W 2017 r. przybędzie 231 specjalistów w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia - szacuje Ministerstwo Zdrowia. Ma się tak stać dzięki ustawie o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, której projekt trafił właśnie do konsultacji.
Pożegnanie absolwentów szkoły medycznej w Opolu, 2007 r. Fot. Kamil Broszko / Agencja Gazeta
Projekt dotyczy osób rozpoczynających szkolenie specjalizacyjne specjalizację w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, takich jak: epidemiologia, fizjoterapia, fizyka medyczna, inżynieria medyczna, promocja zdrowia i edukacja zdrowotna, psychologia kliniczna, neurologopedia, zdrowie publiczne, zdrowie środowiskowe, toksykologia, mikrobiologia, przemysł farmaceutyczny, radiofarmacja, surdologopedia i inne osoby uprawnione do podjęcia specjalizacji ww. dziedzinach.
Ustawa w większości inkorporuje rozwiązania z obowiązującego rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 września 2002 r. w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz. U. Nr 173, poz. 1419, z późn. zm.), wydanego na podstawie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, które zostało utrzymane w mocy do 1 lipca 2016 r. na podstawie ustawy o działalności leczniczej.
Projekt wprowadza szereg rozwiązań mających odbiurokratyzować istniejące procedury przy wykorzystaniu systemów elektronicznych związanych z planowanym uruchomieniem Systemu Monitorowania Kształcenia Pracowników Medycznych, zwanego dalej, „SMK”, ma zmniejszyć obciążenia osób specjalizujących się i przyśpieszyć proces szkolenia specjalizacyjnego.
Realizacja przewidzianych w systemie szkolenia specjalizacyjnego procedur za pomocą SMK ma pozwolić na zastąpienie dotychczas stosowanego papierowego obiegu dokumentów – elektronicznym. W związku z planowanym uruchomieniem SMK doprecyzowano przedmiotowe procedury w możliwie najszerszym zakresie, tak aby nie pozostawiały one wątpliwości co do sposobu ich stosowania oraz były w pełni możliwe do odzwierciedlania w systemie informatycznym.
Ponadto projektowane w niniejszej ustawie przepisy zostały dostosowane do rozwiązań zawartych w ustawie z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1991), które przewidują m.in. zunifikowany dla diagnostów laboratoryjnych i farmaceutów model organizacji kształcenia podyplomowego, w szczególności w zakresie egzaminowania, przy użyciu SMK. Projektowane przepisy umożliwią przeprowadzanie procedur stosowanych w procesie szkolenia specjalizacyjnego w ww. dziedzinach za pomocą SMK.
W projektowanych przepisach zniesiono dotychczasowe ograniczenia czasowe dotyczące składania egzaminu, także wobec osób, którym upłynął termin przystąpienia do egzaminu. Osoby, którym upłynął termin składania PESoz, w tym osoby, którym minister właściwy do spraw zdrowia na podstawie dotychczasowych przepisów powierzył obowiązki specjalisty w danej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, zgodnie z przewidzianymi w projekcie rozwiązaniami, będą mogły przystąpić do egzaminu w celu uzyskania tytułu specjalisty. Przyczyni się to do zwiększenia liczby specjalistów w danej dziedzinie, a co za tym idzie, zwiększenia dostępności do tych specjalistów.
W świetle obecnie obowiązujących przepisów dokumenty do PESoz należy złożyć w terminie nie dłuższym niż 12 miesięcy od dnia zaliczenia specjalizacji przez kierownika specjalizacji i nie później niż w ciągu 36 miesięcy od tej daty zdać przedmiotowy egzamin. W razie przypadku niezłożenia PESoz w ww. terminie zainteresowany, w celu uzyskania tytułu specjalisty, powinien ponownie ubiegać się o odbycie specjalizacji i przystąpienie do PESoz.
Postępowanie kwalifikacyjne będzie prowadzone przez wojewodę właściwego ze względu na miejsce, w którym dana osoba zamierza odbywać szkolenie specjalizacyjne. Dotychczas postępowanie to było prowadzone w jednostkach szkolących przy udziale konsultantów wojewódzkich w danych dziedzinach i wojewody. Przyjęty w projekcie model służy usprawnieniu i skróceniu postępowania kwalifikacyjnego, co pozwoli na zmniejszenie obciążeń biurokratycznych spoczywających na osobach, które zamierzają rozpocząć szkolenie specjalizacyjne. Przyjęte rozwiązania ułatwią osobom, które będą chciały rozpocząć specjalizację, przystąpienie do postępowania kwalifikacyjnego, organizowanego wg nowych zasad, dwa razy w roku w określonych terminach.
Koszty związane z przystąpieniem przez osoby specjalizujące się do egzaminu specjalizacyjnego, finansowane będą z budżetu państwa, z części pozostającej w dyspozycji Ministra Zdrowia. Koszty te równoważą się z wpływami do budżetu państwa z tytułu opłat za egzaminy specjalizacyjne.
Szacuje się, iż koszty dla budżetu państwa wyniosą ok. 142 000 rocznie (zakłada się, iż w związku z wejściem w życie przedmiotowej ustawy 1 lipca 2016 r., w bieżącym roku 160 osób przystąpi do egzaminu specjalizacyjnego, natomiast w kolejnych latach ok. 330 osób przystąpi rocznie do egzaminu specjalizacyjnego, przy czym koszt zorganizowania egzaminu dla jednej osoby wyniesie 450 zł). Jednocześnie przewiduje się, że do budżetu państwa wpłynie ok. 142 000 rocznie z tytułu opłat uiszczanych za egzamin specjalizacyjny przez osoby do niego przystępujące (zakłada się, że w pierwszym roku obowiązywania ustawy 160 osób przystąpi do egzaminu, natomiast w kolejnych latach 330 osób rocznie, przy założeniu, że opłata za egzamin wyniesie 450 zł).
Szacując, że do egzaminów specjalizacyjnych przystąpi ok. 330 osób rocznie, przy założeniu, iż około 70 % zda ww. egzaminy, MZ przyjmuje, że w 2017 r. przybędzie 231 specjalistów w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia.
Projekt ustawy o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia został przekazany w dniu 30 września 2015 r. do konsultacji publicznych i opiniowania z terminem zgłaszania uwag 30 dni od dnia otrzymania. Jednakże w związku z faktem, iż decyzją Zespołu ds. Programowania Prac Rządu z dnia 15 grudnia 2015 r. projekt został wpisany do Wykazu prac Rady Ministrów, ponownie jest kierowany do konsultacji publicznych i opiniowania.
