcia (>50 mm), w tym rozległy obrzęk kończyny od miejsca podania poza jeden lub obydwa stawy. Reakcje te zaczynają się w ciągu 24–72 h po szczepieniu, mogą być związane z objawami takimi jak rumień, ocieplenie, tkliwość lub ból w miejscu podania i ustępują samoistnie w ciągu 3–5 dni. Ryzyko wystąpienia tego działania niepożądanego wydaje się być zależne od liczby poprzednich dawek szczepionki zawierającej bezkomórkowe składniki krztuścowe, z większym ryzykiem po 4. lub 5. dawce.
Skuteczność szczepienia
Tak jak w przypadku każdej szczepionki, może nie dojść do wytworzenia ochronnej odpowiedzi immunologicznej u wszystkich zaszczepionych osób.
Stosowanie w ciąży
Niektóre dane wskazują, że szczepienie kobiet ciężarnych może zmniejszać odpowiedź immunologiczną u niemowląt na szczepionki, zawierające antygeny błonicze, tężcowe, polio, pneumokokowe i meningokokowe; w większości przypadków stężenia przeciwciał pozostają powyżej poziomów uznanych jako ochronne, a znaczenie kliniczne tej obserwacji nie jest znane.Boostrix Polio 2021/2022 Przeciwciała matczyne skierowane przeciw antygenom krztuścowym utrzymują się przez 2–4 mies. po urodzeniu i mogą wiązać się z osłabieniem odpowiedzi immunologicznej u niemowląt na szczepienie przeciw krztuścowi. Jeśli matka była szczepiona przeciw krztuścowi w ciąży, skuteczność szczepienia przeciw krztuścowi w pierwszych 3 mies. życia dziecka oceniana jest na >90%.
Substancje pomocnicze
Szczepionka do szczepienia podstawowego i uzupełniającego zawiera fenyloalaninę, co może być szkodliwe dla osób z fenyloketonurią oraz etanol w ilości nieznaczącej klinicznie.
Leki immunosupresyjne
Leki immunosupresyjne mogą osłabić odpowiedź na szczepienie.
Inne szczepionki
Szczepionkę przeznaczoną do szczepienia podstawowego i uzupełniającego u dzieci można podawać jednocześnie ze szczepionkami przeciw odrze, śwince i różyczce, ospie wietrznej lub ze szczepionką przeciw WZW typu B (5 µg/0,5 ml), w dwa różne miejsca ciała.
Szczepionkę Tetraxim, przeznaczoną do szczepienia podstawowego i uzupełniającego u dzieci, można podawać w jednej strzykawce ze szczepionką Act-HIB lub jednocześnie z tą szczepionką w dwa różne miejsca ciała. Jeżeli po podaniu szczepionki zawierającej Haemophilus influenzae typ b wystąpiły reakcje obrzękowe kończyn dolnych, szczepionka przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi, poliomyelitis oraz szczepionka przeciw Haemophilus influenzae typ b, skoniugowana, powinny być podane w dwa różne miejsca ciała i w różnych dniach.
Szczepionkę do szczepienia przypominającego Boostrix Polio można podawać jednocześnie z każdą z następujących monowalentnych lub skojarzonych szczepionek: szczepionką przeciw odrze, śwince, różyczce, ospie wietrznej i szczepionką przeciw wirusowi brodawczaka ludzkiego. Szczepionkę do szczepienia przypominającego Adacel Polio można podawać jednocześnie z inaktywowaną szczepionką przeciw grypie, WZW B i szczepionką przeciw wirusowi brodawczaka ludzkiego.
Nie przeprowadzono badań dotyczących jednoczesnego stosowania z innymi szczepionkami lub immunoglobulinami. W razie konieczności, zgodnie z przyjętymi zasadami, preparaty należy podać w różne miejsca ciała.
Szczepienie podstawowe i uzupełniające
Dzieci
Bardzo często: utrata apetytu (problemy związane z karmieniem), nerwowość, drażliwość, nietypowy płacz, senność, ból głowy, wymioty, ból mięśni, zaczerwienienie, ból lub obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, gorączka ≥38°C, złe samopoczucie.
Często: bezsenność, zaburzenia snu, biegunka, stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia.
Niezbyt często: długotrwały, nieutulony płacz, zaczerwienienie i obrzęk ≥5 cm w miejscu wstrzyknięcia, gorączka ≥39°C.
Rzadko: gorączka >40°C.
Częstość nieznana: powiększenie węzłów chłonnych, reakcje anafilaktyczne, takie jak obrzęk twarzy, obrzęk Quinckego, drgawki z gorączką lub bez niej, omdlenia, objawy podobne do alergii, takie jak różnego rodzaju wysypki, rumień i pokrzywka, duże reakcje w miejscu wstrzyknięcia (>50 mm), w tym rozległy obrzęk kończyny od miejsca podania poza jeden lub obydwa stawy.
Po podaniu innych szczepionek zawierających jeden lub więcej składników antygenowych szczepionki do szczepienia podstawowego i uzupełniającego zgłaszano: zespół Guillaina i Barrégo i zapalenie nerwu barkowego (po podaniu szczepionki zawierającej toksoid tężcowy), bezdech u bardzo niedojrzałych wcześniaków (urodzonych ≤28. tygodnia ciąży), epizody hipotensyjno-hiporeaktywne.
Szczepienie podtrzymujące
Dzieci 4–8 lat
Bardzo często: senność, reakcje w miejscu wstrzyknięcia (zaczerwienienie, ból, obrzęk).
Często: utrata apetytu, drażliwość, ból głowy, gorączka, rozległy obrzęk kończyny, w którą podano szczepionkę, reakcje w miejscu wstrzyknięcia (krwawienie, świąd, stwardnienie).Niezbyt często: uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, zaburzenia snu, apatia, suchość gardła, biegunka, wymioty, ból brzucha, nudności, zmęczenie.
Osoby 10–93 lat
Bardzo często: ból głowy, reakcje w miejscu wstrzyknięcia (zaczerwienienie, obrzęk, ból), zmęczenie.
Często: zaburzenia żołądkowo-jelitowe, gorączka, reakcje w miejscu wstrzyknięcia (krwiak, świąd, stwardnienie, ocieplenie, zdrętwienie).
Niezbyt często: opryszczka wargowa, uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, zmniejszony apetyt, parestezje, senność, zawroty głowy, astma, świąd, ból stawów, ból mięśni, rozległy obrzęk kończyny, w którą podano szczepionkę, czasem obejmujący także sąsiadujący staw, gorączka >39°C, dreszcze, ból.
Po wprowadzeniu szczepionki do obrotu zgłaszano następujące działania niepożądane: reakcje alergiczne (w tym anafilaktyczne i anafilaktoidalne), epizod hipotoniczno-hiporeaktywny, drgawki z gorączką lub bez niej, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, astenia. Patrz też – zarejestrowane materiały producentów.
Ciąża
Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośredni lub pośredni szkodliwy wpływ szczepionki na ciążę, rozwój embrionalny/płodowy, przebieg porodu i rozwój po porodzie. Nie zaobserwowano związanego ze szczepieniem działania szkodliwego dotyczącego ciąży, zdrowia płodu lub noworodka po zastosowaniu szczepionek u kobiet w ciąży. Należy ocenić korzyści i ryzyko związane z podaniem szczepionki Adacel Polio kobietom w ciąży. Szczepionkę Boostrix Polio można stosować w II i III trymestrze ciąży, zgodnie z oficjalnymi zaleceniami.
Karmienie piersią
Nie badano wpływu szczepionek, podawanych kobietom karmiącym piersią, na niemowlęta. Ze względu na to, że szczepionki zawierają toksoidy i inaktywowane antygeny, nie należy oczekiwać żadnego ryzyka dla niemowląt karmionych piersią, jednak przed podjęciem decyzji o szczepieniu matki karmiącej piersią należy dokonać oceny ryzyka i korzyści ze szczepienia.
Szczepienie pierwotne i uzupełniające dzieci i niemowląt od ukończenia 2. mż.
Podawać i.m., w przednio-boczną powierzchnię uda lub, u dzieci po 4. rż., w mięsień naramienny. Stosować zgodnie z oficjalnymi zaleceniami.
Szczepienie pierwotne: 3 dawki podane w odstępie 1–2 mies. w wieku 2, 3, 4 mies. lub 2, 4, 6 mies. lub 3, 4, 5 mies., lub 3, 5, 12 mies.
Szczepienie uzupełniające: jeśli szczepienie pierwotne zostało podane pomiędzy ukończeniem 2. mż. a ukończeniem 6. mż., 4. dawkę (1 wstrzyknięcie) należy podać w 2. rż. Niezależnie od schematu szczepienia 1 dawkę przypominającą należy podać pomiędzy ukończeniem 4. rż. a ukończeniem 13. rż.
Szczepienie przypominające przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi i poliomyelitis u osób w wieku od 3 lat. Bierna ochrona przed krztuścem we wczesnym okresie niemowlęcym po zaszczepieniu matki w czasie trwania ciąży.
Głęboko i.m., w mięsień naramienny.
Pojedyncza dawka 0,5 ml. Kolejne szczepienia przypominające należy wykonywać zgodnie z oficjalnymi zaleceniami.
Szczepionkę można również stosować jako część serii szczepień przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi i poliomyelitis u dorosłych i młodzieży o nieznanej historii szczepień lub z nieukończonym cyklem szczepień przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi; w oparciu o dane dotyczące osób dorosłych w celu uzyskania maks. odpowiedzi zaleca się podanie 2 dodatkowych dawek szczepionki zawierającej antygeny błonicy oraz tężca po 1 i 6 mies. od podania 1. dawki. Szczepionkę można stosować w ramach postępowania z ranami, niosącymi ryzyko zachorowania na tężec u osób, które otrzymały wcześniej cykl szczepienia podstawowego przeciwko tężcowi i u których istnieje wskazanie do szczepienia przypominającego przeciwko błonicy, krztuścowi i poliomyelitis; równolegle należy podać immunoglobulinę przeciwtężcową, zgodnie z oficjalnymi zaleceniami.
W celu zapewnienia biernej ochrony niemowląt przed krztuścem szczepionkę można podawać kobietom w II lub III trymestrze ciąży.
Jest mało prawdopodobne, aby szczepienie wpływało na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
