Sandostatin LAR - proszek i rozpuszczalnik do sporządzania zawiesiny do wstrzykiwań

Leczenie akromegalii u chorych, u których leczenie chirurgiczne lub radioterapia są niewskazane albo nieskuteczne, bądź będących w okresie przejściowym, przed wystąpieniem pełnych efektów radioterapii. Dorośli. Pierwszą dawkę można podać w następnej dobie po ostatniej dawce s.c. Początkowo 20 mg co 4 tyg. przez 3 mies., następnie należy dostosować dawkę na podstawie stężenia w surowicy hormonu wzrostu (GH), insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF-1) oraz objawów klinicznych. U pacjentów, u których po 3 mies. objawy kliniczne i parametry biochemiczne (GH, IGF-1) nie są odpowiednio kontrolowane (stężenia GH >2,5 µg/l), dawkę można zwiększyć do 30 mg co 4 tyg; po kolejnych 3 mies. w przypadku braku odpowiedniej kontroli objawów i parametrów dawkę można zwiększyć do 40 mg co 4 tyg. Jeśli po 3 mies. podawania dawki 20 mg uzyskano poprawę, można zmniejszyć dawkę leku do 10 mg co 4 tyg. pod warunkiem kontroli stężeń GH i IGF-1 oraz obserwacji klinicznej. Po ustaleniu dawki terapeutycznej badania stężenia GH i IGF-1 należy wykonywać co 6 mies.
Leczenie objawów u pacjentów z hormonalnie czynnymi guzami żołądka, jelit i trzustki, np. rakowiakami z objawami zespołu rakowiaka. Dorośli. 20 mg co 4 tyg. Leczenie preparatem oktreotydu podawanym s.c. należy kontynuować w skutecznej uprzednio dawce przez 2 tyg. po pierwszym wstrzyknięciu i.m. Jeśli po 3 mies. leczenia nastąpi zadowalające złagodzenie objawów i poprawa wskaźników biologicznych, dawkę preparatu można zmniejszyć do 10 mg co 4 tyg. W razie braku wystarczającej poprawy po 3 mies. leczenia dawkę można zwiększyć do 30 mg co 4 tyg. W dniach, gdy objawy są nasilone, można podać dodatkowo preparat do stosowania s.c. w uprzednio skutecznej dawce.
Leczenie pacjentów z zaawansowanymi guzami neuroendokrynnymi wywodzącymi się ze środkowej części prajelita lub o nieznanym ognisku pierwotnym, w przypadku których wykluczono ognisko pierwotne nieznajdujące się w środkowej części prajelita. Dorośli. 30 mg co 4 tyg. Leczenie w celu zahamowania rozwoju guza należy kontynuować w sytuacji braku progresji guza.
Leczenie gruczolaków przysadki wydzielających TSH, gdy nie doszło do normalizacji wydzielania po leczeniu chirurgicznym i/lub radioterapii lub u pacjentów, dla których leczenie chirurgiczne nie jest odpowiednie, lub u pacjentów napromienianych, aż do chwili, gdy radioterapia osiągnie skuteczność. Początkowo 20 mg co 4 tyg. przez 3 mies., następnie dawkę dostosować w zależności od stężenia TSH i hormonów tarczycy.

Leczenie pacjentów z akromegalią, u których leczenie chirurgiczne jest niewskazane lub nieskuteczne lub pacjentów będących w okresie przejściowym, przed wystąpieniem całkowitego efektu działania radioterapii (patrz punkt 4.2).

Leczenie objawów u pacjentów z hormonalnie czynnymi guzami żołądka, jelit i trzustki, np. rakowiakami z cechami zespołu rakowiaka (patrz punkt 5.1).

Leczenie pacjentów z zaawansowanymi guzami neuroendokrynnymi wywodzącymi się ze środkowej części prajelita lub o nieznanym ognisku pierwotnym, w przypadku których wykluczono ognisko pierwotne nieznajdujące się w środkowej części prajelita.

Leczenie gruczolaków przysadki wydzielających TSH:
• gdy nie doszło do normalizacji wydzielania po leczeniu chirurgicznym i (lub) radioterapii;
• dla pacjentów, dla których leczenie chirurgiczne nie jest odpowiednie;
• u pacjentów napromienianych, aż do chwili, gdy radioterapia osiągnie skuteczność.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, okres karmienia piersią.

Podawać w głębokim wstrzyknięciu i.m. w mięsień pośladkowy. Nie ma potrzeby dostosowania dawki u osób w podeszłym wieku lub z zaburzeniami czynności nerek. W niektórych przypadkach niewydolności wątroby konieczne może być dostosowanie dawki. Doświadczenie ze stosowaniem u dzieci jest ograniczone.