Metoprolol VP - tabletki

Substancją czynną preparatu jest metoprolol. Jest to substancja należąca do grupy leków zwanych beta-blokerami (inna stosowana nazwa to beta-adrenolityki). Działanie tych leków polega na zablokowaniu pewnego typu receptorów, nazywanych receptorami adrenergicznymi typu beta. Receptory adrenergiczne występują na powierzchni komórek nerwowych, mięśniowych lub gruczołowych w licznych tkankach i narządach. W warunkach fizjologicznych pobudzane są przez uwalnianą po aktywacji współczulnego układu nerwowego adrenalinę lub noradrenalinę. Farmakologiczne zablokowanie receptorów beta uniemożliwia ich pobudzenie, a przez to ogranicza skutki działania adrenaliny czy noradrenaliny na tkanki docelowe posiadające receptory beta. Adrenalina powoduje zwiększenie częstotliwości rytmu serca oraz skurcz obwodowych naczyń krwionośnych. Działanie metoprololu, podobnie jak innych leków z tej grupy, prowadzi do zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i siły jego skurczu, zmniejszenia objętości wyrzutowej oraz do obniżenia ciśnienia tętniczego. Metoprolol charakteryzuje się wybiórczością w stosunku do receptorów beta 1. Działanie selektywne w stosunku do receptorów beta 1 w sercu zmniejsza ryzyko występowania działań niepożądanych związanych z obwodowym działaniem leku (np. ryzyko zwężenia dróg oddechowych związane z blokowaniem receptorów beta 2 w mięśniach gładkich oskrzeli). W większych dawkach metoprolol może jednak działać również na receptory beta 2.

Preparat jest wskazany w leczeniu:
• dławicy piersiowej
• nadciśnienia tętniczego
• czynnościowych zaburzeń krążenia o typie krążenia hiperkinetycznego
• tachyarytmii (zaburzeń rytmu serca z przyspieszoną czynnością serca).

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne leki z grupy beta-blokerów. Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występuje u Ciebie:
• ciężka astma oskrzelowa lub ciężkie stany skurczowe oskrzeli (bronchospastyczne), także w przeszłości
• blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia
• wstrząs kardiogenny
• klinicznie istotna bradykardia zatokowa
• niewyrównana niewydolność serca
• ciężka miażdżyca tętnic obwodowych
• niedociśnienie tętnicze
• kwasica metaboliczna
• nieleczony guz chromochłonny nadnerczy
• zespół chorego węzła zatokowego
• zawał serca ze znaczną bradykardią, blokiem przedsionkowo-komorowym I stopnia, ciśnieniem skurczowym mniejszym niż 100 mm Hg i/lub ciężką niewydolnością serca.
Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Osoby ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia skurczu oskrzeli powinny zachować szczególną ostrożność. U chorych na astmę oskrzelową lub inne choroby obturacyjne dróg oddechowych może wystąpić zwiększenie oporu w drogach oddechowych. Konieczne może być dodatkowe przyjmowanie lub zwiększenie dawki stosowanych leków rozszerzających oskrzela, zgodnie z zaleceniami lekarza. Stosowanie preparatu w przypadku choroby obturacyjnej płuc jest możliwe jedynie w przypadku gdy lekarz uzna to za absolutnie konieczne.
Preparat może zwiększać wrażliwość na alergeny i nasilać reakcje anafilaktyczne oraz powodować zmniejszenie skuteczności działania stosowanej w takich przypadkach adrenaliny. Należy unikać stosowania preparatu u osób ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia reakcji anafilaktycznej.
Preparat może nasilać bradykardię (zmniejszenie częstotliwości rytmu serca) oraz objawy zaburzeń krążenia obwodowego. W przypadku nadmiernego zmniejszenia częstotliwości rytmu serca (mniej niż 50–55 uderzeń na minutę) należy skonsultować się z lekarzem; lekarz może zalecić zmniejszenie stosowanej dawki lub stopniowe całkowite zaprzestanie stosowania preparatu.
Nie należy nagle przerywać stosowania preparatu, zwłaszcza u osób z chorobą niedokrwienną serca. Jeżeli wymagane jest zaprzestanie leczenia należy stopniowo zmniejszać dawkę, ściśle według zaleceń lekarza i pozostając pod jego kontrolą (zwykle w okresie 10 dni stopniowo zmniejsza się dawkę; przez ostatnie 6 dni stosuje się dawkę 25 mg). Nagłe zaprzestanie leczenia metoprololem może prowadzić do nasilenia objawów niewydolności serca a także do wystąpienia zawału serca i nagłego zgonu.
Przed rozpoczęciem stosowania preparatu konieczne jest wyrównanie istniejącej niewydolności serca. W niektórych przypadkach lekarz zaleci dodatkowe leki (leki moczopędne i/lub glikozydy nasercowe).
Ponieważ metoprolol hamuje przewodzenie przedsionkowo-komorowe należy zachować ostrożność u chorych z blokiem przedsionkowo-komorowym I stopnia.
Chorzy na cukrzycę, szczególnie przyjmujący insulinę lub doustne leki przeciwcukrzycowe powinni zachować ostrożność. Konieczne może być dostosowanie dawek leków przeciwcukrzycowych. Metoprolol może maskować objawy hipoglikemii (zmniejszenia stężenia glukozy we krwi), takie jak uczucie kołatania serca, przyspieszenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia) czy pocenie się. Należy często kontrolować stężenie glukozy we krwi.
Preparat może maskować objawy nadczynności tarczycy. Należy zachować ostrożność i kontrolować czynność serca oraz stężenie hormonów tarczycy.
U chorych z guzem chromochłonnym nadnerczy przed rozpoczęciem stosowania preparatu oraz w trakcie jego stosowania konieczne jest leczenie mające na celu zablokowanie receptorów alfa-adrenergicznych.
Przyjęcie adrenaliny w okresie stosowania leku z grupy beta-blokerów może spowodować znaczny wzrost ciśnienia tętniczego oraz zmniejszenie częstotliwości rytmu serca.
Jeżeli planujesz jakikolwiek zabieg wymagający znieczulenia ogólnego koniecznie poinformuj lekarza o stosowaniu leku z grupy beta-blokerów (możliwe interakcje prowadzące do wystąpienia ciężkich działań niepożądanych). Lekarz podejmie indywidualną decyzję o kontynuacji leczenia beta-blokerem lub zaleci zaprzestanie jego stosowania (na co najmniej 24 godziny przed zabiegiem).
Należy zachować ostrożność stosując preparat u chorych na dławicę naczynio-skurczową (Prinzmetala). Preparat może powodować zwiększenie częstości i czasu trwania bólów dławicowych.
Przed rozpoczęciem stosowania preparatu u osób chorych na łuszczycę lekarz rozważy stosunek korzyści do ryzyka i w każdym przypadku indywidualnie podejmie decyzję czy można rozpocząć leczenie metoprololem. Leki z grupy beta-blokerów mogą zaostrzać objawy łuszczycy lub powodować jej wystąpienie.
W okresie stosowania preparatu możliwe jest wystąpienie zaburzeń wydzielania łez, suchości oczu niekiedy ze współistniejącą wysypką skórną. Jeżeli wystąpią działania niepożądane ze strony oczu należy skonsultować się z lekarzem.
U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby konieczne może być stosowanie mniejszych dawek (zgodnie z zaleceniami lekarza).

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Preparat należy przyjmować regularnie, w czasie posiłku lub bezpośrednio po nim. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
Dławica piersiowa: 50 mg 2–3 razy na dobę. W razie konieczności lekarz zwiększy dawkę.
Nadciśnienie tętnicze: zwykle 100–150 mg na dobę; można przyjmować jednorazowo (rano). Niekiedy wystarczająca jest dawka 50–100 mg na dobę.
Objawy krążenia hiperkinetycznego: 50 mg 1–2 razy na dobę.
Tachyarytmia: 50 mg 2–3 razy na dobę. Dawka maksymalna wynosi 200–300 mg na dobę.
U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lekarz rozważy zastosowanie zmniejszonej dawki.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Metoprolol może mieć szkodliwy wpływ na przebieg ciąży, rozwój płodu i noworodka. Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Tylko lekarz może ocenić stosunek ryzyka do korzyści w Twoim przypadku. Jeżeli lekarz uzna stosowanie preparatu za bezwzględnie konieczne zaleci zachowanie odpowiednich środków ostrożności i konieczne badania kontrolne, a na 2–3 dni przed porodem lekarz zaleci przerwanie stosowania preparatu.
Nie należy stosować preparatu w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
U osób przyjmujących beta-blokery, dożylne podawanie leków blokujących kanały wapniowe, takich jak werapamil lub diltiazem lub innych leków przeciwarytmicznych, takich jak np. dizopiramid jest przeciwwskazane.
Należy zachować ostrożność jeżeli preparat jest stosowany równolegle z antagonistami wapnia (preparaty doustne) z grupy werapamilu czy diltiazemu lub z lekami przeciwarytmicznymi – ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i siły jego skurczu, nasilenia zaburzeń przewodzenia w sercu oraz ryzyko wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego. Należy obserwować chorego pod kątem wystąpienia ww. działań niepożądanych.
Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu z inhibitorami monoaminooksydazy (inhibitory MAO) takimi jak selegilina czy moklobemid z powodu ryzyka nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego oraz ryzyka wystąpienia niebezpiecznego dla życia przełomu nadciśnieniowego.
Należy zachować ostrożność jeżeli preparat jest stosowany równolegle z:
• lekami przeciwnadciśnieniowymi i innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (np. nitrogliceryna, leki przeciwdepresyjne, barbiturany, pochodne fenotiazyny, baklofen, amifostyna) – ryzyko nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienia tętniczego
• lekami przeciwnadciśnieniowymi o ośrodkowym mechanizmie działania, takimi jak np. rezerpina, klonidyna, metylodopa, moksonidyna, rylmenidyna, guanfacyna – ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca oraz wystąpienia zaburzeń przewodzenia w sercu
• lekami blokującymi zwoje współczulne (np. trimetafan); stan chorego wymaga uważnego monitorowania
• innymi beta-blokerami (w tym stosowanymi miejscowo, takimi jak np. tymolol zawarty w kroplach do oczu stosowanych w leczeniu jaskry) – ryzyko nasilenia ogólnoustrojowego działania preparatu; w przypadku stosowania takiego leczenia skojarzonego chory powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza
• klonidyną – jeżeli klonidyna jest stosowana równolegle z beta-blokerem i konieczne jest zaprzestanie leczenia należy najpierw przerwać leczenie beta-blokerem na kilka dni przed przerwaniem stosowania klonidyny (nagłe przerwanie stosowania klonidyny w okresie stosowania beta-blokera może powodować znaczny wzrost ciśnienia tętniczego i stanowić zagrożenie życia)
• prazosyną lub doksazosyną – ryzyko znacznego niedociśnienia ortostatycznego po przyjęciu pierwszej dawki prazosyny
• preparatami mającymi wpływ na aktywność układu enzymatycznego cytochromu P450 (a konkretnie na izoenzym 2D6) – ryzyko zmiany stężenia metoprololu we krwi; do tych preparatów należą między innymi: niektóre leki przeciwdepresyjne takie jak paroksetyna, fluoksetyna, sertralina czy bupropion, leki przeciwpsychotyczne (tiorydazyna, chlorpromazyna, trifluopromazyna, chloroprotyksen), leki przeciwarytmiczne (takie jak propafenon, chinidyna, amiodaron), leki przeciwwirusowe (takie jak rytonawir), leki przeciwhistaminowe (takie jak difenhydramina) a także hydroksychlorochina, terbinafina (lek przeciwgrzybiczy), cymetydyna, ryfampicyna, celekoksyb, hydralazyna
• lekami przeciwarytmicznymi klasy I (jak np. chinidyna, dizopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon) lub amiodaronem – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz znacznego zmniejszenia siły skurczu mięśnia sercowego
• glikozydami naparstnicy – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz zmniejszenia częstotliwości rytmu serca (bradykardii)
• lekami sympatykomimetycznymi – istnieje ryzyko znacznego zwiększenia ciśnienia tętniczego; możliwy także wpływ na działanie beta2-mimetyków odpowiedzialnych za rozszerzenie oskrzeli
• insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi – możliwe zaburzenie kontroli stężenia glukozy we krwi; beta-blokery, w tym metoprolol, mogą maskować objawy hipoglikemii; należy kontrolować stężenie glukozy we krwi; konieczne może być dostosowanie dawkowania leków przeciwcukrzycowych
• indometacyną i innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi – przeciwnadciśnieniowe działanie beta-blokerów, w tym metoprololu, może ulec osłabieniu
• lidokainą – metoprolol może powodować zmniejszenie wydalania lidokainy
• preparatami stosowanymi do znieczulenia ogólnego – może dojść do nasilenia bradykardii i znacznego niedociśnienia tętniczego (koniecznie należy poinformować lekarza anestezjologa o stosowaniu leku z grupy beta-blokerów).
Skuteczność działania adrenaliny w leczeniu objawów reakcji anafilaktycznych może ulec osłabieniu u osób przyjmujących leki z grupy beta-blokerów.
Metoprolol może nasilać i przedłużać działanie spożytego alkoholu.

Jak każdy lek, również Metoprolol VP, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Często możliwe: niedociśnienie tętnicze (w tym ortostatyczne, niekiedy z omdleniami), uczucie zmęczenia, bóle i zawroty głowy, zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia), duszność wysiłkowa, nudności, wymioty, bóle brzucha. Rzadko: biegunka, zaparcia, depresja, stany splątania, senność, bezsenność, koszmary senne, kurcze mięśni, zaburzenia czucia takie jak uczucie mrowienia i drętwienia (parestezje), zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, niewydolność serca, obrzęki, nasilenie zespołu Raynauda, skurcz oskrzeli, wysypka, pokrzywka, zmiany skórne podobne do łuszczycy. Bardzo rzadko: małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi), zwiększenie masy ciała, zaburzania osobowości, omamy, zaburzenia widzenia, suchość oczu, podrażnienie oczu, zaburzenia słuchu, szumy uszne, ból w okolicy serca, zaburzenia przewodzenia w sercu, nasilenie objawów chorób naczyń obwodowych (możliwa zgorzel), nieżyt nosa, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nieprawidłowe wyniki badań aktywności enzymów wątrobowych, nadwrażliwość na światło, nasilenie łuszczycy, wypadanie włosów, nasilone pocenie się, zapalenie stawów, zaburzenia funkcji seksualnych/libido. Częstość nieznana: zapalenie wątroby, zwłóknienie pozaotrzewnowe. Beta-blokery mogą maskować objawy hipoglikemii oraz nadczynności tarczycy.