Dyrektor Lotniczego Pogotowia Ratunkowego prof. Robert Gałązkowski złożył rezygnację z zajmowanego stanowiska.
Robert Maciej Gałązkowski (ur. 1976 w Zielonej Górze) to absolwent Uniwersytetu Zielonogórskiego, Wydziału Nauk Pedagogicznych i Społecznych na kierunku pedagogika w zakresie rewalidacja osób chorych. Wcześniej ukończył Regionalne Centrum Kształcenia Medycznego w Zielonej Górze na kierunku ratownik medyczny. W 2005 uzyskał stopień doktora nauk medycznych na Wydziale Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego w Łodzi na podstawie napisanej pod kierunkiem profesora Wojciecha Gaszyńskiego rozprawy "Miejsce Lotniczego Pogotowia Ratunkowego w systemie zintegrowanego ratownictwa medycznego - doświadczenia i perspektywy".
W 2006 w Kolegium Zarządzania i Finansów w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie ukończył podyplomowe studia w zakresie Zarządzania Organizacjami Ochrony Zdrowia. W 2014 ukończył podyplomowe studia Zarządzanie Podmiotami Leczniczymi Przekształcanymi w Spółki Prawa Handlowego. 7 czerwca 2016 Rada Wydziału Nauki o Zdrowiu Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego podjęła Uchwałę o nadaniu Robertowi Gałązkowskiemu stopnia doktora habilitowanego w dziedzinie nauk o zdrowiu na podstawie dzieła Wdrożenie, strategia i wykorzystanie Lotniczego Pogotowia Ratunkowego w Polsce. 11 maja 2020 roku decyzją Prezydenta RP otrzymał tytuł profesora nauk medycznych i nauk o zdrowiu. Ukończył również studia podyplomowe w zakresie Master of Business Administration (MBA) i Doctor of Public Administration (DPA).
W całym okresie kariery zawodowej związany z ratownictwem medycznym i medycyną ratunkową. Pracował w zespole karetki reanimacyjnej, na oddziale intensywnej opieki medycznej, w lotniczym zespole ratownictwa medycznego (HEMS, ang. Helicopter Emergency Medical Service) i samolotowym zespole transportu sanitarnego. Był rzecznikiem prasowym Lotniczego Pogotowia Ratunkowego, a od stycznia 2001 do lutego 2007 szefem Ratownictwa Medycznego Lotniczego Pogotowia Ratunkowego. Od lutego 2007 do marca 2008 był zastępcą dyrektora Lotniczego Pogotowia Ratunkowego ds. Ratownictwa Medycznego. Był doradcą ministra spraw wewnętrznych i administracji ds. ratownictwa oraz ekspertem Rządowego Centrum Bezpieczeństwa. Od 21 lutego 2011 członek Rady Sanitarno–Epidemiologicznej przy Głównym Inspektorze Sanitarnym IX kadencji (do 20 lutego 2014). Od 19 maja 2011 Ekspert Transdyscyplinarnego Centrum Badania Problemów Bezpieczeństwa im. prof. Kazimierza Bogdańskiego przy Uniwersytecie Przyrodniczo–Humanistycznym w Siedlcach.
W 2008 został dyrektorem Lotniczego Pogotowia Ratunkowego, z którym związał się z chwilą jego powstania w 2000. Pod jego kierownictwem został zrealizowany program wymiany floty śmigłowców ratunkowych ze śmigłowców Mi-2 Plus na śmigłowce Eurocopter EC 135. Doprowadził do przeniesienia w lipcu 2009 bazy Samolotowego Zespołu Transportu Sanitarnego ze Szczecina-Goleniowa na Lotnisko Okęcie w Warszawie. Był inicjatorem zacieśnienia współpracy Lotniczego Pogotowia Ratunkowego (LPR) z Górskim Ochotniczym Pogotowiem Ratunkowym (GOPR) w zakresie ratownictwa w górach. W efekcie tych działań doszło 17 września 2011 do podpisania porozumienia pomiędzy Lotniczym Pogotowiem Ratunkowym a Górskim Ochotniczym Pogotowiem Ratunkowym. Pozwoliło to na wspólne szkolenia ratowników GOPR i załóg LPR oraz racjonalne dysponowanie śmigłowcami w akcjach ratunkowych w górach. Współautor podpisanego w dniu 31 lipca 2008 porozumienia o współpracy pomiędzy Lotniczym Pogotowiem Ratunkowym a Państwową Strażą Pożarną, regulującego zasady współpracy obu instytucji oraz wspólne szkolenia, w tym zabezpieczanie przez ratowników PSP nocnych lądowań śmigłowców LPR.
29 lutego 2012 w Monachium podczas walnego zgromadzenia sygnatariuszy EHAC został wybrany na jednego z członków zarządu Europejskiego Stowarzyszenia Operatorów Śmigłowcowej Służby Ratownictwa Medycznego i Lotniczego Transportu Sanitarnego (EHAC). Był wówczas jedynym Polakiem zasiadającym w zarządzie EHAC. 29 kwietnia 2015 w Brnie podczas walnego zebrania członków EHAC został wybrany na kolejną kadencję do grona członków zarządu uzyskując 66 głosów na 68 możliwych. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej, a także Stowarzyszenia na rzecz Leczenia Ciężkich Krwotoków. Od 2015 roku jest członkiem Mazowieckiej Rady Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego.
Był asystentem w Zakładzie Medycyny Ratunkowej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Od 1 października 2018 roku jest Kierownikiem Zakładu Ratownictwa Medycznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, w tym samym roku został powołany na funkcję Prodziekana Wydziału Nauk o Zdrowiu WUM. Promuje akcje społeczne i szkolenia z zakresu udzielania pierwszej pomocy.
Był członkiem Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia od 27 sierpnia 2015 roku do 12 maja 2020 roku, czyli do dnia jej rozwiązania przez Ministra Zdrowia.
Był ekspertem w obszarze zabezpieczenia medycznego przy Rządowym Zespole do Spraw Przygotowania Wizyty Jego Świątobliwości Papieża Franciszka w Rzeczypospolitej Polskiej w 2016. Był zastępcą Przewodniczącego Zespołu Doradczego Wojewody Małopolskiego odpowiedzialnym za koordynację działań w sytuacjach nadzwyczajnych podczas Światowych Dni Młodzieży.
Podejmuje aktywne działania w celu dalszej rozbudowy sieci baz Lotniczego Pogotowia Ratunkowego w Polsce. W 2016 doprowadził do powstania 4 nowych baz LPR.
W okresie 29.10.2020 r. - 12.12.2022 r. pełnił funkcję Pełnomocnika Ministra Zdrowia ds. koordynacji systemu pozaustrojowego utlenowania krwi u pacjentów z ostrą niewydolnością oddechową w przebiegu choroby COVID-19. W 2021 koordynował loty polskiej misji medycznej w czasie akcji ewakuacyjnej w Afganistanie.
Jest członkiem Stowarzyszenia Lotników Polskich.
