Euphyllin long - kapsułki o zmodyfikowanym uwalnianiu, twarde

Substancją czynną preparatu jest teofilina. Jest to substancja należąca do grupy leków o szerokim zakresie działania zwanych metyloksantynami (pochodne puryny). Mechanizm działania teofiliny nie został w pełni wyjaśniony. Teofilina zmniejsza nasilenie duszności. Jest lekiem stosowanym w chorobach obturacyjnych dróg oddechowych. Działa rozkurczająco na mięśnie gładkie oskrzeli oraz naczyń płucnych a także ogranicza rozwój stanu zapalnego, zmniejsza nasilenie skurczu oskrzeli oraz ułatwia oczyszczanie dróg oddechowych z nadmiernej ilości śluzu. Rozszerzające oskrzela działanie teofiliny zależy od jej stężenia w osoczu (optymalne stężenie 8–20 mg/l). Działanie teofiliny nie jest ograniczone do układu oddechowego. Teofilina zwiększa częstość i siłę skurczu mięśnia sercowego, zwiększa wydalanie moczu, rozkurcza mięśnie gładkie naczyń krwionośnych (rozszerza naczynia tętnicze mózgu, serca, nerek i skóry oraz naczynia żylne), nieznacznie obniża ciśnienie tętnicze, wzmaga kurczliwość przepony.

Preparat jest wskazany w zapobieganiu i leczeniu zaburzeń oddechowych spowodowanych zwężeniem dróg oddechowych w:
• astmie oskrzelowej
• przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP).

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu. Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występują u Ciebie ostre zaburzenia rytmu serca z szybką czynnością serca lub przebyłeś niedawno zawał mięśnia sercowego.
Preparat nie jest przeznaczony do leczenia doraźnego ciężkiego napadu astmy oskrzelowej lub napadu duszności spowodowanego nagłym skurczem oskrzeli.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych. Dlatego przed zastosowaniem preparatu powinieneś skonsultować się z lekarzem jeżeli podejrzewasz lub zdiagnozowano u Ciebie:
• niestabilną dławicę piersiową
• ryzyko tachyarytmii (zaburzenia rytmu serca z przyspieszoną czynnością serca)
• ciężką postać nadciśnienia tętniczego
• kardiomiopatię przerostową ze zwężeniem drogi odpływu
• nadczynność tarczycy
• padaczkę
• wrzód żołądka i/lub dwunastnicy
• porfirię
• zaburzenia czynności nerek
• zaburzenia czynności wątroby.
U osób w podeszłym wieku (powyżej 60 roku życia) wydalanie preparatu jest wolniejsze, co wiąże się ze zwiększonym ryzykiem jego toksycznego działania. Podobnie, często wolniejsze wydalanie preparatu występuje u osób z niewydolnością serca, ciężkim niedotlenieniem, zaburzeniami czynności wątroby i/lub nerek, zapaleniem płuc, infekcjami wirusowymi (zwłaszcza grypą) a także u osób stosujących równolegle inne leki lub po szczepieniach przeciwko gruźlicy i grypie. We wszystkich powyższych przypadkach i u wszystkich ciężko chorych może być konieczne zmniejszenie dawki leku. Dlatego należy poinformować lekarza w przypadku występowania którejkolwiek z powyższych sytuacji. W powyższych przypadkach należy zachować ostrożność. U tych osób zaleca się regularne badanie stężenia teofiliny we krwi.
U osób palących wydalanie preparatu jest przyspieszone i dlatego może być u nich konieczne zwiększenie dawki. Dlatego, jeżeli jesteś palaczem poinformuj o tym lekarza. Jeżeli ostatnio przestałeś palić, lub zamierzasz przestać palić także poinformuj o tym lekarza. Ta informacja pomoże mu ustalić właściwe dawkowanie.
Jeżeli stosowałeś wcześniej preparaty zawierające teofilinę poinformuj o tym lekarza. Ta informacja także ma wpływ na właściwe ustalenie dawkowania w Twoim przypadku.
Nigdy nie stosuj preparatu Euphyllin long do przerwania ostrego napadu astmy! W przypadku ostrego napadu astmy zastosuj lek wziewny z grupy beta–mimetyków o szybkim początku działania (np. salbutamol). Zawsze miej przy sobie inhalator z szybkodziałającym lekiem rozszerzającym oskrzela.
Ze względu na dużą zawartość substancji czynnej, preparatu zawierającego 300 mg teofiliny w 1 kapsułce nie należy stosować u dzieci do ukończenia 12. roku życia a preparatu zawierającego 200 mg teofiliny w 1 kapsułce nie należy stosować u dzieci do ukończenia 6. roku życia.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
­ --preparat zawiera laktozę (1 kapsułka 200 mg zawiera 13,5 mg laktozy a 1 kapsułka 300 mg zawiera 20,2 mg laktozy); osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.
Ważne informacje dotyczące stosowania preparatu
W celu ustalenia właściwego dawkowania lekarz może zalecić oznaczenie stężenia teofiliny we krwi. Wynik pomoże mu dobrać właściwą dawkę w Twoim przypadku. Podobnie, kontrola stężenia teofiliny jest także zalecana w przypadku zaobserwowania zmniejszenia skuteczności działania preparatu lub w przypadku wystąpienia działań niepożądanych lub podejrzenia przedawkowania preparatu.
Pamiętaj!
• Aby zawsze w porę zaopatrzyć się w receptę i wykupić nowy preparat zanim zużyjesz do końca poprzedni.
• Jeżeli jesteś narażony na wystąpienie napadu astmy zawsze miej przy sobie inhalator z szybkodziałającym lekiem rozszerzającym oskrzela.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Teofilina może wpływać na czas reakcji i upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych. Dotyczy to szczególnie leczenia skojarzonego z innymi lekami wpływającymi na szybkość reakcji lub przyjmowania równolegle alkoholu.

Preparat ma postać tabletek powlekanych o przedłużonym uwalnianiu. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem. Lekarz dobierze dawkowanie indywidualnie w zależności od masy ciała, wieku, sprawności nerek, współistniejących chorób, przyjmowanych leków i innych okoliczności. W pewnych szczególnych grupach pacjentów konieczna jest dodatkowa modyfikacja dawkowania (zobacz akapit „Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując preparat?”). Zwykle stosuje się następujące dawki podtrzymujące:
Dorośli i młodzież powyżej 16. roku życia o masie ciała 50–70 kg:
11–13 mg/kg masy ciała/dobę
Młodzież 12.–16. roku życia o masie ciała 40–60 kg:
18 mg/kg masy ciała/dobę
Dzieci 8.–12. roku życia o masie ciała 25–40 kg:
20 mg/kg masy ciała/dobę
Dzieci 6.–8. roku życia o masie ciała 20–25 kg:
24 mg/kg masy ciała/dobę
Ze względu na dużą zawartość substancji czynnej preparatu zawierającego 300 mg teofiliny w 1 kapsułce nie należy stosować u dzieci przed ukończeniem 12. roku życia. Preparatu zawierającego 200 mg teofiliny w 1 kapsułce nie należy stosować u dzieci przed ukończeniem 6. roku życia.
Dawka podtrzymująca jest indywidualnie dobierana przez lekarza. Zwykle mieści się w przedziale 1–2 kapsułki (tj. w zależności od opakowania 200–400 lub 300–600 mg) przyjmowanych 1–2 razy na dobę. Nie można przekraczać dawki 900 mg na dobę. Dawka dobowa może być przyjmowana wieczorem (krótko przed położeniem się spać), jako dawka pojedyncza lub podzielona na 2 dawki przyjmowane rano (ze śniadaniem) i wieczorem. Kapsułki należy połykać w całości popijając dużą ilością wody. Jeżeli masz trudności z połknięciem kapsułki możesz ją otworzyć i połknąć całą zawartość popijając dużą ilością wody. Jeżeli masz duszności występujące w nocy przyjmuj dawkę dobową wieczorem, w dawce pojedynczej.
Czas trwania leczenia zależy od rodzaju, nasilenia i przebiegu choroby i jest określany przez lekarza indywidualnie w każdym przypadku.
Jeżeli wystąpią nasilone objawy przedawkowania (zaburzenia żołądkowe, bóle i zawroty głowy, niepokój, bezsenność, zaburzenia rytmu serca, drgawki) należy pominąć następną dawkę lub zmniejszyć ją o połowę. Jeżeli podejrzewasz, że mogło nastąpić przedawkowanie preparatu skonsultuj się z lekarzem. Lekarz może zalecić oznaczenie stężenia teofiliny we krwi i zmianę dawkowania w zależności od otrzymanego wyniku.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Nie należy stosować preparatu w I trymestrze ciąży ze względu na brak danych klinicznych. Teofilina przenika przez łożysko. W II i III trymestrze ciąży preparat może być stosowany jedynie wówczas, gdy w opinii lekarza korzyści wynikające ze stosowania preparatu przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Tylko lekarz może ocenić stosunek ryzyka do korzyści w Twoim przypadku. W trakcie rozwoju ciąży może być konieczne zmniejszenie dawki. Stosowanie preparatu w końcowym okresie ciąży może hamować skurcze macicy.
Preparat przenika do mleka kobiecego. Przed rozpoczęciem karmienia należy skonsultować się z lekarzem, który oceni stosunek ryzyka do korzyści. Lekarz może zalecić stosowanie najmniejszej skutecznej dawki preparatu i zezwolić na karmienie (wówcas karmienie powinno odbywać się bezpośrednio przed przyjęciem leku). Niezbędna jest także uważna obserwacja dziecka w celu wykrycia objawów działania teofiliny. W przypadku konieczności stosowania większych dawek preparatu należy zaprzestać karmienia.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W szczególności poinformuj lekarza jeżeli stosujesz:
• pochodne ksantyny
• sympatykomimetyki
• kofeinę
• barbiturany (fenobarbital, pentobarbital)
• karbamazepinę
• fenytoinę
• ryfampicynę
• prymidon
• sulfinpirazon
• preparaty zawierające ziele dziurawca
• doustne środki antykoncepcyjne
• antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna, klarytromycyna, jozamycyna i spiramycyna)
• chinolony (np. cyprofloksacyna, enoksacyna, pefloksacyna, kwas pipemidowy)
• imipen
• izoniazyd
• tiabendazol
• leki blokujące kanał wapniowy (np. werapamil lub diltiazem)
• propranolol
• meksyletynę
• propafenon
• tyklopidynę
• cymetydynę
• allopurynol
• fluwoksaminę
• alfa–interferon
• zafirlukast
• szczepionki przeciw grypie
• ranitydynę
• sole litu
• beta–adrenolityki (inna stosowana nazwa to beta–blokery; leki stosowane w leczeniu zaburzeń czynności serca i nadciśnienia tętniczego)
• leki moczopędne (np. furosemid)
a także, jeżeli jesteś palaczem tytoniu.
Równoległe stosowanie teofiliny z powyższymi lekami, może zmieniać jej metabolizm i stężenie w osoczu. Dlatego konieczna może być zmiany i dostosowanie jej dawkowania. Niekiedy dodatkowo konieczne jest monitorowanie stężenia teofiliny we krwi. Tylko lekarz może zalecić zmianę dawkowania. Teofilina nasila działanie innych leków pochodnych ksantyny, beta–sympatykomimetyków oraz kofeiny. Teofilina może zmniejszać działanie soli litu i beta–adrenolityków oraz nasilać działanie leków moczopędnych. Wziewne środki znieczulające (halotan) przyjęty w okresie leczenia teofiliną może powodować ciężkie zaburzenia rytmu serca.

Jak każdy lek, również Euphyllin long może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Do częstych działań niepożądanych mogących wystąpić po zastosowaniu preparatu należą: kołatania serca, przyspieszenie czynności serca i zaburzenia rytmu serca, obniżenie ciśnienia tętniczego,bóle głowy, drżenie kończyn, pobudzenie, niepokój, bezsenność, bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka, zwiększone wydalanie moczu, zwiększenie stężenia kreatyniny, wapnia, glukozy (hiperglikemia) lub kwasu moczowego (hiperurykemia) we krwi, zmniejszenia stężenia potasu we krwi (hipokaliemia). Do niezbyt częstych działań niepożądanych należą reakcje nadwrażliwości (wysypka, świąd, pokrzywka). U osób z nadwrażliwością na teofilinę lub w przypadku zwiększonego stężenia teofiliny w osoczu działania niepożądane mogą ulec nasileniu i mogą wystąpić działania toksyczne teofiliny (drgawki, nagłe obniżenie ciśnienia tętniczego, zaburzenia czynności serca, krwawienia z przewodu pokarmowego). Teofilina zmniejsza napięcie mięśniowe dolnego zwieracza przełyku i może nasilać istniejący refluks żołądkowo–przełykowy w nocy.