Brekspiprazol (opis profesjonalny)

Działanie - Brekspiprazol

Mechanizm działania
Brekspiprazol jest atypowym lekiem przeciwpsychotycznym. Uważa się, że działanie farmakologiczne brekspiprazolu związane jest z modulacją w układach serotoniny i dopaminy, która łączy częściowo agonistyczne działanie w stosunku do receptorów serotoninowego 5-HT1A i dopaminowego D2 i oraz działanie antagonistyczne w stosunku do receptora serotoninowego 5-HT2A z podobnym dużym powinowactwem do wszystkich tych receptorów (Ki: 0,1–0,5 nM). Brekspiprazol wykazuje również działanie antagonistyczne w stosunku do receptorów noradrenergicznych α1B/2C z powinowactwem opodobnym zakresie Ki (Ki: 0,2–0,6 nM).

Wpływ na odstęp QT
W ogólnej analizie brekspiprazol, po podaniu dawek leczniczych i większych niż lecznicze (4 mg/d lub 12 mg/d), nie wydłużał w sposób istotny klinicznie skorygowanego odstępu QT, nie obserwowano też żadnej korelacji pomiędzy stężeniami brekspiprazolu i wydłużeniem skorygowanego odstępu QT.

Farmakokinetyka
Dostępność biologiczna brekspiprazolu po podaniu p.o. wynosi 95,1%, t_max po podaniu pojedynczej dawki – 4 h. Stan równowagi osiągany jest w ciągu 10–12 dni. Podanie leku (pojedyncza dawka 4 mg) ze standardowym posiłkiem bogatotłuszczowym nie zmieniało istotnie wartości c_max i AUC brekspiprazolu. Po podaniu jednorazowym i wielokrotnym 1 ×/d narażenie na brekspiprazol (c_max i AUC) zwiększa się proporcjonalnie do dawki. Brekspiprazol w dużym stopniu (>99%) wiąże się z białkami osocza – albuminą surowicy i kwaśną glikoproteiną α1; zaburzenie czynności nerek lub wątroby nie ma wpływu na wiązanie się leku z białkami. Brekspiprazol metabolizowany jest głównie z udziałem izoenzymów CYP3A4 i CYP2D6, głównym metabolitem jest DM-3411. Badania przedkliniczne in vivo wykazały, że przy klinicznie istotnych narażeniach na brekspiprazol w osoczu, narażenie w mózgu na metabolit DM-3411 było poniżej granicy wykrywalności, dlatego uważa się, że metabolit ten nie przyczynia się do działania leczniczego brekspiprazolu. Na podstawie danych z badań in vitro wynika, że brekspiprazol nie hamuje izoenzymów cytochromu P-450 lub hamuje je jedynie w niewielkim stopniu. Po podaniu p.o. pojedynczej dawki brekspiprazolu znakowanego ¹⁴C ok. 24,6% podanej radioaktywności odzyskano w moczu, a ok. 46% w kale. W postaci niezmienionej <1% leku było wydalane z moczem, a ok. 14% z kałem. Po wielokrotnym podaniu 1 ×/d t_1/2 w końcowej fazie eliminacji brekspiprazolu i jego głównego metabolitu, DM-3411, wynosił odpowiednio 91,4 h i 85,7 h. Farmakokinetyka brekspiprazolu jest proporcjonalna do dawki i nie ulega zmianie w czasie po podaniu pojedynczej dawki (0,2– 8 mg) i po podaniu kilku dawek (0,5–4 mg 1 ×/d).

Specjalne populacje pacjentów
Po podaniu brekspiprazolu (pojedyncza dawka 2 mg) u pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat) narażenie ogólnoustrojowe na brekspiprazol (c_max i AUC) było podobne, jak pacjentów dorosłych w wieku 18–45 lat.
Płeć ma statystycznie istotny wpływ na farmakokinetykę brekspiprazolu. Narażenie (AUC) na leku kobiet oceniono na większe o 25% niż u mężczyzn.
Chociaż nie przeprowadzono żadnego swoistego badania, to jednak ocena farmakokinetyczna w populacji nie wykazała istotnych klinicznie różnic związanych z rasą.
Ocena farmakokinetyczna w populacji wykazała, że u pacjentów z wolno metabolizującym CYP2D6 narażenie na brekspiprazol jest większe o 47% w porównaniu z pacjentami z intensywnym metabolizmem z udziałem tego izoenzymu.
Z badań in vitro wynika, że brekspiprazol nie jest substratem dla cytochromu CYP1A2, dlatego palenie tytoniu nie powinno wpływać na jego farmakokinetykę.
U osób z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) wartość AUC brekspiprazolu (pojedyncza dawka 3 mg) w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami była większa o 68%, podczas gdy wartość c_max nie uległa zmianie. U pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny <60 ml/min) maksymalna zalecana dawka wynosi 3 mg 1 ×/d.
U osób zaburzeniami czynności wątroby różnego stopnia (klasa A, B i C w skali Childa i Pugha) wartość AUC brekspiprazolu (pojedyncza dawka 2 mg), w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami, zwiększyła się o 24% w przypadku łagodnych zaburzeń czynności wątroby i o 60% w przypadku umiarkowanych zaburzeń czynności wątroby, a nie uległa zmianie w przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa B i C w skali Childa i Pugha) maksymalna zalecana dawka wynosi 3 mg 1 ×/d.
Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności brekspiprazolu u dzieci i młodzieży.

Wskazania do stosowania - Brekspiprazol

Leczenie schizofrenii u dorosłych.

Przeciwwskazania stosowania - Brekspiprazol

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.

Podczas leczenia przeciwpsychotycznego uzyskanie klinicznej poprawy stanu pacjenta może trwać od kilku dni do kilku tygodni. Przez cały ten czas pacjent powinien pozostawać pod ścisłą obserwacją.

Myśli i zachowania samobójcze
Ze względu na ryzyko występowania zachowań samobójczych u osób z zaburzeniami psychotycznymi i zaburzeniami nastroju, w tym również krótko po rozpoczęciu leczenia lub po zmianie leczenia przeciwpsychotycznego, leczenie przeciwpsychotyczne, m.in. brekspiprazolem, pacjentów z grupy wysokiego ryzyka powinno odbywać się pod ścisłym nadzorem.

Zaburzenia sercowo-naczyniowe
Pacjenci z zawałem serca, chorobą niedokrwienną serca lub klinicznie istotną chorobą sercowo-naczyniową w wywiadzie zostali wyłączeni z udziału w badaniach klinicznych, dlatego brekspiprazol należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobą sercowo-naczyniową (w wywiadzie zawał serca lub choroba niedokrwienna serca, niewydolność serca lub zaburzenia przewodzenia), chorobą naczyń mózgu, w stanach predysponujących do niedociśnienia (odwodnienie, zmniejszenie objętości krwi krążącej i leczenie przeciwnadciśnieniowe) lub nadciśnienia tętniczego (w tym nadciśnienia postępującego lub złośliwego).

Wydłużenie odstępu QT
U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi może wystąpić wydłużenie odstępu QT. Podczas badań klinicznych zgłoszono jedynie kilka przypadków nieznacznego wydłużenia odstępu QT w przypadku stosowania brekspiprazolu, należy jednak zachować ostrożność u osób ze stwierdzoną chorobą sercowo-naczyniową, z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym, z zaburzeniem równowagi elektrolitowej lub w przypadku pacjentów jednocześnie przyjmujących inne leki wydłużające odstęp QT.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano przypadki wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ). Przed rozpoczęciem leczenia brekspiprazolem i w jego trakcie należy rozpoznać wszystkie możliwe czynniki ryzyka ŻChZZ oraz należy zastosować odpowiednią profilaktykę.

Niedociśnienie ortostatyczne i omdlenia
Na początku leczenia i podczas zwiększania dawki występuje największe ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego z takimi objawami jak zawroty głowy, uczucie pustki w głowie i tachykardia. Do pacjentów z grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia tych działań niepożądanych lub powikłań związanych z niedociśnieniem należą osoby w podeszłym wieku, osoby z odwodnieniem, hipowolemią, przyjmujące leki przeciwnadciśnieniowe, z chorobą układu krążenia (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, niedokrwienie lub zaburzenia przewodzenia), z chorobą naczyń mózgowych w wywiadzie, a także osoby nieleczone wcześniej lekami przeciwpsychotycznymi. U takich pacjentów należy rozważyć mniejszą dawkę początkową i wolniejsze dostosowywanie dawki, a także monitorować parametry ortostatyczne czynności życiowych.

Złośliwy zespół neuroleptyczny (NMS)
NMS jest potencjalnie śmiertelnym zespołem, który zgłaszano w związku z podawaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym brekspiprazolu, z objawami takimi jak: bardzo wysoka gorączka, sztywność mięśni, zaburzenia świadomości, przejawy zaburzeń stabilności układu wegetatywnego (nieregularne tętno i wahania ciśnienia krwi, częstoskurcz, obfite pocenie się oraz zaburzenia rytmu serca) oraz objawami dodatkowymi, takimi jak zwiększenie aktywności kinazy fosfokreatynowej, mioglobinuria (rabdomioliza) oraz ostra niewydolność nerek. Jeśli wystąpiły objawy podmiotowe lub przedmiotowe świadczące o NMS, bądź niewyjaśnionego pochodzenia wysoka gorączka bez innych objawów NMS, należy niezwłocznie przerwać leczenie brekspiprazolem.

Objawy pozapiramidowe
Objawy pozapiramidowe, w tym ostra dystonia, są znanymi działaniami grupy leków przeciwpsychotycznych. Należy zachować ostrożność, stosując brekspiprazol u pacjentów z objawami pozapiramidowymi w wywiadzie.

Późne dyskinezy
U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi, szczególnie w podeszłym wieku, zwłaszcza kobiet, może wystąpić zespół potencjalnie nieodwracalnych, mimowolnych ruchów dyskinetycznych. Jeśli objawy przedmiotowe lub podmiotowe późnych dyskinez wystąpią u pacjentów leczonych brekspiprazolem, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie leku. Objawy takie mogą czasowo nasilić się lub nawet wystąpić dopiero po odstawieniu leku.

Działania niepożądane dotyczące krążenia mózgowego
W badaniach klinicznych niektórych leków przeciwpsychotycznych stosowanych u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, prowadzonych z grupą kontrolną otrzymującą placebo, w grupie osób otrzymujących lek występowała większa częstość działań niepożądanych dotyczących krążenia mózgowego (udar, przejściowe napady niedokrwienia), w tym zakończonych zgonem, w porównaniu do grupy osób otrzymujących placebo.
Ze względu na brak badań, w związku ze zwiększonym ryzykiem ogólnej śmiertelności, brekspiprazol nie jest zalecany do leczenia pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem.

Hiperglikemia i cukrzyca
U pacjentów leczonych nietypowymi lekami przeciwpsychotycznymi zgłaszano hiperglikemię, w niektórych przypadkach bardzo nasiloną, z towarzyszącą kwasicą ketonową i śpiączką hiperosmotyczną lub zgonem. Czynnikami ryzyka tych powikłań są otyłość i cukrzyca w wywiadzie rodzinnym. Pacjentów przyjmujących leki przeciwpsychotyczne w tym brekspiprazol, należy obserwować pod kątem objawów podmiotowych i przedmiotowych hiperglikemii (np. nadmierne pragnienie, wielomocz, nadmierny apetyt i osłabienie). Przed rozpoczęciem leczenia przeciwpsychotycznego lub wkrótce po jego rozpoczęciu należy ocenić stężenie glukozy w osoczu na czczo, a podczas długotrwałego leczenia należy regularnie sprawdzać kontrolę glikemii.

Zwiększenie masy ciała i dyslipidemia
Stosowanie leków przeciwpsychotycznych, w tym brekspiprazolu, wiąże się ze zmianami metabolicznymi, w tym ze zwiększeniem masy ciała i dyslipidemią. Wraz z wydłużeniem czasu trwania leczenia brekspiprazolem obserwowano zwiększenie częstości występowania przypadków zwiększania masy ciała. Na początku leczenia i w jego trakcie zaleca się monitorowanie masy ciała i profilu lipidowego.

Napady drgawek
Podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne, brekspiprazol należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów, u których w przeszłości występowały napady drgawkowe lub inne choroby, mogące obniżać próg drgawkowy.

Regulacja temperatury ciała
Leki przeciwpsychotyczne potencjalnie mogą zakłócać termoregulację organizmu. Zaleca się zachowanie ostrożności stosując brekspiprazol u pacjentów, u których może dojść do odwodnienia lub podwyższenia temperatury ciała (np. intensywne ćwiczenia fizyczne, narażenie na ekstremalnie wysokie temperatury, jednoczesne przyjmowanie leków o działaniu przeciwcholinergicznym).

Dysfagia
Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych może wystąpić spowolnienie motoryki przełyku i zwiększenie ryzyka aspiracji. Brekspiprazol należy stosować ostrożnie u pacjentów z grupy ryzyka zachłystowego zapalenia płuc.

Zaburzenia kontroli impulsów
Podczas przyjmowania brekspiprazolu pacjenci mogą wykazywać zaburzenia kontroli impulsów, obejmujące nasilenie popędów oraz niemożność ich kontrolowania. Zgłaszano: skłonność do hazardu, kompulsywne zachowania seksualne, kompulsywne zakupy, nadmierne objadanie się i inne. U pacjentów z zaburzeniami kontroli impulsów w wywiadzie ryzyko wystąpienia tego działania może być większe, dlatego należy ich uważnie monitorować. Ze względu na zaburzoną samoocenę tych zachowań, lekarz powinien pytać pacjenta lub jego opiekuna o nasilenie się tych zaburzeń, pojawienie się nowych impulsów lub wystąpienie innych kompulsywnych zachowań. Chociaż zaburzenia kontroli impulsów mogą być związane z podstawową chorobą, jednak w niektórych przypadkach zgłaszano ustąpienie popędów po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu leku, dlatego, jeśli u pacjenta wystąpią takie popędy podczas stosowania brekspiprazolu, w celu ograniczenia szkodliwych konsekwencji tych działań, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie leku.

Leukopenia, neutropenia i agranulocytoza
Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano leukopenię, neutropenię i agranulocytozę (w tym zakończone zgonem). U pacjentów, u których stwierdza się występowanie czynników ryzyka, takich jak mała liczba białych krwinek lub leukopenia/neutropenia wywołana lekiem w wywiadzie, należy przez pierwsze kilka miesięcy leczenia monitorować morfologię krwi, a w przypadku stwierdzenia zmniejszenia liczby leukocytów, gdy brak innych czynników przyczynowych, przy pierwszych objawach przerwać leczenie brekspiprazolem. Pacjentów z neutropenią należy ściśle obserwować pod kątem gorączki lub innych objawów zakażenia, a w razie potrzeby włączyć odpowiednie leczenie. U pacjentów z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba granulocytów obojętnochłonnych <1 000/mm³) należy przerwać stosowanie brekspiprazolu i monitorować liczbę białych krwinek do czasu uzyskania poprawy.

Prolaktyna
Brekspiprazol może zwiększać stężenie prolaktyny. Działanie to jest na ogół łagodne i może ustępować podczas kontynuowania leczenia, jednak w niektórych rzadkich przypadkach może utrzymywać się podczas stosowania leku.

Interakcje - Brekspiprazol

Brekspiprazol jest głównie metabolizowany przez izoenzymy CYP3A4 i CYP2D6.

Inhibitory CYP3A4
Podawanie brekspiprazolu p.o. (2 mg 1 ×/d) równolegle z ketokonazolem (silny inhibitor CYP3A4; 200 mg 2 ×/d przez 7 dni), zwiększało AUC brekspiprazolu o 97% i nie zmieniało c_max. Zaleca się zmniejszenie dawki brekspiprazolu do 1/2 w przypadku jednoczesnego stosowania z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4 (np. itrakonazol, ketokonazol, rytonawir, klarytromycyna). Na podstawie szacunkowych ocen z analizy parametrów farmakokinetyki populacji, w przypadku pacjentów z wolno metabolizującym cytochromem CYP2D6 otrzymujących silne inhibitory cytochromu CYP3A4 przewiduje się ok. 4–5-krotne zwiększenie stężenia brekspiprazolu i zaleca się zmniejszenie dawki leku do 1/4.

Inhibitory CYP2D6
Podanie brekspiprazolu p.o. (pojedyncza dawka 2 mg) równolegle z chinidyną (silny inhibitor cytochromu CYP2D6; 324 mg/d przez 7 dni), powodowało zwiększenie AUC brekspiprazolu o 94% i nie zmieniało wartości c_max. W przypadku stosowania z silnymi inhibitorami cytochromu CYP2D6 (np. chinidyna, paroksetyna, fluoksetyna) zaleca się zmniejszenie dawki brekspiprazolu do 1/2 dawki zwykle stosowanej.

Inhibitory CYP2D6 i inhibitory CYP3A4
Na podstawie szacunkowych ocen z analizy parametrów farmakokinetyki populacji, w przypadku pacjentów z szybkim metabolizmem z udziałem cytochromu CYP2D6 otrzymujących jednocześnie inhibitory zarówno cytochromu CYP3A4, jak i cytochromu CYP2D6 zaleca się zmniejszenie dawki do 1/4.

Induktory CYP3A4
Podanie brekspiprazolu p.o. (pojedyncza dawka 4 mg) równolegle z ryfampicyną (silny induktor CYP3A4; 600 mg 2 ×/d przez 12 dni), powodowało zmniejszenie c_max i AUC brekspiprazolu odpowiednio o ok. 31% i 73%. W przypadku włączania do leczenia silnego induktora CYP3A4 u osób, u których uzyskano stabilizację stanu klinicznego stosując leczenie brekspiprazolem, należy stopniowo, w ciągu 1–2 tyg., zwiększyć dawkę dobową brekspiprazolu do 2-krotnej zalecanej dawki; następnie, jeśli na podstawie odpowiedzi klinicznej potrzebne jest dalsze dostosowanie dawki, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 3-krotnej zalecanej dawki dobowej (maks. do 12 mg/d). Zaleca się, ze względu na mniejsze dobowe wahania dawki, podawanie brekspiprazolu w daw. podz. 2 ×/d. Należy pamiętać, że maksymalny efekt indukujący cytochrom po włączeniu induktora do schematu leczenia oraz zanik tego efektu po odstawieniu induktora trwa co najmniej 2 tyg.

Wpływ brekspiprazolu na inne leki
Na podstawie wyników badań in vitro jest mało prawdopodobne, aby brekspiprazol powodował klinicznie istotne interakcje farmakokinetyczne z lekami metabolizowanymi przy udziale izoenzymów cytochromu P-450. Brekspiprazol nie wpływa na wchłanianie leków będących substratami białka oporności raka piersi (BCRP) i glikoproteiny P.

Leki wydłużające odstęp QT, leki powodujące zaburzenia elektrolitowe
Należy zachować ostrożność, stosując brekspiprazol równolegle z lekami o znanym działaniu wydłużającym odstęp QT (np. moksyfloksacyna) lub powodującymi zaburzenia elektrolitowe (np. leki moczopędne, takie jak furosemid, bendroflumetiazyd).

Leki zwiększające aktywność fosfokinazy kreatyny (CPK)
Neuroleptyki mogą zwiększać stężenie CPK w surowicy. W przypadku równoległego stosowania brekspiprazolu z innymi lekami zwiększającymi aktywność CPK (np. statyny, fibraty), może wystąpić działanie addycyjne.

Wiązanie z białkami
Na podstawie wyników badań in vitro stwierdzono, że warfaryna, diazepam i digitoksyna nie mają wpływu na wiązanie brekspiprazolu z białkami.

Interakcje farmakodynamiczne
Obecnie nie ma dostępnych żadnych informacji na temat interakcji farmakodynamicznych brekspiprazolu. Biorąc pod uwagę działania brekspiprazolu głównie na OUN, należy zachować ostrożność podczas stosowania brekspiprazolu jednocześnie z innymi lekami wpływającymi na OUN z nakładającymi się działaniami niepożądanymi, np. z opiatami.

Alkohol
Należy zachować ostrożność spożywając alkohol podczas leczenia brekspiprazolem.

Działania niepożądane - Brekspiprazol

Bardzo często: zwiększenie stężenia prolaktyny we krwi.

Często: wysypka, zwiększenie masy ciała, akatyzja, zawroty głowy, drżenie, sedacja, biegunka, nudności, ból w nadbrzuszu, ból pleców, ból kończyny, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi.

Niezbyt często: obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, opuchnięta twarz, próba samobójcza, myśli samobójcze, parkinsonizm, ŻChZZ (w tym zator płuc i zakrzepica żył głębokich), niedociśnienie ortostatyczne, kaszel, próchnica zębów, wzdęcia, mialgia, podwyższone ciśnienie tętnicze, zwiększenie stężenia triglicerydów we krwi, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Z nieznaną częstością: zaburzenia związane z hazardem, zachowanie impulsywne, napadowe objadanie się, kompulsywne zakupy, kompulsywne zachowania seksualne, napady padaczkowe, złośliwy zespół neuroleptyczny, wydłużenie odstępu QT w EKG, rabdomioliza, zespół objawów odstawienia u noworodków.

Przedawkowanie
Bezpośrednio po przedawkowaniu korzystne może być płukanie żołądka i podanie środka wymiotnego.
Należy wykonać badanie EKG, a jeśli występuje wydłużenie odstępu QT, należy włączyć monitorowanie akcji serca. Ponadto stosuje się leczenie podtrzymujące (utrzymanie drożności dróg oddechowych, natlenienie i wentylacja) oraz leczenie objawowe. Do czasu poprawy stanu zdrowia pacjenta należy prowadzić ścisły nadzór medyczny i obserwację.
Podanie p.o. węgla aktywowanego i sorbitolu (50 g/240 ml) 1 h po przyjęciu p.o. dawki 2 mg brekspiprazolu zmniejszało wartości c_max i AUC brekspiprazolu odpowiednio o ok. 5–23% i 31–39%. Brak jednak wystarczających danych na temat możliwego zastosowania węgla aktywowanego w leczeniu przedawkowania brekspiprazolu.
Hemodializa w przypadku przedawkowania brekspiprazolu jest prawdopodobnie nieskuteczna, ze względu na znaczny stopień wiązania się leku z białkami osocza.

Ciąża i laktacja - Brekspiprazol

Ciąża

Brak danych na temat stosowania brekspiprazolu u kobiet w ciąży lub są one ograniczone. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Nie zaleca się stosowania brekspiprazolu u kobiet w ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących antykoncepcji.

Noworodki, które były narażone na działanie leków przeciwpsychotycznych, w tym brekspiprazolu, w III trymestrze ciąży, należą do grupy ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, w tym zaburzeń pozapiramidowych i/lub objawów odstawiennych, takich jak pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych i zaburzenia związane z karmieniem.Takie noworodki powinny znajdować się pod ścisłą obserwacją.

Karmienie piersią

Z badań na zwierzętach wynika, że brekspiprazol i/lub jego metabolity mogą przenikać do mleka samic szczura. Nie wiadomo, czy brekspiprazol i/lub jego metabolity przenikają do pokarmu kobiecego. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków/niemowląt. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać leczenie brekspiprazolem, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Dawkowanie - Brekspiprazol

Dorośli. P.o., niezależnie od posiłku.

Początkowo 1 mg 1 ×/d w dniach 1.–4.; w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji, dawkę można zwiększyć do 2 mg 1 ×/d w dniach 5.–7. i do 4 mg 1 ×/d od 8. dnia; zalecana dawka docelowa wynosi 2–4 mg 1 ×/d.

Podczas zmiany z leczenia innymi lekami przeciwpsychotycznymi na brekspiprazol należy rozważyć stopniowe krzyżowe zwiększanie dawki brekspiprazolu z jednoczesnym stopniowym odstawianiem wcześniej stosowanego leku.
Podczas zmiany z leczenia brekspiprazolem na inne leki przeciwpsychotyczne nie ma potrzeby stopniowego dobierania krzyżowego dawki leku, a przyjmowanie nowego leku przeciwpsychotycznego należy rozpocząć od najmniejszej jego dawki, jednocześnie odstawiając brekspiprazol. Należy brać pod uwagę, że stężenie brekspiprazolu w osoczu będzie się zmniejszało stopniowo, aż do całkowitej eliminacji leku z organizmu po 1–2 tyg.

Szczególne grupy pacjentów
U osób z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby dawka maks. wynosi 3 mg 1 ×/d.
U osób wolno metabolizujących przy udziale cytochromu CYP2D6 dawkę leku należy zmniejszyć do 1/2 dawki zwykle stosowanej, a jeśli osoby te równolegle przyjmują leki, będące umiarkowanymi lub silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4, dawkę brekspiprazolu należy zmniejszyć do 1/4 dawki zwykle stosowanej.
U osób przyjmujących silne inhibitory CYP3A4 albo CYP2D6 dawkę breksiprazolu należy zmniejszyć do 1/2 dawki zwykle stosowanej, zaś u osób przyjmujących umiarkowane lub silne inhibitory CYP3A4 razem z umiarkowanymi lub silnymi inhibitorami CYP2D6 – do 1/4 dawki zwykle stosowanej.
W przypadku włączania do leczenia silnego induktora CYP3A4 u osób, u których uzyskano stabilizację stanu klinicznego stosując leczenie brekspiprazolem, należy stopniowo, w ciągu 1–2 tyg., zwiększyć dawkę dobową brekspiprazolu do 2-krotnej zalecanej dawki; następnie, jeśli na podstawie odpowiedzi klinicznej potrzebne jest dalsze dostosowanie dawki, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 3-krotnej zalecanej dawki dobowej (maks. do 12 mg/d). Zaleca się, ze względu na mniejsze dobowe wahania dawki, podawanie brekspiprazolu w daw. podz. 2 ×/d. Należy pamiętać, że maksymalny efekt indukujący cytochrom po włączeniu induktora do schematu leczenia oraz zanik tego efektu po odstawieniu induktora trwa co najmniej 2 tyg.

Dzieci i młodzież
Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności brekspiprazolu u dzieci i młodzieży.

Uwagi dla Brekspiprazol

Brekspiprazol wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn w związku z potencjalnym działaniem na układ nerwowy, takim jak uspokojenie polekowe i zawroty głowy.

Preparaty na rynku polskim zawierające brekspiprazol