Cylastatyna + imipenem (opis profesjonalny)

Działanie - Cylastatyna + imipenem

Mechanizm działania
Imipenem jest antybiotykiem z grupy karbapenemów, będących antybiotykami β-laktamowymi. Jest pochodną tienamycyny – naturalnego antybiotyku wytwarzanego przez bakterie gatunku Streptomyces cattleya. Karbapenemy wykazują działanie bakteriobójcze, polegające na hamowaniu końcowego etapu biosyntezy bakteryjnej ściany komórkowej. Miejscem docelowego działania są białka wiążące penicyliny (PBP), zlokalizowane w błonie protoplazmatycznej, pełniące funkcje enzymatyczne, które są odpowiedzialne za wydłużanie łańcucha oraz powstawanie wiązań krzyżowych pomiędzy cząsteczkami peptydoglikanu tworzącego ścianę komórkową bakterii. Związanie antybiotyku zaburza syntezę ściany komórkowej i wzrost bakterii, co prowadzi do rozpadu i śmierci komórek bakteryjnych. Proces ten zachodzi na powierzchni komórek bakterii Gram–dodatnich oraz w przestrzeni okołoplazmatycznej (między błoną a ścianą komórkową) bakterii Gram–ujemnych. Imipenem wykazuje efekt poantybiotykowy. Badania in vitro wykazują, że imipenem działa synergicznie z antybiotykami aminoglikozydowymi na niektóre wyizolowane szczepy P. aeruginosa.
Cylastatyna w postaci soli sodowej jest kompetycyjnym, odwracalnym i specyficznym inhibitorem dehydropeptydazy I, enzymu nerkowego metabolizującego i unieczynniającego imipenem; nie wykazuje wewnętrzustrojowego działania przeciwbakteryjnego ani nie wpływa na działanie przeciwbakteryjne imipenemu.
Preparaty imipenemu stanowią mieszaninę tego antybiotyku i soli sodowej cylastatyny w stosunku 1:1.

Oporność drobnoustrojów
Oporność na imipenem może wynikać ze: zmniejszonej przepuszczalności błony zewnętrznej bakterii Gram-ujemnych (z powodu zmniejszonej produkcji białek porynowych), zmniejszonego powinowactwa białek PBP, aktywnego usuwania antybiotyku z komórki bakteryjnej przez pompy błonowe. Imipenem jest odporny na hydrolizę przez większość β-laktamaz, w tym penicylinazy i cefalosporynazy wytwarzane przez bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne, z wyjątkiem stosunkowo rzadko występujących β-laktamaz hydrolizujących karbapenemy. Szczepy oporne na działanie innych karbapenemów na ogół są jednocześnie oporne na imipenem. Nie stwierdza się oporności krzyżowej typu „target-based” między imipenemem a lekami należącymi do grupy chinolonów, aminoglikozydów, makrolidów i tetracyklin.

Spektrum przeciwbakteryjne
Wrażliwość niektórych gatunków drobnoustrojów, związana z częstością występowania nabytej oporności, może być różna w zależności od rejonu geograficznego i czasu wyizolowania danego drobnoustroju. Oporność na karbapenemy szczepów z rodziny Enterobacteriaceae lub z gatunków P. aeruginosaA. baumanii jest zróżnicowana na terenie Europy. Przepisując lek należy wziąć pod uwagę lokalną częstość występowania szczepów opornych na karbapenemy.

Bakterie zwykle wrażliwe: bakterie tlenowe Gram-dodatnie – E. faecalis, szczepy gatunku S. aureus wrażliwe na metycylinę, szczepy koagulazoujemnych gatunków rodzaju Staphylococcus wrażliwe na metycylinę, S. agalactiae, S. pneumoniae, S. pyogenes, gatunki rodzaju Streptococcus należące do grupy viridans; bakterie tlenowe Gram-ujemne – C. freundii, E. aerogenes, E. cloacae, E. coli, H. influenzae, K. oxytoca, K. pneumoniae, M. catarrhalis, S. marcescens; bakterie beztlenowe – C. perfringens, Peptostreptococcus spp., gatunki z grupy B. fragilis, Fusobacterium spp., P. asaccharolytica, Prevotella spp., Veillonella spp.

Gatunki o oporności nabytej: A. baumannii, P. aeruginosa.

Gatunki o oporności wrodzonej: E. faecium, niektóre szczepy z gatunku B. cepacia, Legionella spp., S. maltophilia, Chlamydia spp., Chlamydophila spp., Mycoplasma spp. U. urealyticum.

Farmakokinetyka
W przeprowadzonym badaniu parametry farmakokinetyczne imipenemu i cylastatyny były podobne dla dawki pojedynczej i wielokrotnej ze względu na minimalną akumulację tych substancji. cmax i AUC imipenemu i cylastatyny rosną wprost proporcjonalnie do dawki. Imipenem w ok. 20% wiąże się z białkami osocza, cylastatyna – w ok. 40%. Przenikanie do płynu pokrywającego nabłonek pęcherzyków płucnych, wyrażone jako wskaźnik całkowitego stężenia w tym płynie do stężenia niezwiązanego imipenemu w osoczu, wynosi 55%. Imipenem i cylastatyna przenikają do pokarmu kobiecego w małych ilościach. Dobrze przenika do narządów i tkanek, zdecydowanie gorzej do płynu mózgowo-rdzeniowego. Imipenem podawany bez inhibitora dehydropeptydazy I jest metabolizowany przez ten enzym w nerkach, przez co niewielka jego ilość jest wydalana z moczem (średnio 15–20% dawki). Cylastatyna, inhibitor tego enzymu, zapobiega metabolizmowi imipenemu w nerkach, w związku z czym podczas jednoczesnego podawania jej z imipenemem uzyskiwane jest wystarczające stężenie imipenemu w osoczu oraz w moczu, aby możliwe było działanie przeciwbakteryjne. Imipenem i cylastatyna są wydalane przez nerki w wyniku filtracji kłębuszkowej i aktywnego wydzielania kanalikowego. t1/2 imipenemu w osoczu wynosi 1 h, natomiast cylastatyny ok. 1 h. Ok. 70% podanego imipenemu wydalane jest z moczem w postaci niezmienionej w ciągu 10 h, pozostała ilość podanej dawki jest wydalana z moczem w postaci nieczynnych metabolitów, natomiast z kałem lek praktycznie w ogóle nie jest wydalany. Cylastatyna jest wydalana głównie z moczem w postaci niezmienionej (ok. 70–80% dawki), a 10% dawki jest wydalane w postaci metabolitu N-acetylowego, który wykazuje działanie hamujące aktywność dehydropeptydazy I porównywalne do macierzystego związku. Aktywność dehydropeptydazy I w nerkach powraca do normy wkrótce po eliminacji cylastatyny z krwiobiegu.
Po podaniu i.v. imipenemu z cylastatyną wydalanie z moczem, klirens nerkowy oraz klirens osoczowy obu substancji zmniejszają się w miarę pogarszania się czynności nerek. Po podaniu imipenemu z cylastatyną i.v. w jednorazowej dawce 250 mg + 250 mg, wartość AUC imipenemu zwiększyła się odpowiednio 1,1-krotnie, 1,9-krotnie i 2,7-krotnie u osób z lekką, umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością nerek, a wartość AUC cylastatyny zwiększyła się odpowiednio 1,6-krotnie, 2,0-krotnie i 6,2-krotnie u osób z lekką, umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością nerek. Po podaniu i.v. takich samych dawek jednorazowych imipenemu z cylastatyną pacjentom poddawanym hemodializie, w okresie 24 h po tym zabiegu, wartości AUC imipenemu i cylastatyny wzrosły odpowiednio 3,7-krotnie i 16,4-krotnie w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością nerek. Nie określono farmakokinetyki imipenemu u osób z zaburzeniami czynności wątroby; ze względu na to, że imipenem jest metabolizowany przez wątrobę w ograniczonym zakresie, można spodziewać się, że zaburzenia czynności tego narządu nie będą miały wpływu na farmakokinetykę tego antybiotyku. U dzieci i młodzieży (w wieku od 3 miesięcy do 14 lat) średnia wartość klirensu oraz objętości dystrybucji imipenemu są o ok. 45% większe niż u osób dorosłych. AUC dla imipenemu po podaniu imipenemu i cylastatyny w dawce 15 mg + 15 mg)/kg mc. u dzieci i młodzieży była o ok. 30% większa niż u dorosłych, którym podano dawkę 500 mg + 500 mg. Po podaniu większych dawek (25 mg + 25 mg/kg mc.) narażenie ustrojowe dzieci i młodzieży było o 9% większe niż u dorosłych (którym podano dawkę 1000 mg + 1000 mg). U osób w podeszłym wieku (65.–75. rż.) z prawidłową dla wieku czynnością nerek, farmakokinetyka imipenemu i cylastatyny podanych i.v. w dawce jednorazowej 500 mg + 500 mg w ciągu 20 min odpowiadała parametrom przewidywanym u osób z nieznaczną niewydolnością nerek, u których nie jest konieczna zmiana dawki.

Wskazania do stosowania - Cylastatyna + imipenem

Leczenie zakażeń wywołanych przez wrażliwe drobnoustroje u dorosłych i dzieci po ukończeniu 1. rż.:
powikłane zakażenia w jamie brzusznej, ciężkie zapalenie płuc, w tym szpitalne i tzw. respiratorowe zapalenie płuc, zakażenia śródporodowe i poporodowe, powikłane zakażenia układu moczowego, powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich.
Bakteriemia, która występuje w związku z którymkolwiek z wymienionych zakażeń lub taki związek jest prawdopodobny.

Leczenie gorączkujących pacjentów z neutropenią, u których występuje podejrzenie zakażenia bakteryjnego.

Przeciwwskazania stosowania - Cylastatyna + imipenem

Nadwrażliwość na imipenem, cylastatynę, którykolwiek składnik preparatu lub inny lek z grupy karbapenemów. Ciężka nadwrażliwość na którykolwiek inny lek z grupy β-laktamów (np. reakcja anafilaktyczna, ciężkie reakcje skórne).

Reakcje nadwrażliwości
Tak jak w przypadku innych leków z grupy β-laktamów, odnotowano przypadki ciężkich reakcji nadwrażliwości po zastosowaniu imipenemu. Reakcje takie występują częściej u osób, u których w przeszłości stwierdzono wrażliwość na wiele alergenów. Przed rozpoczęciem leczenia imipenemem należy przeprowadzić szczegółowy wywiad dotyczący występowania w przeszłości reakcji nadwrażliwości na antybiotyki β-laktamowe lub inne alergeny. W przypadku wystąpienia reakcji alergicznej, należy przerwać stosowanie imipenemu. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji anafilaktycznej konieczne jest niezwłoczne zastosowanie leczenia przewidzianego w stanach zagrożenia życia.

Zaburzenia czynności wątroby
W trakcie leczenia imipenemem w skojarzeniu z cylastatyną należy ściśle kontrolować czynność wątroby, zarówno u osób z prawidłową, jak i zaburzoną czynnością tego narządu, ze względu na ryzyko hepatotoksyczności (np. zwiększenie się aktywności aminotransferaz, niewydolność wątroby i piorunujące zapalenie wątroby). U osób ze stwierdzonymi wcześniej chorobami wątroby nie jest konieczna modyfikacja dawki leku.

Zakres działania przeciwbakteryjnego
Niektóre drobnoustroje, na przykład wywołujące bakteryjne zakażenia skóry i tkanek miękkich, mają ograniczoną wrażliwość na działanie imipenemu w skojarzeniu z cylastatyną. Stosowanie tego połączenia leków nie jest odpowiednie do leczenia tych zakażeń, chyba że udokumentowano już rodzaj drobnoustrojów chorobotwórczych i wiadomo, że są one wrażliwe na ten antybiotyk albo jest bardzo prawdopodobne, że drobnoustroje wywołujące zakażenie będą wrażliwe na takie leczenie. Jeśli podejrzewa się lub stwierdzi, że zakażenie wywołał szczep S. aureus oporny na metycylinę (MRSA), może być właściwe jednoczesne stosowanie odpowiedniego leku przeciw MRSA w zatwierdzonych wskazaniach. Jeśli podejrzewa się lub stwierdzi zakażenia P. aeruginosa, może być właściwe jednoczesne stosowanie antybiotyku z grupy aminoglikozydów w zatwierdzonych wskazaniach.
Imipenem w skojarzeniu z cylastatyną nie jest zalecany w leczeniu bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.

Zapalenie jelita grubego
Podczas stosowania prawie wszystkich leków przeciwbakteryjnych, w tym także imipenemu w skojarzeniu z cylastatyną, obserwowano występowanie zapalenia jelita grubego i rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego o nasileniu od łagodnego do zagrażającego życiu. Jeśli w trakcie leczenia imipenemem z cylastatyną lub po jego zakończeniu wystąpi biegunka, należy wziąć pod uwagę takie rozpoznanie. W takim przypadku należy rozważyć przerwanie leczenia i zastosowanie antybiotyków stosowanych do leczenia zakażeń bakterią C. difficile.

Zaburzenia czynności nerek
U osób z zaburzeniami czynności nerek może dojść do kumulacji imipenemu i cylastatyny w organizmie. W przypadku niedostosowania dawki do stanu wydolności nerek mogą wystąpić działania niepożądane ze strony OUN. Nie należy podawać imipenemu w skojarzeniu z cylastatyną osobom z klirensem kreatyniny ≤5 ml/min/1,73 m2, jeżeli w ciągu następnych 48 h nie będą oni poddani hemodializie. U pacjentów poddawanych hemodializom ten antybiotyk jest zalecany tylko wtedy, gdy korzyści z zastosowania leku przewyższają ryzyko wystąpienia drgawek. Obecnie dostępne dane kliniczne są niewystarczające, aby zalecać stosowanie tego leku u pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej.

Zaburzenia czynności OUN
W związku ze stosowaniem imipenemu w skojarzeniu z cylastatyną zgłaszano występowanie działań niepożądanych dotyczących OUN, takich jak: mioklonie, stany splątania lub drgawki, zwłaszcza po podaniu dawek większych niż zalecane i ustalone na podstawie masy ciała i czynności nerek. Działania niepożądane obserwowano najczęściej u osób z zaburzeniami OUN (np. zmianami w mózgu lub napadami drgawkowymi w wywiadzie) i/lub osłabioną czynnością nerek, gdy mogło dojść do kumulacji podanych dawek. Stosując ten antybiotyk, wskazane jest ścisłe przestrzeganie zalecanych schematów dawkowania, szczególnie w wymienionych populacjach pacjentów. U osób ze stwierdzonymi zaburzeniami drgawkowymi należy kontynuować leczenie przeciwdrgawkowe. Należy zwrócić szczególną uwagę na objawy neurologiczne lub drgawki u dzieci, u ktorych występują czynniki ryzyka napadów drgawkowych lub które przyjmują jednocześnie leki obniżające próg drgawkowy. Jeśli wystąpią ogniskowe drżenia, mioklonie lub drgawki, należy przeprowadzić badanie neurologiczne pacjenta oraz wdrożyć leczenie przeciwdrgawkowe, jeśli nie zostało ono wcześniej zastosowane. Jeśli objawy ze strony OUN utrzymują się, należy zmniejszyć dawkę lub odstawić preparat imipenemu z cylastatyną.

Stosowanie u dzieci
Dostępne dane kliniczne nie są wystarczające do zalecenia stosowania imipenemu w skojarzeniu z cylastatyną u dzieci do ukończenia 1. rż. lub u dzieci z zaburzeniami czynności nerek (gdy stężenie kreatyniny w surowicy >2 mg/dl).

Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
Podczas leczenia imipenemem może występować dodatni wynik bezpośredniego lub pośredniego testu Coombsa.

Dodatkowe składniki preparatu
U pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie należy wziąć pod uwagę zawartość sodu w preparacie imipenemu z cylastatyną.

Interakcje - Cylastatyna + imipenem

Gancyklowir
Imipenem z cylastatyną, podawany jednocześnie z gancyklowirem może spowodować napady uogólnionych drgawek. Nie należy stosować jednocześnie tych leków, chyba że możliwe korzyści z leczenia przeważają ryzyko tego działania niepożądanego.

Kwas walproinowy i jego sole
Po podaniu kwasu walproinowego jednocześnie z karbapenemami donoszono o zmniejszeniu stężenia kwasu walproinowego we krwi, nawet poniżej jego zakresu wartości terapeutycznych. Zmniejszone stężenie kwasu walproinowego może doprowadzić do niedostatecznego opanowania napadów padaczkowych. Nie zaleca się stosowania równolegle leku z grupy karbapenemów oraz kwasu walproinowego lub jego soli; należy wówczas rozważyć podanie innych leków przeciwbakteryjnych lub przeciwdrgawkowych.

Probenecyd
Probenecyd w niewielkim stopniu zwiększa stężenie imipenemu we krwi oraz jego t1/2, jednocześnie zmniejsza wydalanie z moczem czynnej (niezmetabolizowanej) postaci imipenemu do ok. 60% podanej dawki. Stężenie i t1/2 cylastatyny zwiększa się pod wpływem probenecydu o połowę, ale jej ilość wydalana z moczem nie zmienia się.

Doustne leki przeciwzakrzepowe
Jednoczesne stosowanie antybiotyków oraz warfaryny może nasilać jej działanie przeciwzakrzepowe. Donoszono o wielu przypadkach zwiększenia działania przeciwzakrzepowego doustnych leków przeciwzakrzepowych, w tym warfaryny, u osób, które otrzymywały jednocześnie leki przeciwbakteryjne. Ryzyko może różnić się zależnie od rodzaju zakażenia, wieku i stanu ogólnego pacjenta, dlatego trudno ocenić wpływ stosowanego antybiotyku na zwiększenie INR. Zaleca się częstą kontrolę INR podczas i krótko po równoległym podaniu antybiotyków z lekami przeciwzakrzepowymi.

Niezgodności farmaceutyczne
Preparatu imipenemu z cylastatyną do podawania pozajelitowego nie należy mieszać z roztworami zawierającymi mleczany.
Do mieszania lub rozpuszczania preparatu imipenemu z cylastatyną należy stosować tylko rozpuszczalniki wymienione w materiałach producenta.

Działania niepożądane - Cylastatyna + imipenem

Często: eozynofilia, zakrzepowe zapalenie żył, wysypka, zwiększenie aktywności aminotransferaz w osoczu, zwiększenie aktywności ALP, biegunka, nudności i/lub wymioty występujące częściej w przypadku pacjentów z granulocytopenią.

Niezbyt często: pancytopenia, neutropenia, leukopenia, małopłytkowość, trombocytoza, zaburzenia psychiczne, w tym omamy i stany dezorientacji, drgawki, mioklonie, zawroty głowy, senność, pokrzywka, świąd, gorączka, ból, stwardnienie w miejscu podania, rumień w miejscu podania, dodatni wynik bezpośredniego testu Coombsa, wydłużenie czasu protrombinowego, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zwiększenie stężenia bilirubiny w osoczu, zwiększenie stężenia kreatyniny w osoczu, zwiększenie stężenia mocznika we krwi.

Rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, kandydoza, agranulocytoza, reakcje anafilaktyczne, encefalopatia, parestezje, drżenie ogniskowe, zmiana smaku, utrata słuchu, przebarwienia zębów i/lub języka, niewydolność wątroby, zapalenie wątroby, martwica toksyczna rozpływna naskórka, obrzęk naczynioruchowy, zespół Stevensa i Johnsona, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, ostra niewydolność nerek, skąpomocz lub bezmocz, wielomocz, zmiana zabarwienia moczu.

Bardzo rzadko: zapalenie żołądka i jelit, niedokrwistość hemolityczna, zahamowanie czynności szpiku kostnego, nasilenie objawów miastenii, bóle głowy, zawroty głowy, szumy uszne, sinica, częstoskurcz, kołatanie serca, uderzenia gorąca, duszność, hiperwentylacja, ból gardła, krwotoczne zapalenie okrężnicy, ból brzucha, zgaga, zapalenie języka, przerost brodawek języka, wzmożone wydzielanie śliny, piorunujące zapalenie wątroby, nadmierna potliwość, zmiany struktury skóry, bóle wielostawowe, ból odcinka piersiowego kręgosłupa, świąd sromu, dyskomfort w klatce piersiowej, astenia, osłabienie.

Z nieznaną częstością: pobudzenie, dyskineza.

Działania niepożądane zgłaszane w badaniach przeprowadzonych z udziałem dzieci w wieku ≥3 miesięcy były zgodne z działaniami zgłaszanymi u osób dorosłych.

Przedawkowanie
Możliwe objawy przedawkowania są zgodne z profilem działań niepożądanych. Mogą to być drgawki, stany dezorientacji, drżenie, nudności, wymioty, niedociśnienie, bradykardia. Brak szczegółowych danych na temat leczenia przedawkowania. Imipenem z cylastatyną ulega hemodializie, nie jest jednak znana przydatność tego zabiegu w przypadku przedawkowania.

Ciąża i laktacja - Cylastatyna + imipenem

Brak odpowiednich, dobrze kontrolowanych badań dotyczących stosowania imipenemu z cylastatyną u kobiet w ciąży. Lek można stosować w okresie ciąży tylko wtedy, kiedy możliwe korzyści przewyższają ryzyko dla płodu.

Imipenem i cylastatyna przenikają w niewielkiej ilości do pokarmu kobiecego. Dlatego jest mało prawdopodobne, aby dziecko karmione piersią było narażone na działanie leku w znaczącym stopniu. Jeśli stosowanie leku jest konieczne, należy rozważyć stosunek korzyści związanych z karmieniem piersią do ryzyka dla dziecka.

Dawkowanie - Cylastatyna + imipenem

I.v. Dawkę dobową imipenemu z cylastatyną należy ustalać na podstawie rodzaju zakażenia i podawać w równych dawkach, biorąc pod uwagę stopień podatności drobnoustrojów odpowiedzialnych za zakażenie oraz czynność nerek pacjenta. Dawki ≤500 mg imipenemu + 500 mg cylastatyny powinny być podawane w trwającym 20–30 min wlewie, a dawki >500 mg + 500 mg należy podawać w ciągu 40–60 min. Jeśli podczas infuzji u pacjenta wystąpią nudności, można zmniejszyć szybkość wlewu.

Dorośli i młodzież. 500 mg imipenemu + 500 mg cylastatyny co 6 h, lub 1 g imipenemu + 1 g cylastatyny co 8 h lub co 6 h, jeśli podejrzewa się lub stwierdza, że zakażenie jest wywołane przez mniej wrażliwe gatunki bakterii (takie jak P. aeruginosa) lub jest bardzo ciężkie (np. u pacjentów z gorączką neutropeniczną). Nie należy podawać dawki większej niż maks. całkowita dawka dobowa 4000 mg +4000 mg. U osób w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek nie jest konieczna modyfikacja dawki. Jeśli klirens kreatyniny ≤90 ml/min, konieczne jest zmniejszenie dawki, zgodnie z wielkością tego parametru oraz zaleconym dla danego zakażenia dawkowaniem: zalecana dawka całkowita 2 g/d – 400 mg co 6 h, gdy klirens kreatyniny 89–60 ml/min, 300 mg co 6 h, gdy klirens kreatyniny 59–30 ml/min i 200 mg co 6 h, gdy klirens kreatyniny 29–15 ml/min; zalecana dawka całkowita 3 g/d – 500 mg co 6 h, gdy klirens kreatyniny 89–60 ml/min, 500 mg co 8 h, gdy klirens kreatyniny 59–30 ml/min i 500 mg co 12 h, gdy klirens kreatyniny 29–15 ml/min; zalecana dawka całkowita 4 g/d – 750 mg co 8 h, gdy klirens kreatyniny 89–60 ml/min, 500 mg co 6 h, gdy klirens kreatyniny 59–30 ml/min i 500 mg co 12 h, gdy klirens kreatyniny 29–15 ml/min. Pacjentom z klirensem kreatyniny <15 ml/min nie należy podawać leku, chyba że w ciągu następnych 48 h będą poddani hemodializie. Pacjentom poddawanym dializom, z klirensem kreatyniny wynoszącym ≤15 ml/min, zaleca się podawanie takich dawek leku, jak pacjentom z klirensem kreatyniny 29–15 ml/min. U takich osób należy podać lek po zabiegu, a następnie co 12 h od zakończenia sesji hemodializy. Pacjentów dializowanych, zwłaszcza osoby ze współistniejącą chorobą OUN, należy starannie obserwować. Nie zaleca się modyfikacji dawki u osób z zaburzeniami czynności wątroby.

Dzieci w wieku ≥1 roku. 15 mg imipenemu + 15 mg cylastatyny/kg mc. co 6 h. lub 25 mg imipenemu + 25 mg cylastatyny/kg mc. co 6 h, jeśli podejrzewa się lub stwierdza, że zakażenie jest wywołane przez mniej wrażliwe gatunki bakterii (takie jak P. aeruginosa) lub jest bardzo ciężkie (np. u pacjentów z gorączką neutropeniczną).

Uwagi dla Cylastatyna + imipenem

Niektóre działania niepożądane (takie jak omamy, zaburzenia równowagi, senność i zawroty głowy) związane ze stosowaniem tego leku mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Zmiana zabarwienia moczu
Zmiana zabarwienia moczu, jaka może wystąpić pod wpływem stosowania imipenemu z cylastatyną, jest objawem nieszkodliwym, niezwiązanym z obecnością krwi w moczu.

Przeczytaj też artykuły

Preparaty na rynku polskim zawierające cylastatyna + imipenem

Imipenem/Cilastatin Kabi (proszek do sporządzania roztworu do infuzji)
Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta