Paliperydon (opis profesjonalny)

Działanie - Paliperydon

Mechanizm działania
Atypowy lek przeciwpsychotyczny, aktywny metabolit rysperydonu, pochodna benzizoksazolu. Wykazuje duże powinowactwo do receptorów serotoninowych (5-HT₂) i dopaminowych (D₂). Blokuje również receptory adrenergiczne α₁ oraz nieznacznie słabiej histaminowe (H₁) i adrenergiczne α₂. Nie wykazuje powinowactwa do receptorów cholinergicznych. W mniejszym stopniu niż klasyczne neuroleptyki powoduje katalepsję, osłabienie funkcji motorycznych oraz występowanie objawów pozapiramidowych.

Farmakokinetyka
Farmakokinetyka paliperydonu w zakresie zalecanych dawek klinicznych jest liniowa.

Po podaniu p.o. c_max uzyskuje się po ok. 24 h. W przypadku dawkowania 1 ×/d stan stacjonarny osiągany jest zwykle po 4–5 dniach. Bezwzględna dostępność biologiczna po podaniu p.o. wynosi 28%. Podawanie leku w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu podczas standardowego wysokokalorycznego, bogatego w tłuszcz posiłku powoduje zwiększenie c_max i AUC paliperydonu o 50–60% w porównaniu z podaniem leku na czczo. t_1/2 w końcowej fazie eliminacji u osób z prawidłową czynnością nerek po podaniu p.o. wynosi ok. 23 h.We wstrzyknięciach i.m. podaje się palmitynian paliperydonu. Ten bardzo słabo rozpuszczalny w wodzie prolek, powoli dysocjuje w tkankach do paliperydonu, osiągając cmax po 13 dniach w przypadku prep. do podawania 1 ×/mies. i po 30–33 dniach w przypadku prep. do podawania 1 ×/3 mies. Uwalnianie substancji czynnej rozpoczyna się już w 1. dniu i trwa przez co najmniej 4 mies. (prep. do podawania 1 ×/mies.) lub co najmniej przez 18 mies. (prep. do podawania 1 ×/3 mies.). Po wstrzyknięciu i.m. pojedynczych dawek 25–150 mg (prep. do podawania 1 ×/mies.) do mięśnia naramiennego zaobserwowano stężenie c_max większe o ok. 28% w porównaniu do wstrzyknięcia do mięśnia pośladkowego; dwa początkowe wstrzyknięcia do mięśnia naramiennego dawki 150 mg w 1. dniu i dawki 100 mg w 8. dniu ułatwiają szybkie uzyskanie stężeń terapeutycznych. Po wstrzyknięciu domięśniowo dawek od 175–525 mg (prep. do podawania co 3 mies.) do mięśnia naramiennego stwierdzano c_max o ok. 11–12% większe w porównaniu do wstrzyknięcia do mięśnia pośladkowego. Mediana pozornego t_1/2 paliperydonu po podaniu 25–150 mg prep. do podawania 1 ×/mies. wynosiła 25–49 dni, zaś po podaniu 175–525 mg prep. do podawania 1 ×/3 mies. wynosiła 84–95 dni po iniekcjach do mięśnia naramiennego i 118–139 dni po iniekcjach do mięśnia pośladkowego.

Lek wiąże się z białkami osocza w 74%. Paliperydon w niewielkim stopniu ulega metabolizmowi w wyniku dealkilacji, hydroksylacji, dehydrogenacji i odłączenia benzizoksazolu. Wydalany jest głównie w postaci niezmienionej z moczem i, w mniejszej ilości, z kałem. Chociaż w badaniach in vitro wykazano pewną rolę CYP2D6 i CYP3A4 w metabolizmie paliperydonu, prawdopodobnie nie ma to istotnego znaczenia klinicznego. Paliperydon nie hamuje w znaczącym stopniu metabolizmu leków ulegających przemianom przy udziale izoenzymów CYP1A2, 2D6, 2C8/9/10, 2D6, 2E1, 3A4 i 3A5 cytochromu P-450. W badaniach in vitro wykazano, że paliperydon jest substratem i w dużych stężeniach słabym inhibitorem glikoproteiny P; nie jest znane kliniczne znaczenie tego faktu.
Umiarkowana niewydolność wątroby nie wpływa na stężenie leku we krwi. Eliminacja leku zmniejsza się w przypadku niewydolności nerek; u osób z łagodną niewydolnością nerek klirens paliperydonu zmniejsza się o 32% w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością nerek, o 64% u osób z umiarkowaną niewydolnością nerek i o 71% u osób z ciężką niewydolnością nerek, a t_1/2 wynosi odpowiednio: 24, 40 i 51 h.
Wiek nie wpływa na ekspozycję na lek. U młodzieży po 15. rż. wpływ na ekspozycję na lek ma masa ciała; u młodzieży po 15. rż. <51 kg mc., ekspozycja na paliperydon jest o 23% większa niż u młodzieży w tym wieku ≥51 kg mc.Badania farmakokinetyki palmitynianu paliperydonu wykazały nieznacznie mniejsze stężenia paliperydonu w osoczu (10–20%) u osób z nadwagą lub otyłych w porównaniu do pacjentów o prawidłowej masie ciała, jednak minimalne stężenia były podobne w obu grupach chorych.

Wskazania do stosowania - Paliperydon

Schizofrenia
P.o. Leczenie schizofrenii u dorosłych i młodzieży po 15. rż.I.m. Preparat do podawania 1 ×/mies. Leczenie podtrzymujące schizofrenii u stabilnych dorosłych pacjentów leczonych paliperydonem lub rysperydonem; u niektórych pacjentów, którzy reagowali wcześniej na stosowany doustnie paliperydon lub rysperydon, lek można zastosować bez wcześniejszej stabilizacji za pomocą terapii doustnej, jeśli objawy są łagodne lub umiarkowane i wskazane jest podawanie leku w postaci zaw. do wstrzykiwań o przedłużonym uwalnianiu.I.m. Preparat do podawania 1 ×/3 mies. Leczenie podtrzymujące schizofrenii, w schemacie podawania co 3 mies., u dorosłych pacjentów ustabilizowanych klinicznie za pomocą palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co miesiąc.

Zaburzenia schizoafetywne
P.o. Leczenie zaburzeń schizoafektywnych u dorosłych.

Przeciwwskazania stosowania - Paliperydon

Nadwrażliwość na paliperydon, rysperydon lub którykolwiek składnik preparatu. Reakcje anafilaktyczne po pozajelitowym podaniu paliperydonu rzadko obserwowano również u osób, które dobrze tolerowały doustnie podawany paliperydon lub rysperydon. W przypadku wystąpienia nadwrażliwości lek należy odstawić i wdrożyć odpowiednie postępowanie.

Zaburzenia schizoafektywne
Chorych z zaburzeniami schizoafektywnymi należy obserwować pod kątem zmiany objawów maniakalnych na depresyjne.

Stany ostrego pobudzenia i ciężkie stany psychotyczne
Preparatów do podawania pozajelitowego nie należy stosować w stanach ostrego pobudzenia oraz ciężkich stanach psychotycznych, gdy konieczne jest natychmiastowe złagodzenie objawów.

Wydłużenie odstępu QT
Zachować ostrożność u osób z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego, wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym albo podczas równoległego stosowania innych leków wydłużających odstęp QT.

Złośliwy zespół neuroleptyczny
W przypadku wystąpienia objawów złośliwego zespołu neuroleptycznego należy przerwać podawanie wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym paliperydonu.

Późne dyskinezy
W przypadku wystąpienia późnych dyskinez należy rozważyć odstawienie wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym paliperydonu.

Cukrzyca
Podczas leczenia paliperydonem stwierdzano wystąpienie hiperglikemii, cukrzycy i zaostrzenie przebiegu wcześniej występującej cukrzycy. Związek z kwasicą ketonową był zgłaszany bardzo rzadko, a ze śpiączką cukrzycową rzadko. Zaleca się prowadzenie odpowiedniej obserwacji klinicznej, należy obserwować objawy hiperglikemii (takie jak: polidypsja, poliuria, nadmierne łaknienie i osłabienie), a u pacjentów z cukrzycą należy monitorować kontrolę glikemii.

Kontrola masy ciała
Podczas leczenia zgłaszano znaczne zwiększenie masy ciała; należy regularnie kontrolować masę ciała.

Zaburzenia hematologiczne
Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych w tym paliperydonu stwierdzano wystąpienie leukopenii, neutropenii i agranulocytozy. Chorych z istotną klinicznie leukopenią lub neutropenią w wywiadzie należy monitorować przez kilka pierwszych miesięcy leczenia. Należy rozważyć odstawienie leku przy pierwszym objawie znaczącego klinicznie zmniejszenia liczby leukocytów, wobec braku innych przyczyn. Pacjentów z istotną klinicznie neutropenią należy uważnie obserwować, czy nie występuje u nich gorączka lub inne objawy przedmiotowe lub podmiotowe zakażenia oraz podjąć natychmiastowe leczenie w razie wystąpienia takich objawów. U pacjentów z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba neutrofilów <1 x 10⁹/l) należy przerwać stosowanie leku i monitorować liczbę leukocytów do momentu powrotu wyniku do normy, biorąc pod uwagę czas działania poszczególnych preparatów.

Guzy prolaktynozależne
Badania hodowli tkankowych wskazują, że prolaktyna może stymulować wzrost komórek nowotworowych w guzach piersi u ludzi. Chociaż nie stwierdzono do tej pory w badaniach klinicznych ani epidemiologicznych wyraźnego związku z podawanymi lekami przeciwpsychotycznymi, należy zachować ostrożność u pacjentów z wywiadem w tym kierunku. Zachować ostrożność u chorych z guzami prolaktynozależnymi w wywiadzie.

Niedociśnienie ortostatyczne
Ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego zaleca się zachowanie ostrożności u osób z chorobami układu sercowo-naczyniowego (np. niewydolność serca, zawał, choroba niedokrwienna serca, zaburzenie przewodnictwa w sercu), jak również z chorobą naczyń mózgowych lub zaburzeniami predysponującymi do wystąpienia niedociśnienia (np. odwodnieniem i hipowolemią).

Drgawki
Zachować ostrożność u osób z drgawkami w wywiadzie lub czynnikami obniżającymi próg drgawkowy.

Stany skracające czas pasażu jelitowego
Stany skracające czas pasażu żołądkowo-jelitowego (np. ciężka biegunka) mogą zmniejszać wchłanianie leku podawanego p.o.

Zaburzenia czynności nerek i/lub wątroby
W przypadku niewydolności nerek należy dostosować dawkowanie; leku w postaci tabletek nie należy stosować u osób z klirensem kreatyniny <10 ml/min, zaś leku w postaciach pozajelitowych nie zaleca się stosować u osób z klirensem kreatyniny <50 ml/min. U osób z niewydolnością wątroby klasy C wg Childa i Pugha, ze względu na brak wystarczających danych, należy zachować ostrożność.

Osoby w podeszłym wieku z otępieniem
Nie badano stosowania paliperydonu u osób w podeszłym wieku z otępieniem, ale u osób w podeszłym wieku z otępieniem starczym otrzymujących rysperydon odnotowano zwiększenie śmiertelności. Ze względu na ok. 3-krotne zwiększenie ryzyka wystąpienia incydentów naczyniowo-mózgowych paliperydon powinien być stosowany ostrożnie u osób w wieku podeszłym z otępieniem starczym, z czynnikami ryzyka udaru.

Młodzież
U młodzieży należy obserwować działanie uspokajające leku; zmiana pory dnia jego przyjmowania może to działanie zmniejszyć. U młodzieży należy rozważyć regularną ocenę kliniczną stanu endokrynologicznego, w tym pomiary wzrostu, masy ciała, dojrzewania płciowego, miesiączkowania oraz innych możliwych działań zależnych od prolaktyny. W tej grupie osób należy też regularnie badać objawy pozapiramidowe oraz innych zaburzeń ruchu.

Choroba Parkinsona, otępienie z obecnością ciał Lewy’ego
U pacjentów z chorobą Parkinsona lub otępieniem z obecnością ciał Lewy’ego należy rozważyć stosunek korzyści do ryzyka, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia u tych osób złośliwego zespołu neuroleptycznego i możliwą zwiększoną wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne.

Priapizm
Stosowanie leków przeciwpsychotycznych, w tym paliperydonu, równolegle z lekami o działaniu blokującym receptory α-adrenergiczne może wiązać się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia priapizmu; należy poinformować pacjentów, aby natychmiast zgłosili się do lekarza, jeśli objawy priapizmu nie ustąpią w ciągu 3–4 h.,

Temperatura ciała
Leki przeciwpsychotyczne mogą wpływać na regulację podstawowej temperatury ciała. Zaleca się zachowanie ostrożności u osób, u których mogą wystąpić warunki sprzyjające podwyższeniu podstawowej temperatury ciała, np.: pacjentom podejmującym intensywny wysiłek fizyczny, narażonym na działanie ekstremalnie wysokich temperatur, przyjmującym jednocześnie leki o działaniu przeciwcholinergicznym lub odwodnionym.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. U chorych stosujących leki przeciwpsychotyczne często stwierdza się nabyte czynniki ryzyka rozwoju żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Z tego względu przed rozpoczęciem leczenia paliperydonem i w jego trakcie należy rozpoznać wszystkie możliwe czynniki ryzyka tej choroby i podjąć odpowiednie działania zapobiegawcze.

Maskowanie chorób przebiegających z wymiotami
Podczas stosowania paliperydonu obserwowano działanie przeciwwymiotne; może to skutkować maskowaniem objawów przedawkowania niektórych leków, niedrożności jelit, zespołu Reye’a czy nowotworów mózgu.

Zespół wiotkiej tęczówki
U pacjentów przyjmujących antagonistów receptorów α_1α-adrenergicznych stwierdzano podczas operacji usunięcia zaćmy śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki, mogący zwiększać ryzyko powikłań ocznych w trakcie zabiegu oraz po jego zakończeniu; z tego względu przed takim zabiegiem należy poinformować okulistę o aktualnym i wcześniejszym leczeniu antagonistami receptorówα_1α-adrenergicznych. Nie ustalono możliwych korzyści z odstawienia leków blokujących receptory α_1α-adrenergiczne przed zabiegiem usunięcia zaćmy; powyższe należy rozważyć wobec ryzyka przerwania leczenia przeciwpsychotycznego.

Podanie donaczyniowe
Należy unikać nieumyślnego podania preparatów pozajelitowych paliperydonu do naczyń krwionośnych.

Postaci nieulegające odkształceniu w przewodzie pokarmowym
Preparatów paliperydonu w postaciach nieulegających odkształceniu w przewodzie pokarmowym, ze względu na ryzyko wystąpienia objawów niedrożności przewodu pokarmowego, zwykle nie należy stosować u osób ze znacznym zwężeniem przewodu pokarmowego, dysfagią lub mających istotne trudności z połykaniem tabletek.

Dodatkowe składniki preparatu
Preparatów paliperydonu zawierających laktozę nie należy stosować u chorych z dziedziczną nietolerancją galaktozy, pierwotnym niedoborem laktazy lub zaburzeniem wchłaniania glukozy i galaktozy.

Interakcje - Paliperydon

Leki wydłużające odstęp QT
Zachować ostrożność w przypadku równoległego stosowania z lekami wydłużającymi odstęp QT, m.in. lekami przeciwarytmicznymi klasy Ia (np. chinidyna, disopiramid), klasy III (np. amiodaron, sotalol), niektórymi lekami przeciwhistaminowymi, przeciwpsychotycznymi lub przeciwzimniczymi (np. meflochina).

Leki metabolizowane przy udziale cytochromu P-450
Paliperydon prawdopodobnie nie powoduje znaczących klinicznie interakcji z lekami metabolizowanymi z udziałem cytochromu P-450; badania in vitro wskazują, że paliperydon nie indukuje aktywności CYP1A2. Nie wykazano znaczącego wpływu silnych inhibitorów CYP2D6 (paroksetyna) na farmakokinetykę paliperydonu.

Leki psychostymulujące
Należy zachować ostrożność u osób otrzymujących jednocześnie leki psychostymulujące (np. metylofenidat) i paliperydon, gdyż mogą wystąpić objawy pozapiramidowe podczas dostosowywania dawki jednego lub obu leków. Zaleca się stopniowe odstawienie leku psychostymulującego.

Leki o działaniu ośrodkowym, alkohol
Ze względu na działanie paliperydonu na OUN należy zachować ostrożność stosując go równolegle z innymi lekami o działaniu ośrodkowym lub alkoholem.

Agoniści receptorów dopaminowych
Paliperydon może działać antagonistycznie wobec lewodopy i innych agonistów receptorów dopaminowych; jeśli stosowanie tych leków w skojarzeniu jest niezbędne, należy podawać najmniejsze skuteczne dawki każdego z leków.

Leki mogące powodować niedociśnienie ortostatyczne
Podczas równoległego stosowania paliperydonu z innymi lekami mogącymi powodować niedociśnienie ortostatyczne (np. inne leki przeciwpsychotyczne, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne), działanie to może się nasilać.

Leki obniżające próg drgawkowy
Należy zachować ostrożność stosując paliperydon z innymi lekami obniżającymi próg drgawkowy (np. pochodne fenotiazyny, butyrofenonu, klozapina, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, wybiórcze inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, tramadol, meflochina).

Lit
Nie badano interakcji pomiędzy paliperydonem a litem, jednak prawdopodobieństwo interakcji farmakokinetycznej jest małe.

Sól sodowa diwalproinianu
Jednoczesne podawanie paliperydonu p.o. w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu 12 mg 1 ×/d z diwalproinianem sodu w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu (500–2000 mg 1 ×/d) nie miało wpływu na farmakokinetykę walproinianu w stanie stacjonarnym. Równoległe stosowanie preparatów o przedłużonym uwalnianiu zawierających diwalproinian sodu (1000 mg 2 ×/d) zwiększało ekspozycję na paliperydon o ok. 50%; należy rozważyć zmniejszenie jego dawki.

Karbamazepina, ryfampicyna, ziele dziurawca
Stosowanie paliperydonu w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu 1 ×/d jednocześnie z karbamazepiną w dawce 200 mg 2 ×/d powodowało zmniejszenie średniej wartości c_max i AUC paliperydonu w stanie stacjonarnym o ok. 37%. Jest to prawdopodobnie spowodowane m.in. zwiększeniem klirensu nerkowego paliperydonu o 35% na skutek indukcji glikoproteiny P przez karbamazepinę w nerkach. Maksymalna indukcja występuje po 2–3 tyg. równoległego stosowania i w podobnym czasie od odstawienia induktora zanika. W momencie rozpoczęcia podawania karbamazepiny należy ponownie ocenić dawkę paliperydonu i w razie potrzeby ją zwiększyć, natomiast w momencie odstawienia karbamazepiny należy ponownie ocenić dawkę paliperydonu i w razie potrzeby ją zmniejszyć. Inne leki czy zioła, które są induktorami enzymów, np.: ryfampicyna czy ziele dziurawca zwyczajnego, mogą wywierać podobny wpływ na stężenie paliperydonu.

Leki wpływające na czas pasażu żołądkowo-jelitowego
Leki wpływające na czas pasażu żołądkowo-jelitowego (np. metoklopramid) mogą zaburzać wchłanianie paliperydonu.

Rysperydon
Nie zaleca się stosowania paliperydonu p.o. w skojarzeniu z rysperydonem. W przypadku postaci pozajelitowych paliperydonu, należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania przez dłuższy czas paliperydonu p.o. lub rysperydonu.

Działania niepożądane - Paliperydon

Częstość występowania działań niepożądanych może różnić się w zależności od postaci i drogi podania leku.

Bardzo często: ból głowy, bezsenność, parkinsonizm, akatyzja, sedacja, senność.

Często: zapalenie oskrzeli, zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie zatok, zakażenie dróg moczowych, grypa, zwiększenie lub zmniejszenie łaknienia, zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała, mania, pobudzenie, depresja, lęk, zawroty głowy, dystonia, dyskineza, drżenie, zaburzenia widzenia, blok przedsionkowo-komorowy, zaburzenia przewodzenia serca, wydłużenie odstępu QT, bradykardia, tachykardia, niedociśnienie ortostatyczne, nadciśnienie, ból gardła i krtani, kaszel, przekrwienie błony śluzowej nosa, ból i uczucie dyskomfortu w nadbrzuszu, wymioty, nudności, zaparcia, biegunka, niestrawność, suchość błony śluzowej jamy ustnej, ból zęba, zwiększenie aktywności aminotransferaz, świąd, wysypka, bóle mięśniowo-szkieletowe, ból pleców, ból stawów, brak miesiączki, gorączka, osłabienie, zmęczenie .

Niezbyt często: zapalenie płuc, zakażenia dróg oddechowych, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie ucha, zapalenie migdałków, leukopenia, małopłytkowość, niedokrwistość, zmniejszenie wartości hematokrytu, hiperprolaktynemia, cukrzyca, hiperglikemia, zwiększenie obwodu w talii, jadłowstręt, zwiększenie stężenia triglicerydów, zaburzenia snu, stan splątania, zmniejszenie libido, anorgazmia, nerwowość, koszmary senne, zawroty głowy przy zmianie pozycji, dyskineza późna, napady drgawkowe, omdlenia, nadpobudliwość psychomotoryczna, zaburzenia koncentracji, dyzartria, zaburzenia smaku, niedoczulica, parestezje, światłowstręt, zapalenie spojówek, uczucie suchości oka, zawroty głowy, szum w uszach, ból ucha, kołatanie serca, niemiarowość zatokowa, niedociśnienie, nieprawidłowy zapis EKG, duszność, sapanie, krwawienie z nosa, obrzęk języka, zapalenie żołądka i jelit, dysfagia, wzdęcia, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy, pokrzywka, łysienie, wyprysk, trądzik, zwiększenie stężenia kinazy fosfokreatynowej we krwi, skurcze mięśni, zesztywnienie stawów, osłabienie mięśni, obrzęk stawów, ból szyi, zaburzenia oddawania moczu (nietrzymanie moczu, częstomocz, zatrzymanie moczu, bolesne oddawanie moczu), zaburzenia erekcji, zaburzenia wytrysku, zaburzenia miesiączkowania, mlekotok, ból piersi, uczucie dyskomfortu piersi, zaburzenia funkcji seksualnych, obrzęk twarzy, obrzęk uogólniony, obwodowy lub ciastowaty, dreszcze, zwiększenie temperatury ciała, nieprawidłowy chód, pragnienie, ból w klatce piersiowej, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, złe samopoczucie.

Rzadko: zakażenia oka, grzybica paznokci, zapalenie tkanki łącznej, zapalenie skóry wywołane przez roztocza, agranulocytoza, neutropenia, eozynofilia, nadwrażliwość, reakcja anafilaktyczna, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, obecność glukozy w moczu, zatrucie wodne, hipoglikemia, polidypsja, zwiększenie stężenia cholesterolu, cukrzycowa kwasica ketonowa, somnambulizm, stępiony afekt, złośliwy zespół neuroleptyczny, niedokrwienie mózgu, brak reakcji na bodźce, utrata świadomości, zmniejszony poziom świadomości, śpiączka cukrzycowa, zaburzenia równowagi, zaburzenia koordynacji, kiwanie głową, jaskra, zaburzenia ruchu gałek ocznych, w tym rotacyjne ruchy gałek ocznych, łzawienie, przekrwienie oczu, migotanie przedsionków, zespół tachykardii postawno-ortostatycznej, zakrzepica żylna, zatorowość płucna, niedokrwienie, nagłe zaczerwienienie, zespół bezdechu podczas snu, hiperwentylacja, zachłystowe zapalenie płuc, przekrwienie dróg oddechowych, dysfonia, zapalenie trzustki, niedrożność jelit, ileus, nietrzymanie stolca, kamienie kałowe, zapalenie warg, żółtaczka, obrzęk naczyniowy, polekowe zmiany skórne, hiperkeratoza, wyprysk, suchość skóry, rumień, odbarwienia skóry, łojotokowe zapalenie skóry, łupież, rabdomioliza, nieprawidłowa postawa ciała, noworodkowy zespół odstawienny, priapizm, opóźnione miesiączkowanie, ginekomastia, obrzęk piersi, powiększenie piersi, wydzielina z piersi, wydzielina z pochwy, hipotermia, zmniejszenie temperatury ciała, zespół odstawienny, stwardnienie w miejscu podania.

Z nieznaną częstością występowały: hiperinsulinemia, zastój krwi w płucach. Ponieważ paliperydon jest metabolitem rysperydonu, należy również brać pod uwagę działania niepożądane odnotowane u osób stosujących rysperydon, np.: zaburzenia odżywiania związane ze snem, zaburzenia mózgowo-naczyniowe, zespół wiotkiej tęczówki (śródoperacyjny), szmery oddechowe.

Ogólny profil bezpieczeństwa paliperydonu u młodzieży jest podobny do profilu u dorosłych.

Przedawkowanie
W przypadku przedawkowania: senność, sedacja, tachykardia, niedociśnienie, wydłużenie odstępu QT, objawy pozapiramidowe, zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, migotanie komór. Leczenie objawowe i podtrzymujące; brak swoistej odtrutki; przy zatruciu postacią doustną leku rozważyć płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego i środków przeczyszczających; w przypadku ciężkich objawów pozapiramidowych podać leki przeciwcholinergiczne.

Ciąża i laktacja - Paliperydon

Leku nie stosować w ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. Stosowanie leków przeciwpsychotycznych w III trymestrze ciąży powoduje ryzyko wystąpienia u noworodka objawów pozapiramidowych i/lub objawów odstawienia; obserwowano pobudzenie, wzmożone lub obniżone napięcie, drżenie, senność, zaburzenia oddechowe, zaburzenia związane z karmieniem.

Paliperydon przenika do pokarmu kobiecego, nie należy stosować go w okresie karmienia piersią.

Dawkowanie - Paliperydon

P.o., lek należy podawać rano, konsekwentnie zawsze na czczo albo zawsze podczas śniadania. Nie jest konieczne stopniowe zwiększanie dawki na początku leczenia. Dostosowanie dawki należy przeprowadzić po ponownej ocenie stanu klinicznego chorego.I.m. wstrzykiwać powoli, głęboko do mięśnia naramiennego lub pośladkowego; podawać w pojedynczym wstrzyknięciu.

Schizofrenia.
P.o. Dorośli. 6 mg 1 ×/d. U niektórych pacjentów korzystne jest stosowanie dawek mniejszych lub większych od dawki zwykle stosowanej, w zakresie 3–12 mg 1 ×/d. Młodzież po 15. rż. Początkowo 3 mg 1 ×/d; u osób <51 kg mc. maks. 6 mg/d, u osób ≥51 kg mc. maks. 12 mg/d. W razie potrzeby dostosowania dawki u dorosłych i młodzieży po 15. rż. należy ją zwiększać o 3 mg/d, w odstępach dłuższych niż 5 dni.
Lek w postaci zawiesiny o przedłużonym uwalnianiu do podawania i.m. do podawania 1 ×/mies. Początkowo 150 mg w 1. dniu i 100 mg w 8. dniu (obie dawki należy podać w mięsień naramienny, w celu szybkiego uzyskania stężenia terapeutycznego); 3. dawkę należy podać 1 mies. po podaniu 2. dawki inicjującej. Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 75 mg 1 ×/mies. (w mięsień naramienny lub pośladkowy). Dawkę podtrzymującą można dostosowywać co miesiąc. U niektórych pacjentów może być korzystne stosowanie mniejszej lub większej dawki podtrzymującej, w zakresie 25–150 mg, w zależności od indywidualnej tolerancji i/lub skuteczności. Chorzy z nadwagą lub otyli mogą wymagać dawek z górnego zakresu.Leczenie paliperydonem w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu można zmienić na leczenie paliperydonem w postaci zaw. do wstrzykiwań o przedłużonym uwalnianiu: u pacjentów przyjmujących dotychczas paliperydon w postaci tabletek w dawce 3 mg/d podaje się zaw. do wstrzykiwań w dawce 25–50 mg 1 ×/mies., 6 mg/d – 75 mg 1 ×/mies., 9 mg/d – 100 mg 1 ×/mies., 12 mg/d – 150 mg 1 ×/mies. W momencie rozpoczęcia leczenia paliperydonem w postaci zaw. do wstrzykiwań można przerwać podawanie stosowanego do tej pory p.o. paliperydonu lub rysperydonu; u niektórych chorych może być korzystne stopniowe wycofywanie wcześniej stosowanego leku. Niektórzy pacjenci przyjmujący uprzednio większe doustne dawki paliperydonu (np. 9–12 mg/d) na lek podawany i.m. 1 ×/mies. w mięsień pośladkowy, mogą przez pierwsze 6 mies. po zmianie wykazywać mniejszą ekspozycję na paliperydon w osoczu, dlatego przez pierwsze 6 mies. można alternatywnie rozważyć wstrzyknięcia do mięśnia naramiennego.
Po ustabilizowaniu stanu chorego odpowiednią dawką leku podawanego 1 ×/mies., po upływie co najmniej 4 mies. leczenia tą postacią leku, można rozpocząć podawanie paliperydonu preparatem do stosowania 1 ×/3 mies. W tym celu należy zastąpić następną zaplanowaną dawkę leku podawanego we wstrzyknięciach 1 ×/mies. (+/- 7 dni). Dawka leku podawanego co 3 mies. powinna być 3,5 razy większa od dawki stosowanej we wstrzyknięciach co miesiąc. Dawka równoważna 50 mg 1 ×/mies. wynosi 175 mg co 3 mies., 75 mg - 263 mg, 100 mg - 350 mg, 150 mg - 525 mg. Kolejne dawki należy podawać co 3 mies. +/- 2 tyg. W razie potrzeby dawkę należy dostosować w zakresie dawek 175–525 mg, w zależności od indywidualnej tolerancji i skuteczności leczenia. Nie należy zamieniać leczenia bezpośrednio z innych leków przeciwpsychotycznych, ponieważ leczenie palmitynianem paliperydonu podawanym we wstrzyknięciach co 3 mies. można rozpoczynać dopiero po ustabilizowaniu pacjenta palmitynianem paliperydonu podawanym we wstrzyknięciach co 1 mies. W przypadku zakończenia podawania leku, należy wziąć pod uwagę jego przedłużone uwalnianie. W przypadku zamiany leku na palmitynian paliperydonu podawany we wstrzyknięciach co 1 mies., należy zastąpić nim następną zaplanowaną iniekcję w dawce 3,5 razy mniejszej, a następnie kontynuować podawanie zgodnie z zaleceniami dotyczącymi danego preparatu. W celu zamiany leku na paliperydon w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu, należy rozpocząć codzienne przyjmowanie tabletek po 3 mies. od ostatniej iniekcji i kontynuować ich przyjmowanie w odpowiednim schemacie, dostosowując dawkę indywidualnie (lek w postaci i.m. w dawce 175 mg 1 ×/3 mies.: od 12. tyg. od ostatniej dawki podawać 3 mg/d p.o.; 263 mg 1 ×/3 mies.: 12.–24. tydz. włącznie 3 mg/d p.o., następnie 6 mg/d; 350 mg 1 ×/3 mies.: 12.–18. tydz. włącznie 3 mg/d p.o. 19.–24. tydz. włącznie 6 mg/d, następnie 9 mg/d; 525 mg 1 ×/3 mies.: 12.–18. tydz. włącznie 6 mg/d p.o. 19.–24. tydz. włącznie 9 mg/d, następnie 12 mg/d).
Pominięcie dawki i.m. – patrz: zarejestrowane materiały producenta.

Zaburzenia schizoafektywne.
P.o. Dorośli. 6 mg 1 ×/d. U niektórych pacjentów korzystne jest stosowanie dawek mniejszych lub większych od dawki zwykle stosowanej, w zakresie 6–12 mg 1 ×/d; dawkę zaleca się zwiększać o 3 mg/d w odstępach dłuższych niż 4 dni. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności paliperydonu u osób >65 lat oraz młodzieży do ukończenia 14. rż.

Zaburzenia czynności wątroby i/lub nerek; osoby w podeszłym wieku
Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u chorych z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby oraz u osób w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek. W przypadku ciężkiej niewydolności wątroby zachować ostrożność. U pacjentów z łagodną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 50–80 ml/min) p.o. początkowo 3 mg 1 ×/d, następnie dawkę można zwiększyć do 6 mg 1 ×/d, w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leku, i.m. (lek do podawania 1 ×/mies.) 100 mg w 1. dniu i 75 mg w 8. dniu (w mięsień naramienny), a następnie 50 mg 1 ×/mies. (dawka podtrzymująca w zakresie 25–100 mg, w zależności od tolerancji i/lub skuteczności); po ustabilizowaniu stanu pacjenta można zmienić lek i.m. do podawania 1 ×/mies. na preparat do podawania co 3 mies. W przypadku klirensu kreatyniny 10–50 ml/min p.o. początkowo 1,5 mg 1 ×/d (3 mg co 2. dzień), następnie w razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 3 mg 1 ×/d, nie zaleca się stosowania preparatów do podawania i.m.. Brak badań dotyczących stosowania leku u osób z klirensem kreatyniny <50 ml/min; nie zaleca się stosowania.

Uwagi dla Paliperydon

Paliperydon może w niewielkim lub umiarkowanym stopniu upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu, zaleca się powstrzymanie od tych czynności do czasu poznania indywidualnej wrażliwości na działanie leku.

Preparaty na rynku polskim zawierające paliperydon