Projekt ustawy refundacyjnej? Jest. Projekt ustawy o sieci szpitali? Jest. Projektu ustawy o POZ co prawda nie ma, ale jest projekt założeń. Mija zaledwie tydzień od jednodniowej okupacji budynku ministerstwa przez działaczki „Solidarności” a ofensywa legislacyjna ministerstwa dopiero się rozkręca – aż trudno uwierzyć, że termin przedstawienia kluczowych aktów prawnych mija dopiero w połowie października.
Minister zdrowia Konstanty Radziwiłł. Fot. Adam Stępień / Agencja Gazeta
Termin ten, według zapowiedzi premier Beaty Szydło, ma być ostatecznym sprawdzianem dla ministra zdrowia – od jego dotrzymania, ale i chyba od oceny, jaką wystawi „Solidarność”, Beata Szydło uzależnia dalsze być albo nie być Konstantego Radziwiłła w rządzie. Czy głos innych partnerów społecznych będzie się liczył? Nie wiadomo – związki zawodowe, zrzeszone w Porozumieniu Zawodów Medycznych, zabiegały od kilkunastu tygodni o spotkanie z panią premier, śląc listy i narażając się na cięte riposty urzędników Kancelarii Premiera, że w sprawach zdrowia trzeba pisać na inny adres: ul. Miodowa. „Solidarność” poszła na skróty – skuteczność będzie więc nagrodzona.
Projekt nowelizacji ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, który ma wprowadzić sieć szpitali, zgodnie z zapowiedziami Konstantego Radziwiłła wywraca dotychczasowy model kontraktowania świadczeń. Podpisywanie umów na pojedyncze procedury ma zostać ograniczone (choć zupełnie nie zniknie), normą będzie gwarantowana umowa z płatnikiem (najpierw NFZ, potem – prawdopodobnie z wojewodą).
Obecny stan rzeczy, w którym każdy świadczeniodawca spełniający warunki może ubiegać się o kontrakt na leczenie szpitalne, zdaniem resortu zdrowia powoduje „rozmycie wyraźnie niegdyś wyodrębnionych poziomów opieki szpitalnej i specjalistycznej” jak również „utrudnia świadome i racjonalne kształtowanie właściwego zabezpieczenia dostępu do świadczeń w tym zakresie”. Szpitalom zaś brakuje pewności co do przyszłości finansowej, co utrudnia podejmowanie racjonalnych decyzji, na przykład w zakresie inwestycji. Lekarstwem ma być sieć, czyli system podstawowego, szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej (PSZ). PSZ ma także obejmować ambulatoryjną opiekę specjalistyczną w przychodniach przyszpitalnych oraz nocną i świąteczną opiekę zdrowotną.
W PSZ będą mogły znaleźć się placówki, które udzielają świadczeń w trybie hospitalizacji oraz w których funkcjonuje izba przyjęć albo szpitalny oddział ratunkowy, choć niektóre szpitale (kliniczne, onkologiczne, pulmonologiczne) nie będą musiały spełniać tego warunku. Placówka będzie się mogła znaleźć w sieci pod warunkiem istnienia co najmniej przez dwa lata kalendarzowe na rynku świadczeń medycznych i posiadania umowy z NFZ w zakresie dotyczącym świadczeń, których dany szpital może udzielać w ramach PSZ. Na jakiej zasadzie do sieci będą dopuszczane nowe podmioty, rozpoczynające działalność po zmianie przepisów? To jedno z pytań, jakie stawiają m.in. organizacje pracodawców.
W PSZ ma być wyodrębnionych sześć poziomów systemu zabezpieczenia świadczeń:
- szpitale powiatowe
- szpitale wojewódzkie
- wieloprofilowe szpitale specjalistyczne
- szpitale onkologiczne i pulmonologiczne
- szpitale pediatryczne
- instytuty oraz szpitale kliniczne, czyli jednostki utworzone przez ministra i uczelnie medyczne.
Kwalifikacji do określonego poziomu będzie się dokonywać na cztery kolejne lata kalendarzowe. Wykazy świadczeniodawców zakwalifikowanych do poszczególnych poziomów ogłaszać będą dyrektorzy oddziałów wojewódzkich NFZ.
Szpital zakwalifikowany do danego poziomu będzie miał zagwarantowaną umowę z NFZ, a jej szczegółowy zakres będzie zależał od uzyskanej kwalifikacji. Umowy te obejmować będą świadczenia, których zgodnie z tym wykazem dany podmiot może udzielać w ramach PSZ i zawierane będą na okres obowiązywania wykazów.
Pierwsze wykazy podmiotów zakwalifikowanych do PSZ mają być ogłoszone nie później niż do 30 kwietnia 2017 r., z terminem obowiązywania od 1 lipca 2017 r.
W połowie września przeciw koncepcji budżetowania szpitali publicznie wypowiedział się Andrzej Sośnierz, poseł PiS. Jego zdaniem to rozwiązanie wyjątkowo niekorzystne dla pacjentów, bo szpitalom nie będzie się opłacało – zwłaszcza przy obecnym poziomie finansowania – wykonywać tylu usług, co obecnie. To zaś przełoży się na wydłużenie czasu oczekiwania na leczenie.
